Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Απολλώνιος ο Περγαίος (260-170 π.Χ.)


Ένας από τους τρεις μεγαλύτερους μαθηματικούς της Αρχαίας Ελλάδας (οι άλλοι δύο είναι ο Ευκλείδης και ο Αρχιμήδης).
 
Ο Απολλώνιος γεννήθηκε στην Πέργη της Παμφυλίας και ανήκει στη σχολή του μεγάλου γεωμέτρη Ευκλείδη. Σπούδασε και δίδαξε στην Αλεξάνδρεια, όπου είχε ως καθηγητές τους μαθητές του Ευκλείδη και με την καθοδήγησή τους έγινε πραγματικά σπουδαίος. Ο Απολλώνιος αν και κορυφαίος μελετητής του Μουσείου, αναφέρεται ως ματαιόδοξος και υπερόπτης.
 
Η ιδιοφυΐα του φάνηκε με την έκδοση του συγγράμματός του Κωνικά, το οποίο του εξασφάλισε τον τίτλο του μεγάλου γεωμέτρη.
 
Αυτό είναι το μόνο το οποίο σώθηκε από τα αντίστοιχα προγενέστερα έργα των Μεναίχμου, Αρισταίου (5 βιβλία), Ευκλείδη (4 βιβλία) και Αρχιμήδη. Τα Κωνικά είχαν διαιρεθεί σε οχτώ βιβλία από τα οποία διασώζονται τα 7, τα οποία περιέχουν 21 ορισμούς, 373 θεωρήματα, 10 πορίσματα και 14 προβλήματα. Tα τέσσερα πρώτα στην ελληνική γλώσσα και τα τρία επόμενα σε αραβική μετάφραση (το όγδοο χάθηκε).  Ειδικά το 5ο βιβλίο των κωνικών, μαζί με το 5ο των Στοιχείων και το "Περί Ελίκων" του Αρχιμήδη θεωρούνται ως τα κορυφαία αριστουργήματα της Ελληνικής γεωμετρίας.

Τις κωνικές τομές πρώτοι μελέτησαν οι Πυθαγόρειοι, σε συνέχεια η Ακαδημία του Πλάτωνος και τέλος ο Ευκλείδης.

Επίσης στα "Κωνικά" δίνει τις αρχικές γνώσεις της γεωμετρίας, που ίσχυαν μέχρι τον 17ο αιώνα μΧ που ο Γάλλος Φιλόσοφος και Μαθηματικός Ρενέ Ντεκάρτ τους έδωσε περισσότερη ανάπτυξη.

Άξονες συντεταγμένων - μετασχηματισμός συντεταγμένων
Μεγάλη εκτίμηση για τον Απολλώνιο τρέφουν οι Γερμανοί κυρίως μαθηματικοί, οι οποίοι τον θεωρούν θεμελιωτή της αναλυτικής και της προβολικής γεωμετρίας. Ο Απολλώνιος ήταν ο πρώτος μαθηματικός, που χρησιμοποίησε άξονες συντεταγμένων κι έθεσε τις βάσεις της Αναλυτικής Γεωμετρίας, την οποία θεμελίωσε λεπτομερέστερα μετά από 1.800 περίπου έτη ο γάλλος μαθηματικός και φιλόσοφος Ρενέ Ντεκάρτ.

Ο Γερμανός καθηγητής Μάξ Σίμσον στο βιβλίο του «Ιστορία των μαθηματικών κατά την αρχαιότητα» γράφει: «Όσο αναληθές είναι, ότι οι νεώτεροι Γαλιλαίος, Φερμά, Λάιπνιτς, Νεύτων, ανακάλυψαν τον Διαφορικο Λογισμό, ενώ υπάρχουν τά έργα του Αρχιμήδη, τα οποία ομιλούν περί αυτού, άλλο τόσο είναι αναληθές, ότι οι νεώτεροι ανακάλυψαν τήν Αναλυτική Γεωμετρία, ενώ περί αυτής ομιλούν τά έργα τού Αρχιμήδη και του Απολλώνιου. Ο Απολλώνιος δέν εισήγαγε μόνο τις συντεταγμένες, αλλά και τον μετασχηματισμό των συντεταγμένων, ενώ ο  Αρχιμήδης εισήγαγε Αναλυτική Γεωμετρία τριών διαστάσεων». (Gesch. der Mathematik, Berlin, 1909, σελ. 294, 16).
 
Ο Απολλώνιος ανέπτυξε σημαντικά την επιστημονική έρευνα και ανακάλυψε πολλά νέα θεωρήματα των κωνικών τομών.  
 Το έργο του Απολλώνιου ήταν μεγάλο, από αυτό διασώζονται:
·
  Κωνικά (8 βιβλία)
·  Περί λόγου αποτομής (2 βιβλία)
·  Κατασκευή δύο μέσων αναλόγων
·  Σύγκριση 12/εδρου και 20/εδρου

Χάθηκαν
  • Περί χωρίου αποτομής (2 βιβλία)
  • Περί επαφών (2 βιβλία)
  • Περί νεύσεων (2 βιβλία)
  • Επίπεδοι τόποι (2 βιβλία)
  • Ο κύκλος του Απολλωνίου Περί ατάκτων αλόγων
  • Ωκυτόκιο
  • Περί κοχλίου ή ελίκων
  • Η καθόλου πραγματεία
  • Περί του πυρίου
  • Περί της κατασκευής υδραυλικού αρμονίου
  • Αστρονομικό σύγγραμμα αγνώστου τίτλου
  • Θεωρία αριθμών
  • Περί λογιστικών
  • Αναλυόμενος τόπος
  • Κατασκευές ωρολογίων
  • Οπτική
  • Διωρισμένη τομή
Ο κύκλος του Απολλώνιου, διασώθηκε από τους σχολιαστές του. Πολλά από τα θεωρήματα που περιλαμβάνονται στα Κωνικά είναι, βέβαια, γνωστά στον Ευκλείδη, αλλά τα πιο πολλά έχουν διατυπωθεί για πρώτη φορά από τον Απολλώνιο.
 
Στην Αστρονομία ο σοφός μας υπήρξε ο εισηγητής του γεωκεντρικού συστήματος των "εκκέντρων κύκλων και επικύκλων", για την ερμηνεία των κινήσεων του ουρανού κατά τρόπο σύμφωνο προς τις παρατηρήσεις.
 
Το Δήλιο πρόβλημα αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης του, το οποίο και το έλυσε με τη βοήθεια της τομής ενός κύκλου και μιας υπερβολής.

Ωκυτόκιον: Πρόδρομος της θεωρίας των αριθμομηχανών (=ταχύς υπολογιστής), δηλαδή θεωρία σύντομων πολλαπλασιασμών, διαιρέ­σεων κ.λπ.). Ο Ευτόκιος μας πληροφορεί, ότι στο έργο αυτό ο Απολλώνιος είχε βρει γιά τόν αριθμό π (π=3,14...) μεγαλύτερη προσ­έγγιση εκείνης την οποίαν είχε βρει ο Αρχιμήδης.

Αξίζει να τονισθεί, ότι οι τροχιές των πλανητών είναι ελλείψεις και των κομητών παραβολές και επομένως η σημερινή Αστρονομία δεν μπορεί να σπουδάσει τις κινήσεις τών άστρων αυτών χωρίς τη γνώση των περί κωνικών γραμμών θεωρημάτων. Η κατασκευή τών οδόντων των οδοντωτών τροχών και άλλων λεπτών μερών πολύπλοκων μηχανών, όπως του Υπολογιστή των Αντικυθήρων, στηρίζεται επίσης στις κωνικές γραμμές. 

Τέλος η πραγματεία του Απολλώνιου «Ωκυτόκιον» θεωρείται κατά τη γνώμη τών ειδικών επιστημόνων ο πρόδρομος της θεωρίας των αριθμομηχανών. 
  πηγές:
ΒΙΚΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΡΕΥΝΑ

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Το Παλίμψηστο του Αρχιμήδη

Στις 28 Οκτωβρίου του 1998, η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία να αποκτήσει σε δημοπρασία στη Νέα Υόρκη το Παλίμψηστο του Αρχιμήδη- το αγόρασε ανώνυμος συλλέκτης για 2.000.000 δολάρια. 




Αυτό που έχασε, δυστυχώς, η Ελληνική Πολιτεία, το κέρδισε ευτυχώς η ανθρωπότητα.


Το σημαντικότερο επιστημονικό χειρόγραφο που πουλήθηκε ποτέ σε δημοπρασία αποκαλύπτει 13 χρόνια αργότερα, χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία και την αφοσίωση των ερευνητών ενός αμερικανικού μουσείου, τα μυστικά της μεγαλύτερης μαθηματικής ιδιοφυΐας του αρχαίου κόσμου.            
 

«Lost and Found: The Secrets of Archimedes» είναι ο τίτλος της έκθεσης που εγκαινιάστηκε στις 16 Οκτωβρίου στο Μουσείο Τέχνης Walters της Βαλτιμόρης. Με φωτογραφίες, κείμενα και πολυμέσα, η έκθεση αφηγείται τη συναρπαστική περιπέτεια του σπάνιου χειρογράφου και το τεράστιο πρότζεκτ της συντήρησης, ψηφιακής επεξεργασίας και μελέτης του, που αποδεικνύει ότι ο Αρχιμήδης ανακάλυψε τα μαθηματικά του απείρου, τη μαθηματική φυσική και τη συνδυαστική - κλάδος των μαθηματικών που χρησιμοποιείται στην πληροφορική.
 

Το 1999, ο ανώνυμος συλλέκτης που απέκτησε το Παλίμψηστο το παραχώρησε στο Μουσείο Walters και μια ομάδα ερευνητών ξεκίνησε την προσπάθεια να διαβάσει το σβησμένα κείμενα στο παλαιότερο σωζόμενο αντίγραφο του αρχαίου Έλληνα μαθηματικού, φυσικού, εφευρέτη, μηχανικού και αστρονόμου, που κρύβει πίσω του μία απίστευτη περιπέτεια: το 10ο αιώνα, στην Κωνσταντινούπολη, ένας ανώνυμος γραφέας αντέγραψε πραγματεία του Αρχιμήδη πάνω σε περγαμηνή, κρατώντας τα ελληνικά του πρωτοτύπου. 

Το 13ο αιώνα, ένας μοναχός έσβησε το κείμενο τουΑρχιμήδη, έκοψε τις σελίδες, περιέστρεψε τα φύλλα κατά 90 μοίρες και τα δίπλωσε στη μέση. 

Η περγαμηνή στη συνέχεια «ανακυκλώθηκε» μαζί με περγαμηνές από άλλα βιβλία, για να δημιουργηθεί ένα προσευχητάριο (το αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής ονομάζεται παλίμψηστο).   Αρχιμήδης, του Domenico Fetti, 1620          
 

 Όταν το Μουσείο Walters παρέλαβε το χειρόγραφο, πολλοί πίστευαν ότι δεν μπορούσε να ανακτηθεί τίποτε από αυτό. «Ήταν σε φρικτή κατάσταση, έχοντας το βάρος των χιλίων χρόνων του, των μετακινήσεων και της κακής χρήσης»,δήλωσε ο διευθυντής του πρότζεκτ «Αρχιμήδης» και επιμελητής χειρογράφων και σπάνιων βιβλίων του Walters, Γουίλ Νόελ.    

Τέσσερα χρόνια χρειάστηκαν οι συντηρητές για να διαλύσουν το βιβλίο, λόγω της εύθραυστης κατάστασης της περγαμηνής, που είχε καταστραφεί από μούχλα, ενώ κάποια σημεία είχαν σκεπαστεί με σύγχρονη συνθετική κόλλα!

«Κατέγραψα τα πάντα και έσωσα ακόμη και τα πιο μικροσκοπικά κομμάτια του χειρογράφου, φλούδες χρώματος, νήματα, σταθεροποίησα τη μελάνη με ζελατίνη, έκανα αμέτρητες επιδιορθώσεις με γιαπωνέζικο χαρτί», εξηγεί η Αμπιγκέιλ Κουάντ, επικεφαλής του τμήματος συντήρησης χειρογράφων του αμερικανικούμουσείου.
 

Το 2000, μια ομάδα ερευνητών άρχισε την ανάκτηση των σβησμένων κειμένων. Χρησιμοποίησαν τεχνικές απεικόνισης σε διαφορετικά μήκη κύματος του υπέρυθρου, ορατού και υπεριώδους φωτός (πολυφασματική απεικόνιση). Χάρη σε διαφορετικές μεθόδους ψηφιακής επεξεργασίας, το κείμενο αποκαλύφθηκε στα μάτια των ερευνητών με τρόπο που κανείς δεν το είχε δει για χίλια χρόνια. Ένα μέρος του βιβλίου που είχε σκεπαστεί με ρύπους διαβάστηκε με ακτίνες Χ στο εργαστήριο Stanford Synchrotron Radiation Lightsource (SSRL).             
 

Το απόλυτο άπειρο
Ο Αρχιμήδης, στην πραγματεία του «Περί μεθόδου των θεωρημάτων μηχανικής» ασχολείται με την έννοια του απόλυτου απείρου και το Παλίμψηστο περιέχει το μόνο σωζόμενο αντίγραφο του σημαντικού συγγράμματος. Ο αρχαίος Έλληνας μαθηματικός ισχυρίζεται ότιδύο διαφορετικά σύνολα γραμμών είναι ίσα σε πλήθος, αν και είναι σαφώς κατανοητό ότι είναι άπειρα.Η προσέγγιση αυτή είναι όμοια με έργα του 16ου και του 17ου αιώνα,που οδήγησαν στην επινόηση του λογισμού.                



Το Στομάχιον 
(ΟΣΤΟΜΑΧΙΟΝ = μάχη με οστά) ένα από τα αρχαιότερα ελληνικά παιχνίδια . Επίσης, μόνο στο Παλίμψηστο βρέθηκε το «Στομάχιον» του Αρχιμήδη, η αρχαιότερη πραγματεία περί συνδυαστικής. Θεωρείται ότι ο Αρχιμήδης προσπαθούσε να ανακαλύψει με πόσους τρόπους θα μπορούσε να ανασυνδυάζει 14 τμήματα και να κάνει ένα τέλειο τετράγωνο. Η απάντηση είναι : 17.152 συνδυασμούς. Η συνδυαστική θεωρείται ζωτικής σημασίας στην πληροφορική.               
 

Εκτός από τα έργα του Αρχιμήδη, στο Παλίμψηστο βρέθηκαν επίσης κρυμμένα ένα σχόλιο πάνω στις «Κατηγορίες» του Αριστοτέλη, καθώς και κείμενα του Υπερείδη, Αθηναίου ρήτορα του «χρυσού αιώνα».      


Όταν το Παλίμψηστο οδηγήθηκε στο SSRL, αποκαλύφθηκε στην πρώτη σελίδα και η ταυτότητα του γραφέα , που έσβησε τα γραπτά του Αρχιμήδη. Το όνομά του ήταν Ιωάννης Μύρωνας και τελείωσε τη μεταγραφή των προσευχών στις 14 Απριλίου 1229, στην Ιερουσαλήμ !                   


Είναι απίστευτη η εξέλιξη της Τεχνολογίας !       

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Οι εξελίξεις στο Τραπέζιο Ανατολικού Ζητήματος

Φεύγει το 2011.   Φέτος στον Δυτικό πολιτισμό όλο το ενδιαφέρον των συνανθρώπων μας επικεντρώθηκε στα οικονομικά. 

Ειδικά η χώρα μας, με την ανοχή του πολιτικού μας κατεστημένου, βρέθηκε στη δίνη των εξελίξεων και χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο «της νέας τάξης πραγμάτων». Οι παράγοντες του εφαρμοσμένου νεοφιλελευθερισμού (Wall Street, City και Βρυξέλες) ανταγωνίζονται στις πλάτες των Ελλήνων για να επαληθεύσουν την ορθότητα της θεωρητικής τους θέσης.

           Στο έτος που διανύσαμε κάθε κάτοικος της Ελλάδας από την δική του σκοπιά, μετρά και τακτοποιεί «τις οικονομίες του». Έτσι και εμείς για έξι μήνες ασχοληθήκαμε με το τρέχον «ζήτημα», παραμερίζοντας την βασική μας θεματολογία. Με την λήξη του 2011, επιστρέφουμε στα του «Ανατολικού ζητήματος», διότι το νέο έτος βρίσκει φλεγόμενο το κάθε σημείο του «Τραπεζίου Ανατολικού Ζητήματος»[1].

Οι ενεργειακές εξελίξεις

Η μάχη για υδρογονάνθρακες στη λεκάνη της Μεσογείου, ξεκινά μετά από την πετρελαϊκή κρίση. Οι πετρελαϊκές εταιρίες δείχνουν ενδιαφέρον για τα υποθαλάσσια κοιτάσματα. Έτσι στην Ανατολική Μεσόγειο ακολουθούν οι μάχες Γιομ Κιπούρ (1973) και Κύπρος (1974). Η ανακατανομή των χωρικών υδάτων και η συνεχόμενη ένταση στην περιοχή δεν επέτρεψε την οικονομική εκμετάλλευσή της. Μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, αλλάζουν ριζικά οι συσχετισμοί. Οι Δυτικοί προσπαθούν να εισβάλουν ξανά (όπως αρχές του 20ου αιώνα), σε Μεσοποταμία και Κασπία. Η Τουρκική Δημοκρατία δεν επαναλαμβάνει τα λάθη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και μένοντας πιστή στις αρχές των Αγγλοσαξονικών συμβάσεων, εφαρμόζει δική της πολιτική, προβάλλοντας το Ευρωισλαμικό δόγμα.
           Στη Λιβύη το 2011 σημειώθηκε βίαιη εξέγερση, κάτω από διάφορες επιρροές, όπως θρησκευτικές, φυλετικές, νομαδικές, πολιτικές κ.ά. Σε μία χώρα που είχε μηδενικό εξωτερικό χρέος και το ποσοστό αναλφαβητισμού είχε μειωθεί στο 2% (όταν κυμαίνονταν στο 45% πριν 50 χρόνια), ζήσαμε την πλήρη καταστροφή βασικών ανθρωπιστικών υποδομών, με ελάχιστες φθορές σε διυλιστήρια και πετρελαϊκές αποθήκες.. Το νέο καθεστώς, όταν εξεγείρονταν, από τα πρώτα θέματα που «διευθέτησε» ήταν η νέα σημαία [κοίτα εικόνα ΙΙ] και η ίδρυση νέας «Εθνικής Τράπεζας» των εξεγερμένων (πράγμα πρωτάκουστο για τις προηγούμενες εξεγέρσεις, που σημειώθηκαν ανά την οικουμένη). Με την αποσύνθεση του κατεστημένου Καντάφι, βγήκαν στο φως της δημοσιότητας οι σχέσεις British Petroleum (BP) και Λιβυκών Μυστικών Υπηρεσιών, που διαρκούσαν πέρα των 30 ετών. Όμως θάφτηκαν ξανά «εν μία νυκτί»!
Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι αν και η Σούδα χρησιμοποιήθηκε ως κόμβος για τις επιχειρήσεις στη Λιβύη, ο πρώτος Πρωθυπουργός που επισκέφθηκε τη Λιβύη δεν ήταν ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (αν και είχε δηλώσει την αντίστοιχη επιθυμία) αλλά ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας R.T. Erdoğan, στις 16/9/2011. Η Δύση προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις[2], όμως αν μελετήσουμε την σχετική δήλωση της «Ένωσης Εξαγωγέων Μεσογείου της Τουρκίας»[3], θα διαπιστώσουμε ότι ήδη τα πρώτα συμβόλαια ανοικοδόμησης και τροφοδοσίας έχουν υπογραφεί από παράγοντες τουρκικών επιχειρήσεων με την υποστήριξη της Τυνησίας, που ο Erdoğan επισκέφθηκε στις 17/9/2011.
Από την άλλη η «μικρή Κύπρος» με το μεγάλο ανάστημα και με υπό κατοχή το 45% των εδαφών της, από τον Απρίλιο του 2004 δηλώνει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της. Υπογράφει σχετικές συμβάσεις (όπως ορίζει ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ), με Αίγυπτο (2006), Λίβανο (2007) και Ισραήλ (2010). Έτσι ξεκινά και στην δημοπρασία των 12 θαλασσίων οικοπέδων της, που αποδεδειγμένα διαθέτουν φυσικό αέριο και με τα δεδομένα του παγκόσμιου ανταγωνισμού συμφέρει να αντληθεί. Αν και συζητούνται τα:
·        Κατά πόσο πολιτικά και τεχνικά είναι ορθή η δημοπράτηση και άντληση του φυσικού αερίου συγχρόνως σ’ όλα τα οικόπεδα,
·        Το κέρδος ή η ζημία που θα επιφέρει η παραχώρηση των σχετικών αδειών σε μία ή διαφορετικές πολυεθνικές συμπράξεις,
είναι γεγονός ότι η Κύπρος εκτός του ότι θα βελτιώσει τα οικονομικά της, προτείνει και μία νέα λύση προς προμήθεια φυσικού αερίου στην ΕΕ. Έτσι αποδεσμεύεται η ΕΕ από τα εκβιαστικά συμβόλαια του Τουρκμενιστάν και του Αζερμπαϊτζάν, που η τροφοδοσία είναι εξαρτημένη από την Τουρκική Δημοκρατία. Το θέμα προφανώς πανικόβαλε την Τουρκική Δημοκρατία. Έτσι στις 15/7/2011 ο Υπ. Εξ. Davutoğlu (Νταβούτογλου), προβαίνει σε απειλητικές δηλώσεις λέγοντας ότι «Εάν μέχρι το Ιούλιο του 2012 δεν επιλυθεί το Κυπριακό, θα έχουμε σοβαρά προβλήματα με την ΕΕ στο να αναλάβει η Κύπρος την προεδρία». Ίδωμεν!
Η Ελλάδα ακόμα δεν έχει δηλώσει ΑΟΖ και περιορίζεται στα 6 ν.μ. χωρικά ύδατα. Μόλις στις 22/8/2011 (Ν.4001/2011) συστήνει την Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ ΑΕ). Η ΕΔΕΥ θα θεσμοθετήσει τις όποιες διεθνείς διαδικασίες έρευνας, οι οποίες έρευνες είχαν ολοκληρωθεί από το Ινστιτούτο Γεωλογίας και Ερευνών Υπεδάφους την περίοδο 1964 – 1966[4]!.. Τα αποτελέσματα των τότε ερευνών δεν αξιοποιήθηκαν από την «Εθνική Κυβέρνηση» των Συνταγματαρχών. Γνωρίζοντας και την ιστορική ευθύνη της εν λόγω κυβέρνησης, σ’ ότι αφορά την Μεγαλόνησο, μπορούμε άνετα να συμπεράνουμε και την επιπρόσθετη «παράβλεψη» της. Όμως τι έκαναν οι «δημοκράτες» που τους ακολούθησαν;
Μόλις το Δεκέμβριο του 2011, ανακοινώνεται επίσημα ο χάρτης «προς Έρευνα Περιοχή» , στον οποίο δεν συμπεριλαμβάνεται ούτε καν το Κρητικό Πέλαγος (όπου στις 23/5/2006, στο Ανατολικό σημείο του, είχε δολοφονηθεί ο Σμηναγός Κώστας Ηλιάκης, από Τούρκο συνάδελφό του). Έτσι επιβεβαιώνεται εκ νέου ότι ο προς Αγγλοσαξονικές συμβάσεις πιστός εξ ανατολάς γείτονάς μας δεν ισχυροποιείται λόγω της επιτυχημένης πολιτικής του, αλλά λόγω της ενδοτικής πολιτικής της Ελλάδας. Διότι δεν είναι δύσκολο να συμπεράνουμε, ότι στην επερχόμενη Ελληνοτουρκική Σύμπραξη εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων της κοινής ΑΟΖ, θα συμπεριληφθούν Μυρτώο, Καρπάθιο και Κρητικό Πέλαγος.
Η Τουρκία για να αντεπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις του εν λόγω σχεδίου, ξεκίνησε ήδη να συσσωρεύει κεφάλαια. Έτσι στις 31/10/2011 καταγγέλλει την από 14/2/1986 ισχύουσα σύμβαση μεταξύ BOTAŞ και GAZPROM (η οποία επανεγκρίνεται στις 18/4/2003), με την οποία το Τουρκικό Κράτος ήταν αναγκασμένο στην αγορά 6 εκ.μ3  φυσικού αερίου ανά έτος από την Ρωσία μέσω Δυτικού Αγωγού. Η Τουρκία προτείνει να αναλάβουν την εν λόγω σύμβαση από 1/1/2012 ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ως σημείο πώλησης ορίζονται τα Τουρκοβουλγαρικά σύνορα και η προς πώληση ποσότητα είναι:
Έτος
Ποσότητα Εκατομ μ3
2012
4
2013
4
2014
4
2015
5
2016
6
Εδώ πρέπει να τονίσουμε, ότι αρχές του 2011 ο Τούρκος Πρωθυπουργός Erdoğan και ο Υπ. Εξ. Davutoğlu είχαν επισκεφθεί την Ουκρανία, όπου είχαν υπογράψει εμπορική σύμβαση και σύμβαση κοινής βιομηχανικής παραγωγής. Ως γνωστόν, το Σεπτέμβριο του 2011 αναθερμαίνεται η διαφορά μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας σ’ ότι αφορά την διέλευση φυσικού αερίου και στις ίδιες ημερομηνίες η BOTAŞ ανακοινώνει ότι εάν η ΔΕΠΑ ΑΕ. δεν εκπληρώσει τις ταμειακές της υποχρεώσεις (δηλαδή οι Έλληνες είναι αφερέγγυοι) η εταιρεία θα παύσει να προμηθεύει την Ελλάδα με φυσικό αέριο.
Τον μήνα που περάσαμε ζούμε ραγδαίες διεθνείς εξελίξεις:
·        Ο Πρωθυπουργός της Ουκρανίας ζητά από την Ουκρανική Βουλή να μην εγκρίνει τον προϋπολογισμό της χώρας μέχρι η Ρωσία να υπογράψει την αντίστοιχη σύμβαση σ’ ότι αφορά το φυσικό αέριο.
·        Ο Υπουργός Οικονομικών της Βουλγαρίας, στις 6/12/2011 ανακοινώνει την οριστική αποχώρηση της Βουλγαρίας από το σχέδιο κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, έστω κι αν η αποχώρηση της κοστίσει άμεσα περίπου 6,5 εκ. Ευρώ.
·        Μετά τις Ρωσικές εκλογές 4/12/2011, ενώ το κόμμα Ενωμένη Ρωσία του οποίου ηγείται ο Β. Πούτιν έρχεται πρώτο με 49,3% των ψήφων και δεύτερο το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσίας με 19,2 %, στην Ρωσία ξεσπούν «εξεγέρσεις» με πρόσχημα «νοθεία» στις εκλογές. Ο Β. Πούτιν κατηγορεί το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ως υποκινητή των εξεγέρσεων.

Ορυκτός πλούτος, αίτιο πτώχευσης

Είχαμε αναφέρει ότι η οικονομική ύφεση που ζούμε ομοιάζει κατά πολύ με αυτή της περιόδου 1873 – 1896[5]. Την ίδια περίοδο η κάθετη μείωση της τιμής της σταφίδας εξανάγκασε τους Έλληνες επιχειρηματίες να αλλάξουν τον προορισμό των επενδύσεών τους από το έδαφος στο υπέδαφος[6]. Η ελληνική χρεοκοπία που ακολουθεί, συντελεί στο να καπηλευθούν όλες οι προσπάθειες από τους Ευρωπαίους συμμάχους μας. Διακρίνεται περίπου η ίδια ιστορική αναδρομή από την παρουσίαση του Υφυπουργού ΠΕΚΑ Γιάννη Μανιάτη. Αν και ήταν γνωστό, εδώ και 50 χρόνια, ότι διαθέτουμε στρατηγικά ορυκτά[7] και ότι το 86% του νικελίου και το 65% του βωξίτη της Ε.Ε. εξορύσσονται στην Ελλάδα, οι πολιτικοί προϊστάμενοι της χώρας μας τα ανακάλυψαν μετά την υπογραφή του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου. 
Περισσότερο δε ο ίδιος υφυπουργός ομολογεί ότι οι τρέχουσες τιμές των μεταλλίων ανέρχονται περίπου στα 28δις. Ευρώ. Δηλαδή εάν επαληθευθεί η πρόβλεψη χρεοκοπίας το 2019[8], όπως έγινε και το 1893, που η Ευρώπη προμηθεύτηκε τον απαραίτητο μόλυβδο για τους επερχόμενους Ευρωπαϊκούς πολέμους, στα τέλη της δεκαετίας μας, η Ελλάδα θα τροφοδοτήσει την ΕΕ με τα στρατηγικά ορυκτά της, χωρίς να πάρει κανένα αντίτιμο, παρά μόνο θέσεις εργασίας στα μεταλλεία. Οι μισθοί δε των μεταλλωρύχων, διαμορφώνονται στις ημέρες μας.

Η εξάπλωση του «Τουρκικού Ιμπεριαλισμού», ο Νεοθωμανισμός

Όταν συντάσσονταν το παρόν κείμενο, οι Βρυξέλες προσπαθούσαν να πείσουν την Αγγλία για την εφαρμογή της νέας δημοσιονομικής πολιτικής της ΕΕ, μία πολιτική, που εφάρμοσαν με τον σκληρότερο τρόπο στην Ελλάδα πριν καν θεσμοθετηθεί στην ΕΕ. Διότι εάν αποκαλυφθούν οι στενές σχέσεις χρηματοπιστωτικών κέντρων με το δημόσιο, η Αγγλία θα περιέλθει σε δυσμενέστερη θέση, απ’ ότι η Ελλάδα. Βέβαια η Αγγλία διατηρεί το ισχυρό εθνικό νόμισμά της. Από την άλλη η Τουρκία προσπαθεί να οξύνει τις σχέσεις της με την ΕΕ, αναμένοντας τα αποτελέσματα της κρίσης και κάνοντας σχετικές πολιτικές κινήσεις προς Κολχίδα και στρατηγικές προς ΗΠΑ. Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Η πολύπλευρη έξοδος προς Γεωργία

Στα τέλη Μαΐου αποφασίζεται η άρση χρήσης διαβατηρίου μεταξύ Τουρκίας και Γεωργίας, με επόμενο βήμα το άνοιγμα νέων τελωνειακών διαδρομών μεταξύ των δύο χωρών. Στη συνέχεια διαπιστώνεται μαζική είσοδος Τούρκων επιχειρηματιών στη Γεωργία, όπως των ομίλων Doğan (που διαθέτει το 50% των ΜΜΕ της Τουρκίας), Nurol (που διαχειρίζεται υπερπολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες, όπως Sheraton κ.ά), TAV - URBAN (που ανακαίνισαν το αεροδρόμιο της Τιφλίδας και ανέλαβαν την διαχείρισή του για 20 χρόνια) κ.ά. Το γεγονός θεωρήθηκε «νέα ευκαιρία» από το διεφθαρμένο γεωργιανό δημόσιο και σημειώνονται μαζικές συλλήψεις Τούρκων επιχειρηματιών και στελεχών μαζί με άλλων αμφιβόλου δραστηριοτήτων ατόμων, με απώτερο σκοπό την είσπραξη προστίμων για το κράτος και «φακελάκι» για κρατικούς λειτουργούς. Ο πρωθυπουργός R.T. Erdoğan αναγκάζεται δύο φορές να μεσολαβήσει προκειμένου να απελευθερωθούν Τούρκοι κρατούμενοι στη Γεωργία.
Αρχές Δεκεμβρίου ανακοινώνεται ο σιδηρόδρομος Μπακού – Τιφλίδα – Καρς – Άγκυρα. «σιδηρόδρομος του δρόμου του μεταξιού», όπως αποκαλείται από τις τουρκικές αρχές[9]. Ανοίγει ως εσωτερική η αεροπορική γραμμή Μπατούμι (Βαθύ λιμήν) – Τραπεζούς.
Οι τουρκικές αρχές δεν αρκέστηκαν, μόνο σε οικονομικές επιχειρήσεις αλλά έδωσαν σημασία και σε πολιτισμικές παρεμβάσεις. Όπως:
·        Με τα σχολεία που εκτείνονται σε ολόκληρη την Γεωργία (από πρωτοβάθμια μέχρι και πανεπιστήμια)[10]
·        Με την προβολή της τουρκικής καταγωγής της μητέρας του Γεωργιανού προέδρου.
·        Θέτοντας το πρόβλημα θρησκευτικής ελευθερίας των Γεωργιανών Μουσουλμάνων και προσφέροντας άμεση λύση.
·        Θέτοντας υπό συζήτηση τους Τούρκους της Ahıska (όπως τους ονομάζουν), οι οποίοι «τυχαία» ζουν κοντά στα σύνορα Γεωργίας – Τουρκίας.

Δραστηριότητες Fethullah Gülen

Σήμερα σχολεία κάθε βαθμίδας (περίπου 500 πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια και 6 πανεπιστήμια) της ομάδος Gülen, παρέχουν εκπαίδευση σε πολλές γλώσσες και κλάδους ανά την οικουμένη. Δραστηριοποιούνται σε 95 χώρες του κόσμου, κυρίως στις «τουρκόφωνες» δημοκρατίες της τέως Σοβιετικής Ένωσης. Η τουρκική γλώσσα της Τουρκικής Δημοκρατίας διδάσκεται ως προαιρετική γλώσσα σ’ όλα τα εκπαιδευτικά κέντρα. Το μεγαλύτερο τμήμα του διοικητικού και εκπαιδευτικού προσωπικού των κέντρων είναι τουρκικής καταγωγής. Η μεγαλύτερη επιτυχία της ομάδας σημειώνεται στο Καζακστάν και στις ΗΠΑ[11].
O F.Gülen από το 1999 ζει στην Pennsylvania των ΗΠΑ. Αν και κατά την ομολογία του[12], βγαίνει ελάχιστα από τον χώρο που ζει, η ομάδα του έχει ιδρύσει πλέον των 50 «τουρκικών πολιτιστικών κέντρων» και εκπαιδευτηρίων σ’ όλη τη επικράτεια των ΗΠΑ. [κοίτα εικόνα ΙΙΙ].
Είναι γεγονός ότι έχει πρωτοστατήσει στην πρωτοβουλία του ΑΠΘ Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, σ’ ότι αφορά τον διάλογο των θρησκειών από το 1996. Το 2003 προκαλεί θύελλα στα ισλαμικά κέντρα όταν προτείνει την συνεύρεση Μουσουλμάνων και Χριστιανών «στην πνευματική άμπελο του Ιησού Χριστού» [13]. Οι δραστηριότητές του, το 2010 μπαίνουν κάτω από το μικροσκόπιο του FBI και τα αντί ισλαμικά bloq’s [14] αρχίζουν να ενδιαφέρονται για τις δραστηριότητες του Gülen στις ΗΠΑ.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα σήμερα στην Τουρκία

Όταν το τρίπτυχο Gülen «οικονομία, πολιτισμός, πνεύμα» καλά κρατεί και αναπλάθεται μέσα στην δημοκρατική αντίληψη της Δύσης, η Τουρκία αρχίζει να διοργανώνει ημερίδες και πανεπιστημιακές έρευνες σ’ ότι αφορά την επερχόμενη κρίση «καθαρού νερού». Καλεί τους επιστήμονες να προτάσσουν «πολιτική ύδατος».
Μετά τις συλλήψεις, για τις υποθέσεις Ergenekon (Εργκενεκόν) και Balyoz (Μπαλιόζ), ξεκίνησαν από το καλοκαίρι οι συλλήψεις για την υπόθεση KCK (κουρδικών οργανώσεων, που αποβλέπουν στον διαμελισμό της Τουρκίας). Οι συλληφθέντες για την υπόθεση αυτή μέχρι αρχές Δεκεμβρίου ανέρχονταν στις 4.250. Όμως όταν σ’ αυτούς συγκαταλέγεται και ο πολλαπλά βραβευθείς, υποστηριχτής ανθρωπίνων δικαιωμάτων ο 63χρονος Ragıp Zarakolu, αντιλαμβανόμαστε ότι «κάτι άλλο τρέχει»!
Τμήμα της αλήθειας βρίσκεται στις ανακοινώσεις του Sezgin Tanrıkulu (Σεζγκίν Τανρίκουλου)[15], που έκανε στην ημέρα προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων (10 Δεκεμβρίου). Ως προς τον Tanrıkulu από τους 35.117 κρατούμενους με την κατηγορία του «τρομοκράτη» σ’ όλο τον πλανήτη, οι 12.897 βρίσκονται στις τουρκικές φυλακές. 71 δημοσιογράφοι κρατούνται στις φυλακές της Τουρκίας. Οι αριθμοί αυτοί είναι μεγαλύτεροι απ’ αυτών που κρατούνται στις ιρανικές αλλά και στις κινέζικες φυλακές. 8 εκλεγμένοι βουλευτές της Τουρκικής Μεγάλης Βουλής, σήμερα βρίσκονται στη φυλακή. Το 2011 υπήρξαν 15 ανεξιχνίαστες πολιτικές δολοφονίες[16] και 19 άτομα έχασαν την ζωή τους από τις σφαίρες των Δυνάμεων Ασφαλείας. 31 συνάνθρωποί μας έχασαν την ζωή τους «από βία» στις φυλακές και 2.672 ανήλικοι βρίσκονται στα αναμορφωτήρια, οι 500 περίπου εξ αυτών μαθητές και άλλοι τόσοι φοιτητές έγκλειστοι στις φυλακές. Το 2010, 350 άτομα έχουν προσφύγει στα δικαστήρια με την κατηγορία ότι υπέστησαν βασανιστήρια κατά την διάρκεια της κράτησής τους. Περίπου 15.000 ιστοσελίδες έχουν απαγορευθεί να εμφανίζονται στην τουρκική επικράτεια, και 7 περιοδικά και εφημερίδες έχουν παυτεί με δικαστική απόφαση.
Ένας τραγικός απολογισμός, που αγνοείται από τους δήθεν ειρηνιστές της χώρας μας.

Κλείνοντας

Στους έξι μήνες, που ασχοληθήκαμε μόνο με «τα του οίκου μας» πολλά, μα πάρα πολλά συνέβησαν στο «Τραπέζιο του Ανατολικού Ζητήματος». Απλά με την έλευση του νέου έτους προσπαθήσαμε να δώσουμε μία άλλη εικόνα σ’ ότι αφορά την εξωτερική πολιτική. Θα επανέλθουμε.
Να έχετε ένα 2012 γεμάτο υγεία και προπαντός αγάπη στον πλησίον σας.
Καλή Χρονιά!

Του Βασίλη Κυρατζόπουλου


βκ

Σημειώσεις

[1]Το «Ανατολικό ζήτημα» είναι ουσιαστικά ο εδαφικός ή ο οικονομικός έλεγχος των εδαφών που εκτείνονται δυτικά από τη Βαλκανική Χερσόνησο μέχρι την Αίγυπτο και Ανατολικά από την Κασπία μέχρι τον Περσικό κόλπο. Η επίτευξη του σχεδίου βασίζεται σε στρατιωτικές και σε πολιτιστικές επεμβάσεις. Την περιοχή αυτή που έχει γεωμετρικό σχήμα τραπεζίου, την αποκαλούμε «Τραπέζιο Ανατολικού Ζητήματος». Οι τέσσερις κορυφές του «Τραπεζίου Ανατολικού Ζητήματος» είναι οι ιστορικές πόλεις Τεργέστη, Αστραχάν, Σιράζ και Σίβα.
[2] Κοίτα Αγγλικό και Γαλλικό τύπο τις 16 – 18 Σεπτεμβρίου 2011
[3] Κοίτα, Akdeniz İhracatçı Birlikleri Genel Sekreterliği, αριθμ. Ανακοίνωσης: TİM.AKİB.GSK.TARIM 2011/332-10542.
[4]Κοίτα Ιωάννης Παπαζήσης Πολύτιμοι Λίθοι και Στρατηγικά Ορυκτά της Ελλάδος, Εκδόσεις Κάδμος, Θεσσαλονίκη 2009.
[5] Κοίτα, Β. Κυρατζόπουλος  «Οι εξολοθρευτές της νέας τάξης πραγμάτων» [στο έντυπο Πολίτης τευχ. 532 και ηλεκτρονικά μέσα Αντίβαρο 22/7/2011 (www.antibaro.gr/node/3239), Ελεύθερη Ζώνη 23/7/2011 (www.elzoni.gr/html/ent/795/ent.11795.asp)]
[6] Η πρόοδος και ο αγώνας να εδραιωθεί η ελληνική μεταλλουργική βιομηχανία, μπορεί να σημειωθεί μελετώντας τη ζωή του Φωκίωνα Νέγρη. Κοίτα Γιώργος Αντ. Πέππας, Φωκίων Νέγρης 1846 – 1928, εκδόσεις Τσουκάτου, Αθήνα 2011.
[7] Στρατηγικά ορυκτά, ονομάζονται τα ορυκτά τα οποία δεν έχει βρεθεί ακόμα η αντικαταστατική (φυσική ή τεχνητή) ύλη. Τα κυριότερα είναι: σίδηρο, χρώμιο, νικέλιο, μαγγάνιο.
[8] Κοίτα, Β. Κυρατζόπουλος  «Το τελευταίο άσμα» [στο έντυπο Πολίτης τευχ. 536 και ηλεκτρονική εφημερίδα Ελεύθερη Ζώνη 5/11/2011 (www.elzoni.gr/html/ent/234/ent.15234.asp)]
[9] Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι ο σιδηρόδρομος «δρόμος του μπαχαριού» Μοσούλη – Βερολίνο, ήταν το κύριο αίτιο των δεινών που υπέστησαν οι Βυζαντινοί Λαοί στην Ανατολία.
[10] Η Γεωργία είναι η πρώτη χώρα στην οποία ενεργοποιείται η ομάδα Gülen, από τις 11/1/1990.
[11] Κοίτα άρθρο eğitim İmparatorluğu στο www.istikamet.eu.
[12] Κοίτα, tr.fgulen.com/index2.php, άρθρο «Fethullah Gülen niye ABD’de yaşıyor, neden Türkiye’ye dönmüyor?»
[13] Κοίτα περιοδικό Aksiyon τεύχος 470, Δεκέμβριος 2003.
[14] Κοίτα http://barenakedislam.wordpress.com, ;άρθρο 9/12/2011, Education Jihad comes to America via Turkish Gulen charter school funded by you!
[15] Sezgin Tanrıkulu (Σεζγκίν Τανρίκουλου), κουρδικής καταγωγής δικηγόρος, γεννηθείς στις 27/5/1963 στο Lice (Λίτζε) του Diyarbakır (Ντιγιάρμπακιρ). Τέως πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Diyarbakır, βουλευτής του CHP και αντιπρόεδρος του κόμματος. Ιδρυτής του Ιδρύματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκίας (1998).
[16] Ο αριθμός αυτός την περίοδο 1985 – 2000 ανέρχονταν στις 18.000

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Οδυσσέας Ελύτης: Η Ψευδοφάνεια του πολιτικο-κοινωνικού μας συστήματος

Μια παλιά συνέντευξη του Οδυσσέα Ελύτη στον αείμνηστο Ρένο Αποστολίδη, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελευθερία στις 15/6/1958!  Δεν έχουν αλλάξει και πολλά

Ρ.  Αποστολίδης: Ζητείται η γνώμη σας κύριε Ελύτη, η εντελώς ανεπιφύλακτη και αδέσμευτη, επάνω σε ό, τι θεωρείτε ως κακοδαιμονία του τόπου. Από τι κυρίως πάσχουμε, τι πρωτίστως μας λείπει;


Οδ. Ελύτης: Από τι πάσχουμε κυρίως; Θα σας πω αμέσως: Ασυμφωνία μεταξύ του πνεύματος της εκάστοτε ηγεσίας μας και του «ήθους» που χαρακτηρίζει το βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό του ελληνικού λαού, στο σύνολό του.



Οδ. Ελύτης: Α! Αρχίσαμε!.. Μόνιμος, πλήρης και κακοήθης ασυμφωνία!..


Ρ.  Αποστολίδης: Βεβαίως! Αλλ’ αφήστε με να συνεχίσω: Αυτή η ασυμφωνία δεν είναι μια συγκεκριμένη κακοδαιμονία. Είναι όμως μια αιτία που εξηγεί όλες τις κακοδαιμονίες, μικρές και μεγάλες του τόπου αυτού. Από την ημέρα που έγινε η Ελλάδα κράτος, έως σήμερα, οι πολιτικές πράξεις θα έλεγε κανείς ότι σχεδιάζονται και εκτελούνται ερήμην των αντιλήψεων για τη ζωή, και γενικότερα των ιδανικών που είχε διαμορφώσει ο Ελληνισμός μέσα στην υγιή κοινοτική του οργάνωση και στην παράδοση των μεγάλων αγώνων για την ανεξαρτησία του. Η φωνή του Μακρυγιάννη δεν έχει χάσει, ούτε σήμερα ακόμη, την επικαιρότητά της.

Σημειώστε ότι δεν βλέπω το πρόβλημα από την αποκλειστική κοινωνική του πλευρά, ούτε κάμω δημοκοπία.



Ρ.  Αποστολίδης: Δημοκοπία ασφαλώς όχι. Πολιτική όμως ναι. Το εντοπίζετε δηλαδή κυρίως μέσα στο χώρο της πολιτικής – ή κάνω λάθος; Στο κέντρο μάλιστα του δικού της χώρου. Εκεί μας πάει το πρόβλημα που θέσατε, των σχέσεων μεταξύ λαού και ηγεσίας.


Οδ. Ελύτης: Μα ναι. Γιατί είναι βασικό, είναι «πρώτο» – κι ας είμαι ποιητής, εγώ που το λέω, μακριά πάντα από την «πολιτική». Κοιτάξτε. Ο λαός  αυτός, κατά κανόνα εκλέγει την ηγεσία του. Και όμως, όταν αυτή αναλάβει την ευθύνη της εξουσίας – είτε την αριστοκρατία εκπροσωπεί , είτε την αστική τάξη, είτε το προλεταριάτο – κατά ένα μυστηριώδη τρόπο αποξενώνεται από τη βάση που την ανέδειξε, και ενεργεί σαν να βρισκόταν στο Τέξας ή στο Ουζμπεκιστάν!



Ρ.  Αποστολίδης: Στο Τέξας και στο Ουζμπεκιστάν; Ή μήπως θέλετε να πείτε: «…Σα να βρισκόταν στη χώρα του εκάστοτε ρυθμιστικού «ξένου παράγοντα»; Του εκάστοτε «προστάτη» μας; Μήπως εκεί ακριβώς βρίσκεται το κακό;


Οδ. Ελύτης: Το είπα με τρόπο αλλά βλέπω ότι το θέλετε γυμνό. Και δεν έχω αντίρρηση να το πω φανερά και πιο έντονα: Ένας από τους κυριότερους παράγοντες των «παρεκκλίσεων» της ηγεσίας από το ήθος του λαού μας, είναι η εκ του αφανούς και εκ των έξω «προστατευτική» κατεύθυνση. Αποτέλεσμα και αυτό της απώλειας του έρματος «παράδοση». Αντιλαμβάνομαι ότι στην εποχή μας η αλληλεξάρτηση των εθνοτήτων είναι τόση που η πολιτική δεν μπορεί να αγνοήσει, ως ένα βαθμό, αυτό που θα λέγαμε «γενικότερη σκοπιμότητα». Όμως υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στην «προσαρμοστική πολιτική» και στη δουλοπρέπεια. Αυτό είναι το πιο ευαίσθητο σημείο του ελληνικού λαού., το «τιμιώτατόν» του! Και αυτό του καταπατούν συνεχώς, κατά τον εξοργιστικότερο τρόπο οι εκπρόσωποί του στην επίσημη διεθνή σκηνή!


Ρ.  Αποστολίδης: Κι ο «επίσημος» όρος της δουλοπρέπειας αυτής, κύριε Ελύτη; Μήπως είναι υποκριτικότερος από το «προσαρμοστική πολιτική»; Εξοργιστικότερος;


Οδ. Ελύτης: Δε μ’ ενδιαφέρει ο επίσημος όρος της δουλοπρέπειας. Μ’ ενδιαφέρει η ουσία. Κι εκείνο που ξέρω είναι ότι μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε σε κάτι που θα μου επιτρέψετε να ονομάσω «Ψευδοφάνεια». Έχουμε δηλαδή την τάση να παρουσιαζόμαστε διαρκώς διαφορετικοί απ’ ό, τι πραγματικά είμαστε. Και δεν υπάρχει ασφαλέστερος δρόμος προς την αποτυχία, είτε σαν άτομο σταδιοδρομείς είτε σαν σύνολο, από την έλλειψη γνησιότητας. Το κακά πάει πολύ μακριά. Όλα τα διοικητικά μας συστήματα, οι κοινωνικοί μας θεσμοί, τα εκπαιδευτικά μας προγράμματα, αρχής γενομένης από τους Βαυαρούς, πάρθηκαν με προχειρότατο τρόπο απ’ έξω και κόπηκαν και ράφτηκαν όπως-όπως επάνω σ’ ένα σώμα με άλλες διαστάσεις και άλλους όρους αναπνοής.



Ρ.Αποστολίδης: Ώστε, λοιπόν, ζητάτε «δικούς μας όρους αναπνοής»!


Οδ. Ελύτης: Και δεν πρόκειται βέβαια για προγονοπληξία. Τα λέω άλλωστε αυτά εγώ, που σ’ έναν τομέα όπως ο δικός μου, κήρυξα με φανατισμό την ανάγκη της επικοινωνίας μας με το διεθνές πνεύμα, και που σήμερα με εμπιστοσύνη αποβλέπω στη διαμόρφωση ενός ενιαίου ευρωπαϊκού σχήματος, όπου να έχει τη θέση της η Ελλάδα. Με τη διαφορά ότι ο μηχανισμός της αφομοιώσεως των στοιχείων της προόδου πρέπει να λειτουργεί σωστά, και να βασίζεται σε μια γερή και φυσιολογικά ανεπτυγμένη παιδεία. Ενώ σε μας, όχι μόνο δε λειτουργεί σωστά, αλλά δεν υπάρχει καν ο μηχανισμός αυτός για να λειτουργήσει! Και με τη διαφορά ακόμη ότι, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, η ηγετικά μας τάξη, στο κεφάλαιο της ελληνικής παιδείας, έχει μαύρα μεσάνυχτα! Κοιτάξτε με προσοχή τα έντυπα που εκδίδει η ίδια ή που προτιμά να διαβάζει, τα διαμερίσματα όπου κατοικεί, τις διασκεδάσεις που κάνει, τη στάση της απέναντι στη ζωή. Ούτε μια σταγόνα γνησιότητας. Πως λοιπόν να αναθρέψει σωστά τη νέα γενεά; Από τα πρώτα διαβάσματα που θα κάνει ένα παιδί ως τα διάφορα στοιχεία που θα συναντήσει στο καθημερινό του περιβάλλον, και που θα διαμορφώσουν το γούστο του, μια συνεχής και αδιάκοπη πλαστογραφία και τίποτε άλλο!


Θα μου πείτε: είσαι λογοτέχνης, καλαμαράς, και βλέπεις τα πράγματα από τη μεριά που σε πονάνε. Όχι, καθόλου! Και να μου επιτρέψετε να επιμείνω. Όλα τα άλλα κακά που θα μπορούσα να καταγγείλω – η έλλειψη ουσιαστικής αποκεντρώσεως, η έλλειψη προγραμματισμού για την πλουτοπαραγωγική ανάπτυξη της χώρας, ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο ασκείται η εξωτερική μας πολιτική – είναι ζητήματα βαθύτερης ελληνικής παιδείας! Από την άποψη ότι μόνον αυτή μπορεί να προικίσει ένα ηγέτη με την απαραίτητη ευαισθησία που χρειάζεται για να ενστερνισθεί, και αντιστοίχως να αποδώσει, το ήθος του λαού. Γιατί αυτός ο λαός, που την έννοιά του την έχουμε παραμορφώσει σε σημείο να μην την αναγνωρίζουμε, αυτός έχει φτιάξει ό, τι καλό υπάρχει –αν υπάρχει κάτι καλό σ’ αυτόν τον τόπο!  Και αυτός, στις ώρες του κινδύνου, και στο πείσμα της συστηματικής ηττοπάθειας των αρχηγών του, αίρεται, χάρις σ’ έναν αόρατο, ευλογημένο μηχανισμό, στα ύψη που απαιτεί το θαύμα!


Όσο λοιπόν και αν είναι λυπηρό, πρέπει να το πω: ο Ελληνισμός, για την ώρα, επέτυχε ως Γένος, αλλ’ απέτυχε ως Κράτος! 
Και παρακαλάω νύχτα-μέρα το Θεό, και το μέλλον να με διαψεύσουν.


Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Ellada, agapi mou (Ελλάδα, αγάπη μου),

Από τον 'Ετιέν Ρολάντ, πρώην διευθυντή της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, επίτιμο καθηγητή
ελληνικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο ''Paris 1 Pantheon- Sorbonne''.

Ελλάδα, αγάπη μου, αισθάνομαι βαθειά ταπεινωμένος βλέποντας μια εφημερίδα να τολμάει να δημοσιεύει άρθρο με τίτλο “ H Ελλάδα είναι ίσως λιγότερο “ευρωπαϊκή' απ'ότι θέλει να δείχνει” και όταν το περιεχόμενο αυτού του άρθρου είναι μια κακή περίληψη μιας ιστορίας που οι ίδιοι οι συγγραφείς της δεν την έχουν καν βιώσει. Νιώθω ταπεινωμένος σαν Γάλλος που κάποιοι συμπατριώτες μου ερμηνεύουν τόσο άσχημα την ιστορία και τρέφουν τον μύθο του ψεύτη και πονηρού ΄Ελληνα.

Δεν θα επιμείνω παρά σε κάποια σημεία: Αν η Ελλάδα δεν είναι μια Ευρωπαϊκή χώρα, τότε ποιά αξίζει αυτό τον τίτλο; Ο βάρβαρος Γερμανός ή ο επίβουλος Άγγλος τον οποίο ο μεγαλύτερος ποιητής του ο Μπάυρον έχει κατηγορήσει ήδη οτι λεηλάτησε τη χώρα του Ομήρου;
Είναι άραγε ευρωπαϊκή η Αγγλία που δεν θέλει να δεσμεύεται σε καμία μορφή Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, ιδίως αν αυτό έχει οικονομικό κόστος; Η Αγγλία δεν είναι αυτή που έφερε πίσω στην Ελλάδα το στρατό και το βασιλιά στο τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, προκαλώντας ένα κατακλυσμό που η χώρα θα πλήρωνε αργότερα πολύ ακριβά, μια χώρα που μπορεί εντούτοις να καυχιέται για την πιο παραδειγματική αντίσταση απέναντι στο Γερμανό κατακτητή.Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που γεννήθηκε η ευρωπαϊκή ιδέα και αμφιβάλλω αν θα μπορούσαμε να διανείμουμε βραβεία ευρεσιτεχνείας εξευρωπαϊσμού. Γιατί η ιδέα αυτή, όπως και το γεωγραφικό περιεχόμενό της είναι ακόμα υπό κατασκευή, και όχι ένα απαραβίαστο δεδομένο.

Ο Βαλερύ Ζισκάρ ντ΄Εσταίν μερίμνησε για την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρώπη γιατί, κατά τα λεγόμενά του, ήταν η χώρα απ΄όπου προέρχονταν η δημοκρατία και ο πολιτισμός.
Ας είναι, ακόμα κι αν δεν θα μπορούσε κανείς να πει πολλά γι΄αυτή την αθηναϊκή δημοκρατία που βασίζονταν στην σκλαβιά και στον ιμπεριαλισμό...
Αλλά κακώς δίνεται έμφαση σ΄αυτό το ζήτημα, διότι το πρόβλημα δεν είναι να ξέρουμε που γεννήθηκε η δημοκρατία, αλλά να αναγνωρίζουμε οτι η ελληνική κουλτούρα, ας πούμε η ελληνορωμαϊκή, είναι το μόνο κοινό σημείο σε μια ιστορία που στηρίζεται σε εχθρότητες και παγκοσμίους πολέμους. Αυτή η φημισμένη ελληνική κουλτούρα έδωσε τροφή στην Αναγέννηση, στα γράμματα όπως και στις τέχνες, στους κλασσικούς δημιουργούς μας του 17ου αιώνα και έκανε την ελίτ του 18ου αιώνα να ευδοκιμήσει ακόμα περισσότερο, έτσι ώστε να αναστώσει τον κόσμο.

Ο 19ος αιώνας έπεξε ένα θεμελιώδη ρόλο στη διάδοση των ελληνικών τεχνών και γραμμάτων δημιουργώντας ένα νεοκλασικό κίνημα που βρίσκουμε στο Εδιμβούργο – το οποίο υπήρξε άλλωστε ένα από τα κέντρα του και μέρος όπου θέλησαν να χτίσουν ένα Παρθενώνα-, όπως επίσης και στο Ρέγκενσμπουργκ όπου η Βαλχάλα, ναός που δόξαζε την νίκη των Γερμανών στις μάχες τους κατά των στρατευμάτων του Ναπολέοντα, είναι μια απομίμηση ελληνικού ναού.

Η σύγχρονη τέχνη από το 1900 και ύστερα, οικοδομήθηκε σαν αντίδραση ενάντια στον ''κλασικισμό'' και αυτό πρέπει να μας χαροποιεί ιδιαίτερα, μια και το μάθημα της ελληνικής τέχνης ήταν αυτό της άμιλλας και της ελευθερίας. Η κουλτούρα της ελίτ εκσυγχρονίστηκε και τα λατινικά, όπως άλλωστε και τα ελληνικά, δεν είναι πια παρά περιθωριακά διδασκόμενα στα σχολεία μας.
Δεν συμμερίζομαι καθόλου την ιδέα να θέλουμε να αναπαράγουμε την κουλτούρα αυτής της ελίτ,  που τρέφεται στις μέρες μας από λογοτεχνικές ή καλλιτεχνικές ποικιλομορφίες στα πλαίσια ενός παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος, αυτό είναι άλλωστε ένα από τα πιο ουσιώδη κεκτημένα, αυτό που ονομάζουμε μεταμοντερνισμό.
Αλλά αυτές οι αλλαγές δεν επηρεάζουν καθόλου τη θέση της Ελλάδας στο κέντρο της Ευρώπης, διότι είναι μια από τις πιο ζωντανές και λαμπρές εστίες ευρωπαϊκής κουλτούρας.

Αξιοσημίωτες προσωπικότητες σε όλους τους τομείς, και όχι μόνο στην ποίηση, μια πρωτότυπη σχολή ζωγραφικής από τον Θεόφιλο μέχρι τον Τσαρούχη περνώντας από τον Εγγονόπουλο, φιλόσοφοι όπως ο Καστοριάδης... Κοιτάξτε ποιοί έχουν μεταφραστεί στην Ελλάδα: ο Βερνάν, ο Φουκώ, ο Ντερριντά. Κοιτάξτε που σπούδασαν οι εξέχουσες προσωπικότητες: στον τομέα των ιστορικών, η Σχολή Ανωτάτων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες έπαιξε ένα μεγάλο ρόλο, και βρίσκει κανείς στην Ελλάδα μια γενειά από αξιοσημείωτους ιστορικους που συμμετέχουν στην ανανέωση του κλάδου.

Είναι ψεύτες και κλέφτες λοιπόν αυτοί που πρέπει να υπερασπιστούμε διότι στο παρελθόν εφηύραν τη λέξη της δημοκρατίας; Και θα μπορούσαμε να βάλουμε στη ζυγαριά και πολλά άλλα πράγματα: τη φιλοσοφία (σύμφωνα με τον δυτικό τρόπο), την ιστορία, το θέατρο... Υπάρχουν σήμερα σ΄αυτή τη χώρα άνδρες και γυναίκες που θα μπορούσα να τους κατατάξω μεταξύ των πιο καλλιεργημένων και εκπολιτισμένων ανθρώπων που έχω γνωρίσει, δεν αντέχω άλλο να βλέπω βάρβαρους να τους καθίζουν στο σκαμνί της Ευρώπης. Οσον αφορά τους μικροαπατεώνες, σε ποιά χώρα δεν υπήρχαν τέτοιου είδους άνθρωποι που κατασπατάλησαν δεκάδες δισεκατομμύρια τα τελευταία χρόνια;

Δεν τίθεται θέμα να ξέρουμε αν η Ελλάδα είναι λιγότερο ευρωπαϊκή, εφόσον τα θεμέλια της Ευρώπης δεν νοούνται χωρίς τον Ελληνισμό. Ας θυμηθούμε οτι η Ευρώπη είναι μια πριγκίπισσα από τη Φοινίκη που κλάπηκε απο Κρήτες προκαλώντας μια απο τις πρώτες διαμάχες μεταξύ Δύσης και Ανατολής. 

Αρα η Ευρώπη έχει ρίζες από την Ανατολή, και καθιστά ένα μύθο πολύ χρήσιμο σ΄ αυτούς τους καιρούς της πρόσμειξης των πληθυσμών. Η Ευρώπη δεν έχει θεμέλια τράπεζες και τραπεζίτες αλλά μια κουλτούρα, και η ελληνική κουλτούρα είναι ένα από τα στοιχεία που μας ενώνουν, κι αλλοίμονο, υπάρχουν πια τόσο λίγα.
Ζήτω η Ελλάδα, και να μην αφήσουμε κάποιους τεχνοκράτες να γονατίζουν και δη να ταπεινώνουν φίλους κι αδέλφια, είναι σαν να ταπεινώνουν εμάς τους ίδιους

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Ο νέος Ανθρωπισμός

Η μεγαλύτερη κρίση, πέρα από την οικονομική καταβαράθρωση και τον αξιακό μαρασμό, που καλείται να αντιμετωπίσει ο ελληνικός λαός, είναι η εκχώρηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και η αμφισβήτηση των θεσμών, υπό την τρομολαγνική απειλή του χρέους και της ανέχειας: 
Οι κυβερνήσεις-εκλεγμένες και μη-νομοθετούν εσπευσμένα, αδιαφορώντας για το λαϊκό συμφέρον και τις αντοχές, κραδαίνοντας τον φόβο, την ενοχή και την ανασφάλεια ως μέσα χειραγώγησης και ύπνωσης των αντανακλαστικών.
Η αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία, εξελίσεται σε μεταδημοκρατία, όπου οι πολίτες απεμπολούν το δικαίωμα της πολιτικής δράσης σε υπερεθνικά, οικονομικά κέντρα ελέγχου, εκχωρούν την ψήφο χωρίς πραγματικές ιδεολογικές επιλογές και μετατρέπονται σε ανδρείκελα, που πασχίζουν για την ατομική επιβίωση, ανίκανα να εκφράσουν συλλογική βούληση και στιβαρό, εναλλακτικό λόγο. 
Τα κελεύσματα του συντάγματος, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος πρόνοιας, η κοινωνία της γνώσης και των πολιτών, αποδείχθηκαν έννοιες βαρύγδουπες και κενές, όπως ακριβώς και τα οράματα των πολιτικών στο σύνολο της Ευρώπης, αποδεικνύοντας πως οι Ενώσεις, που ξεκινούν πρωτίστως ως οικονομικές και δευτερευόντως ως κοινωνικές, στερούνται ερεισμάτων και καταρρέουν στην πρώτη καπιταλιστική κρίση ή στα αδηφάγα κερδοσκοπικά παιχνίδια της πραγματικής εξουσίας.
Πολλοί μιλούν για τα θετικά στοιχεία, που θα αναδυθούν με αφορμή την παρούσα ιστορική συγκυρία, ενώ άλλοι ευαγγελίζονται τις αξίες, που μερικές δεκαετίες πριν διασφάλιζαν την κοινωνική συνοχή: Αλληλεγγύη, κοινωνική εμπιστοσύνη, καρτερία, επιστροφή στην πρωτογενή παραγωγή, ανταλλακτική οικονομία και αποπομπή ή αμφισβήτηση του ευδαιμονισμού και του ηδονισμού, που χρόνια κατασπάρασσαν και αλλοίωναν τα ευγενή ιδανικά του Ελληνικού Έθνους.
Όμως, δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίεις. 
Η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα και τα σπέρματα της κρίσης διαφαίνονται από τα πρώτα έτη της νεοελληνικής πραγματικότητας, από την εποχή που οι προηγούμενες γενιές αναστήλωναν σε σαθρά θεμέλια τη μεταπολεμική Ελλάδα.
Η ψευδεπίγραφη, επιδοματική ευμάρεια των τελευταίων ετών απέδειξε πως ο νεοπλουτισμός, η έπαρση, η εύκολη και αήθης ανέλιξη, η κατάλυση των δημοκρατικών αξιών, οι πελατειακές σχέσεις, οι αποκαμωμένοι θεσμοί και οι ανήμποροι νόμοι, η αλαζονεία και η λατρεία του βραχυπρόθεσμου αποτελούν κι αυτά χαρακτηριστικά του λαού μας, τα οποία, αντί να παραγνωριστούν, πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο περισυλλογής και αναλυτικής μελέτης. 
Η έξοδος από την κρίση και η αποφυγή επανάληψής της απαιτεί την κινητοποίηση όλων των δυνάμεων, που απέμειναν, το σχηματισμό μιας νέας ανθρωπιστικής κουλτούρας, την αποδοχή μιας καινοτόμου ιδεολογίας και την ανάδειξη ηγετών, που θα εμφορούνται από ουμανιστικά ιδεώδη:
-Το αίτημα για άμεση δημοκρατία ή τουλάχιστον για σταδιακή αποδυνάμωση του κοινοβουλευτισμού θα τονώσει την προσωπική ευθύνη και το συλλογικό σκέπτεσαι και πράττειν. Σήμερα, οι νέες τεχνολογίες εγγυώνται την επιτυχία του εγχειρήματος.
-Το περιεχόμενο της Παιδείας δεν θα καθορίζεται από αναλυτικά προγράμματα, που επιβάλλουν τα Υπουργεία, αλλά θα αποτελεί προϊόν διαβούλευσης μεταξύ ενός ανοιχτού σχολείου και μιας πρωτοπόρου κοινωνίας. Τα δε μαθήματα θα προκρίνονται με γνώμονα τη δημιουργικότητα κι όχι το στείρο πραγματισμό. Οι επιταγές της αρχαίας ελληνικής κοσμοθεωρίας είναι περισσότερο επίκαιρες από ποτέ.
-Οι πανευρωπαϊκές πολιτικές αποδείχτηκε πως απλώς συγκλίνουν προς την απόλυτη επιβολή μιας παγκόσμιας τάξης αυθαιρεσίας, υποδούλωσης και τυραννίας. Τα κέντρα των αποφάσεων, είναι επιτακτική ανάγκη να μεταφερθούν στο τοπικό και οι εθνικές αδόκιμες πολιτικές να αντικατασταθούν από περιφερειακές στρατηγικές, που θα λαμβάνουν υπόψη την ιδιαιτερότητα των αναγκών και δυνατοτήτων.
-Η Εκκλησία, ένας από τους λίγους θεσμούς, που μπορούν να αντισταθούν, το έσχατο καταφύγιο, να αφυπνιστεί, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της και συμπλέοντας με το λαό κι όχι ταυτιζοντας την ιστορική της πορεία με το κράτος.
-Η κοινωνική οικονομία πρέπει να θεσμοθετηθεί σε κάθε έκφανση συναλλακτικής δραστηριότητας.
-Η αλληλεγγύη να υπεισέρχεται στα πρώτα στάδια της παραγωγής και όχι να διατυμπανίζεται εκ των υστέρων.
 Η παρούσα κρίση είναι κυρίως πολιτιστική, και ως τέτοια, αντιμετωπίζεται μόνο με καταιγισμό πολιτισμικών δράσεων σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής. 
Ανοχή στη διαφορετικότητα, 
ανασύσταση του παραδοσιακού, 
αναστοχασμός για τα αξιακά πρότυπα, 
ενίσχυση της κοινωνικής αυτορρύθμισης, 
εμπλουτισμός των δημοκρατικών διαδικασιών 
και εφαρμογή νέων ιδεών, 
μπορούν να άρουν το αδιέξοδο με το μικρότερο δυνατό τίμημα.
 Ευστράτιος Παπάνης,
Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Νικόλαος Πλαστήρας



1951. Η Ελλάδα προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της, καθώς έχει πρόσφατα βγει από τα ερείπια μιας πολυετούς εμπόλεμης κατάστασης που έχει σμπαραλιάσει τη χώρα.

Πρωθυπουργός, ο επονομαζόμενος «Μαύρος Καβαλάρης», ο Νικόλαος Πλαστήρας. Ένας άνθρωπος, τού οποίου ο πατριωτισμός, η ηθική αρετή και η εντιμότητα δύσκολα αμφισβητούνται, ακόμη κι' από πολιτικούς αντιπάλους.

Το περίφημο εργοστάσιο ζυθοποιίας «ΦΙΞ», το οποίο βρισκόταν στη Λεωφόρο Συγγρού, δημοσιεύει αγγελία, ζητώντας οδηγό. 

Όπως ήταν φυσικό, οι υποψήφιοι που διεκδίκησαν την θέση, ήταν πολλοί.

Ο υπάλληλος τής «ΦΙΞ» που εξέταζε τις αιτήσεις, κάποια στιγμή κοιτάζει ερευνητικά, κάποιον από τούς υποψήφιους που βρισκόταν εκείνη την ώρα μπροστά του, με έναν τρόπο σαν να προσπαθεί να ξεδιαλύνει κάποιο μυστήριο.

Το επώνυμο που αναγράφεται στην αίτηση εργασίας, είναι «Πλαστήρας».

«Τον πρωθυπουργό τί τον έχετε;», ρωτά με μια ανάλαφρη και περιπαικτική διάθεση ο υπάλληλος.  Ο μεσόκοπος υποψήφιος, μ' ένα ύφος ντροπής και ταυτόχρονα μ' έναν 
χαμηλόφωνο τόνο, αναλαμβάνει να εξηγήσει:

«Είναι αδελφός μου. Είναι όμως επιθυμία, δική μου και δική του, αν υπάρχει κάποιος καταλληλότερος για τούτη τη θέση, να μην σάς επηρεάσει η σχέση αυτή.»

Εσύ, τίμιε αναγνώστη, απλά κάνε την θλιβερή σύγκριση στο μυαλό σου, τού τότε και τού τώρα.

Υπενθυμίζεται, πως ο Νικόλαος Πλαστήρας, εκτός από τις υπηρεσίες του στην πατρίδα,πρόσφερε διακριτικά τον μισθό του σε άπορους και ορφανά παιδιά, ενώ ο ίδιος πέθανε πάμφτωχος αφήνοντας πίσω του την «τεράστια» περιουσία, που αποτελούνταν από τα παράσημά του, 216 δραχμές, 10 δολάρια κι' ένα δανεισμένο σιδερένιο κρεβάτι εκστρατείας.  

Ακόμη και το κουστούμι τής κηδείας του, ήταν προσφορά φίλου του.