Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Σαμάνοι στην Αρχαία Ελλάδα

Η Ψυχή είναι πιο ενεργητική όταν το σώμα κοιμάται, ή καθώς πρόσθεσε ο Αριστοτέλης όταν βρίσκεται στο σημείο του θανάτου. 

Μια τέτοια όμως πίστη αποτελεί ένα ουσιαστικό στοιχείο του σαμανιστικού πολιτισμού που υπάρχει ακόμα και σήμερα στη Σιβηρία, κι έχει αφήσει τα ίχνη της παλιάς του ύπαρξης πάνω σε μια μεγάλη περιοχή, που εκτείνεται σ' ένα πελώριο τόξο, από τη Σκανδιναβία κατά μήκος του Ευρασιανού χώρου, ίσαμε την Ινδονησία.

Η μεγάλη έκταση στην οποία διαδόθηκε δείχνει πόσο παλιό ήταν το πρότυπο αυτό.
Μπορούμε να περιγράψουμε ένα σαμάνο, ως ένα άτομο ψυχικά ασταθές που δέχτηκε το κάλεσμα για θρησκευτική ζωή. Αποτέλεσμα αυτού του καλέσματος είναι πως ο σαμάνος περνά μια περίοδο αυστηρής εξάσκησης, που συνεπάγεται απομόνωση ή νηστεία, όπως επίσης μια ψυχολογική αλλαγή του φύλου. Από το θρησκευτικό αυτό «αναχωρητήριο», ο σαμάνος αναδύεται με μια δύναμη πραγματική ή υποθετική, ώστε να περνά με τη θέλησή του σε μια κατάσταση ψυχικού διχασμού της προσωπικότητας.

Στην κατάσταση αυτή δε θεωρείται πως κατέχεται από ένα ξένο πνεύμα, όπως η Πυθία ή ένα σύγχρονο μέντιουμ. Πιστεύουν όμως πως η ψυχή του εγκαταλείπει το σώμα και ταξιδεύει σε μακρινά μέρη, πολύ συχνότερα στον κόσμο των πνευμάτων. Στην πραγματικότητα ένας σαμάνος μπορεί να παρουσιαστεί ταυτόχρονα σε διαφορετικά μέρη. Έχει τη δύναμη της δυπαρουσίας. 

Από τις εμπειρίες αυτές, που τις διηγείται σε ποιήματα εκ του προχείρου, ο σαμάνoς αποκτά την επιδεξιότητά του στη μαντεία, στη θρησκευτική ποίηση και στη μαγική ιατρική και γίνεται κοινωνικά σημαντικός παράγοντας. Γίνεται το ταμείο μιας σοφίας υπερφυσικής.

Στη Σκυθία όμως, και πιθανόν στη Θράκη, οι Έλληνες είχαν έλθει σε επαφή με λαούς, που, όπως έδειξε ο Ελβετός μελετητής Meuli, είχαν επηρεαστεί από αυτόν το σαμανιστικό πολιτισμό.
Πέρα από το Βορρά, έλεγαν, ήρθε ο Άβαρης καβαλάρης, πάνω σε ένα βέλος, καθώς, όπως φαίνεται, γίνεται ακόμη με τις ψυχές στη Σιβηρία. Ήταν τόσο προχωρημένος στην τέχνη της νηστείας ώστε είχε μάθει να ζει δίχως καθόλου ανθρώπινη τροφή.

Εξαφάνισε τους λοιμούς, προέβλεψε σεισμούς, συνέθεσε θρησκευτικά ποιήματα και δίδαξε την λατρεία του βόρειου θεού του, που οι έλληνες τον αποκαλούσαν υπερβόρειο Απόλλωνα. Με εντολή του ίδιου αυτού Απόλλωνα, ο Αριστέας, ένας Έλληνας από τη θάλασσα του Μαρμαρά, πήγε μέσα στο Βορρά και επέστρεψε για να διηγηθεί τις περίεργες εμπειρίες του μ' ένα ποίημα που πολύ πιθανόν είχε πρότυπό τους ψυχικούς περιπάτους των βόρειων σαμάνων. Αν το ταξίδι του Αριστέα έγινε σωματικά ή πνευματικά, δεν είναι εντελώς ξεκαθαρισμένο.

Το ίδιο χάρισμα είχε και ένας άλλος Ασιάτης Έλληνας, ο Ερμότιμος ο Κλαζομένιος, που η ψυχή του ταξίδευε από το ένα μέρος στο άλλο και παρατηρούσε γεγονότα σε μακρινούς τόπους, ενόσω το σώμα του βρισκόταν άψυχο στο σπίτι του.

Αλλά υπάρχει και ο Ορφέας. Πατρίδα του Ορφέα είναι η Θράκη, και εκεί στη Θράκη λατρεύει ή συνοδεύει ένα θεό, που οι έλληνες ταύτιζαν με τον Απόλλωνα. Συνδυάζει τα επαγγέλματα του ποιητή, του μάγου, του θρησκευτικού δασκάλου ή χρησμοδότη. Όπως μερικοί μυθικοί σαμάνες της Σηβηρίας, μπορεί με τη μουσική του να μαζεύει τα πουλιά ή τα άγρια ζώα, για να τον ακούσουν, επισκέπτεται τον κάτω κόσμο και το κίνητρο του είναι πολύ κοινό για τους σαμάνες - να ξανακερδίσει μια κλεμμένη ψυχή.

Βλέπουμε λοιπόν με ποιόν τρόπο, η επαφή με σαμανιστικές δοξασίες και πρακτικές, μπορούσε να υποβάλει σ΄ ένα λαό τόσο στοχαστικό, όπως οι Έλληνες, τα βασικά στοιχεία μιας τέτοιας ψυχολογίας, πόσο η αντίληψη της ψυχικής εκδρομής κατά τον ύπνο ή την καταληψία να οξύνει την αντίθεση ψυχής - σώματος, πώς το σαμανιστικό "αναχωρητήριο" μπορούσε να παράσχει το πρότυπο μιας εσκεμμένης ασκήσεως, μιας συνειδητής εξάσκησης των ψυχικών δυνάμεων με την αποχή και την πνευματική δοκιμασία, πώς οι ιστορίες της εξαφάνισης και της επανεμφάνισης των σαμάνων, μπορούσαν να ενισχύουν την πίστη σ΄ ένα ακατάλυτο μαγικό ή δαιμονικό εγώ, και πώς η μετακίνηση της μαγικής δύναμης ή πνεύματος απ΄ τους νεκρούς σαμάνες προς τους ζωντανούς, μπορούσε να γενικευθεί σε μια θεωρία μετενσάρκωσης.

Η έννοια της κάθαρσης δεν ήταν κάτι καινούριο όπως είδαμε προηγουμένως, ήταν μια βασική απασχόληση των θρησκευτικών πνευμάτων κατά την αρχαϊκή εποχή. Όμως μέσα στο νέο πρότυπο της πίστης, η κάθαρση απέκτησε ένα νέο περιεχόμενο και νέα πιεστικότητα. Ο άνθρωπος πρέπει, όχι μόνο να καθαριστεί από ειδικές μολύνσεις, αλλά, όσο θα ήταν δυνατόν, απ΄ όλο το μίασμα που έδινε η σάρκα- τούτο αποτελούσε όρο της μετάνοιας του.

"΄Έρχομαι εκ καθαρών χθονίων βασίλεια" λέει μια ψυχή στην Περσεφόνη στο ποίημα των χρυσών πινακίδων των Θουρίων. Το πρώτο μέσο για τη σωτηρία έχει γίνει μάλλον η αγνότητα παρά η δικαιοσύνη. Και αφού αυτό που πρέπει να καθαριστεί είναι ένα μαγικό και όχι ένα λογικό εγώ, οι τεχνικές της κάθαρσης δεν είναι λογικές αλλά μαγικές. 

Οι τεχνικές αυτές ίσως να συνίστανται ολοκληρωτικά από τελετουργίες, όπως φαίνεται στα Ορφικά βιβλία, που ο Πλάτωνας επικρίνει για τις ανήθικες επιπτώσεις τους. Ίσως πάλι να χρησιμοποιούν τη μαγευτική δύναμη της μουσικής, όπως συνέβαινε στην κάθαρση που απέδιδαν στους Πυθαγόρειους, η οποία φαίνεται ότι προήλθε από πρωτόγονες επωδές. 
Ίσως τέλος, να χρησιμοποιούσαν μιαν «άσκησιν», την πρακτική ενός ιδιαίτερου τρόπου ζωής.

ΠΗΓΗ:http://www.nea-acropoli-heraklio.gr/1/184.html

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

ΑΙΘΕΡΑΣ


Για κάποιους φυσικούς του 19ου αιώνα, ο αιθέρας υποτίθεται ότι ήταν το μέσο μετάδοσης των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, το οποίο όμως αποδείχτηκε πειραματικά … ανύπαρκτο.

Η ανυπαρξία του αιθέρα έμελλε να αποτελέσει ένα «αξίωμα» της Φυσικής του 20ου αιώνα, αν και κατά καιρούς κάποιοι επιστήμονες επανέφεραν το θέμα, υποστηρίζοντας την ύπαρξή του. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και το πρόσφατο βιβλίο Secrets of the Aether” («Μυστικά του Αιθέρα»), το οποίο όχι μόνο επανεισάγει την έννοια του αιθέρα, αλλά προσπαθεί να τον χρησιμοποιήσει σαν μέσο διατύπωσης μιας Ενοποιημένης Θεωρίας.

Συγγραφείς του βιβλίου είναι δύο «ερασιτέχνες» φυσικοί, οι οποίοι «τόλμησαν» να επαναφέρουν στο προσκήνιο τον αιθέρα υποστηρίζοντας την ύπαρξή του. Πρόκειται για τους David Thomson και Jim D. Bourassa, που προχώρησαν την ιστορία ακόμα παραπέρα, ιδρύοντας το Ινστιτούτο Κβαντικής Αιθεροδυναμικής (Quantum AetherDynamics Institute ή QADI).

Ουσιαστικά οι Thomson και Bourassa τολμούν να προτείνουν ένα νέο μοντέλο κατανόησης και λειτουργίας της Φύσης, το οποίο βασίζεται στην ύπαρξη του αιθέρα αλλά και στην ενοποίηση όλων των δυνάμεων της Φύσης. Μάλιστα όπως υποστηρίζουν έχουν δομήσει το πρώτο μαθηματικό μοντέλο που μπορεί να στηρίξει τη θεωρία Ενοποιημένων πεδίων, δηλαδή την περιγραφή μιας και μόνο δύναμης (ή πεδίου) της Φύσης της οποίας εκφράσεις αποτελούν όλες οι επιμέρους δυνάμεις που ήδη γνωρίζουμε: βαρυτική, ηλεκτρομαγνητική, ασθενή πυρηνική και ισχυρή πυρηνική.

Γι’ αυτούς που θέλουν περισσότερες λεπτομέρειες ο Thomson εξηγεί ότι η βασική μονάδα του αιθέρα, δεν είναι κάποιο φυσικό «μόριο» ή «άτομο», αλλά ένα ζεύγος περιστρεφόμενων μαγνητικών πεδίων.

Το μοντέλο των Thomson και Bourassa που εμπεριέχει τον αιθέρα φαίνεται να περιγράφει και να εξηγεί και άλλα «θολά» ζητήματα που προβληματίζουν τους φυσικούς: τη λεγόμενη «σκοτεινή ύλη» ή το πώς η ύλη αλληλεπιδρά με τη συνείδηση ! Η θεωρία των Thomson και Bourassa προχωράει ακόμα παραπέρα, αγγίζοντας τα σύνορα της Θεωρίας της Σχετικότητας καθώς ενοποιεί τον χώρο και τον χρόνο στην έννοια του (τετραδιάστατου !) αιθέρα.

Ο αιθέρας όπως περιγράφεται στο βιβλίο των δύο φυσικών αποτελεί ουσιαστικά ένα «μη-φυσικό» (μη-υλικό καλύτερα) μέσο που διαπερνά όλο το σύμπαν και του προσδίδει συγκεκριμένες ιδιότητες. Η ιδέα αυτή, που όπως είπαμε αποτελούσε πεποίθηση των φυσικών του 19ου αιώνα, συναντάται και στις εσωτερικής διδασκαλίες που κατά κανόνα ήρθαν από την Ανατολή μέσα στον 19ο αιώνα, αλλά και στις διδασκαλίες των προσωκρατικών φιλοσόφων.

Έτσι το βιβλίο ”Secrets of the Aether” προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία της σύγχρονης Φυσικής, καταργώντας όμως πολλές απόψεις και θεωρήσεις που ισχύουν σήμερα. Αυτή η ανατρεπτική κίνηση σίγουρα θα προκαλέσει αντιδράσεις από τους κατεστημένους κύκλους της επιστημονικής κοινότητας. Ίσως μάλιστα να έχουμε δυνατές αντιπαραθέσεις αν λάβει κανείς υπόψη τις δηλώσεις του Thomson, που – ούτε λίγο ούτε πολύ – θεωρεί ότι η σύγχρονη Φυσική βασίζεται σε κάποια «θεμελιώδη λάθη» τα οποία σε άλλες περιπτώσεις δεν τα έχει αντιληφθεί ενώ σε άλλες τα αγνοεί σκόπιμα !

Υπάρχουν όμως και κάποιοι που γνωρίζοντας την επαναστατική αυτή θεωρία, την ενθαρρύνουν καθώς θεωρούν ότι ανοίγει νέους ορίζοντες, έχοντας ήδη βρει εφαρμογές της στους τομείς της νανοτεχνολογίας, της νευρο-επιστήμης, της ηλεκτροδυναμικής, ακόμα και της χημείας.
Ο χρόνος μάλλον θα δείξει αν ακόμα μία καινοτόμα θεωρία σαν κι αυτή, πρόκειται να φέρει την επιστήμη πιο κοντά στα μυστικά της Φύσης ή απλά θα αποτελέσει ένα πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ των επιστημονικών κύκλων.

Περισσότερα για την επαναστατική δουλειά των Thomson και Bourassa, στον δικτυακό τόπο του ινστιτούτου που έχουν ιδρύσει (http://www.quantumaetherdynamics.com).

Πηγή: http://www.ereleases.com/pr/20041223001.htm__

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

Εορτασμός της 25ης Μαρτίου


«Ελευθερία ή θάνατος» είναι η φράση όλων ανεξαιρέτως των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων από τον 18ο μέχρι τον 20ο αιώνα. Θα αρχίσω και θα τελειώσω με τον Ρήγα Φεραίο.
«Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»,
 Έσχατη λοιπόν υπόθεση η ελευθερία. Όπως έσχατος είναι και ο θάνατος. Η επίδειξη αυτοθυσία που τόσο συχνά καταμαρτυρείται προσδιορίζει και την Υπέρτατη θέση της ελευθερίας στην ανθρώπινη ζωή. Την φράση «Ελευθερία ή θάνατος» την ακούμε με τις ίδιες ή διαφορετικές λέξεις επί χιλιετίες. Είναι μια γενική κοσμοθεωρητική παραδοχή που ενσαρκώνει την αξίωση μιας κοινωνικής οντότητας να απαλλαγεί από εξωγενείς δεσποτισμούς και κατεξουσιασμούς.
Όμως, είναι συνάμα και αξίωση για δημοκρατία σύμφωνα με την ανθρωπολογική ετερότητά μιας κοινωνικής οντότητας. Βασικά, τονίζουμε, η Ελευθερία κλασικά νοούμενη, όπως για παράδειγμα ήταν φυτεμένη στο ιστορικό μυαλό του Ρήγα, δεν είναι μεταφυσική έννοια, άπιαστη, άυλη και υποθετική. Η Ελευθερία έχει τρεις χειροπιαστές όψεις: Την Ανεξαρτησία, την Δημοκρατία και την κορύφωση του πολιτειακού βίου με την κατάκτηση της Πολιτικής Ελευθερίας.
Με φιλοσοφικούς όρους, Ελευθερία είναι η απερίσπαστη απόλαυση της ανθρώπινης ετερότητας. Ετερότητα είναι η δυνατότητα μιας οντότητας να υπάρχει ως διακριτή ταυτότητα, μοναδική, ανόμοια, ανεπανάληπτη, να είναι δηλαδή ετερότητα ως προς καθετί που δεν είναι ο εαυτός της. Η αξίωση ελευθερίας, είναι, ουσιαστικά, η αξίωση μιας κοινωνίας να απολαύσει την ανθρωπολογική ετερότητά της όπως κτίστηκε χωροχρονικά.
Αξίωση αυτοθέσμισης, αυτοδιάθεσης, ισοτιμίας με τις άλλες κοινωνίες, εν ολίγοις, αξίωση μιας κοινωνικής οντότητας να είναι εθνικά ανεξάρτητη. Από τον 18ο μέχρι τον 20ο αιώνα είχαμε δεκάδες εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες κατά των αυτοκρατορικών και αποικιακών δυνάμεων. Συντομογραφικά θα δούμε τώρα την πολιτικοστοχαστική και διεθνοπολιτική συγκυρία αυτών των αγώνων ελευθερίας.
Διαδοχικά, με αφετηρία τον 15ο και 16ο αιώνα η αντί-θεοκρατία κατά του Ρωμαιοκαθολικού δεσποτισμού εξελίχθηκε σε αντι-μεταφυσικό κίνημα, το οποίο, τελικά, επηρέασε την πολιτική με τον εξής απλό αλλά καθοριστικό τρόπο: Πρώτον, οδήγησε σε μια υλιστική και συνάμα ιδεολογική νοηματοδότηση της ζωής στην δημόσια σφαίρα και δεύτερον, σε μια νοηματοδότηση της πολιτικής ενδοκρατικά και διακρατικά με όρους ισχύος.
Μέχρι και τις μέρες μας στις δυτικές κοινωνίες –της Ελλάδας μη εξαιρουμένης– σημαίνει μια ανένδοτη πάλη των διανοητικών ελίτ για εκδίωξη από την δημόσια σφαίρα όχι μόνο της θρησκείας αλλά και του πνεύματος, εν γένει.

Συνοψίζοντας την εθνική κοσμοθεωρία του Ρήγα Φεραίου που νομίζω είναι και οικουμενική: Προσέξτε την διαύγεια πνεύματος, την ειρηνευμένη σκέψη την σιγουριά για τον εαυτό του, το έθνος και τον κόσμο, όταν ο Βελεστινλής λέει:
-Στην Ελληνική Δημοκρατία ο Αυτοκράτωρ Λαός είναι ο μόνος που ημπορεί να προστάζει δι’ όλα χωρίς κανένα εμπόδιο. Ο ελληνικός λαός είναι φίλος και σύμμαχος με τα ελεύθερα έθνη.
-Οι έλληνες δεν ανακατώνονται εις την διοίκηση άλλων εθνών αλλά ούτε είναι εις αυτούς δεκτόν να ανακατωθούν άλλα εις την εδική των. -Δεν κάμνουν ποτέ ειρήνη με ένα εχθρόν όπου κατακρατεί τον ελληνικό τόπον.
-Η νομοθετική διοίκησις βεβαιοί εις όλους, Έλληνας, Τούρκους Αρμένηδες και άλλους κατοίκους την ισοτιμία, την ελευθερία και την σιγουρότητα.
-Η Ελληνική Δημοκρατία τιμά την πραότητα, την ανδρείαν, το γηρατείον.
-Τον ατίμητο θησαυρό της φιλτάτης ελευθερίας τον διαφυλάττουμε κατά του ζυγού της τυραννίας. Αυτή είναι μια πνευματικά κτισμένη εθνική κοσμοθεωρία. Δεν τρέφει αυταπάτες. Ξέρει τι θέλει και είναι εμποτισμένη στις Υψηλότατες Αρχές του πολιτικού πολιτισμού, δηλαδή την Ανεξαρτησία, την Δημοκρατία και την Ελευθερία.
Αν μια τέτοια εθνική κοσμοθεωρία κυριαρχούσε σε όλο τον κόσμο ο κόσμος θα είχε άλλη όψη

Καθ. Παναγιώτης Ήφαιστος
 Πανεπιστήμιο Πειραιώς

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Mύθος


Ένας μύθος είναι μία αλληγορική διήγηση που αφορά σε πρόσωπα, καταστάσεις, πράξεις που συνέβησαν κάπου, κάποτε. 

Ο χώρος και ο χρόνος είναι αρκετά απροσδιόριστοι. Θυμίζουν τον τρόπο που όλα τα παραμύθια ξεκινάνε «μια φορά κι έναν καιρό, σε έναν τόπο μακρινό…». 

Είναι διδακτικές διηγήσεις, που κρύβουν και εμπεριέχουν πολλά από τα μυστικά, νόμους, μυστήρια του Σύμπαντος, του ανθρώπου και της ψυχής.

«Ένας Μύθος είναι μία μάσκα του Θεού, μία μεταφορά για ό,τι υπάρχει πίσω από την ορατή πλευρά του κόσμου»

«…οι μύθοι είναι ενδείξεις των βαθύτερων πνευματικών μας δυνατοτήτων, ικανές να μας οδηγήσουν στην ευχαρίστηση, τη φώτιση, ακόμη και στην έκσταση…»

«Οι μύθοι διεισδύουν βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή και σιγοψυθιρίζουν σε κάθε ευαίσθητο αυτί αιώνιες αλήθειες και ανώτερα ιδανικά».

«…είναι ζωντανά σπέρματα αλήθειας, που μπορούν να γονιμοποιήσουν κάθε κατάλληλα προετοιμασμένο ανθρώπινο νου και εκεί να καρποφορήσουν με καρπούς αφάνταστα πλούσιους».

«Έχουν μία διεισδυτική ικανότητα και μπορούν να οδηγήσουν στη συνειδητοποίηση μεγάλων αληθειών, καθώς επίσης και στη συνειδητοποίηση του ίδιου μας του εαυτού».

«…είναι φορείς υψηλών αληθειών…Είναι σοφά πλασμένοι και χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα αρχέτυπα με τους ανάλογους συμβολισμούς τους, οδηγούν σε ανώτερες συνειδησιακές καταστάσεις».

«...μύθος είναι προσέγγιση μιας πνευματικής ή ψυχολογικής ανθρώπινης πραγματικότητας... Ο Μύθος είναι μία αληθινή, Ιερή Ιστορία, μια πραγματικότητα που συνέβη στην αρχή των χρόνων, στη διάσταση των πρωταρχικών προελεύσεων ενός κόσμου, μιας φυλής, μιας κατάστασης, ενός όντος, είτε είναι άνθρωπος είτε ζώο είτε φυτό».

«Ο Μύθος αποτελεί ένα πρότυπο της πραγματικότητας. Ένα Ιδανικό Πρότυπο ή μοντέλο θείας προέλευσης, που εξηγεί μία ιερή, ανώτερη πραγματικότητα, τη δομή της και το πώς και το γιατί ήρθε σε ύπαρξη».

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Η ανθεκτικότητα του Αιγαίου


Όταν εξετάζουμε το Αιγαίο, μας προβληματίζει και όχι μόνο γεωστρατηγικά.
Έχει μία δυναμική που αντικρούει τις απλοϊκές μας απόψεις περί ξηράς. Ως χώρος που δεν έχει ακόμα καθοριστεί διακρατικά, αποτελεί φαινομενικά ένα αδύναμο σημείο της γεωστρατηγικής, ενώ στην πραγματικότητα είναι κρίσιμο.
Η έλλειψη καθορισμένων συνόρων έχει επιπτώσεις και στο F.I.R. εφόσον το τελευταίο ταυτίζεται τουλάχιστον θεωρητικά. Μερικοί από εμάς θα προτιμούσαν μία ξηρά αντί του Αιγαίου, δίχως να κατανοήσουν το παράδειγμα της Αρμενίας. Διότι τι είναι πια η χώρα των τριών θαλασσών; Η ίδια η ιδιότητά της όσον αφορά στην έλλειψη δυναμικού στοιχείου αποτέλεσε ένα στόχο και τελικά ένα πλήγμα. Η Τουρκία ως γεωπολιτική οντότητα διέπραξε γενοκτονίες, διότι ήταν ο πιο απλός τρόπος για να αποκτήσει φυσικά σύνορα.
 Η εξόντωση των μη μουσουλμανικών πληθυσμών δεν είχε μόνο ως στόχο την κυριαρχία ενός τεχνητού τουρκικού στοιχείου, αλλά και τη δημιουργία μίας συμπαγούς και συνεκτικής οντότητας. Με άλλα λόγια, υπήρξε μία τοπολογική δράση. Κατά συνέπεια, με τέτοιο αντίπαλο και με τέτοιες επεκτατικές διαθέσεις είναι προτιμότερο να έχουμε θαλάσσια σύνορα. Και για να είμαστε ακόμα πιο ακριβείς, συμφέρει να υπάρχουν και νησιά στο Αιγαίο. Σε αυτό το στάδιο χρειάζονται τοπολογικές εξηγήσεις.
Το Αιγαίο δεν λειτουργεί ως ένας ενιαίος χώρος που δίνει εύκολα πρόσβαση σε μεγάλο στρατό. Αυτό το απέδειξε και η ιστορία με τους Πέρσες, όχι μόνο με τις Θερμοπύλες που αποτελούσαν μία τοπολογική πύλη μεταξύ Νότου και Βορρά, αλλά και με τη Σαλαμίνα όπου και πάλι ο μικρός χώρος δεν επέτρεπε κινήσεις μεγάλης εμβέλειας για το ναυτικό. 
Την ίδια ιδιότητα έχει το Αιγαίο και με τα σημερινά δεδομένα, διότι η ναυτική κίνηση παραμένει πιο δύσκολη από τη στρατιωτική κίνηση. Και βέβαια, η αεροπορική κίνηση είναι ακόμα δυσκολότερη. Κατά συνέπεια, το Αιγαίο αποτελεί ένα φυσιολογικό φράγμα για μία γενική επίθεση. Πράγμα το οποίο δεν υπήρχε στη Σμύρνη.
Επιπλέον, τα νησιά όπως το λέει η ονομασία τους αποτελούν νησίδες, αλλά όχι μόνο. Λειτουργούν, παθητικά τουλάχιστον, και ως θύλακες σε περίπτωση επίθεσης, και ενεργητικά σε περίπτωση ετοιμότητας ως δίκτυο. Με άλλα λόγια, αν το Αιγαίο είναι ανθεκτικό, αυτό οφείλεται σε τοποστρατηγικές ιδιότητες. Ως νεολογισμό, την τοποστρατηγική την επινοούμε ως σύνθεση της τοπολογίας και της στρατηγικής. 
Το Αιγαίο δεν είναι μόνο μια γεωστρατηγική πρόκληση αλλά και μια τοποστρατηγική αντίσταση που μας επέτρεψε για αιώνες να βρισκόμαστε εδώ, παρά τις βλέψεις των άλλων και παρά τις διαθέσεις των δικών μας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να αναλύσουμε το νέο αμυντικό δόγμα της Τουρκίας για να κατανοήσουμε τους στόχους και να χρησιμοποιήσουμε αποτελεσματικά την ανθεκτικότητα του Αιγαίου όσο υπάρχει. Διότι η τοποστρατηγική δεν είναι αποκλειστικότητα.
 Ν. Λυγερός 

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΚΥΚΛΩΝ


Έχει αρχίσει να έρχεται ξανά στην επικαιρότητα μια θεωρία, η οποία παρουσιάστηκε αρχικά στην αρχαιότερη θρησκεία του κόσμου, το Βενταϊσμό. Αργότερα τη δίδαξαν διάφοροι Έλληνες φιλόσοφοι και στη συνέχεια την υποστήριξαν οι Θεοσοφιστές του Μεσαίωνα. Είναι η θεωρία των ιστορικών κύκλων του Toynbee, o oποίος με τη δεκάτομη «Μελέτη της Ιστορίας » (1939-1953) προσπαθεί να καθορίσει τους νόμους που ρυθμίζουν την ακμή και την πτώση των πολιτισμών και επηρέασε όλη τη νεότερη ιστοριογραφία. 

Η θεωρία προκάλεσε μια αναθεώρηση των σύγχρονων ιστορικών αντιλήψεων και μια προσέγγιση στις αντιλήψεις του Κικέρωνα (106-43π.Χ.), ο οποίος μας λέει με οξυδέρκεια ότι η Ιστορία είναι ρυθμική, κυκλική και συνεχώς μπορεί να μας προσδιορίζει την επιστροφή των ιστορικών γεγονότων. Έτσι η εμπειρία και μάθηση από το παρελθόν μπορεί να μας διδάξει για το μέλλον.

Μια ανάλογη αντίληψη είχαν και ο Πλάτωνας και ο Νίτσε με την Ιστορική θεωρεία των περιτροπών. Απορρίφθηκε ανοιχτά από τους σοφούς της Δύσης, και αντίθετα από τον κανόνα, εκείνοι που την υποστηρίζουν είναι οι άνθρωποι της επιστήμης. Με τις εμπειρίες και τις διδασκαλίες του ιστορικού παρελθόντος οι άνθρωποι μπορούν να αναγνωρίσουν ότι οι αιτίες του μέλλοντος είναι σχεδόν οι ίδιες με του παρελθόντος και τότε μπορούν να κατανοήσουν ένα μέρος από το «νόημα των Κυκλικών Επιστροφών», που αποτελείται από παρόμοια γεγονότα σε όλες τις εποχές.

Όλα τα πράγματα επιστρέφουν, κυκλικά και περιοδικά, στο σημείο της εκκίνησής τους και αλλάζουν μόνο φαινομενικά. Σ' ένα άλλο επίπεδο, η Ανθρώπινη Ζωή πρέπει να συμφωνήσει με τους Κύκλους αυτούς, οι οποίοι, μέσα σε άλλους μεγαλύτερους (που διαρκούν εκατομμύρια χρόνια και περιέχουν άλλους χίλιους δυο πιο μικρούς κύκλους), επαναλαμβάνουν, στη μία ή στην άλλη κλίμακα, το ίδιο αριθμητικό-μουσικό θέμα: τη Συμφωνία της Εξέλιξης

 Οι κατηγορίες αυτές του χρόνου έχουν ονομαστεί "YUGA", από τους αρχαίους Ινδούς φιλόσοφους, τους Βραχμάνους, που σημαίνει "κρίκος αλυσίδας". Η ιδέα τους για την ιστορία μοιάζει με μια μακριά αλυσίδα που αποτελείται από κρίκους, οι οποίοι ενώνουν μεγάλους και μικρούς κύκλους. Όλη η αλυσίδα που εμείς μπορούμε να διανοηθούμε είναι όπως ένας μεγαλύτερος κρίκος μιας απέραντης Κοσμικής Αλυσίδας.
ΟΙ ΓΙΟΥΓΚΑ, ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
(Βραχμανικές χρονολογίες)

 1.- Κρίτα Γιούγκα........ διαρκεί 1.728.000 χρόνια (4Χ1 Κάλι)
2.- Τρέτα Γιούγκα.............. "1.296.000 χρόνια (3Χ1 Κάλι)
3.- Ντβάπαρα Γιούγκα....... 864.000 χρόνια (2Χ1 Κάλι)
4.- Κάλι Γιούγκα................ 432.000 χρόνια (Μονάδα)

Σύνολο: Μάχα Γιούγκα 4.320.000 χρόνια (10χ1 Κάλι) = (Μεγάλος Κύκλος)
 Η διδασκαλία και η μελέτη του Νόμου των Κύκλων και των Εποχών επιτρέπει στο φιλόσοφο, μέσα από την εξέταση του παρελθόντος, να προβλέψει το Μέλλον με αρκετή ακρίβεια.

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Οι Κάτοικοι των Τριών Κόσμων


 Οι πιο κοντινοί σε σχέση με τη δική μας εξέλιξη στη Γη είναι 3 κόσμοι, αυτοί που στην Αρχαία Ελλάδα έλεγαν ο Κόσμος του Σώματος, ο Κόσμος της Ψυχής (Αστρικός Κόσμος) και ο Κόσμος του Νου. 

Στο Μεσαίωνα αντίστοιχα μιλούσαν για τον Στοιχειώδη Κόσμο, τον Αγγελικό και τον Ουράνιο, ενώ ο Αγ. Αυγουστίνος μιλάει για τις 3 πόλεις: η Πόλη του Θεού στον Ουρανό, η Πνευματική γίηνη πόλη και η Πόλη του Διαβόλου.

Όπως στον ορατό φυσικό κόσμο υπάρχουν πολλές ποικιλίες φυτών, διαφορετικά είδη ζώων και διάφορες ανθρώπινες φυλές, έτσι συμβαίνει και στους αόρατους κόσμους. Έχουν μόνιμους κατοίκους, επισκέπτες, ή κάποιους που λειτουργούν ταυτόχρονα σε διαφορετικούς κόσμους.

 Στον Νοητικό κόσμο συναντάμε κάποιες πνευματικά εξελιγμένες οντότητες που σπάνια επικοινωνούν με τους κατώτερους κόσμους εκτός κι αν έχουν αναλάβει κάποια πνευματική αποστολή. Λέγεται ότι εδώ κατοικούν και οι Μάγοι με τους μαθητές τους (λευκοί και μαύροι).Οι τελευταίοι σε αντίθεση με τους προηγούμενους χρησιμοποιούν τις γνώσεις και τη δύναμη τους για ιδιοτελείς σκοπούς.

Στον Αστρικό Κόσμο ζουν οι άνθρωποι μετά το φυσικό τους θάνατο με το αστρικό τους σώμα, σχηματίζοντας πόλεις κατά ομάδες σύμφωνα με τις τάσεις ή τα πιστεύω τους και η επικοινωνία περιορίζεται όπως συμβαίνει στο φυσικό επίπεδο από τις ατομικές γνώσεις του καθενός και τη συμβολική γλώσσα που χρησιμοποιεί. Η επικοινωνία σ΄ αυτό το επίπεδο γίνεται με τηλεπάθεια και περιορίζεται ανάμεσα στις συμπάθειες και προτιμήσεις των ψυχών και επιτυγχάνεται ανάμεσα σ΄ αυτές που δονούνται στο ίδιο «μήκος κύματος».

 Εδώ μπορούμε να συναντήσουμε και άλλες περιπτώσεις όπως είναι το λεγόμενο «είδωλο»,μία απομίμηση της ψυχής στον αστρικό κόσμο. Είναι σαν να ζωντανεύει το είδωλο μας στον καθρέπτη ενώ εμείς έχουμε φύγει. Τέτοιες παρουσίες χρησιμοποιούνται στον πνευματισμό, όπου κάποιος εξαπατάται παίρνοντας για αληθινό άτομο το είδωλο ενός πεθαμένου συγγενή του.

 Ένας άλλος μυστήριος κόσμος σε σχέση με τον αστρικό κόσμο είναι η λεγόμενη «Όγδοη Σφαίρα», η πιο σκοτεινή περιοχή της σελήνης που ποτέ δεν φωτίζεται από τον ήλιο, ένα είδος κοσμικού σκουπιδότοπου όπου η προσωπικότητα κάποιων ανθρώπων με ψηλό βαθμό κτηνωδίας αποσυντίθεται περνώντας φοβερά βασανιστήρια. Μία τέτοια περίπτωση είναι αυτή των βρυκολάκων.

 Στον αστρικό κόσμο όπως κατοικούν και κάποια άλλα όντα που δεν ανήκουν στην ανθρώπινη γραμμή εξέλιξης. Είναι τα λεγόμενα «Στοιχειακά πνεύματα», που χωρίζονται σε 4 κατηγορίες ανάλογα με το στοιχείο το οποίο δρουν και είναι: οι Νάνοι ή Καλικάντζαροι και οι Νύμφες στη γη,οι Νεράίδες οι Τρίτωνες, οι Νηριίδες στο νερό, οι Συλφίδες, τα Έλφη στον αέρα ,οι Σαλαμάνδρες και οι πύρινοι δράκοντες στη φωτιά. 

Αυτά είναι τα πνεύματα της φύσης που είναι πολυάριθμα και διαφέρουν τόσο όσο οι ανθρώπινοι λαοί μεταξύ τους. Οι αναφορές σ΄αυτά τα πλάσματα μας λένε ότι τα ζώα μπορούν να δουν τα στοιχειά  και ότι αυτά εμφανίζονται κάποιες φορές στα παιδιά, που συχνά παίζουν με κάποιους «αόρατους φίλους» τους καθώς και σε κάποιους ανθρώπους  που ζουν κοντά στη φύση και είναι πιο αγνοί. Σ΄όλα τα χωριά υπάρχουν κάποιοι γέροι που μιλούν με νεράιδες ή μπορούν να δουν τους νάνους και αφηγούνται τέτοιου είδους ιστορίες.

 Άλλοι κάτοικοι αυτών των κόσμων είναι οι λεγόμενοι Δέβα , ανώτερα όντα που μπορούν να ανέβουν και στον Ουράνιο κόσμο. Είναι οι Άγγελοι του Χριστιανισμού, ή οι κατώτεροι Θεοί των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων. Είναι Κύριοι των 4ων στοιχείων, ευθύνονται για τις γεωλογικές και κλιματολογικές αλλαγές του πλανήτη μας, είναι Δικαστές των καρμικών πράξεων όλων των βασιλείων, διατηρούν  και ισοσταθμίζουν την ισορροπία της φύσης που πολλές φορές ο άνθρωπος ή άλλα όντα διαταράσσουν.

 Αυτοί θεωρούνται μεσολαβητές ανάμεσα στο Θεό και στους ανθρώπους. Στη Χριστιανική Θρησκεία υπάρχουν 9 χοροί Αγγέλων: οι Σεραφείμ, οι Χερουβείμ,οι Θρόνοι,οι Κυριαρχίες,οι Αρετές, οι Δυνάμεις,οι Κυριότητες,οι Αρχάγγελοι και οι Άγγελοι. Στον Ινδουισμό οι Αγκριράσας είναι οι αγγελιοφόροι μεταξύ του Ουρανού και της Γης, ενώ στον ισλαμικό κόσμο στέκουν 8 άγγελοι γύρω από το θρόνο του Αλλάχ αντιπροσωπεύοντας τα 4 σημεία του ορίζοντα και τα ενδιάμεσα αυτών.

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Αύρα

Όλα τα σώματα, άψυχα και έμψυχα, περιβάλλονται από ένα ενεργειακό πεδίο. Η αύρα είναι το ενεργειακό πεδίο που περιβάλλει το σώμα μας και όλα τα έμψυχα σώματα. Εκτείνεται στα περίπου 60 εκ. με ένα μέτρο γύρω από το σώμα, σαν ένα φωτεινό κουκούλι που το περιβάλλει, και διαχωρίζεται σε 7 επίπεδα:

Την αιθερική αύρα:
Εκτείνεται στα περίπου 5εκ. από το σώμα, μοιάζει με σκιά και συνήθως είναι μπλε χρώματος. Η απόχρωση του μπλε εξαρτάται από την υγεία και κατάσταση του σώματος. Για παράδειγμα, συνήθως οι αθλητές έχουν ένα καθαρό, δυνατό μπλε στην αιθερική τους αύρα, δείγμα καλής υγείας και κατάστασης του σώματος. Η αιθερική αύρα επηρεάζεται επίσης άμεσα από τον σωματικό πόνο ή ευχαρίστηση. Όταν πονάμε σε κάποιο σημείο, τότε αυτό το σημείο θα παρουσιάζεται στην αιθερική αύρα με ένα «άρρωστο» γαλάζιο-γκρι χρώμα.

Την συναισθηματική αύρα:
Εκτείνεται στα περίπου 10εκ. από το σώμα, εμφανίζεται σαν σύννεφο με διάφορα χρώματα τα οποία επηρεάζονται άμεσα από τα συναισθήματα. Θετικά και έντονα συναισθήματα δημιουργούν ζωηρά χρώματα, ενώ αρνητικά συναισθήματα δημιουργούν θαμπά και σκοτεινά χρώματα. Εάν τα αρνητικά συναισθήματα συνεχίζονται μόνιμα για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε αργά ή γρήγορα θα επηρεάσουν και θα δημιουργήσουν προβλήματα στην αιθερική και την πνευματική αύρα.

Την πνευματική αύρα:
Εκτείνεται στα περίπου 15εκ. από το σώμα, είναι συνήθως μια φωτεινή κίτρινη ακτίνα και σχετίζεται με τις σκέψεις και την λογική μας. Όσο περισσότερο ενεργητικό είναι το μυαλό μας, τόσο πιο λαμπερό το κίτρινο. Συνήθως, το πιο λαμπερό κίτρινο το βλέπουμε σε φοιτητές/μαθητές που προετοιμάζονται για εξετάσεις.

Την αστρική αύρα:
Εκτείνεται στα περίπου 30εκ. από το σώμα, εμφανίζεται σαν ένα φωτεινό ουράνιο τόξο και είναι ο σύνδεσμος του υλικού κόσμου με τον αστρικό. Τα χρώματά της δεν μεταβάλλονται.

Την υποστήριξη της αιθερικής αύρας:
Εκτείνεται στα περίπου 40εκ. από το σώμα, εμφανίζεται σαν μια μπλε «τρύπα» και υποστηρίζει την αιθερική αύρα. Είναι το πεδίο που «συγκρατεί» την αιθερική αύρα δεμένη με το φυσικό σώμα.

Την ουράνια αύρα:
Εκτείνεται στα περίπου 45εκ. από το σώμα, εμφανίζεται σαν μια τρεμάμενη φωτεινή ακτίνα παστέλ χρωμάτων και είναι η σύνδεσή μας με τον αστρικό κόσμο, τον κόσμο των πνευμάτων, το πνεύμα-προστάτη μας, τον φύλακα άγγελό μας, τον ανώτερο καθοδηγητή μας.

Την Κεθερική αύρα:
Εκτείνεται στα περίπου 60εκ. από το σώμα, εμφανίζεται σαν ένα πολύ φωτεινό χρυσό φως που πάλλεται και είναι η προστασία μας, το πεδίο που προστατεύει όλα όσα περικλείει και είναι αυτό που ενδυναμώνουμε όταν θέλουμε να «σφραγίσουμε» την αύρα μας και που μαθαίνουμε πώς να το επεκτείνουμε κι άλλο για να προστατέψουμε ένα χώρο ή να το «μοιραστούμε» με ανθρώπους που θέλουμε να προστατέψουμε. Είναι αυτό που καλούμε με άλλα λόγια, «η ασπίδα μας» και αυτό που μας κάνει αναγνωρίσιμους από άλλους μυημένους .

Πώς να δεις την αύρα:
Ο οποιοσδήποτε μπορεί να δει την αύρα και του ιδίου αλλά και των άλλων. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη εξάσκηση. Άλλοι καταφέρουν να την δουν μέσα σε λίγες εβδομάδες και άλλοι σε μερικούς μήνες, όλοι όμως μπορούν να αποκτήσουν αυτήν την ικανότητα.

Όταν ξεκινάμε να εξασκηθούμε για να την δούμε, βλέπουμε ότι αρχικά μπορούμε να δούμε εύκολα μόνο την αιθερική αύρα. Σιγά-σιγά όμως, με την εξάσκηση, εμφανίζονται σταδιακά και τα υπόλοιπα πεδία. Όσο προχωράμε προς τα εξωτερικά πεδία, τόσο περισσότερη επιμονή και υπομονή χρειάζεται.

Πώς να αισθανθείς την αύρα:
Θα χρειαστείς ένα φίλο να σε βοηθήσει. Ζήτα του να σταθεί όρθιος και ακίνητος. Στάσου απέναντί του στα περίπου 2 μέτρα και άπλωσε τα χέρια σου μπροστά με τις παλάμες χαλαρές και ανοιχτές σαν να θέλεις να τον σπρώξεις. Χαλάρωσε και άρχισε να κινείσαι αργά προς το μέρος του. Σε κάποιο σημείο θα αισθανθείς μια μικρή πίεση στις παλάμες σου. Είναι το σημείο που αρχίζεις να μπαίνεις στην αύρα του.
Ένα άλλος τρόπος είναι να κρατήσεις το δεξί σου δείκτη πάνω από την αριστερή σου παλάμη στα περίπου 2εκ. αργά ξεκίνα να σχηματίζεις μικρούς κύκλους με τον δείκτη σου, χωρίς να αγγίζεις την παλάμη σου. Θα αισθανθείς μια μικρή πίεση στον δείκτη ή/και ένα ελαφρό γαργαλητό στην παλάμη.

Τα χρώματα της συναισθηματικής αύρας:
Τα χρώματα της συναισθηματικής αύρας μεταβάλλονται από στιγμή σε στιγμή ανάλογα με τα συναισθήματά μας. Διαφέρουν όμως από παρατηρητή σε παρατηρητή, διότι η ενόρασή του επηρεάζεται άμεσα από τα συναισθήματα που του δημιουργούν τα διάφορα χρώματα! Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι έχουμε έναν άνθρωπο που αισθάνεται πολύ χαρούμενος και 2 παρατηρητές. Για τον ένα παρατηρητή, η χαρά συμβολίζεται με καθαρό ροζ ενώ για τον άλλο με καθαρό πορτοκαλί. Έτσι, ο ένας παρατηρητής θα δει την συναισθηματική αύρα του ανθρώπου αυτού με καθαρό ροζ χρώμα ενώ ο άλλος με καθαρό πορτοκαλί! Η ερμηνεία όμως παραμένει η ίδια: ο άνθρωπος αυτός είναι χαρούμενος.


Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

Εσωτερικό Θιβέτ

Το φιλοσοφικό μυστικό του Θιβέτ βρίσκεται σ’ εκείνη την Διδασκαλία που μιλά για τρεις θεμελιώδεις Αρχές που εκδηλώνεται η Φύση σε όλη της την μεγαλοπρέπεια και που αυτές οι ίδιες Αρχές, με διαφορετικά ονόματα, συναντώνται στη φιλοσοφία όλων των μυητικών φιλοσόφων και Πολιτισμών.
 Αυτές οι τρεις Αρχές είναι: ο Μακρόκοσμος (Ουρανός), ο Μικρόκοσμος (Γη) και ο Άνθρωπος.
Οι έννοιες Κι, Σάρα και Μπάντγκαν σύμφωνα με την μετάφραση του Κόρβιν-Κρασίνσκι:
Κι, είναι «η Λογική (ΛΟΓΟΣ) που διαπερνά και στηρίζει το Σύμπαν».
Σάρα, είναι «η Αρχή που κατέχει τον κόσμο και κινεί κάθε δραστηριότητα»
Μπάντγκαν είναι «η Αρχή της Παθητικότητας», είναι η Ύλη.
Η ιστορία πλέκεται από ηρωικές πράξεις όπως ήδη είπαμε, και καθώς οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις γίνονταν πάντοτε από πραγματικά μεγάλους ανθρώπους, έτσι η μεγαλύτερη αυθεντία των τελευταίων αιώνων στον χώρο του Εσωτερισμού, η Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ, στο διάστημα 1856 – 1870 επισκέφθηκε (με τα μέσα της εποχής) το Θιβέτ τρεις φορές και μέσω αυτής της τότε νεαρής Φιλοσόφου, ανακαλύφθηκε το πιο απόκρυφο Θιβέτ καθώς σ’ αυτόν τον τόπο, όχι τυχαία, φυλασσόταν ένας θησαυρός, ίσως το πιο αρχαίο Βιβλίο στο οποίο κρύβονταν τρομερά μυστικά.  
 Στη «Μυστική Δοξασία» η Μπλαβάτσκυ εξηγεί: «Η αποκαλυμμένη Ίσιδα» αρχίζει με την αναφορά σε ένα «αρχαίο βιβλίο». Αυτό το βιβλίο είναι η πρώτη πηγή, το αυθεντικό πρωτότυπο βάσει του οποίου δημιουργήθηκαν πολλοί απ’ τους τόμους του Κιου-τι …Είναι γραμμένο σε Σενζάρ, τη μυστική μυητική γλώσσα. Οι θεϊκές υπάρξεις το υπαγόρευσαν στους Γιους του Φωτός στην κεντρική Ασία, κατά ΄την αρχή της δικής μας πέμπτης φυλής. Υπήρχαν καιροί που τη Σενζάρ την γνώριζαν όλοι οι μύστες και που οι πρόγονοι των Τολτέκων την καταλάβαιναν τόσο καλά, όπως και οι χαμένοι κάτοικοι της Ατλαντίδας (Τέταρτη Φυλή), οι οποίοι με την σειρά τους την πήραν από τους σοφούς της τρίτης φυλής. Οι Μανού την κληρονόμησαν από τους Ντέβα της δεύτερης και πρώτης φυλής».  
Απομνημόνευσε με ακρίβεια δύο βιβλία από τη «Στάντζα των Ντζιάν» (Στάντζα: Λόγοι των Ντζιάν: από την σανσκριτική λέξη «Ντιάνα» που σημαίνει Στοχασμός). Αργότερα κατέγραψε αυτά τα βιβλία, που αποτελούν τον κεντρικό κορμό του τεράστιου έργου της «Μυστική Δοξασία» και τα έκδωσε χωριστά.
Οι «Στάντζα των Ντζιάν» που μετέφρασε η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ, αποτελούν ένα πολύ μικρό μέρος μιας σειράς βιβλίων με τον τίτλο «Κιού-τι», τα οποία είναι γραμμένα πάνω σε φύλλα φοινικιάς, που με κάποια άγνωστη τεχνική (αλχημική;) έχουν γίνει άφθαρτα και καμιά γνωστή δύναμη (νερό, οξέα, αέρας, φωτιά, κλπ) δεν μπορεί να τα καταστρέψει. Είναι γραμμένα σε μια πολύ αρχαία γλώσσα, την Σενζάρ. Πρόκειται για μια ιερογλυφική γλώσσα που διατηρείται ακόμα σε μερικές αδελφότητες. 
Αν συνειδητοποιούμε την αυθεντικότητα αλλά και το βάθος αυτών των γραπτών, τότε, μόνο και μόνο με την σκέψη ότι έχουμε τη δυνατότητα να διαβάσουμε αυτά τα έργα που τόσο γενναιόδωρα μας προσέφεραν τον καρπό τόσο μεγάλων μόχθων, δεν θα φανεί έξυπνο ν’ αφήσουμε να πάνε χαμένα .
 Το πρώτο βιβλίο από την «Στάντζα των Ντζιάν» αναφέρεται στην Κοσμογένεση. Θυμίζει την Αριθμοσοφία του Πυθαγόρα, μεταξύ άλλων αρχαίων Δοξασιών και, όπως προαναφέραμε, οι ίδιες Γνώσεις ήταν κοινές σε όλους τους μεγάλους Μύστες.
 Η πρώτη Στάντζα, μας περιγράφει (με συμβολικές εικόνες) τη διαδικασία εκδήλωσης
 Το δεύτερο, ασχολείται με την Ανθρωπογένεση. Σχετικά με την εξέλιξη του ανθρώπου,
Οι θέσεις της Μυστικής Δοξασίας συγκρούονται τόσο με τη σύγχρονη επιστήμη όσο και με τα σύγχρονα θρησκευτικάδόγματα. Ο «μεταφυσικός» ή υπερβολικός ίσως χαρακτήρας αυτών των διδασκαλιών, αν και συμβολικός, είναι τόσο πολύ αντίθετος με το κενό γράμμα της Βίβλου ή με τις θέσεις της επίσημης Επιστήμης, ώστε να προκαλεί μια σκανδαλώδη άρνηση εκ μέρους των σημερινών «Ειδημόνων-Αρχόντων». 
Από την άλλη πλευρά, οι σχετικοί με τον Εσωτερισμό, γνωρίζουν ότι αυτές οι Διδασκαλίες πρέπει να είναι σωστές γιατί πρώτον είναι οι πιο λογικές και δεύτερον διευθετούν όλες τις δυσκολίες που προκύπτουν, δίνοντας πραγματικές απαντήσεις.