Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

«Το λιοντάρι της Νεμέας»



ΑΘΛΟΣ 5ος  : Ο μύθος λέει πως αυτό το λιοντάρι φρουρούσε το παλάτι της θεάς Σελήνης και μία μέρα στο θυμό της το κλώτσησε και το πέταξε στη γη. Το άγριο αυτό λιοντάρι, κατασπάραζε ζώα κι ανθρώπους στη Νεμέα. Ο Ηρακλής το βρήκε στη σπηλιά του που είχε δύο εξόδους. Έφραξε τη μία και του επιτέθηκε από την άλλη, το πολέμησε με τα χέρια, χωρίς ρόπαλο και κατάφερε να το πνίξει.
Η θανάτωση του Λέοντος και η εκδορά του ήταν ο πρώτος Άθλος που ανατέθηκε στον Ηρακλή από τον Ευρυσθέα. Ο Λέων είχε πολύ σκληρό δέρμα, το οποίο δεν μπορούσε να τρυπηθεί από όπλο. Η Ηρακλής χρησιμοποίησε στην αρχή το τόξο και το σπαθί του, χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά πάλεψε ο ίδιος με γυμνά χέρια με το θηρίο και το έπνιξε. Στη συνέχεια προσπάθησε να το γδάρει, αλλά και αυτό στάθηκε αδύνατο. Η Θεά Αθηνά του συνέστησε να χρησιμοποιήσει τα δόντια του ίδιου του ζώου, όπως και έκανε ο Ηρακλής, καταφέρνοντας τελικά να του πάρει το δέρμα.

Ο ήρωας φόρεσε την «λεοντή» (δέρμα, τομάρι λέοντος) και πήγε στον Ευρυσθέα να του πει ότι εκτέλεσε την πρώτη αποστολή του. Μόλις τον είδε να μπαίνει ο Ευρυσθέας τρομοκρατήθηκε, νομίζοντας ότι επρόκειτο για το ίδιο το Λιοντάρι, και κρύφτηκε σε ένα πιθάρι. Ο Ηρακλής κράτησε την λεοντή και τη φορούσε πάντα στο εξής σαν πανοπλία.

Το νεκρό σώμα του Λέοντος μεταφέρθηκε από τους Θεούς στον ουρανό και σχημάτισε τον Αστερισμό του Λέοντα.

Ο συμβολισμός σ΄ αυτήν την περιπέτεια του Ηρακλή, αφορά τη πάλη του ανθρώπου με τον εγωισμό του, την υπερηφάνεια, την ατομικότητα. 
Θεωρώντας πως είναι αυτάρκης, γίνεται επιθετικός και επιδιώκει την απόλυτη κυριαρχία πάνω στους άλλους. Υπερτονίζει ό,τι τον αφορά προσωπικά. Είναι επόμενο, κάτω από μία τέτοια συμπεριφορά, να υπάρχουν δυσάρεστες συνέπειες όχι μόνο για τον ίδιον, αλλά και για την κοινωνία.
Όταν το ένστικτο της αυτοπροστασίας δρα ανεξέλεγκτα, ο άνθρωπος γίνεται απειλητικός για το περιβάλλον του. Ο Ηρακλής υπέταξε το λιοντάρι μέσα στη σπηλιά. Υπάρχει μία αντιστοιχία με τους φυσικούς μας αδένες στην αστρολογία και στο σημείο αυτό του ζωδιακού, ερχόμαστε να σκεφθούμε την επίφυση και την υπόφυση. Ο Ηρακλής κλείνει το ένα άνοιγμα, για να νικήσει την απειλή. Στο σώμα, η επίφυση αφορά τον κριτικό νου, ενώ η υπόφυση τις συγκινήσεις μας.   
Ο ήρωας φράσσει το άνοιγμα των προσωπικών συγκινήσεων (υπόφυση) που απειλούν την ισορροπία μας, και χωρίς όπλο (πέταξε το ρόπαλο) σε μία πάλη σώμα με σώμα, κέρδισε τη μάχη με το «εγώ» του, όλα τα εγωιστικά κι ατομιστικά ένστικτα. 

Όταν ο αδένας αυτός είναι σε πλήρη και κανονική λειτουργική δραστηριότητα, θα έχουμε μια προσωπικότητα ολοκληρωμένη, ενεργό, αυτοελεγχόμενη και με έντονη νοητική δραστηριότητα και καρτερία.
Αυτή η υπόφυση έχει διπλή διαμόρφωση:
- σ’ έναν από τους λοβούς της, το μετωπικό ή πρόσθια υπόφυση, βρίσκεται η έδρα του κριτικού νου, της διανοητικότητας και
- στον άλλο, η οπίσθια υπόφυση, είναι η έδρα της συναισθηματικής, της φύσης της φαντασίας. 

Λέγεται επίσης ότι ο αδένας αυτός συντονίζει τους άλλους, ελέγχει την ανάπτυξη και είναι ουσιώδης για τη ζωή.
Όπου υπάρχει έλλειψη ανάπτυξης αυτού του αδένα, θα βρούμε συναισθηματική και νοητική ανεπάρκεια.
Πολλοί ενδοκρινολόγοι και ψυχολόγοι εκφράζονται σε παρόμοιες γραμμές.

Στο σπήλαιο αυτό ο λέων της αναπτυγμένης προσωπικότητας ή ατομικότητας έχει το άντρο του και εκεί πρέπει να νικήσει ο θεός Ήλιος, ο Ηρακλής.
Επί αιώνες οι Αιγύπτιοι και ειδικά οι Ινδοί γνωρίζουν τα chakras ή τα κέντρα δύναμης του αιθερικού σώματος. 

Με τον έλεγχο της υπόφυσης ο άνθρωπος επιτυγχάνει μία πλήρη και κανονική δράση, αποκτά μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα κι αυτοελεγχόμενη. Δεν επιτρέπει σε κάθε εγωκεντρική τάση να εκδηλωθεί.

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

George Carlin on age. (Absolutely Brilliant)


George Carlin's Views on Aging

Do you realize that the only time in our lives when we like to get old is when we're kids? If you're less than 10 years old, you're so excited about aging that you think in fractions.

"How old are you?" " I'm four and a half!" You're never thirty-six and a half. You're four and a half, going on five! That's the key

You get into your teens, now they can't hold you back. You jump to the next number, or even a few ahead...

"How old are you?" "I'm gonna be 16!" You could be 13, but hey, you're gonna be 16! And then the greatest day of your life . . You become 21. Even the words sound like a ceremony . YOU BECOME 21. YESSSS!!!

But then you turn 30. Oooohh, what happened there? Makes you sound like bad milk! He TURNED; we had to throw him out. There's no fun now, you're Just a sour-dumpling. What's wrong? What's changed?

You BECOME 21, you TURN 30, then you're PUSHING 40. Whoa! Put on the brakes, it's all slipping away. Before you know it, you REACH 50 and your dreams are gone.

But wait!!!
You MAKE it to 60. You didn't think you would!

So you BECOME 21, TURN 30, PUSH 40, REACH 50 and MAKE it to 60.

You've built up so much speed that you HIT 70! After that it's a day-by-day thing; you HIT Wednesday!

You get into your 80's and every day is a complete cycle; you HIT lunch; you TURN 4:30 ; you REACH bedtime.. And it doesn't end there. Into the 90s, you start going backwards; "I Was JUST 92."

Then a strange thing happens. If you make it over 100, you become a little kid again. "I'm 100 and a half!"
May you all make it to a healthy 100 and a half!!


HOW TO STAY YOUNG

1.
Throw out nonessential numbers. This includes age, weight and height. Let the doctors worry about them. That is why you pay "them."

2.
Keep only cheerful friends. The grouches pull you down.

3.
Keep learning. Learn more about the computer, crafts, gardening, whatever. Never let the brain idle. "An idle mind is the devil's workshop." And the devil's name is Alzheimer's.

4.
Enjoy the simple things.

5.
Laugh often, long and loud. Laugh until you gasp for breath.

6.
The tears happen. Endure, grieve, and move on. The only person, who is with us our entire life, is ourselves. Be ALIVE while you are alive.

7.
Surround yourself with what you love , whether it's family, pets, keepsakes, music, plants, hobbies, whatever. Your home is your refuge .

8.
Cherish your health: If it is good, preserve it. If it is unstable, improve it. If it is beyond what you can improve, get help.

9.
Don't take guilt trips. Take a trip to the mall, even to the next county; to a foreign country but NOT to where the guilt is.

10.
Tell the people you love that you love them, at every opportunity.

AND ALWAYS REMEMBER
:
Life is not measured by the number of breaths we take, but by the moments that take our breath away.


Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Ο ιερός εαυτός μας



Είναι πραγματικά λυπηρό να συναντάμε καθημερινά ανθρώπους σκυθρωπούς, μίζερους και δυστυχισμένους, ανθρώπους αγέλαστους, καχύποπτους, νευρικούς και αγχωμένους, που βλέπουν παντού γύρω τους απειλές και εχθρούς και αντιμετωπίζουν τη ζωή σαν ένα σκληρό αγώνα επιβίωσης, στον οποίο επιτρέπονται τα πάντα και επικρατεί (σύμφωνα με το νόμο της ζούγκλας) ο ικανότερος.

Αυτοί οι άνθρωποι (και για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι έχουμε βρεθεί κάποτε σε παρόμοια θέση) είναι γεμάτοι φόβους και ανασφάλειες, γεμάτοι ηττοπάθεια και συμπλέγματα κατωτερότητας, γεμάτοι εγωισμό, θυμό, μίσος και φθόνο για το συνάνθρωπο και αρέσκονται στο να εκτοξεύουν το δηλητήριο της κατάκρισης και να αποδίδουν μοιρολατρικά τα βάσανα και τις συμφορές τους στην "κακή τους τύχη" ή στον "οργισμένο και άδικο" Θεό.

Ας μιλήσω όμως σε α' πληθυντικό, αφού όλοι έχουμε πέσει στην ίδια παγίδα. Το λάθος μας έχει τη ρίζα του στην άγνοια και τη λήθη.

Δε γνωρίζουμε (ή δεν θυμόμαστε) πως η πραγματική μας ουσία, αυτό που ουσιαστικά είμαστε, πέρα από τους υλικούς περιορισμούς και την "ψευδαίσθηση" των 5 αισθήσεων, είναι μια σπίθα θεϊκή, μια ιερή φλόγα, που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε ψυχή.

Αυτή είναι "ομοούσια τω πατρί δι ου τα πάντα εγένετο", είναι "η κόρη του Θεού", είναι ο ιερός μας εαυτός, η ανώτερη συνειδητότητά μας, η Χριστική μας ταυτότητα, το εν δυνάμει Φως που περιμένει να ανάψει μέσα μας.

Ακούγεται αστείο, αλλά μοιάζει κάποιες φορές σαν να έχουμε πάθει όλοι μας ένα "ομαδικό Αλτσχάιμερ", αφού ξεχνάμε πως είμαστε παιδιά της Ύψιστης Διάνοιας και Ενέργειας, που είναι το Παν.

Και εγκλωβιζόμαστε μέσα στο πάθος του εγωισμού, στην πλάνη και τις μικρότητες και αγωνιούμε, απογοητευόμαστε, ξεπέφτουμε και χάνουμε το στόχο, που πρέπει να είναι μόνο η συνειδητή βίωση της θεϊκής μας υπόστασης, η πληρότητα, η αρμονία, η έκσταση και η γλυκιά ταύτιση με την Πηγή της Αγάπης, της Χάριτος και της Δύναμης. Και για να μιλήσουμε με αρχαιοελληνικούς όρους, "χάνω το στόχο=αστοχώ=αμαρτάνω".

Αυτή είναι λοιπόν η πραγματική έννοια της αμαρτίας, το να απομακρύνεσαι από το μονοπάτι της Ζωής και να αποτυγχάνεις να γνωρίσεις τον πραγματικό σου εαυτό, δηλαδή το "γνώθι σαυτόν".

Αυτή τη δύσκολη επιλογή συμβολίζει το δίλημμα του Ηρακλή μπροστά στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας. Γι' αυτή τη "στενή πύλη" και τη "στενή οδό" μίλησε ο Ιησούς. Και τελικά, για αυτή τη διαδρομή μίλησαν οι φιλόσοφοι, οι προφήτες, οι ποιητές και οι φωτισμένοι Διδάσκαλοι όλων των εποχών.

Ο συγγραφέας Dr Wayne W. Dyer στο βιβλίο του "Ο ιερός σου εαυτός" (εκδ. Έσοπτρον) προσπαθεί να χαρτογραφήσει αυτή τη διαδρομή, βασισμένος στις ανεξάντλητες πηγές σοφίας των μεγάλων πνευματικών παραδόσεων του παγκόσμιου πολιτισμού. Ας ακούσουμε λοιπόν ποια νοοτροπία μάς συμβουλεύει να υιοθετήσουμε και (γιατί όχι;) ας επαναλάβουμε μαζί του:

"Η τεράστια ενέργεια, που κινεί πλανήτες και γαλαξίες και τους διατηρεί σε αέναη τροχιά, ρέει με θεία ακρίβεια και από μέσα μου και με κρατά πάντα στην πορεία μου!"

"Δεν είμαι ποτέ μόνος! Με συντροφεύει πάντα η γεμάτη Αγάπη και Σοφία προστατευτική θεϊκή Ενέργεια και με περιβάλλει ένα γιγάντιο δίχτυ προστασίας τρυφερών ψυχών που επικοινωνούν μαζί μου και μετέχουν στο Όλο!"

"Δε με αγγίζουν τα δεινά! Ο μόνος που υποφέρει είναι αυτός που νομίζω ότι είμαι! Τον Ιερό μου Εαυτό δεν τον πληγώνει τίποτα! Όλες οι πίκρες και τα βάσανα μου είναι μέρος του θεϊκού σχεδίου και όταν πάψω να τα επικρίνω θα μου χαρίσουν ανυπέρβλητη σοφία!"

"Δεν χρειάζομαι τους επαίνους, ούτε με αγγίζουν οι επικρίσεις! Είμαι ιερό δημιούργημα του Θεού και η αποστολή μου είναι θεϊκή! Συνεχίζω το δρόμο μου, χωρίς να επιδιώκω την καλή γνώμη των άλλων."

"Εγώ είμαι ο κύριος των σκέψεών μου! Αν έχω κάποια αμφιβολία, είναι γιατί εγώ επέτρεψα στις πεποιθήσεις άλλων να με επηρεάσουν!"

"Ο κόσμος είναι ένας θείος τόπος όπου βρίσκομαι για να αγαπώ τους άλλους! Είμαι συν-δημιουργός της ζωής μου μαζί με τον Θεό που με κατευθύνει στοργικά!"

"Ό,τι νομίζω ότι με προσβάλλει, στην πραγματικότητα χτυπά μόνο τον εγωκεντρισμό μου. Η αυθεντική ελευθερία είναι η επίγνωση ότι η αληθινή μου ταυτότητα δε βρίσκεται στον φυσικό κόσμο, αλλά στον αιώνιο. Όταν κατανοήσω την αληθινή μου φύση, θα είμαι ελεύθερος να αγαπώ και να βιώνω τον προσωπικό μου τρυφερό σύνδεσμο με τον Θεό."

Ας αφήσουμε να στάξουν στην ψυχή μας τα λόγια του πνευματικού δασκάλου Nishargadatta Maharaz:

"Όταν γνωρίσεις πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η ίδια ζωή ρέει μέσα σε όλα όσα υπάρχουν και ότι αυτή η ζωή είσαι εσύ, θα αγαπάς τα πάντα με τρόπο φυσικό και αυθόρμητο. Όταν αντιλαμβάνεσαι το βάθος και την πληρότητα της αγάπης για τον εαυτό σου, γνωρίζεις ότι η τρυφερότητά σου περικλείει κάθε ζωντανό πλάσμα και ολόκληρο το Σύμπαν!"
 Φώτης

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Η γυναίκα ως στοιχείο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων



Τα ανθρώπινα δικαιώματα αν και αφορούν κάθε άνθρωπο δεν είναι κατανοητά από κάθε άνθρωπο.
Το νομικό τους πλαίσιο δυσκολεύει την κατανόηση από τους μη ειδικούς και συνεπώς δημιουργείται ένα κοινωνικό παράδοξο. Όμως με την ύπαρξη της γυναίκας, η αφαιρετική τους οντότητα μπορεί να γίνει εύκολα προσιτή.

Η θέση της γυναίκας μέσα σε ένα κοινωνικό πεδίο είναι ενδεικτική της κατάστασης όσον αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα και συνεπώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βαρόμετρο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η γυναίκα ως ανθρώπινη οντότητα δεν αποτελεί έναν στόχο μα ένα μέσο.

Αυτό όμως δεν πρέπει να θεωρηθεί ως αρνητικό ειδικά από το γυναικείο φύλο. Αντιθέτως είναι μια de facto απόδειξη ότι η γυναίκα μπορεί να δώσει το στίγμα του ηθικού επιπέδου μιας δεδομένης κοινωνίας. Διότι ακόμα και αν μερικοί από εμάς ειδικά στις μεσογειακές χώρες δεν το κατανοήσουν, υπάρχει ένας ισχυρός συσχετισμός μεταξύ της μεταχείρισης της γυναίκας και το επίπεδο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Συνεπώς αν θέλουμε να εξετάσουμε σε ποια κατάσταση βρίσκονται τα ανθρώπινα δικαιώματα σε μια περιοχή του κόσμου, είναι καλό να κοιτάζουμε προσεχτικά το ρόλο της γυναίκας σε σχέση με την κοινωνία.

Και αν δεν γίνει αυτό, σημαίνει ότι συνειδητά πια αγνοούμε την πραγματική κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η συμβολή του γυναικείου στοιχείου στο πλαίσιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι μόνο συμβολική με την απλή της έννοια, είναι και ουσιαστική. Μέσω του γυναικείου πεδίου δίνεται μια μάχη αξιολογίας. 

Διότι μέσα στην κοινωνία κάθε άνθρωπος έχει μια τιμή αλλά όχι αναγκαστικά μια αξία. Με τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των γυναικών αλλάζει και η γενική νοοτροπία. Διότι αυτή η μειονότητα αποτελεί την πλειοψηφία της ανθρωπότητας και είναι de facto αντιπροσωπευτική για την έννοια του ανθρώπου. Με άλλα λόγια ακόμα και ποσοτικά θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο ορισμός του ανθρώπου αφορά στην ουσία τη γυναίκα.

Συνεπώς η συμβολή είναι ανατρεπτική ακόμα και αν δεν αφορά ακόμα την εξουσία. Πάντως στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο οποίος ασχολείται μόνο με την ουσία και όχι την εξουσία, το γυναικείο στοιχείο έχει δώσει το στίγμα του με έναν πολύπλευρο τρόπο εφόσον η δράση του είναι και δυναμική και στατική.

Πολλές γυναίκες ασχολούνται δυναμικά και αποτελεσματικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και πολλές γυναίκες υποφέρουν στατικά διότι δεν τα έχουν. Μόνο που όλες διεκδικούν αυτά τα δικαιώματα.

Και ο λόγος είναι απλώς ότι όλες ετοιμάζουν με τα παιδιά τους την επόμενη ανθρωπότητα που πρέπει να έχει το δικαίωμα το πιο στοιχειώδες: το δικαίωμα να ζήσει.

Ν. Λυγερός

ΣΧΟΛΙΟ: Είμαι σοκαρισμένος λοιπόν κε καθηγητά όταν άκουσα στις ειδήσεις ότι, στη χώρα μας, τους τελευταίους 17 μήνες,  έχουν δολοφονηθεί βίαια 35 γυναίκες από τους άνδρες συντρόφους τους. Δεν τους δόθηκε το δικαίωμα να ετοιμάσουν με τα παιδιά τους την επόμενη ανθρωπότητα. Η μάχη αξιολογίας που γίνεται μέσω του γυναικείου πεδίου εδώ είναι αιματηρή και παθιασμένη. Αποτελεί άραγε κοινωνικό παράδοξο ή μια αδυσώπητη πραγματικότητα (2 δολοφονίες γυναικών το μήνα) που πρέπει να ανατραπεί πάση θυσία;




Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Η προσωπικότητα του προσωπικού


Σ'έναν επιχειρησιακό τομέα αν και το προσωπικό θεωρείται ως ένας σημαντικός παράγοντας, σπανίως ο κόσμος τον βλέπει ως την ουσία του. 

Μελετούμε βέβαια την αποτελεσματικότητα και τη λειτουργικότητά του όχι όμως στο ανθρώπινο επίπεδο. Η επιχείρηση όπως και γενικότερα, το σύστημα αναλύει το άτομο ως συλλογή ιδιοτήτων, που αφορούν τον τομέα τους. Έτσι δημιουργείται το παράδοξο της ατομιστικής εταιρείας: ένα σύνολο ανθρώπων που δεν είναι ανθρώπινο σύνολο.
Όμως η γνωστική έννοια της ομάδας προσφέρει ένα δυναμικότερο πλαίσιο για την επίλυση δύσκολων προβλημάτων. 

Κι έτσι όπως η επιχείρηση τουλάχιστον για εξωτερικούς λόγους είναι αναγκασμένη να δημιουργήσει ομάδες επίλυσης για να εξασφαλίσει την ύπαρξη της σαν οικονομική οντότητα, πρέπει να σκεφτεί την έννοια του προσωπικού μ'ένα διαφορετικό τρόπο.
Έτσι λοιπόν η φυσιολογική εξέλιξη της ιδέας του προσωπικού ακολουθεί τα γνωστικά δεδομένα δίχως την ύπαρξη αναγκαστικών και οικονομικών λόγων. Άρα η επίτευξη στόχων προσεγγίζεται στην συνεργασία. Κι η συνεργασία ως αντικείμενο της γνώσης δεν είναι παρά το μείγμα ελεύθερης πρωτοβουλίας, συμπληρωματικότητας, διαφοροποίησης. Έννοιες που δεν συμπίπτουν με το κλασσικό μοντέλο του προσωπικού.
Σ'αυτό το νέο πλαίσιο, η εκπαίδευση και η επιμόρφωση του προσωπικού είναι το επόμενο βήμα. Πρέπει όμως να λειτουργεί ελεύθερα κι όχι σαν έλεγχος εκ μέρους της διοίκησης διότι σε μια πρώτη φάση δεν αναζητούμε τις κλασικές έννοιες. Έτσι ακόμα και η διοίκηση πρέπει να δώσει ένα ενεργό παρόν σ'αυτή την προσπάθεια. Μ'αυτό τον τρόπο η ίδια η εταιρεία τονίζει ότι τα αρχικά στοιχεία της συνεργασίας δεν αποτελούν ένα ιεραρχικό σύστημα και παράλληλα αποδεικνύει την ανάγκη της ύπαρξης ενός εξωτερικού βλέμματος. 
Η χρήση της ομάδας ως γνωστικό αντικείμενο που ανακαλύπτει συνεργατικά και δυναμικά τα νοητικά σχήματα ενός προβλήματος προκαλεί την αναθεώρηση της τοπικής δομής για να δημιουργηθεί μια ολική οντότητα. Και το εξωτερικό βλέμμα λειτουργεί ως καθρέφτης με την έννοια της σκέψης πάνω στην σκέψη. Αυτός ο γνωστικός καθρέπτης δίνοντας την εικόνα της στην εταιρεία έτσι λειτουργεί ως ομάδα επίλυσης προσφέρει ένα δυναμικό feedback.
Η δυσκολία της επίλυσης των προβλημάτων διευκολύνει τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της. Η συνεργασία προσφέρει στο προσωπικό έναν τρόπο ανακάλυψης των ιδιοτήτων. Διότι το ακραίο πλαίσιο λειτουργεί σαν πεδίο δράσης ανθρωπίνων σχέσεων εφόσον εξαφανίζει τους τυπικούς και ιεραρχικούς παράγοντες της εταιρείας. 
Παραθέτοντας τα ανθρώπινα στοιχεία η ίδια εταιρεία γίνεται πιο ανθρώπινη. Ανακαλύπτοντας μέσω του εργαστηρίου την προσωπικότητα του προσωπικού, η εταιρεία συνειδητοποιεί τα χαρακτηριστικά της και γνωρίζοντας τα όρια του καθενός μπορεί να αναπτύξει μια δυναμική στρατηγική για να τα ξεπεράσει ομαδικά. Μαθαίνοντας να μαθαίνουμε κι ανακαλύπτοντας τα νοητικά σχήματα της ομαδικής σκέψης ερμηνεύουμε διαφορετικά τον κόσμο.
Έτσι και η γενική προσφορά του εργαστηρίου μέσω της γνώσης που διαμορφώνεται σε γνωριμία αποδεικνύει ότι η δυναμική μιας εταιρείας προέρχεται από την προσωπικότητα του προσωπικού της.
Ν. Λυγερός 


Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Η φιλοσοφία είναι ανατρεπτική


Η φιλοσοφία για μένα είναι πάνω απ΄ όλα ένα εργαλείο για την κατανόηση του παρόντος.

Αντίθετα με ορισμένους τομείς της τέχνης, που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν για να εξυμνηθούν δικτάτορες και αφεντικά, η φιλοσοφία έχει ανατρεπτικό χαρακτήρα. Γιατί είναι ανατρεπτικό να αμφισβητείς τις εδραιωμένες απόψεις και να αναζητείς την ελευθερία και την αλήθεια. 
Οι ριζοσπάστες φιλόσοφοι του 19ου και του 20ού αιώνα, ο Νίτσε, ο Φρόιντ, ο Μαρξ, συνέβαλαν αποφασιστικά στην αλλαγή του κόσμου τους. Αν οι φιλόσοφοι δεν είχαν αυτή τη δύναμη, δεν θα είχαμε καταλάβει γιατί ο Σωκράτης αναγκάστηκε να πιει το κώνειο.

Υπήρξα μαρξίστρια, ακόμη κι όταν στράφηκα κατά του κομμουνισμού. Αλλά όχι πια: δεν πιστεύω ότι ο επίγειος παράδεισος είναι συμβατός με τη μεταμοντέρνα κατάσταση. Ούτε θα επιθυμούσα μια εντελώς δίκαιη κοινωνία: μια τέτοια κοινωνία δεν θα είχε πλουραλισμό, συγκρούσεις ή πολιτική, κανείς δεν θα μπορούσε να πει «αυτό είναι άδικο», θα ήταν μια κοινωνία χωρίς ζωή. Πιστεύω στην ατομική επιλογή της ηθικής.

Η φράση του Σωκράτη «προτιμώ να υποστώ μια αδικία παρά να τη διαπράξω» δείχνει ότι είναι επιλογή του καθενός να είναι καλός άνθρωπος. Αντίθετα, δεν είναι πάντα δυνατόν να είσαι καλός πολίτης, εξαρτάται από την πολιτική κατάσταση της χώρας στην οποία ζεις.

Η πολιτιστική μου κοιτίδα είναι η Ευρώπη. Αλλά ο τόπος στον οποίο αισθάνομαι πιο άνετα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, και ιδιαίτερα η Νέα Υόρκη. Η χώρα αυτή δεν αντιμετωπίζει κινδύνους, και το αποδεικνύει η εκλογή του Ομπάμα. Η ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών είναι γεμάτη συγκρούσεις και αίμα, αλλά κάθε φορά η δημοκρατία της βγαίνει πιο δυνατή. Αρκεί να σκεφτεί κανείς την κρίση του ΄29, που στην Ευρώπη οδήγησε στον φασισμό και στην Αμερική στο Νιου Ντιλ.

Αντίθετα με τους Ευρωπαίους, που πιστεύουν περισσότερο στους ηγέτες παρά στη δύναμη του Συντάγματος, οι Αμερικανοί έχουν επίγνωση ότι οι πρόεδροι περνούν, αλλά οι θεσμοί μένουν. Σ΄ ένα ταξίδι του στην Αμερική, ο Μαξ Βέμπερ ρώτησε έναν εργάτη γιατί ετοιμαζόταν να ψηφίσει στις εκλογές έναν υποψήφιο που απεχθανόταν. «Γιατί είναι καλύτερα από το να βρεθώ με έναν πρόεδρο που με απεχθάνεται», απάντησε εκείνος.

Ο έρωτας και οι σχέσεις έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη ζωή μου.
Έχω καταλάβει πως όταν αγαπάς κάποιον, τον αγαπάς για πάντα. Μου συνέβη με τον πρώτο μου άνδρα, με τον οποίο χώρισα. Όπως λέει η Τζέιν Όστιν στην Έμμα, οι άνδρες είναι το άλλο πρόσωπο του κόσμου.

Με λένε Άγκνες Χέλερ, έκλεισα τα 80 και είμαι ευτυχής που γεννήθηκα γυναίκα, γιατί όλα ήταν πιο δύσκολα κι εμένα τα δύσκολα μ΄ αρέσουν.

(Από συνέντευξη της μεγάλης Ουγγαρέζας φιλοσόφου στο ιταλικό περιοδικό Λ΄ Εσπρέσσο )

Η εκκλησία και ο αγώνας


Η θρησκεία ίσως περισσότερο από την τέχνη μπορεί ν’ αποδώσει σε βάθος τη φυσιογνωμία ενός λαού, όχι μόνο διότι είναι παλαιότερη για τη σημερινή κοινωνία μα και γιατί εκ φύσεως αγγίζει όλο τον πληθυσμό.

Εκφράζει πιο απλά και όχι απλοϊκά τις σκέψεις του λαού. Συγκεντρώνει μέσω της μυθολογίας τα ουσιαστικά στοιχεία της ιστορίας. Αντιστέκεται με όλες τις μορφές της στην καταπάτηση του αδύναμου πληθυσμού σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. 

Χρησιμοποιεί τη φυσιολογική δικτύωση της ιεραρχίας για να εισχωρήσει δυναμικά στο κοινωνικό πλαίσιο. Και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά της εξηγούν την επιρροή της κυπριακής εκκλησίας στον αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου...
 

....Η δύναμη της εκκλησίας προέρχεται από τη σχέση που διατηρεί με τον θάνατο. Όταν ασχολείσαι με τον θάνατο, καταλαβαίνεις τι σημαίνει ζωή και κοιτάς τους άλλους. Ενώ όταν ασχολείσαι με τη ζωή, καταλήγεις στον θάνατο και κοιτάς μόνο τον εαυτό σου. .... Άρα αντί να τη βάλουμε στο περιθώριο, όπως προσπαθούν μερικοί, πρέπει να την ενισχύσουμε με κάθε τρόπο.

Οι περισσότεροι κοιτάζουν τις εσωτερικές διαμάχες δίχως να καταλάβουν τη συμβολή της και πιο γενικά την αξία του έργου που παράγει για την πατρίδα μας. Σημασία δεν έχουν αυτά που ακούμε και αυτά που βλέπουμε μέσω των μέσων, μα η ύπαρξη του έργου.

Ο ίδιος ο κλειστός κύκλος, για τον οποίο μερικοί χαρακτηρίζουν αρνητικά την εκκλησία, είναι που άντεξε την τουρκική κατοχή για 400 χρόνια στην Ελλάδα μας. Άρα ξέρουμε τις ικανότητες και τις δυνατότητες της εκκλησίας. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι μερικές δεκαετίες που πέρασαν στην Κύπρο δεν είναι τίποτα για το ηθικό της εκκλησίας. Με τη βίαιη εισβολή μπορεί να έχουν καταρρεύσει πολλά πράγματα, όχι όμως τα σύμβολά μας: και σπασμένος ο σταυρός, παραμένει σταυρός. 


Η δομή της εκκλησίας επιτρέπει μια βιώσιμη λύση διότι για έναν λαό η επίλυση του προβλήματος, ακόμα κι αν είναι το Κυπριακό, δεν είναι αρκετή. Η λύση του προβλήματος είναι μόνο η αρχή της ζωής. Κι αυτή η ζωή με τόσα νέα δεδομένα θα χρειαστεί αναγκαστικά ένα σημείο αναφοράς, το οποίο πρέπει να είναι και ηθικό και ιστορικό και κοινωνικό...

...Σε μια μεταβατική περίοδο που ζούμε καθημερινά και σ’ ένα μέλλον με πολλαπλές πιέσεις, είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε πού βρίσκεται ο πυρήνας της εθνικής αντίστασης και το κέντρο της κυπριακής συνείδησης. 


Διότι όσο η πολιτική δεν έχει θέσει το εθνικό θέμα ως αξιολογία της, παραμένει μόνο ένα διπλωματικό πλαίσιο που ανήκει μόνο σε μια εποχή και όχι διαχρονικά στην ιστορία του νησιού όπως η εκκλησία όπου βρίσκεται όλη η δύναμη του στρατού του αγνοούμενου.


Ν. Λυγερός

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

ΙΕΡΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ 2

Οι πέντε βασικοί Ιεροί Γεωμετρικοί Λόγοι:

* π = 3,14159 26535 89793 23846 26433 83279 50288 41971 69399 37510 58209 74944 59230 78164 06286 20899 86280 34825 34211 70679 82148 08651 32823 06647 09384 46095 50582 23172 53594 08128 48111 74502 84102 70193 85211 05559 64462 29489 54930 38196 44288 10975 66593 34461 28475 64823 37867 83165 27120 19091 45648 56692 34603 48610 45432 66482 13393 60726 02491 41273 72458 70066 0631...

Το π βρίσκεται σε κάθε κύκλο. Προκύπτει ως εξής: αν η διάμετρος είναι 1, τότε η περιφέρεια είναι 3, 1416..       (Γ = π R).

* Η τετραγωνική ρίζα του Δύο- (√ 2) - 1.414

* Η τετραγωνική ρίζα του Τρία- (√ 3) - 1.732

* Η τετραγωνική ρίζα του πέντε- (√ 5) - 2.236

* Φ=1,61803 39887 49894 84820 45868 34365 63811 77203 09180...  

Το Φ είναι η Χρυσή Τομή.

Υπάρχουν άρρητοι αριθμοί. Το π καταγράφτηκε σε 1500 δεκαδικές θέσεις, με κανένα ορατό τύπο σε αυτό (Χάος;). Ας δούμε καθένα από τους ειδικούς αριθμούς και ίσως μπορέσομε να τους βρούμε στην Ιερή Γεωμετρία. Όλοι αυτοί οι πέντε αριθμοί αποκτούν νόημα μόνο όταν εξαντληθούν έναντι του Ένα. Είναι όλοι λόγοι του x :1.

π (3,1416) Ο Κύκλος

Το π βρίσκεται σε κάθε κύκλο. Σε έναν κύκλο με ακτίνα (ΓΔ) είναι 1, η διάμετρος (AB) είναι 2, η περιφέρεια είναι π*2ακτίνα και το εμβαδόν π*ακτίνα στο τετράγωνο. Στην Ιερή Γεωμετρία, ο κύκλος συμβολίζει τις ψυχικές σφαίρες. Ένας κύκλος, εξ αιτίας του π δεν μπορεί να περιγραφτεί με τον ίδιο βαθμό ακριβείας, όπως ένα φυσικό τετράγωνο. Είναι ένα σχήμα που πράττει όλα τα είδη των ψυχικών δραστηριοτήτων.

√ 2 Η τετραγωνική ρίζα του 2 είναι 1.414

Το Τετράγωνο...Η πλευρά του τετραγώνου είναι η (AB) = 1, η διαγώνιος του τετραγώνου είναι (AΓ) = Τετραγωνική ρίζα του 2 (1.414)
Στην Ιερή Γεωμετρία, το τετράγωνο συμβολίζει τον φυσικό κόσμο. Το τετράγωνο καθορίζει την ολότητα. Αν η πλευρά του είναι 1, τότε η περίμετρός είναι 4 και η επιφάνειά του 1.

√3 Η τετραγωνική ρίζα του 3 είναι 1,732 : 1 - Κύστη Ιχθύος

Η Κύστη Ιχθύος: Δύο κύκλοι έχουν κοινή ακτίνα (AB). Η ακτίνα AB είναι 1. Οι τεμνόμενοι κύκλοι δημιουργούν μια Κύστη Ιχθύος. Ο μικρός άξονας της Κύστης είναι (AB) ίσος με 1 και ο μεγάλος άξονας είναι ο (ΓΔ) ίσος με τετραγωνική ρίζα του 3 (1,732)
Πώς αποδεικνύεται: στο δεξιό τρίγωνο (EBΓ), EB = 1/2 AB ή 0,5. Η ΓΒ είναι επίσης ακτίνα του κύκλου, με κέντρο Β. Έτσι, ΓB = AB = 1. Η ΓΔ είναι κάθετη στην ΑΒ. Ως εκ τούτου, η γωνία ΓΕΒ είναι 90o.
Σύμφωνα με το Πυθαγόρειο θεώρημα

α2+β2=γ2 => EB2 + ΓE2 = ΓB2 =>
(ΑΒ/2)2+ΓΕ2=1 => 0,25+ΓΕ2=1 => ΓΕ2= 1-0.25 => ΓΕ2= 0,75 =>
ΓΕ =√0.75. Και ΓΕ= 0,8660254038 αλλά η ΓΕ είναι το μισό της ΓΔ και έτσι ΓΔ =2 * 0,8660254038 ή ΓΕ = 1,732050808. Η τιμή της ρίζας του 3 είναι: √3 = 1.7320508076. Και ΑΒ=ΓΔ=√3

Σε πολλούς Γοτθικούς Ναούς οι θόλοι και άλλα είναι κτισμένοι με αυτή την μορφή.

5 Η Τετραγωνική ρίζα του 5 είναι 2,236, το Διπλό Τετράγωνο

Το Διπλό Τετράγωνο βρίσκεται σε μερικά από τα πιο γνωστά ιερά μέρη σε όλο τον κόσμο.
Η τετραγωνική ρίζα του 5 αναλύεται ως εξής: 0,618+1+0,618
Το Διπλό Τετράγωνο. Μικρή πλευρά (ΑΒ=ΓΔ) = 1, Μεγάλη πλευρά (ΑΔ=ΒΓ) = 2, Διαγώνιος (ΑΓ=ΒΔ) = Τετραγωνική ρίζα του 5, 2,236

Δείτε τι συμβαίνει τώρα:

Φ, ο Χρυσός Αριθμός, με αξία 1,618.

Ο Χρυσός Αριθμός Φ, 1,618: Η μικρή αναλογία στα δεξιά είναι = 3, η μεγάλη αναλογία είναι = 5, η μικρότερη προς τη μεγαλύτερη είναι όπως η μεγαλύτερη προς το σύνολο, 3:5 : : 5:8

3:5 : : 5:8. Αυτός ο λόγος δείχνει ότι είναι ένα τμήμα αυτής της σειράς: 1 . 2 . 3 . 5 . 8 . 13 . 21 . 34 . 55 . 89 κλπ. Αυτή είναι η σειρά Φιμπονάτσι. Ο κάθε αριθμός της σειράς προκύπτει αφού προστεθούν οι δύο προηγούμενοι αριθμοί, δηλαδή, 5+8=13, 34+55=89. Ο λόγος δύο διαδοχικών αριθμών της ακολουθίας τείνει προς την αποκαλούμενη Χρυσή Τομή, ή Χρυσή αναλογία, ή Αριθμό φ =1.618033989. Ο αντίστροφος της Χρυσής Τομής 1/φ= 0.618033989, με αποτέλεσμα να ισχύει: 1/φ=φ-1.

Γράφομε ένα τετράγωνο ΑΒΓΔ, όπου ΑΒ=1. Διαιρώντας τις γραμμές ΑΔ και ΒΓ στη μέση με την κάθετη ΖΕ, τότε ΒΓ=1 και ΕΓ=0,5. Υπάρχει ο Διπλό Τετράγωνο ΕΓΔΖ και με τη διάμετρο ΕΔ σαν ακτίνα με κέντρο το Ε, γράφομε τόξο από το σημείο Δ μέχρι αυτό να τμήσει την ΒΓ στην προέκτασή της, στο σημείο Θ. Προεκτείνουμε την πλευρά ΑΖΔ και υψώνομε κατακόρυφο στο σημείο Θ, η οποία τέμνει την ΑΖΔ το Η. Έτσι δημιουργούμε το Φ ορθογώνιο ΑΒΘΗ. Ο λόγος των πλευρών είναι ίσος με 1/φ.

Το Φ ορθογώνιο, που καλείται επίσης Χρυσό Ορθογώνιο, χρησιμοποιήθηκε από τον Ντα Βίντσι και άλλους ζωγράφους στην Αναγέννηση.

Ο Χρυσός Αριθμός Φ και η τετραγωνική ρίζα του 5. Εκτεινόμενο το τόξο ΘΔ προς το Α θα τμήσει το ευθύγραμμο τμήμα ΘΒ στο Ι. Βλέποντας το σχήμα παρακάτω, φαίνεται καθαρά η σχέση του Φ και της τετραγωνικής ρίζας του 5.


Το Φ δεν εφαρμόζεται στη Γεωμετρία, μόνο στο ορθογώνιο. Έχοντας ένα ευθύγραμμο τμήμα ΑΒ μήκους χ, η Χρυσή Τομή, γίνεται ως ακολούθως: Φτιάχνομε ένα ορθογώνιο τρίγωνο με κάθετες πλευρές ΑΒ μήκους χ και ΒΓ μήκους χ/2, με υποτείνουσα ΑΒ μήκους Ö5λ/2. Με κέντρο το Γ και ακτίνα χ/2 γράφομε κύκλο, ο οποίος περνά από το σημείο Δ της ΑΓ. Με κέντρο το Α γράφομε κύκλο με ακτίνα μήκους ΑΔ. Ο κύκλος περνά από το σημείο Ε. Το σημείο Ε τέμνει το ευθύγραμμο τμήμα ΑΒ με Χρυσή Τομή.

Εκτός από το Χρυσό Ορθογώνιο, υπάρχει και το Χρυσό Τρίγωνο. Έτσι λέγεται κάθε ισοσκελές τρίγωνο του οποίου ο λόγος της μεγάλης πλευράς προς τη μικρή είναι ίσος με Φ. Έτσι, κάθε ισοσκελές τρίγωνο με κορυφή 30ο είναι Χρυσό Τρίγωνο. Στα κανονικά εγγεγραμμένα πολύγωνα, το Πεντάγωνο (Πεντάγραμμο των Πυθαγορείων) συναντάμε τον αριθμό Φ. Δηλαδή, η διχοτόμος κάθε τριγώνου του πολυγώνου που σχηματίζεται από μία κορυφή και την απέναντι πλευρά του πολυγώνου, τέμνει την απέναντι πλευρά κατά Χρυσή Τομή.

Οι Ιεροί Αριθμοί εφαρμόστηκαν με ποικίλους τρόπους.
Ο Παρθενών είναι χτισμένος σύμφωνα με την Ιερή Γεωμετρία. Αν το ύψος του Παρθενώνα είναι 1, το πλάτος του είναι Φ και το μήκος του είναι √ 5. Δηλαδή 1+1,618+2,236=3Φ

Υπάρχουν, λοιπόν, πέντε ιεροί γεωμετρικοί λόγοι, το π, η √ 2, η √ 3, η √ 5 και το Φ. 

Η Ιερή Γεωμετρία βρίσκεται παντού. Στις αποστάσεις και σχέσεις μεταξύ των σωμάτων του ηλιακού μας συστήματος, στα χέρια μας, στο πρόσωπό μας, στο σώμα μας, στα φυτά, στα ψάρια κλπ.

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

«ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΛΗΓΜΑ»




O υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος», Κων/πολη, 2000, σελ. 179, σημειώνει ότι η Τουρκία πρέπει να έχει ρόλο στην Κύπρο, λόγω της στρατηγικής θέσης της, ακόμα και στην περίπτωση που δεν θα είχε ζήσει κανένας Τούρκος στο νησί.



Επίκαιρες σκέψεις αείμνηστου Παναγιώτη Κονδύλη (ΤΟ ΒΗΜΑ, Νοε 1997)
Αφού «οι Τούρκοι παραμένουν Τούρκοι» η διαμάχη Ελλάδας και Τουρκίας δεν έχει καμία σχέση με φυλετικούς και πολιτισμικούς παράγοντες, ­ όπως διατείνονται Έλληνες «εθνικιστές», ­ αλλά οφείλεται αποκλειστικά στη συνεχή διεύρυνση της διαφοράς ανάμεσα στο γεωπολιτικό δυναμικό των δύο χωρών.
Ρητά και συχνά επικρίνω όσους στηρίζουν την πολιτική τους επιχειρηματολογία στη θέση ότι η Τουρκία είναι «οθωμανική», «βάρβαρη» κλπ. Οι εθνικιστικές συμπάθειες και αντιπάθειες μου είναι τόσο ξένες ώστε δεν διστάζω να πω καθαρά ότι οι ρόλοι του επιτιθεμένου και του αμυνομένου θα αντιστρέφονταν αν ο ισχυρότερος και συνεχώς ισχυροποιούμενος δεν ήταν η Τουρκία παρά η Ελλάδα ,(«Θεωρία του Πολέμου», σελ. 398).
Ο εχθρός αποτρέπεται μόνον όταν γνωρίζει ότι έχεις τη δυνατότητα αυτή, ενώ αν γνωρίζει ότι δεν την έχεις, ­ όπως το γνωρίζει από καιρό η Τουρκία για μας,  αυξάνει την πίεσή του όχι απλώς στο στρατιωτικό, αλλά και στο διπλωματικό πεδίο. Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Αλλά υπάρχουν πολλοί ανόητοι που αρνούνται να δουν τη στενότατη συνάφεια ανάμεσα σε διπλωματική διευθέτηση και στρατιωτική αποτροπή.
Τη φύση της τελευταίας δεν την καθορίζουν όμως οι επιθυμίες μας, αλλά η φύση των σύγχρονων οπλικών συστημάτων, που υπακούουν στη λογική του πρώτου πλήγματος.
Γιατί το πρώτο (μαζικό) πλήγμα, στις πρώτες ώρες ενός εκτεχνικευμένου πολέμου, σκοπεύει να αχρηστεύσει μεταξύ άλλων τα πληροφορικά και επικοινωνιακά κέντρα, χωρίς τα οποία η συνεκτική στρατηγική χρήση των νεότατων οπλικών συστημάτων είναι αδύνατη. Όποιος υποστεί στην εναρκτήρια φάση τέτοιες απώλειες, δεν έχει σοβαρές πιθανότητες ανάκαμψης.
Γιατί ο κύριος σκοπός του αποφασιστικού πρώτου πλήγματος είναι ακριβώς να ελαχιστοποιήσεις τις απώλειές σου. Όποιος θέλει να αποφύγει μεγάλες απώλειες καταφεύγει στο πρώτο πλήγμα.
Το χειρότερο που θα μπορούσε να πάθει σήμερα ο τόπος θα ήταν να υποκαταστήσει τη σοβαρή στρατηγική συζήτηση με αντεγκλήσεις μεταξύ εθνικιστών και ειρηνιστών ή «ευρωπαϊστών», με κυνήγι μαγισσών και με πνευματική τρομοκρατία προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.
Φοβούμαι όμως εντονότατα ότι αυτό ακριβώς θα συμβεί. Γιατί όπως “ο Κύριος μωραίνει ον βούλεται απολέσαι”, έτσι και ένας λαός χάνει την ικανότητα της στρατηγικής σκέψης, ακριβώς όταν τη χρειάζεται περισσότερο.
Δυστυχώς, ο Κονδύλης επαληθεύεται καθημερινά ως προς τα τελευταία λόγια του παραπάνω.

Τι είναι Μύηση;



Τι είναι Μύηση;
 (Ένας ενδιαφέρων ορισμός:)
- Μια, ταυτόχρονα διατηρούμενης της παλιάς, απόκτηση μιας νέας οπτικής του Ανθρώπου, του Σύμπαντος & του Θείου.

«Κάθε μύηση, ανεξαρτήτως βαθμού, περιλαμβάνει ορισμένα συγκεκριμένα στοιχεία: ένα τελετουργικό, κάποια σύμβολα και έναν ιδιαίτερο διάκοσμο, και μια διδασκαλία ή κατήχηση που καταλήγει σε έναν όρκο εχεμύθειας και στην αναγνώριση του μυημένου με τη νέα του ιδιότητα ή βαθμό από τα υπόλοιπα μέλη της Αδελφότητας.
Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές, τα σημαντικότερο στοιχείο οποιασδήποτε Μύησης είναι το ενδιάμεσα διάστημα, οι στιγμές που ο υποψήφιος βρίσκεται μεταξύ του «παλιού» του εαυτού και της νέας ιδιότητας που θα του απονεμηθεί.
Αυτή η διαδικασία συχνά παρομοιάζεται με συμβολικό θάνατο τον οποίο ακολουθεί μια συμβολική αναγέννηση: μια στιγμή που ο υποψήφιος αλλάζει οριστικά και οντολογικά κάπου στο βάθος της συνείδησής του.
Η νέα του ιδιότητα θα του επιτρέψει να βλέπει με άλλη οπτική τη ζωή σε όλα της τα επίπεδα, αλλά και τον θάνατο, μέσα από το πρίσμα της όποιας διδασκαλίας και συμβολισμού περιέχει η εν λόγω μύηση. Κάπως έτσι, αρκετοί ερευνητές αλλά και μυημένοι φτάνουν στη φαινομενικά απλή κατάληξη ότι το Μεγάλο Μυστικό όλων των μυήσεων «είναι ένας διαφορετικός τρόπος να βλέπεις».
Το δε γνώρισμα ενός πραγματικού μύστη, συμπληρώνει ο Joseph Campell, είναι να έχει κατακτήσει τη διαφορετική αυτή οπτική, ενώ συνεχίζει επιτυχώς να ζει στη γήινη καθημερινότητα και να κινείται μεταξύ των δύο αυτών «κόσμων» δίχως να δυσανασχετεί.
Ποια όμως είναι αυτή η νέα οπτική, και ποιος αυτός ο «άλλος» κόσμος;
Ποια η ανάγκη της μυσταγωγίας και της μυητικής ιεραρχίας μέσα σε ένα χώρο με παράξενους συμβολισμούς;
Και ποιο το όφελος για οποιονδήποτε αποφασίσει να ακολουθήσει έναν τέτοιο δρόμο;»
Σάσσα Τσέϊτοου
«ΜΥΗΤΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΣΗΜΕΡΑ»,
άρθρο στο ΑΒΑΤΟΝ, τεύχος 91, Μάιος 2009.

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ: Φρειδερίκος ο Μέγας


Ο σημαντικότερος Πρώσος μονάρχης της Ιστορίας, του οποίου τα πολεμικά και διπλωματικά επιτεύγματα έφεραν το διπλασιασμό των εδαφών του βασιλείου της Πρωσίας, γεννήθηκε στο Βερολίνο στις 24 Ιανουαρίου 1712 και θεωρείται ο ιδρυτής της σύγχρονης Γερμανίας.

Ο πατέρας του φρόντισε να πάρει αυστηρή στρατιωτική αγωγή, παρότι ο μικρός πρίγκιπας είχε κλίση προς τις φιλολογικές μελέτες και θαύμαζε τους Γάλλους συγγραφείς και καλλιτέχνες. Του άρεσε να παίζει φλάουτο αντί να κρατάει σπαθί, να διαβάζει και να γράφει γαλλικούς στίχους αντί να μιλάει τη μητρική του γλώσσα. «Είμαι ποιητής και μπορώ να γράψω 100 στίχους σε δυο ώρες. Θα μπορούσα να γίνω μουσικός, φιλόσοφος, φυσικός ή μαθηματικός. Αυτό που ποτέ δεν θα γίνω είναι στρατηγός ή πολεμιστής…»

Αυτά τα λόγια είχε πει όταν ήταν νέος ο Φρειδερίκος, κι όμως αποδείχθηκε ένας από τους μεγαλύτερους στρατηλάτες όλων των εποχών και ο πατέρας της Πρωσικής πολεμικής μηχανής -και κατ’ επέκταση της Γερμανικής. Μέσα στη γεμάτη επεισόδια Ιστορία της η Ευρώπη δεν απόρησε ποτέ τόσο, όσο μπροστά σ’ αυτό τον άνδρα.


Όσον αφορά στον στρατιωτικό τομέα, θα πρέπει να αναφερθούμε στον πόλεμο στον οποίο ο Μέγας Φρειδερίκος αναδείχθηκε ως μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες όλων των εποχών. Όταν οι εχθρικές προθέσεις των αντιπάλων του πήραν έκδηλα απειλητικό χαρακτήρα, ανέλαβε πρώτος επιθετικές πρωτοβουλίες και πυροδότησε τον πανευρωπαϊκό Επταετή Σιλεσιακό Πόλεμο.

Μπόρεσε να αντιμετωπίσει συντριπτικά ισχυρότερα στρατεύματα και τελικά να ανατρέψει την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην πρώτη ήττα του στο Κόλιν, τον Ιούνιο του 1957, μετά από λανθασμένες εκτιμήσεις κάποιων στρατηγών του και τη συντριβή του στρατού του στο Κούνερσντορφ, τον Αύγουστο του 1759, μετά από σημαντικό τακτικό λάθος.

Στη μάχη αυτή ο Πρώσος Βασιλιάς έχασε τα 2/5 του στρατού του, αφήνοντας ανοιχτό το δρόμο στους «συμμάχους» που εισήλθαν στο Βερολίνο. Ο ίδιος κινδύνευσε να σκοτωθεί δυο φορές και καταριόταν τις σφαίρες που δεν τον έπλητταν. Με δυσκολία οι συνοδοί του τον εμπόδισαν όταν αποφάσισε να σταθεί όρθιος, αφιππεύοντας μπροστά σε έναν ουλαμό του εχθρικού ιππικού. « Η δυστυχία μου είναι ότι ζω ακόμα. Όλοι το βάζουν στα πόδια και δεν διευθύνω πια τους ανθρώπους μου».


«Για κάθε κράτος, από το μικρότερο ως το μεγαλύτερο, η αρχή της εξάπλωσης είναι ο θεμελιώδης νόμος της ζωής» έγραφε ο Φρειδερίκος. «Δεν ήταν ο στρατός που υπερασπίστηκε επί επτά χρόνια την Πρωσία εναντίον των μεγαλύτερων δυνάμεων της Ευρώπης: ήταν ο Μέγας Φρειδερίκος», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μέγας Ναπολέων, που τον θαύμαζε και όταν επισκέφθηκε τον τάφο του μετά τη μάχη της Ιένα, απευθυνόμενος στους στρατάρχες του, διέταξε: «Αποκαλυφθείτε κύριοι, αν αυτός ζούσε, εμείς δεν θα ήμασταν εδώ τώρα ».

Διακρίθηκε επίσης ως συγγραφέας. Το 1747 συνέγραψε τις « Γενικές αρχές του Πολέμου» όπου αναφέρει με ποιο τρόπο οι διοικητές πρέπει να αποφεύγουν τη λιποταξία: « Οι δυνάμεις πρέπει να είναι συγκεντρωμένες, γιατί η μάζα δίνει ισχύ. Η άνευ εξαιρετικού λόγου διάσπασή τους είναι τραγικό λάθος.» Ένα άλλο σύγγραμμα του είναι το « Αντι-Μακιαβέλι» όπου ο Φρειδερίκος ασκεί κριτική στο «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλι, δίνοντας και το ιδεολογικό υπόβαθρο του συστήματος της «Πεφωτισμένης Δεσποτείας». Εκφράζει τη θέση ότι «Ο ηγεμόνας οφείλει να είναι το όργανο της ευδαιμονίας του λαού, όπως ο λαός είναι το όργανο της δόξας του», και προσπαθεί να ανατρέψει τα τέσσερα αξιώματα του Μακιαβέλι.

Στο έργο αυτό, που ήταν βασισμένο στις αρχές του Διαφωτισμού, υποστήριζε ότι η ηθική του ηγεμόνα πρέπει να στηρίζεται στην αρετή, τη δικαιοσύνη και την υπευθυνότητα. Έτσι ικανοποιούσε και τη φιλοδοξία του να υπηρετεί ως «ο Φιλόσοφος βασιλιάς».

Σε σχέση με την φιλοδοξία αναφέρει χαρακτηριστικά: «Είναι πέρα για πέρα αλήθεια πως αν επιχειρήσουμε την ανατομία της δόξας, θα δούμε πως είναι κάτι ολότελα ασήμαντο. Γιατί να περηφανευόμαστε όταν μας κρίνουν οι αμαθείς και μας εκτιμούν οι ανόητοι, όταν ακούμε να προφέρουν το όνομά μας με έπαινο, με ψόγο ή και με μίσος ακόμη, πολλές φορές δίχως λόγο; Αλλά και πάλι τι θα γίνονταν οι ενάρετες και οι αξιέπαινες πράξεις αν δεν αγαπούσαμε τη δόξα;».

Επίσης ήταν σπουδαίος μουσικός και ποιητής  καθόσον έγραψε τραγωδίες, ύμνους, σάτιρες, επιγράμματα, καθώς και ποιήματα, όπως «Η τέχνη του πολέμου», «Απομνημονεύματα σχετικά με την τύχη του Βρανδεμβούργου», «Ιστορία του Επταετή Πολέμου»,  και πολυάριθμες μουσικές συνθέσεις.

Ο Φρειδερίκος της Πρωσίας είναι το πρότυπο του «φωτισμένου ηγεμόνος ελέω θεού» και μια φράση του που φανερώνει την ταπεινοφροσύνη και έναν εσωτερικό αυτοσαρκασμό είναι:

«Όλοι λένε πως εμείς οι βασιλιάδες είμαστε η εικόνα του Θεού επί της γης. Κοιτάχτηκα στον καθρέπτη και είπα: Τόσο το χειρότερο για το Θεό αν του μοιάζω… Σε αυτή τη χώρα κάθε άνθρωπος θα πάει στους ουρανούς με το δικό του τρόπο ».

Κριτικές και σατιρικοί λίβελοι εναντίον του προσώπου του δεν τον έθιγαν καθόλου. Αντίθετα, κάθε προσβολή του βασιλικού «αξιώματος» ή κακόβουλες αναφορές σε θέματα του στρατού του αντιμετωπίζονταν με αυστηρά αντίμετρα.

Οι πράξεις του Μεγάλου Φρειδερίκου ήταν πάντα σαφείς, η αιτία όμως που τις προκάλεσε παραμένει συχνά ανεξιχνίαστη.

Η σταθερή αίσθηση του καθήκοντος και η τόσο φλογερή του δίψα να ενσαρκώσει το «Αγαθό» και το «Δίκαιο» δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό του ως «Μέγα».

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

«Η σύλληψη του Ταύρου της Κρήτης»


Ο έβδομος άθλος του Ηρακλή ήταν να φέρει ζωντανό στις Μυκήνες, τον μαινόμενο ταύρο, ο οποίος έκανε μεγάλες καταστροφές στο νησί της Κρήτης.

Ο μύθος λέει για ένα πανέμορφο και δυνατό ταύρο που χάρισε ο θεός Ποσειδώνας στον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, με σκοπό να τον θυσιάσει για χάρη του.

Ο ταύρος αυτός γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας, εκεί όπου γεννήθηκε κι η θεά Αφροδίτη, κυβερνήτης του ζωδίου του Ταύρου.

Όμως ο Μίνωας θαύμαζε τον ταύρο και δεν μπορούσε να τον θυσιάσει. Το άφησε λοιπόν ελεύθερο στο νησί. Ο Μίνωας, ας θυμηθούμε, είχε τον Λαβύρινθο και τον Μινώταυρο. Εκεί που χάνονταν κάθε χρόνο νέοι, βορά του θηρίου. 

Ο Λαβύρινθος συμβολίζει μεταξύ άλλων την πλάνη, κι αυτό είναι σαφές από τη σύνδεσή του με τον ταύρο του Ποσειδώνα. 

Ο Ηρακλής διατάχθηκε να συλλάβει τον ταύρο και να τον φέρει στη στεριά. Αφού τον κυνήγησε σ όλο το νησί, κατόρθωσε να τον καβαλικέψει και διέσχισε μαζί του τα νερά της θάλασσας, φέρνοντας το ζώο στην στεριά. 


Λέγεται μάλιστα, πως τον οδήγησε σε μία πύλη με τρεις Κύκλωπες, οι οποίοι ονομάζονταν Βρόντος (Βροντή), Στερώπις (Αστραπή) και Aργος Στροβιλιζόμενη Ενέργεια).

Ποιο είναι λοιπόν το μήνυμα αυτού του άθλου; 

Όταν ο αναζητητής της γνώσης τιθασεύσει τις παρορμητικές του σκέψεις, έρχεται η σειρά της επιθυμίας και της πλάνης. 
Ο μύθος αναφέρεται στη κοσμική ευαισθησία και τη δύναμη της επιθυμίας που μας κυβερνά. 
Ο Μίνωας αγάπησε τον ταύρο και δεν άκουσε την εντολή του θεού που του προσέφερε το δώρο για να το κάνει θυσία. 
Το κράτησε.
Γοητεύτηκε και η γοητεία έφερε την καταστροφή.

Ο Ηρακλής καλείται να απαλλαγεί από την πλάνη της επιθυμίας, σε συναισθηματικό αλλά και σε φυσικό επίπεδο. Αυτή η επιθυμία δεν πρέπει να καταπιεστεί, αλλά να ελεγχθεί και να χρησιμοποιηθεί σωστά. 


Βλέπουμε τον Ηρακλή να διασχίζει τη θάλασσα των συναισθημάτων και της γοητείας και να φέρνει τον ταύρο σε στέρεο έδαφος. 

Στη συνέχεια τον οδηγεί στους Κύκλωπες στους "μυημένους", που βλέπουν με το τρίτο μάτι, δηλαδή της ψυχής με τις 3 εκδηλώσεις ενέργειάς της (αστράφτει - δονείται και στροβιλίζεται προς την ανοδική της πορεία).