tag:blogger.com,1999:blog-62706748165755412922024-02-07T04:48:30.139+02:00«Αντέπτο»
Ο αποδεκτός από την κάθε Ιεραρχία μαθητής.
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.comBlogger451125tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-87958477864647329622020-11-04T14:15:00.008+02:002020-11-04T14:23:49.560+02:00COVID-19 ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ, του Δρ. Δημήτρη Μπαλατσούρα<div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSK4FMolT6i_o9xdS8GXfLWg3bjdJQF5S11InU6w1dWxCSRwK_dQN9HeDkk1nhqHZxSqv4T6gbVvC6L7Mjz4Ywd_m7zMCToAmvESw_gVdkkoDXnKLwEP7YGZH3IqannVTRpWDanSURKNQ/s1024/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="682" data-original-width="1024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSK4FMolT6i_o9xdS8GXfLWg3bjdJQF5S11InU6w1dWxCSRwK_dQN9HeDkk1nhqHZxSqv4T6gbVvC6L7Mjz4Ywd_m7zMCToAmvESw_gVdkkoDXnKLwEP7YGZH3IqannVTRpWDanSURKNQ/s320/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+1.jpg" width="320" /></a></div><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> <span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span></span>Εικόνα 1<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3Yc16QZWLGuEeql-_tBa9_Ys02vlz-Ipv1K_15rCVN4cUZEximk5PKXb0-gojSoNfJblX8tCS9-pQmDKxgpGYcvfbuwGAZ6hXGcYFcGRrJW8_nYLHbWQvJurTbXHDhXrdNW9g3BYeAvs/s1815/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="872" data-original-width="1815" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3Yc16QZWLGuEeql-_tBa9_Ys02vlz-Ipv1K_15rCVN4cUZEximk5PKXb0-gojSoNfJblX8tCS9-pQmDKxgpGYcvfbuwGAZ6hXGcYFcGRrJW8_nYLHbWQvJurTbXHDhXrdNW9g3BYeAvs/s320/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+2.jpg" width="320" /></a></div><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> <span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span></span>Εικόνα 2<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJXojUzoWEaxPXxFGdCAmF3glxAk_1-piotIFa2a-c5f0kiNieQIs2IuA20D_jQl7pOb4FaWNJLyATgzcsfG4GFlQONLkrp1B9mFzqGmyShbw3zbXcoOAaaI5NgeosiCLf9_acVZGgBT4/s1514/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="906" data-original-width="1514" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJXojUzoWEaxPXxFGdCAmF3glxAk_1-piotIFa2a-c5f0kiNieQIs2IuA20D_jQl7pOb4FaWNJLyATgzcsfG4GFlQONLkrp1B9mFzqGmyShbw3zbXcoOAaaI5NgeosiCLf9_acVZGgBT4/s320/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+3.jpg" width="320" /></a></div><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> <span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span></span>Εικόνα 3<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8L5pzXkV1R5RSaAlHw6BG45pf9RHDmdu4QEcfECByroj6bHnSllZcbyNCp9pXtQjGTjPaN7TN0_gMv5ZebLEcWUxiI4MAU1iX7BlEGnMvYvu2eOVnFuJl-YHsW9KrIcwvh2qb3U-e_Jk/s1261/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+4.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1261" data-original-width="1117" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8L5pzXkV1R5RSaAlHw6BG45pf9RHDmdu4QEcfECByroj6bHnSllZcbyNCp9pXtQjGTjPaN7TN0_gMv5ZebLEcWUxiI4MAU1iX7BlEGnMvYvu2eOVnFuJl-YHsW9KrIcwvh2qb3U-e_Jk/s320/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+4.jpg" /></a></div><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> <span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span></span>Εικόνα 4<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij8ZE_UuTQGl3wJWWStSm_LKq3VGGjjqmatmT_biiJb2Te1RbrTAJt_UgR59iIFHSdoyaXHgepAsFVnLoq0Zjce_PYEHmx50dJmSlIh4CydKepmFlPB4QuNmpdNGraV8iHlJ9eboINCXw/s853/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+5.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="452" data-original-width="853" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij8ZE_UuTQGl3wJWWStSm_LKq3VGGjjqmatmT_biiJb2Te1RbrTAJt_UgR59iIFHSdoyaXHgepAsFVnLoq0Zjce_PYEHmx50dJmSlIh4CydKepmFlPB4QuNmpdNGraV8iHlJ9eboINCXw/s320/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+5.jpg" width="320" /></a></div><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> <span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span></span>Εικόνα 5<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsg5-oHOkU-mqGt4rNcIW1yteC311j5b9h-KyZnwWFymDicXwTDh2Q_pSrPiVEM4dfwGERro4Zexs3BD5LlOVsewHDCLO4-aUTJkAFCfrxbzcc3qoRoImsaCP2kgqZaXD3d2eebgFnsRQ/s1754/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+6.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1240" data-original-width="1754" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsg5-oHOkU-mqGt4rNcIW1yteC311j5b9h-KyZnwWFymDicXwTDh2Q_pSrPiVEM4dfwGERro4Zexs3BD5LlOVsewHDCLO4-aUTJkAFCfrxbzcc3qoRoImsaCP2kgqZaXD3d2eebgFnsRQ/s320/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+6.jpg" width="320" /></a></div><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> <span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span></span>Εικόνα 6<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ-GChTfBILvjQ5TYrIBBXNor720e_UArypcxwdgXCKYbRCRCSG45BKK0d6Cy1Dv7kbp2K4iFO_4ZyUThj0z80SdnfB0pO37AD5GUBvKzjIZgFgkzg6oHMvwGzzv3kQS4ZNAYq4yfStdc/s1754/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1240" data-original-width="1754" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ-GChTfBILvjQ5TYrIBBXNor720e_UArypcxwdgXCKYbRCRCSG45BKK0d6Cy1Dv7kbp2K4iFO_4ZyUThj0z80SdnfB0pO37AD5GUBvKzjIZgFgkzg6oHMvwGzzv3kQS4ZNAYq4yfStdc/s320/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+7.jpg" width="320" /></a></div><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> <span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span></span>Εικόνα 7<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD38odw-iahZijHFHXPWSs9az5awftMPbqv-AGNrKqI7NH-b87vipNhIDGdji4iaCeVP5DQcShY9yTA5PF3d57tYCtg5hn04TxUNV51ZmQJYRxIebOkIRZ14hPplgnh1c1w5rZV7a8vZ8/s1657/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+8.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="759" data-original-width="1657" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD38odw-iahZijHFHXPWSs9az5awftMPbqv-AGNrKqI7NH-b87vipNhIDGdji4iaCeVP5DQcShY9yTA5PF3d57tYCtg5hn04TxUNV51ZmQJYRxIebOkIRZ14hPplgnh1c1w5rZV7a8vZ8/s320/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+8.jpg" width="320" /></a></div><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> <span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span></span>Εικόνα 8<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzn4XAxFWHul6aT7WIURh1jQ3bXtEXsUt-6DO-D3L2C_rJXE_jqKvYXJdALBO_xNae6CKZarfjhTVmbbMijQDphijYriziML7rHJ1YRGboAcctItt5EoGzgRoeJ1k7epEXEgIWybhn5BI/s1835/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+9.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="748" data-original-width="1835" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzn4XAxFWHul6aT7WIURh1jQ3bXtEXsUt-6DO-D3L2C_rJXE_jqKvYXJdALBO_xNae6CKZarfjhTVmbbMijQDphijYriziML7rHJ1YRGboAcctItt5EoGzgRoeJ1k7epEXEgIWybhn5BI/s320/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+9.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: left;">Εικόνα 9</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMwiz0qxyuNdbsexJh8KzAPeANB6BNZCv62NntbwodZiowFIZcUtCujXAKOGHcynZ-PP-yifEVASBiThdEUK6vcKTs-N0vS1BMGaS5XkTAvJ08sVTXs5qH2T35sxMKO_iaDbw9P27Soaw/s1638/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1394" data-original-width="1638" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMwiz0qxyuNdbsexJh8KzAPeANB6BNZCv62NntbwodZiowFIZcUtCujXAKOGHcynZ-PP-yifEVASBiThdEUK6vcKTs-N0vS1BMGaS5XkTAvJ08sVTXs5qH2T35sxMKO_iaDbw9P27Soaw/s320/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+10.jpg" width="320" /></a></div><span style="text-align: left;">Εικόνα 10</span><br /><span style="text-align: left;"><br /></span></div><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicNXT3cdEl8KORBjQklejhKf1-KoGu7gtlICWOII5gNYB8s6StQOF84jbmyc9STSox4GRYIMXbdAtjbFSkXRRlPaLSSS50fMP0vV4ztwNItB3L4FAgtAE-MeS-L6RvOarT5ENFnUExZjY/s1643/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+11.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1240" data-original-width="1643" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicNXT3cdEl8KORBjQklejhKf1-KoGu7gtlICWOII5gNYB8s6StQOF84jbmyc9STSox4GRYIMXbdAtjbFSkXRRlPaLSSS50fMP0vV4ztwNItB3L4FAgtAE-MeS-L6RvOarT5ENFnUExZjY/s320/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2591+11.jpg" width="320" /></a><br /><span> <span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span></span>Εικόνα 11<br /><div dir="auto" style="font-family: inherit; font-size: 15px;"><span style="font-family: inherit;">Mε τον πολλαπλασιασμό των κρουσμάτων που καταγράφονται καθημερινά, αλλά κυρίως με την ραγδαία αύξηση του αριθμού των νοσηλευομένων από Covid-19 και των διασωληνωμένων που νοσηλεύονται στις ΜΕΘ, δεν μπορεί κανείς να μην προβληματιστεί. Τι κάνουμε λάθος; Και το ερώτημα δεν είναι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Δύση γενικότερα, καθώς η μεγάλη αποτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας χαρακτηρίζει όλες σχεδόν τις δυτικές κοινωνίες. Αντίθετα, βλέπουμε ότι στην Ανατολική Ασία η πανδημία έχει περιοριστεί σημαντικά στις περισσότερες χώρες, η ζωή έχει επανέλθει στο φυσιολογικό και τα λιγοστά κρούσματα που παρατηρούνται σήμερα εκεί είναι κυρίως εισαγόμενα που εύκολα ιχνηλατούνται και αντιμετωπίζονται (Εικόνες 1 και 2). Στην ανάρτηση αυτή θα εξετάσω την εξέλιξη της πανδημίας στην Ελλάδα, γενικότερα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, καθώς και στις Ασιατικές χώρες. Θα επιμείνω φυσικά ιδιαίτερα στην χώρα μας, που μας ενδιαφέρει άμεσα. Κατόπιν θα παραθέσω μερικές προσωπικές μου σκέψεις και απόψεις, για την ηθική και κοινωνική παρακμή του Δυτικού κόσμου, που αποδείχθηκε περίτρανα με την ευκαιρία της πανδημίας αυτής. Επίσης, για το τι πρέπει να κάνουμε, ακολουθώντας το παράδειγμα χωρών της Ασίας για την αντιμετώπιση της πανδημίας.</span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><b>Α. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ</b></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Θα προσπαθήσω εδώ να παρουσιάσω την κατάσταση της πανδημίας σήμερα στην χώρα μας και να απαντήσω και σε μερικούς προβληματισμούς που δεν προβάλλονται μόνο από τους συνωμοσιολόγους και τους ψεκασμένους, αλλά απασχολούν και αρκετά σοβαρά και καλοπροαίρετα άτομα χωρίς ειδικές γνώσεις, “lost in translation of data”.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><u>1. Είμαστε τόσο άσχημα ή πρόκειται απλώς για κάποια επιδημία παρόμοια με μια γρίπη;</u></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Η θεωρία της γρίπης κυκλοφορεί συνεχώς από ανθρώπους που υποτιμούν την Covid-19. Η γρίπη ήταν πάντοτε ένα σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας, ποιά είναι όμως η σύγκριση με την Covid; Ας δούμε την Εικόνα 3, με στοιχεία του ΕΟΔΥ. Eδώ βλέπουμε δύο σειρές στηλών, τις κίτρινες που είναι μεγαλύτερες και τις μπλε. Οι μπλε δείχνουν τους εργαστηριακά επιβεβαιωμένους θανάτους από γρίπη κάθε περιόδου, ενώ οι κίτρινες τους εκτιμώμενους θανάτους από γρίπη που είναι πολύ περισσότεροι. Που οφείλεται αυτή η διαφορά; Οι εκτιμώμενοι θάνατοι από γρίπη είναι αποτέλεσμα στατιστικών αλγορίθμων, που εκτός από τους καταγεγραμμένους θανάτους σταθμίζουν και πολλές άλλες παραμέτρους, όπως είναι οι συνοδές σχετιζόμενες νόσοι, οι ιατρικές επισκέψεις, η νοσηλεία, οι εμβολιασμοί, η συνολική θνησιμότητα, η θερμοκρασία του περιβάλλοντος, κλπ. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Ανταποκρίνονται λοιπόν, οι φουσκωμένες αυτές στατιστικές προβολές των καταγεγραμμένων θανάτων από γρίπη στην πραγματικότητα; Πιθανόν ναι, πιθανόν να είναι και λίγο υπερβολικές, ώστε να υπάρχει εγρήγορση του κοινού στους κανόνες υγιεινής και στην ανάγκη των εμβολιασμών, μιάς και η πλειοψηφία των θυμάτων είναι άνθρωποι που δεν έχουν εμβολιασθεί. Βλέπουμε λοιπόν ότι πέρυσι για παράδειγμα, οι επιβεβαιωμένοι θάνατοι από γρίπη ήταν 154 και οι εκτιμώμενοι θάνατοι 1071, ενώ οι θάνατοι από Covid-19 είναι σήμερα 655. Με ποιό νούμερο θα συγκρίνουμε τους θανάτους από Covid, με το 154 ή με το 1071; Πάμε λοιπόν στην επόμενη παράγραφο. </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">2. <u>Ο πραγματικός αριθμός των θανάτων από Covid-19</u></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Eδώ ας διαλύσουμε μερικές παρεξηγήσεις. Κυκλοφορεί συνέχεια η θεωρία ότι οι θάνατοι από Covid-19 δεν είναι πραγματικοί και επιβεβαιωμένοι επειδή δεν γίνονται νεκροψίες. Αλήθεια, που γίνονται νεκροψίες; Μήπως στους επιβεβαιωμένους θανάτους από γρίπη; Όχι φυσικά. Νεκροψίες γίνονται μόνο σε περιπτώσεις βιαίων θανάτων για να αποκαλυφθεί κάποια εγκληματική ενέργεια, σε αιφνίδιους θανάτους, για να βρεθεί η αιτία που τους προκάλεσε, ή κατόπιν αιτήματος των συγγενών. Σήμερα, με τις εξελιγμένες απεικονιστικές και εργαστηριακές μεθόδους, νεκροψία δεν γίνεται παρά στο 5% του συνόλου των θανάτων σε όλο σχεδόν τον δυτικό κόσμο. Η διενέργεια νεκροψίας σε θάνατο από Covid είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τον ιατροδικαστή, λόγω της μολυσματικότητας του κορωνοϊού και γίνεται ιδανικά σε θάλαμο αρνητικής πίεσης, με όλα τα μέτρα προστασίας. Παρ’ όλα αυτά έχουν γίνει μερικές νεκροψίες σε Covid για καθαρά επιστημονικούς-ερευνητικούς λόγους. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Μια από τις πιο ηλίθιες και αστείες ιστορίες που κυκλοφορεί, είναι ότι στα νοσοκομεία πληρώνουν τους συγγενείς των νεκρών μερικά χιλιάρικα (από 1000 έως 5000€!!) για να δηλώσουν σαν ψευδή αιτία θανάτου τον κορωνοϊό. Αλήθεια, νομίζουν κάποιοι ότι προτού οι γιατροί υπογράψουν ένα πιστοποιητικό θανάτου, συσκέπτονται με τους συγγενείς για να αποφασίσουν από κοινού για την αιτία θανάτου του ασθενούς τους; Ότι χρειάζεται προηγουμένως να πάρουν την έγκρισή τους; Νομίζουν ότι στα νοσοκομεία, που δεν έχουν χρήματα για να πληρώσουν ούτε τις πρόσθετες εφημερίες των γιατρών στο ΕΣΥ, περισσεύουν μερικά χιλιάρικα για τον κάθε ανόητο, ώστε να κυκλοφορεί τέτοιες γελοίες ιστορίες; </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Οι θάνατοι λοιπόν από Covid-19 στην Ελλάδα είναι όλοι εργαστηριακά και κλινικά επιβεβαιωμένοι, χωρίς νεκροψία που είναι περιττή. Επομένως, η σύγκριση των 655 θανάτων από Covid θα πρέπει να γίνει με τους 154 περυσινούς θανάτους από γρίπη, που και αυτοί είναι επιβεβαιωμένοι εργαστηριακά και όχι με νεκροψία, όπως πολλοί αδαείς νομίζουν!</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">3. <u>Εφέτος οι θάνατοι στην Ελλάδα είναι λιγότεροι από πέρυσι, παρά την πανδημία, και η γρίπη έχει σχεδόν εξαφανισθεί</u></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Είναι νωρίς να κρίνουμε τους θανάτους για την Ελλάδα εφέτος, με οποιαδήποτε μέθοδο εν μέσω πανδημίας. Το ότι μέχρι τώρα τουλάχιστον υπάρχουν ελάχιστα κρούσματα γρίπης είναι αναμενόμενο. Αν συγκρίνουμε την γρίπη με τον κορωνοϊό, η πρώτη είναι πολύ λιγότερο μεταδοτική. Αυτό φαίνεται από την παράμετρο R0, που εκφράζει πόσα άτομα μπορεί να μολύνει ένα κρούσμα στην αρχή της επιδημίας, όταν δηλαδή δεν υπάρχει ανοσία και δεν έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται παρεμβάσεις για τον περιορισμό της μετάδοσης. Το R0 λοιπόν για την γρίπη είναι γύρω στο 1.3-1.6, και για τον κορωνοϊό, ενώ αρχικά υπολογίζονταν σε 2.5-3, νεώτερα στοιχεία από κάποια μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι είναι γύρω στο 4-4.5, είναι δηλαδή πολύ περισσότερο μεταδοτικός. Είναι φυσικό λοιπόν να έχει επικρατήσει έναντι της γρίπης, με το lockdown, τις μάσκες και όλα αυτά τα μέτρα που έχουν σημαντικά περιορίσει την γρίπη. Επίσης, οι περιορισμοί αυτοί έχουν πιθανώς (αυτό θα φανεί μετά το τέλος του χρόνου, όταν γίνουν οι συνολικές αναλύσεις) μειώσει τους θανάτους και από άλλες αιτίες, π.χ. τροχαία.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Η ορθότερη μέθοδος εκτίμησης των θανάτων από κορωνοϊό είναι η μελέτη της υπερβάλλουσας θνητότητας (excess mortality), του αριθμού των θανάτων δηλαδή που διαπιστώνονται εφέτος οι οποίοι είναι πολύ περισσότεροι από τους αναμενόμενους για την εποχή, σε όλες σχεδόν τις χώρες. Στην χώρα μας, λόγω της καλής μέχρι τώρα διαχείρισης της πανδημίας, δεν υπάρχει προς το παρόν υπερβάλλουσα θνητότητα, αντίθετα από τις άλλες χώρες, όπως θα δούμε αργότερα στις καμπύλες των ΗΠΑ και της Σουηδίας. Στην πραγματικότητα φαίνεται ότι υπάρχει μεγάλη υποκαταγραφή των θανάτων από Covid-19 και όχι υπερκαταγραφή, όπως μερικοί ισχυρίζονται. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Πολλοί συνωμοσιολόγοι δεν αντιλαμβάνονται πως γίνεται η καταγραφή των θανάτων σε όσους υποφέρουν από κάποια μολυσματική νόσο. Με την ίδια μέθοδο γίνεται και για την γρίπη και για την Covid-19 και για το AIDS, χρησιμοποιώντας το worst case scenario, ώστε να μην γίνεται υποκαταγραφή και να υπάρξει η καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση. Το έχω αναλύσει διεξοδικά σε παλιότερες αναρτήσεις μου και δεν θα επανέλθω εδώ. Σας παραθέτω μόνο την οδηγία καταγραφής θανάτων από Covid σύμφωνα με τις οδηγίες του ΠΟΥ, που ισχύουν σε όλες τις χώρες: “A death due to COVID-19 is defined for surveillance purposes as a death resulting from a clinically compatible illness, in a probable or confirmed COVID-19 case, unless there is a clear alternative cause of death that cannot be related to COVID disease (e.g. trauma). There should be no period of complete recovery from COVID-19 between illness and death.”</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">4. <u>Ποιά είναι τα πραγματικά κρούσματα από Covid-19 σήμερα;</u></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Mερικοί πιστεύουν ότι δεν υπάρχει δεύτερο κύμα, ότι η Covid-19 έχει τελειώσει και ότι τα κρούσματα που καταγράφονται σήμερα είναι αποτέλεσμα των πολλών τεστ που διεξάγονται, οπότε είναι αναμενόμενος και ο μεγάλος αριθμός θετικών. Ρίξτε μια ματιά στον Πίνακα της Εικόνας 4. Σας φαίνεται ότι υπάρχει συσχέτιση; Και για τους στατιστικολογούντες, ο συντελεστής συσχέτισης Pearson είναι μόλις 0.29, με p= 0.214, μη στατιστικά σημαντικός δηλαδή. Αλλά και πραγματική συσχέτιση να υπήρχε θα μας έλεγε κάτι; Σημασία έχει που κάνεις τα τεστ, τα κάνεις σε συμπτωματικά άτομα, όπου περιμένεις να βρεις μεγάλο αριθμό θετικών ή σε άτομα τυχαία σε όλο τον πληθυσμό, όπου περιμένεις πολύ λιγότερα θετικά; </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Και για να το προχωρήσουμε παρά πέρα, και τι σημασία έχει ο αριθμός κρουσμάτων για την εκτίμηση της βαρύτητας της πανδημίας; Μια αδρή μόνο εκτίμηση μας δίνει, αφού γνωρίζουμε ότι τα πραγματικά κρούσματα είναι πολλαπλάσια από αυτά που μετράμε καθημερινά. Η πραγματική βαρύτητα της πανδημίας φαίνεται από τον αριθμό νοσηλευομένων με Covid-19, που ξεπέρασε τους 1400, από τους νοσηλευόμενους στην ΜΕΘ, που άγγιξαν τους 170, και από τους θανάτους, που από τους 179 την 1η Ιουνίου έφθασαν τους 655 την 1η Νοεμβρίου, με καταγραφή 355 θανάτων μόλις τους δύο τελευταίους μήνες! Πρόκειται λοιπόν για ένα δεύτερο κύμα ισχυρότατο που ακόμη βρίσκεται στην αρχή του και δεν ξέρουμε που θα καταλήξει. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Δυο λόγια και για τον ορισμό του κρούσματος. Διαβάζω συνεχώς τον ορισμό του εξαίρετου καθηγητή Μπαμπινιώτη, αλλά την Επιδημιολογία την ενδιαφέρει ποιός ΜΕΤΑΔΙΔΕΙ την πάθηση! Αυτό είναι το κρούσμα που μετράμε επιδημιολογικά, δίχως να διακρίνουμε τον βαθμό βαρύτητας των συμπτωμάτων. Η παρουσία ασυμπτωματικών και το ποσοστό τους, ο επηρεασμός της μεταδοτικότητας από το ιϊκό φορτίο, ο ακριβέστερος υπολογισμός του IFR στο οποίο θα αναφερθώ αργότερα, είναι σημαντικά ζητήματα τα οποία μελετιούνται ακόμη και μελλοντικά θα λύσουν πολλές απορίες μας για την ακόμη σε πολλούς τομείς άγνωστη αυτή πάθηση. </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">5. <u>Οι νοσηλευόμενοι σε ΜΕθ</u></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Ένα σημαντικό στοιχείο για την εκτίμηση της σοβαρότητας της κατάστασης είναι οι νοσηλευόμενοι σε ΜΕΘ. Στην Εικόνα 5, με στοιχεία του ΕΟΔΥ φαίνεται ο μέγιστος αριθμός των νοσηλευομένων από γρίπη στις ΜΕΘ κατά την τελευταία 6ετία. Σύμφωνα με αυτή, πέρυσι ο μέγιστος αριθμός ασθενών από γρίπη στις ΜΕΘ έφθανε τους 122. Σήμερα, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΕΟΔΥ, οι διασωληνωμένοι λόγω Covid-19 στη χώρα μας είναι 169. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν πάνω από 250 ασθενείς σε ΜΕΘ και μονάδες αυξημένης φροντίδας, μιάς και δεν είναι όλοι διασωληνωμένοι. Ας κρατήσουμε όμως το νούμερο 169 και ας το συγκρίνουμε με τους περυσινούς 122 ασθενείς. Οι 122 λοιπόν ασθενείς από γρίπη καταγράφηκαν στα μέσα Φεβρουαρίου, και το σύνολο των ασθενών που νοσηλεύθηκαν σε ΜΕΘ ήταν 140, ενώ οι καταγεγραμμένοι θάνατοι από γρίπη ήταν 154 συνολικά σε όλη την περυσινή χρονιά (οι 14 δεν είχαν νοσηλευθεί σε ΜΕΘ). Εφέτος έχουμε μέγιστο μέχρι στιγμής 169 και σύνολο θανάτων 655 (εκ των οποίων πάνω από 90% είχε νοσηλευθεί σε ΜΕΘ)! Eπίσης, πέρυσι συνολικά νοσηλεύθηκαν σε ΜΕΘ 374 ασθενείς από γρίπη, ενώ εφέτος έχουν νοσηλευθεί στις ΜΕΘ πάνω από 900 με Covid-19! Και αυτό, με όλα τα μέτρα lockdown και περιορισμού, και το κυριότερο, χωρίς τα στοιχεία του χειμώνα που έρχεται και δεν ξέρουμε τις μας περιμένει!</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Η διαφορά είναι προφανής, η γρίπη είναι ενδημική, μας απασχολεί για λίγους μήνες τον χειμώνα, και το κυριότερο υπάρχει εμβόλιο, υπάρχει μερική ανοσία στον πληθυσμό και φαρμακευτική αντιμετώπιση. Στον κορωνοϊό δεν υπάρχει τίποτε από τα παραπάνω, γιαυτό ας τελειώσει το αφήγημα πολλών κακόβουλων ή αφελών, ότι πρόκειται για μια γριπούλα που αφορά μόνο τους ηλικιωμένους. Οι αριθμοί των ασθενών που νοσηλεύονται στις ΜΕΘ λόγω Covid είναι σταθερά υψηλοί και oι ΜΕΘ γεμίζουν όλους τους μήνες από νέα κρούσματα, ακόμη και από νεώτερες ηλικίες εφόσον επεκτείνεται η πανδημία, τα οποία αναμένεται να αυξηθούν πολύ περισσότερο τους επόμενους μήνες.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">6. <u>Πανδημία και lockdown</u></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Υπάρχουν διάφορες θεωρίες, σύμφωνα με τις οποίες το lockdown είναι πρακτικά άχρηστο, αλλά κάθε επιδημία κάνει μια φυσική καμπύλη που φθάνει στο μέγιστο και στη συνέχεια υποχωρεί λόγω ανοσίας του πληθυσμού. Αυτός είναι ένας από τους πιο ανόητους ισχυρισμούς που έχω ακούσει. Ας εξετάσουμε πρώτα το θέμα του lockdown. Θα ξαναγράψω μερικές κοινοτυπίες αλλά φαίνεται ότι πολλοί δεν τα έχουν καταλάβει. Ο ιός δεν μπορεί να ζήσει μόνος του στο περιβάλλον, εκτός από λίγες ώρες ή ημέρες. Μπορεί να ζήσει μόνο μέσα στον οργανισμό του ανθρώπου όπου ενεργεί σαν παράσιτο, και μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο με τα αναπνευστικά σταγονίδια. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Όταν κάποιος κολλήσει τον ιό, μετά από μια περίοδο 5-7 ημερών (αλλά μέχρι και 14 ημέρες), αρχίζει να έχει συμπτώματα και να εκδηλώνει την νόσο. Αν λοιπόν γίνει ένα γενικευμένο lockdown, για 2 εβδομάδες, ο ιός θα εξαφανιστεί από το περιβάλλον και θα έχει επιζήσει μόνο σε εκείνες τις οικογένειες και τα σπίτια όπου υπάρχουν είτε άτομα σε περίοδο επώασης, είτε πάσχοντες. Δυστυχώς, εκτός από τις περιπτώσεις αυτές, υπάρχουν και άνθρωποι που πρακτικά δεν μπορεί να απομονωθούν πλήρως, όπως εργαζόμενοι σε σούπερ μάρκετ, φαρμακεία, στην αλυσίδα τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, αστυνομικοί-στρατιωτικοί που υπηρετούν, αλλά και γιατροί-νοσηλευτές. Επομένως στις 2 εβδομάδες θα γίνει μεγάλη καταστολή της επιδημίας, αλλά χρειάζονται άλλες 2-3 εβδομάδες για πλήρη εξάλειψη του ιού με ιχνηλάτηση, εφόσον βέβαια έχει απαγορευθεί η είσοδος επισκεπτών από άλλες χώρες, δίχως έλεγχο. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Αντιλαμβάνεστε όμως τις καταστρεπτικές συνέπειες των lockdown για την οικονομία. Η αξία τους για τον περιορισμό του ιού είναι παγκόσμια αποδεκτή, υπάρχουν αναρίθμητες έρευνες, αλλά το υπαγορεύει και η κοινή λογική και η εμπειρία μας: Από την αρχή της πανδημίας στην χώρα μας, μέχρι και τον Απρίλιο με lockdown και όλο τον πληθυσμό επίνοσο, μπήκαν στη ΜΕΘ 200 ασθενείς. Τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο, με πολύ καλύτερο καιρό και με καλύτερη θεραπευτική αντιμετώπιση λόγω της προηγηθείσας εμπειρίας, μπήκαν στις ΜΕΘ πάνω από 600! Μετά το lockdown που έγινε στη χώρα μας την άνοιξη, ο ιός πρακτικά εξαφανίσθηκε (Μάϊος-Ιούνιος). Μήπως όμως, εξαφανίσθηκε ο κορωνοϊός επειδή πολλοί αρρώστησαν, είτε τον πέρασαν ασυμπτωματικά, και αποκτήσαμε ανοσία αγέλης; Πάμε στην επόμενη παράγραφο.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">7. <u>Πανδημία και ανοσία</u></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Τι είναι κατ’ αρχήν ανοσία αγέλης; Όταν σε έναν πληθυσμό το ποσοστό των ανθρώπων που έχει αρρωστήσει από την πάθηση φθάνει το 60-70% και επομένως έχει αποκτήσει ανοσία, ο ιός δεν βρίσκει πρόσφορο έδαφος για την μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο και σιγά σιγά εξαφανίζεται. Το ποσοστό αυτό στην Ελλάδα, σύμφωνα με την τελευταία εργασία που έχω υπόψιν είναι γύρω στο 1%! Σε χώρες και περιοχές με πολύ μεγάλη διάδοση της πάθησης τα ποσοστά είναι μεγαλύτερα, π.χ. στο Βέλγιο 6%, Αγγλία 6%, Νέα Υόρκη 5-7%, Σουηδία 7-10%, Γαλλία 4.5%. Απέχουν πάντως πολύ από το κατώφλι της ανοσίας αγέλης του 60-70%! Μετά τόσους μήνες και τόσα θύματα παγκοσμίως, ελάχιστη ανοσία κερδίσαμε! Θα καταπολεμήσουμε λοιπόν την πανδημία, αφήνοντας ελεύθερη την κυκλοφορία του κορωνοϊού, με συνέπεια εκατομμύρια κρουσμάτων και εκατόμβες νεκρών ακόμη; </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Κυκλοφορεί και η θεωρία του ότι ήδη έχουμε μια άλλη μορφή ανοσίας, όχι αυτή των αντισωμάτων που περιέγραψα, αλλά της κυτταρικής ανοσίας, η οποία ίσως έχει δημιουργηθεί από παλιές εκθέσεις σε άλλους κορωνοϊούς. Δεν υπάρχει καμιά επιστημονική απόδειξη γιαυτό, αλλά και αν υπάρχει, ακόμη και οι υποστηρικτές της θεωρίας, όπως ο νευροβιολόγος Karl Friston, λένε ότι το πολύ να αφορά μικρό μόνο ποσοστό του πληθυσμού, με την εξαίρεση κάποιων σχετικά απομονωμένων γεωγραφικά χωρών ή με φυσική αντίσταση στις λοιμώξεις, όπως η Γερμανία όπου η ανοσία μπορεί να είναι 50-80%, θεωρία όμως δίχως καμιά απόδειξη. O ίδιος ο Friston δεν περίμενε δεύτερο κύμα λόγω της θεωρίας του αυτής, ενώ τώρα είναι οπαδός της εκεταμένης ιχνηλάτησης των κρουσμάτων μέσω προγραμμάτων στα κινητά, ώστε να αποφύγουμε το νέο lock-down και φυσικά αντιλαμβάνεται πλήρως την σοβαρότητα της πανδημίας.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">8. <u>Η θνητότητα από την γρίπη και από την Covid-19</u></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Ίσως έχετε διαβάσει για το περίφημο IFR (Infection Fatality Rate), το ποσοστό δηλαδή των θανάτων σε όλα τα προσβεβλημένα άτομα, συμπεριλαμβανομένων των ασυμπτωματικών και όσων δεν έχουν διαγνωσθεί. Το IFR για την γρίπη είναι γύρω στο 0.1, ενώ για την Covid-19 δεν μπορεί να υπολογισθεί ακόμη με ακρίβεια, αφού δεν γνωρίζουμε ακόμη και το ακριβές ποσοστό των ασυμπτωματικών. Υπολογίζεται κατά κανόνα μετά το τέλος κάθε κύκλου επιδημίας με εκτεταμένες εξετάσεις αντισωμάτων. Υπάρχουν όμως προκαταρκτικές έρευνες που δείχνουν ότι είναι γύρω στο 0.6 ως 1.2. Το CDC (ο Αμερικανικός ΕΟΔΥ) αλλάζει συνεχώς τις τιμές του και πρόσφατα έδωσε διαφορετικά IFR για διάφορες ηλικιακές ζώνες, ενώ ο πολυσυζητημένος καθηγητής Ιωαννίδης σε πρόσφατη δημοσίευσή του στο περιοδικό του ΠΟΥ έδωσε τιμές από 0.09 έως 0.57 ανάλογα με την περιοχή. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Σημαντική ήταν εργασία του Imperial College που δημοσιεύθηκε προ ολίγων ημερών, στην οποία βρίσκουν ότι το IFR σε χώρες υψηλών εισοδημάτων είναι 1.15, ενώ σε χώρες χαμηλών εισοδημάτων είναι 0.23, πιθανόν λόγω πολύ νεανικότερου πληθυσμού. Για να το πούμε με απλά λόγια, το IFR σε μεγάλες ηλικίες, και ιδιαιτέρως μετά τα 70, είναι πολύ μεγαλύτερο της γρίπης, ενώ σε νεαρότερες ηλικίες είναι κατά τι μεγαλύτερο της γρίπης. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του CDC, το IFR είναι 0.5% για ηλικίες 50–69 έτη (θνητότητα 5πλάσια της γρίπης), και 5.4% για τις ηλικίες 70+!! Αυτό που κάνει τον κορωνοϊό όμως ιδιαίτερα επικίνδυνο και σε όλες τις νεώτερες ηλικίες, δεν είναι τόσο το ότι είναι θανατηφόρος (οι προηγούμενες επιδημίες κορωνοϊών SARS και MERS ήταν πολύ πιο θανατηφόρες συγκριτικά), αλλά η μεταδοτικότητά του, με αποτέλεσμα την ευρεία εξάπλωσή του στην Υφήλιο: πολλές λοιμώξεις, πολλοί ασθενείς, πολλοί θάνατοι. Το χειρότερο όμως είναι ότι και στα νέα άτομα μπορεί να προκαλέσει μόνιμες βλάβες σε ζωτικά όργανα, καρδιά, πνεύμονες, νεφρούς, κλπ., ενώ υπάρχει και το σύνδρομο Long Covid, με πολύμηνη διάρκεια συμπτωμάτων από την νόσο.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><b>Β. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ</b></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><u>ΕΥΡΩΠΗ</u></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Παρατηρούμε ισχυρό δεύτερο κύμα της πανδημίας, σε όλες σχεδόν τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, με μεγάλο αριθμό κρουσμάτων και θανάτων. Στην Εικόνα 6 βλέπουμε τα αποτελέσματα από μια σύντομη περιήγηση στα στατιστικά αποτελέσματα της πανδημίας σε μερικές χώρες της Ευρώπης ενδεικτικά, για τον μήνα Οκτώβριο. Στα διαγράμματα αριστερά φαίνονται τα μέσα ημερήσια κρούσματα για τον Οκτώβριο, με την Γαλλία να προηγείται με 25.488 κρούσματα και να ακολουθούν η Αγγλία με 17.273, η Ρωσία με 13.964 και η Ισπανία με 13.496. Στα δύο διαγράμματα στα δεξιά της εικόνας φαίνονται αφενός μεν οι μέσοι ημερήσιοι θάνατοι για τον Οκτώβριο (οι μπλε στήλες) όπου προηγείται η Ρωσία με 230 και ακολουθούν η Γαλλία με 154, η Αγγλία με 140 και η Ισπανία με 126, και αφετέρου η αναγωγή των θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού για να γίνει η ορθή σύγκριση μεταξύ τους (οι κόκκινες στήλες), όπου προηγείται σημαντικά η Τσεχία με 240 θανάτους/εκατομμύριο πληθυσμού, και ακολουθούν το Βέλγιο με 178, η Ρουμανία με 109 και η Ισπανία με 84. Η Ελλάδα έχει μέσο όρο 657 κρούσματα ημερησίως για τον μήνα Οκτώβριο, και μέσους ημερήσιους θανάτους 8. Η αναγωγή ανά εκατομμύριο πληθυσμού είναι 22, δείχνει δηλαδή ότι είμαστε ακόμη σε καλή θέση, μόνο η Γερμανία έχει καλύτερη επίδοση. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Δυστυχώς, όλα αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν μια αυξητική τάση και μάλιστα εκθετική, γιαυτό όλες οι χώρες παίρνουν μέτρα και προβαίνουν σε ολικό ή μερικό lockdown. H σύγκριση με τους θανάτους από το πρώτο κύμα δείχνει ότι εκ πρώτης όψεως οι θάνατοι είναι προς το παρόν λιγότεροι (δείτε την Εικόνα 7). Αυτό όμως μένει να αποδειχθεί στη συνέχεια, αφού είναι γνωστό ότι η αύξηση των θανάτων ακολουθεί μετά από την αύξηση των κρουσμάτων με χρονική διαφορά τουλάχιστον 5 εβδομάδων. Εξαίρεση στον κανόνα αποτελεί η χώρα μας, με πολύ μεγαλύτερο αριθμό θανάτων από ότι στο πρώτο κύμα, η Τσεχία και η Πολωνία, αυτές δηλαδή που αντιμετώπισαν με επιτυχία το πρώτο κύμα. Σε αυτό ελάχιστα μπορεί να ευθύνεται η έλλειψη ανοσίας του πληθυσμού, αφού όλες οι μελέτες αντισωμάτων δεν δείχνουν ανοσία παρά σε μικρά μόνο ποσοστά σε όλες τις χώρες. Ίσως να φταίει το ότι οι χώρες που πέρασαν ανώδυνα το πρώτο κύμα δεν τήρησαν στη συνέχεια με αυστηρό τρόπο τα μέτρα που θα έπρεπε να ακολουθήσουν, όπως η αποφυγή συγχρωτισμού και οι μάσκες.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><u>ΗΠΑ</u></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Οι ΗΠΑ είχαν την χειρότερη διαχείριση της πανδημίας παγκοσμίως. Με 236.500 θανάτους μέχρι στιγμής ξεπέρασαν κατά πολύ την Βραζιλία που είχε 160.000 και την Ινδία με 123.000 θανάτους. Αν εξετάσουμε την λίστα με τους θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού, κατέχει την όγδοη ουσιαστικά θέση, με μόνες Ευρωπαϊκές χώρες να την ξεπερνούν το Βέλγιο και την Ισπανία. Για μια τέτοια χώρα, με εξαιρετική οργάνωση και πόρους είναι μεγάλη αποτυχία και οφείλεται καθαρά σε θέματα ηγεσίας, όπως και η αντίστοιχη διαχείριση της Βραζιλίας, ενώ και στην Ισπανία υπάρχουν θέματα συντονισμού κεντρικής κυβέρνησης και τοπικά αυτοδιοικούμενων περιοχών. Στο Βέλγιο πιθανόν υπάρχει πρόβλημα υπερκαταγραφής και φυσικά έχει σαν μειονέκτημα σε σχέση με την πανδημία ότι αποτελεί την έδρα της ΕΕ με μεγάλη κινητικότητα και πυκνότητα πληθυσμού (το ξεπερνάει μόνο η Ολλανδία στην Ευρώπη). Στις ΗΠΑ δεν υπήρξε σαφής πολιτική δημόσιας υγείας και διαπιστώθηκαν συνεχείς ρήξεις και διαφωνίες μεταξύ του Λευκού Οίκου και των υπεύθυνων επιδημιολόγων. Ο αριθμός των εφετεινών θανάτων προφανώς δεν μπορεί να υπολογισθεί, αφού ακόμη και οι θάνατοι στις περιόδους 2017-2018 και 2018-2019 δεν έχουν οριστικοποιηθεί, καθώς πολλοί θάνατοι καταγράφονται με μεγάλη καθυστέρηση. Σύμφωνα, όμως, με τα στοιχεία του CDC υπάρχει σημαντική υπερβάλλουσα θνητότητα (Εικόνα 8), η οποία έφθανε τον Σεπτέμβρη τους 279.700. Οι καταγεγραμμένοι μέχρι τότε θάνατοι από Covid ήταν 200.499 και επομένως υπάρχει ένα σημαντικό πλεόνασμα θανάτων που ακόμη δεν είναι ακριβώς γνωστό που οφείλεται, με πιθανότερο να έχει συμβεί ΥΠΟΚΑΤΑΓΡΑΦΗ των θανάτων από Covid, και όχι υπερκαταγραφή, όπως μερικοί ισχυρίζονται!</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><u>ΣΟΥΗΔΙΑ</u></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Η Σουηδία αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση που θα πρέπει να εξετασθεί χωριστά. Έχω βαρεθεί να ακούω, τόσο από συνωμοσιολόγους, όσο και από καλοπροαίρετους ανθρώπους που δεν έχουν μελετήσει όλα τα δεδομένα, για το παράδειγμα της Σουηδίας, που δεν πήρε κανένα μέτρο και είναι παράδειγμα προς μίμηση. H αλήθεια είναι ότι ο Tegnell, ο επικεφαλής επιδημιολόγος της, σύστησε να παραμείνουν ανοιχτά τα σχολεία και να λειτουργούν κανονικά τα καταστήματα και οι χώροι εστίασης και διασκέδασης. Υπέδειξε μόνον την αποφυγή συγκεντρώσεων άνω των 50 ατόμων και το social distancing. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Το μοντέλο αυτό είχε μεγάλη αποτυχία στο πρώτο κύμα και αυτό φαίνεται από τα εξής: 1) Στο τέλος του πρώτου κύματος η Σουηδία κατείχε την πέμπτη χειρότερη θέση στον κόσμο, με 484 θανάτους/εκατομμύριο, ενώ την ξεπερνούσαν μόνο το Βέλγιο, η Αγγλία, η Ισπανία και η Ιταλία. 2) Περίμεναν ότι με την ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών θα αποκτούσαν ανοσία αγέλης, αλλά στις τελευταίες έρευνες δεν φαίνεται να ξεπερνάει το 7-10%. Κάπως μακριά από το 60-70% που απαιτείται! 3) Ένας λόγος που επιλέχθηκε αυτό το μοντέλο ήταν η αποφυγή του lock down, ώστε να μην θιγεί η οικονομία. Παρ΄όλα αυτά διαπιστώθηκε μεγάλη οικονομική επιβάρυνση της χώρας, με αναμενόμενη μείωση του ΑΕΠ κατά 10% και αύξηση της ανεργίας στο 13.5%, μεγέθη παρόμοια με της υπόλοιπης Ευρώπης. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Η σύγκριση της Σουηδίας με τους 6.000 θανάτους είναι άδικο να γίνεται με χώρες όπως το Βέλγιο με τους 11.000 θανάτους, επειδή υπάρχουν σημαντικά πλεονεκτήματα της Σουηδίας. Eίναι μια χώρα που έχει μικρότερο πληθυσμό από το Βέλγιο, με πολύ μικρότερες πόλεις και αραιοκατοικημένη, με έκταση 15 φορές μεγαλύτερη, με ανθρώπους ελάχιστα κοινωνικούς και 52% single-person households! H oρθή σύγκριση θα πρέπει να γίνει με χώρες με παρόμοιες συνθήκες, δηλαδή τις χώρες της Σκανδιναβικής Χερσονήσου. Τονίζω πάλι ότι εφόσον δεν έχει τελειώσει ο χρόνος και δεν υπάρχουν πλήρη στατιστικά στοιχεία, το κριτήριο για να δούμε πως πάει η πανδημία είναι η υπερβάλλουσα θνητότητα. Δείτε λοιπόν στην Εικόνα 9 την υπερβάλλουσα θνητότητα της Σουηδίας και στην Εικόνα 10 την διαφορά της από τις γειτονικές της χώρες (στοιχεία από την EuroMOMO). Kαι σημειώστε ότι οι γειτονικές της χώρες πέτυχαν καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα, παρά τα μέτρα περιορισμού που είχαν θεσπίσει! </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Διατυπώθηκε επίσης η θεωρία ότι αν σε μια χρονιά, παρουσιασθεί χαμηλός αριθμός κρουσμάτων από γρίπη, όπως έγινε το 2018-2019 για την Σουηδία, τότε η επόμενη χρονιά είναι υψηλή σε κρούσματα. Θεωρία που προσπάθησε να εξηγήσει τον μεγάλο αριθμό θανάτων στην Σουηδία και την οποία αποδέχθηκε ασμένως ο Tegnell. Καμιά απόδειξη όμως δεν υπάρχει για την θεωρία αυτή, και η εξήγηση της μεταβολής της βαρύτητας της επιδημίας κάθε χρονιά μπορεί να αποδοθεί σε πολλούς άλλους παράγοντες, όπως στη λοιμογόνο δύναμη των στελεχών του ιού, τον βαθμό ανοσίας και εμβολιασμού του ευαίσθητου πληθυσμού, τις καιρικές συνθήκες, κλπ. Το μόνο θετικό στην αντιμετώπιση των Σουηδών ήταν η εμπιστοσύνη των πολιτών και η υπακοή τους στις συστάσεις των κρατικών αρχών. Πιστεύετε ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει ας πούμε σε μια χώρα σαν την Ελλάδα; Περιηγηθείτε λίγο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δείτε τι γράφουν διάφοροι και θα το καταλάβετε.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Έγραφα σε μια παλιά μου ανάρτηση για το Σουηδικό μοντέλο: “Πολλοί υποστηρικτές του Σουηδικού μοντέλου λένε ότι η πανδημία δεν τελείωσε ακόμη, και ότι στο τέλος θα κριθούν όλα, αφού η Σουηδία μπορεί τελικά, να έχει καλύτερα αποτελέσματα. Στην Ευρώπη έχει αντιμετωπισθεί το πρώτο κύμα, και σύμφωνα με αυτό κρίνονται όλοι. Αν αργότερα υπάρξει δεύτερο κύμα, που μπορεί να είναι και μεγαλύτερο, πάλι ξεκινάμε όλοι από το μηδέν και η κριτική θα γίνει μετά. Η Σουηδία μπορεί στο μέλλον να τα πάει καλύτερα, ιδίως αν πάρει κάποια μέτρα, γιατί έχει όλες τις προϋποθέσεις για αυτό: αραιοκατοικημένη, απομονωμένη, μικρές πόλεις, χαμηλή κοινωνικότητα. Οι χιλιάδες ζωές όμως που χάθηκαν δεν γυρίζουν πίσω, και θα παραμείνει σαν παράδειγμα αποτυχημένης διαχείρισης της πανδημίας.” Kαι πραγματικά στο δεύτερο κύμα φαινόταν να τα πηγαίνει καλύτερα, επειδή έχει πάρει πλέον κάποια σοβαρά μέτρα, αλλά τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται και εκεί μεγάλη αύξηση των κρουσμάτων.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><b>Γ. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΣΙΑ</b></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><u>ΚΙΝΑ, ΒΙΕΤΝΑΜ ΚΑΙ ΛΑΟΣ</u></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Έχω ομαδοποιήσει τις τρεις αυτές χώρες μαζί, επειδή είναι ολοκληρωτικά καθεστώτα. Μαζί με την Κούβα είναι σήμερα οι μόνες χώρες στον κόσμο με επίσημα κομμουνιστικό πολίτευμα, φυσικά με τεράστιες διαφορές μεταξύ τους. H πανδημία ως γνωστό ξεκίνησε από την Κίνα, που την αντιμετώπισε άμεσα, με ισχυρά κατασταλτικά μέτρα. Υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία, όπως το ότι ενώ θωράκισαν την χώρα τους, δεν ενημέρωσαν έγκαιρα την παγκόσμια κοινότητα, δίνοντας λάθος στατιστικά στοιχεία, και ξεγελώντας ακόμη και τον ΠΟΥ, αφήνοντας τον υπόλοιπο κόσμο εύκολη λεία στον κορωνοϊό. Επίσης, δεν είναι γνωστά τα ακριβή στοιχεία των κρουσμάτων και των θανάτων, και αυτά που επισήμως παρουσιάζονται πιθανόν να μην είναι τα πραγματικά. Έκανε όμως την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση για το μέγεθός της, έφτιαξε μεγάλα νοσοκομεία σε μιά εβδομάδα, έκανε αποτελεσματικό lockdown και συνεχίζει τις ευρείας κλίμακας ιχνηλατήσεις. Για παράδειγμα, πρόσφατα παρουσιάστηκαν μερικά κρούσματα αγνώστου προέλευσης σε μια μεγάλη πόλη, την Qingdao, και πραγματοποίησε τεστ σε ολόκληρο τον πληθυσμό της πόλης, δηλαδή σε 9 εκατομμύρια άτομα!</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Σύμφωνα με τον εξαίρετο συνάδελφο ερευνητή George Pavlakis “Η Κίνα έκανε διπλή καραντίνα για 78 ημέρες, και κατάφερε να εξαλείψει, σχεδόν, την επιδημία από το έδαφος της. Σήμερα στην Κίνα μπορείς να ζήσεις σχεδόν φυσιολογικά όπως και πριν την επιδημία, και δεν έχουν την πίεση που αντιμετωπίζουν Ευρώπη και Αμερική. Η οικονομία τους μεγάλωσε κατά 4.9% το τρίτο τετράμηνο, ενώ για όλο το 2020 προβλέπεται >2% αύξηση, που είναι λίγο για την Κίνα αλλά τεράστιο σε σύγκριση με αλλά μέρη, και οπωσδήποτε, θετικό! Μερικοί θα αρνηθούν αυτά τα νούμερα σαν αποτέλεσμα προπαγάνδας, αλλά το γεγονός παραμένει ότι η Κίνα είναι open for business και εφοδιάζει τον υπόλοιπο κόσμο με βιομηχανικά και καταναλωτικά προϊόντα.” Το Βιετνάμ και το Λάος επίσης, έχουν ελάχιστο αριθμό κρουσμάτων και θανάτων και για το πρώτο υπάρχει η πληροφόρηση ότι πήρε ισχυρά κατασταλτικά μέτρα, με ακόμη και φυλάκιση στους παραβάτες! Θα μου πείτε ότι οι χώρες αυτές είναι ολοκληρωτικές και δεν μπορεί να εφαρμοσθούν τέτοια μέτρα στην Ευρώπη. Πάμε λοιπόν και στις πιο δημοκρατικές!</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><u>ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ, ΙΑΠΩΝΙΑ, ΣΙΓΚΑΠΟΥΡΗ, ΚΑΜΠΟΤΖΗ, ΤΑΪΛΑΝΔΗ</u></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Δεν θα εξετάσω εδώ τα πολιτικά συστήματα των χωρών αυτών, αλλά σήμερα όλα είναι λίγο πολύ δημοκρατικά, άλλα άψογες δημοκρατίες (Ν.Κορέα και Ιαπωνία), άλλα αυταρχικές (Σιγκαπούρη) και άλλα συνταγματικές μοναρχίες, με μακριά παράδοση πραξικοπημάτων (Ταϊλάνδη, Καμπότζη). H Iαπωνία, μια μεγάλη χώρα με πληθυσμό 140 εκατομμυρίων, είχε από τα μικρότερα ποσοστά παγκοσμίως σε κρούσματα και θανάτους κατά το πρώτο κύμα. Και αυτό παρά τον μεγάλο ηλικιακά πληθυσμό της, με το μεγαλύτερο προσδόκιμο επιβίωσης στον κόσμο που ανέρχεται στα 84 χρόνια! Παρότι δεν έκανε lockdown, αφού το απαγορεύει το σύνταγμά της, οι αρχές έδιναν οδηγίες για περιορισμό κυκλοφορίας και κλείσιμο καταστημάτων, που οι πολίτες ακολουθούσαν ευλαβικά. Παράγοντες που συνέτειναν στην καλή αυτή εξέλιξη ήταν η γενικευμένη χρήση μάσκας, η συχνή απολύμανση και καθαριότητα για την οποία φημίζονται οι Ιάπωνες (θεωρώ ότι είναι ο καθαρότερος λαός του κόσμου, με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο, όποιος και αν είναι) και η συνήθεια χαιρετισμών με υποκλίσεις. Η χώρα δεν απέφυγε το δεύτερο κύμα, το οποίο ξεκίνησε νωρίς, τον Ιούνιο, αλλά φαίνεται ότι η κατάσταση έχει σταθεροποιηθεί και πάλι, και οι θάνατοι είναι περιορισμένοι. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Η Νότια Κορέα επίσης δεν εφάρμοσε lockdown και παρά την αρχική μεγάλη έξαρση της πανδημίας από κάποιες θρησκευτικές ομάδες, κατάφερε να την ελέγξει με high tech μέσα, με διεξαγωγή τεράστιου αριθμού τεστ και εκτεταμένη ιχνηλάτηση επαφών, μέσω ενός πρωτοποριακού προγράμματος με data από την κίνηση πιστωτικών καρτών, GPS και κλειστών κυκλωμάτων τηλεόρασης. Τον Αύγουστο ξεκίνησε και εκεί το δεύτερο κύμα από κάποιες θρησκευτικές οργανώσεις που αρνούνταν το contact tracing και δεν εφάρμοζαν τα μέτρα αποφυγής συγχρωτισμού στις εκδηλώσεις τους (σας θυμίζει τίποτα;). Το δεύτερο κύμα όμως έχει και πάλι ελεγχθεί με ελάχιστα κρούσματα και θανάτους. Παρόμοια εικόνα και από την Σιγκαπούρη, με ένα εξαιρετικό πρόγραμμα ιχνηλάτησης με την εφαρμογή Trace Together, αυστηρή καραντίνα και άλλους περιορισμούς με το circuit breaker program. Επίσης έκανε ένα έξυπνο σχέδιο διαδοχικής χαλάρωσης των περιορισμών. Το αποτέλεσμα ήταν να έχει μηδενικά κρούσματα και θανάτους τους τελευταίους μήνες, με το χαμηλότερο CFR (case fatality rate) στον κόσμο, ίσο με 0! H Kαμπότζη επίσης με κάποια μέτρα περιοριστικά είχε ελάχιστες απώλειες, ενώ η Ταϊλάνδη, παρότι αρχικά είχε αρκετά κρούσματα, τα περιόρισε σύντομα, και για πολλούς μήνες έχει ελέγξει απόλυτα την επιδημία, με μάσκες παντού και με την εφαρμογή ιχνηλάτησης “Thai Chana”. Eίναι χαρακτηριστικό ότι ενώ είναι φτωχή χώρα, που ζει κατά μεγάλο μέρος από τον τουρισμό, έκλεισε τα σύνορά της και ακόμη και σήμερα παραμένει κλειστή, βάζοντας την υγεία επάνω από την οικονομία.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><u>ΤΑΪΒΑΝ</u></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Η Ταϊβάν είναι ξεχωριστή περίπτωση που αξίζει ιδιαίτερη μνεία. Θεωρείται ότι πραγματοποίησε το καλύτερο πρόγραμμα αντιμετώπισης της πανδημίας στον κόσμο, και μάλιστα χωρίς να προβεί σε lockdown. Μιλάμε για χώρα πληθυσμού 24 εκατομμυρίων σε μιά έκταση 3.5 φορές μικρότερη της Ελλάδας, προφανώς μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες του κόσμου. Kατάφερε για πολλούς μήνες να μην έχει πρακτικά καθόλου κρούσματα, ούτε και θανάτους, ενώ συνολικά είχε μόλις 7 θανάτους. Πως λοιπόν το πέτυχε αυτό; Κατ΄ αρχήν η χώρα έχει εξαιρετικά αναπτυγμένο σύστημα υγείας, τρίτη χώρα στον κόσμο σε κλίνες εντατικής μετα την Αμερική και τη Γερμανία. Η χώρα επίσης έχει υψηλού επιπέδου συνταγματική δημοκρατία (τα περισσότερα στοιχεία προέρχονται από ανάρτηση του συναδέλφου Μάριου Παπαδάκη που εργάζεται εκεί). Έγκαιρα, από τα τέλη Δεκεμβρίου άρχισαν τους ελέγχους, μη έχοντας εμπιστοσύνη στην Κίνα, βάσει πληροφοριών για κάποια ίωση. Οι μάσκες έγιναν υποχρεωτικές και καθιερώθηκε θερμομέτρηση και αντισηψία παντού. Επιστρατεύθηκε ο στρατός να βοηθήσει την παραγωγή μασκών και αντισηπτικών αυξάνοντας το capacity από 1 σε 9 εκατομμύρια μάσκες τη μέρα.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Τα μέτρα, με μεγάλα πρόστιμα σε περιπτώσεις παράβασης, ήταν: </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">• Υποχρεωτική η μάσκα σε κλειστούς χώρους και στα ΜΜΜ.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">• Κλείσιμο των σχολείων για ένα 10ήμερο.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">• Η τηλεόραση και το ραδιόφωνο υποχρεώθηκαν από το κράτος σε ωριαία μετάδοση οδηγιών, με συνεχή μηνύματα του πρωθυπουργού και του υπουργείου υγείας για ενημέρωση.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">• Παντού αντισηπτικά και υποχρεωτική θερμομέτρηση στα δημόσια κτίρια.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">• Όλα τα ύποπτα κρούσματα σε υποχρεωτικη 14ημερη καραντίνα με παρακολούθηση της συμμόρφωσης με GPS κινητού που τους είχαν δώσει οι αρχές (πρόστιμο παράβασης 10.000$).</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">• Σχολαστική ιχνηλάτηση.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">• Απαγόρευση πτήσεων και κρουαζιέρας, ενώ ο τουρισμός απαγορεύθηκε (πρόσφατα επιτράπηκε είσοδος με υποχρεωτική καραντίνα 7-14 ημερών).</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">• Άτομα που δεν τήρησαν την καραντίνα που τους είχε επιβληθεί επικηρύχτηκαν από τις αρχές μεσω της τηλεόρασης ως κίνδυνοι δημόσιας υγείας. Βρέθηκαν και πλήρωσαν πρόστιμα. Τιμωρία των Fake News με πρόστιμο 100.000$!!</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">• Ενίσχυση των επιχειρήσεων με 2 δισεκατομμυρια δολάρια.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">• Ακύρωση συνεδρίων και εκδηλώσεων. Ξενοδοχεια, εστιατόρια, μνημεία κλπ ανοιχτά.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">• Σχολαστικός έλεγχος εισόδων στα νοσοκομεία και ασκήσεις προσομοίωσης πανδημίας και μαζικής καταστροφής, στις οποίες συμμετέχει όλο το προσωπικό. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">• Βασικοί άξονες: ασφάλεια, έλεγχος και ιχνηλάτηση στο πλαίσιο "συμμόρφωση ή πρόστιμο" για το δημόσιο καλό. Κανένας περιορισμός στις εσωτερικές μετακινήσεις.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Τα μέτρα αυτά είχαν ελάχιστο οικονομικό αντίκτυπο, ενώ η διαχείριση της πανδημίας από την χώρα θεωρείται πρότυπο προς μίμηση σε όλο τον κόσμο.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><b>Δ. ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ</b></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Τι μας δείχνει η πετυχημένη διαχείριση της πανδημίας του SARS-Cov-2 στις χώρες της Ανατολικής Ασίας; Σαφείς κανόνες και πολιτική δημόσιας υγείας από τις κυβερνήσεις και τις κρατικές αρχές, συμμόρφωση και θετική ανταπόκριση των πολιτών, ατομική και κοινωνική ευθύνη. Αλλά και τεράστια πρόστιμα και ποινές για τις περιπτώσεις των παραβάσεων. Όσοι έχουν επισκεφθεί την Άπω Ανατολή θα έχουν διαπιστώσει ότι σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού χρησιμοποιεί συστηματικά μάσκα, λόγω πρότερης εμπειρίας από άλλες σοβαρές επιδημίες στο παρελθόν, αλλά και για προφύλαξη από την περιβαλλοντική μόλυνση. Οι άνθρωποι εκεί υπακούουν στους νόμους εκούσια και όχι εξ αναγκασμού, αλλά και στις απλές κυβερνητικές συστάσεις αντιλαμβανόμενοι ότι από την ατομική συμπεριφορά τους εξαρτάται η πορεία της κοινωνίας τους, αλλά και της οικονομίας τους. Είναι χαζοί; Απρόσωποι; Πειθαρχημένα ανθρωπάκια; Να σας διαλύσω μια αυταπάτη. Είναι πανέξυπνοι και εργατικοί. Στις λίστες κατάταξης των χωρών βάσει του IQ (θα μου πείτε ότι δεν είναι το μόνο κριτήριο ευφυίας, το ξέρω), γνωρίζετε ποιές χώρες κατέχουν τις πρώτες 6 θέσεις; Η Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ, η Ταϊβάν, η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία και η Κίνα! Και γνωρίζετε σε ποιά θέση βρίσκεται η Ελλάδα; Στην 46η! Εμείς, οι ξύπνιοι, που αντιληφθήκαμε αμέσως την παγκόσμια συνωμοσία του “κοροϊδοϊού”, δεύτεροι στον κόσμο μετά τους Νιγηριανούς!</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Τρία πραγματάκια έπρεπε να κάνουμε για να αποφύγουμε το δεύτερο κύμα της πανδημίας: Μάσκες, αποφυγή συγχρωτισμού, αντισηψία. Δεν κάναμε τίποτα από τα τρία. Και μόνο η εμπειρία των λαών της Ανατολής που έχουν περάσει τα πάνδεινα από τις επιδημίες, που ευτυχώς οι περισσότερες δεν έχουν φθάσει στην Δύση, δεν μας δίδαξαν τίποτα. Και ένα τόσο απλό πραγματάκι που σώζει ζωές, η μάσκα που φοράμε εδώ και πολλά χρόνια εμείς οι γιατροί χωρίς παράπονο, το αναγάγαμε με την μυθομανία και την υπερβολή μας σε ύψιστο σημείο σύγκρουσης, σε καταπίεση της ελευθερίας μας, σε φασιστικό μέτρο, σε υποβίβαση της προσωπικότητάς μας: “I can’t breathe”!!! Μετά το πρώτο κύμα, αρχίσαμε τα πανηγύρια, τους γάμους με τους πολυπληθείς καλεσμένους, τα πάρτυ στις ταράτσες και στα μπητσόμπαρα. O κορωνοϊός θερίζει, οι ΜΕΘ έχουν γεμίσει, οι κλίνες COVID τελειώνουν και υπάρχουν άνθρωποι που κυκλοφορούν εκεί έξω και λένε ακόμη ότι ο ιός δεν υπάρχει! Βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθημερινά υβριστικές επιθέσεις σε όσους αγωνίζονται να βοηθήσουν την κοινωνία μας από την πανδημία, χλευάζοντας κάθε είδηση για ανθρώπους που αρρώστησαν, που διασωληνώθηκαν, που πέθαναν, αγκυλωμένοι στην ιδεοληψία τους! Σαν υπέρτατο αγαθό αναγορεύεται το να διασκεδάζεις, το να παρτάρεις, το να ζεις ανέμελα και μποέμ δίχως να δίνεις δεκάρα για τον γείτονά σου, τον συνάνθρωπό σου, για τους γονείς σου, τους παππούδες σου, τον ηλικιωμένο της διπλανής πόρτας. Επειδή εσύ νομίζεις ότι είσαι άτρωτος! </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Δυστυχώς το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό, γιαυτό μίλησα για την παρακμή των Δυτικών κοινωνιών. Νεοναζιστικές και ακροδεξιές οργανώσεις, θρησκόληπτοι κάθε λογής, μέλη των συμμοριών στη νότια Ιταλία, συνασπίστηκαν στην θεωρία της τάχα παγκόσμιας συνωμοσίας και διαδηλώνουν παντού κατά των μέτρων, ανάλγητοι στο δράμα των συνανθρώπων τους που νοσηλεύονται και πολλοί ψυχορραγούν. Σιγά σιγά προστέθηκαν και άνθρωποι που θεωρούν ότι πλήττονται από τους περιορισμούς οικονομικά, καλλιτέχνες, αναρχοαυτόνομοι, ψεκασμένοι, αντιεμβολιαστές, κάνοντας έναν αχταρμά. Και σίγουρα η οικονομική επιβάρυνση είναι μεγάλη, αλλά όλοι αυτοί αδυνατούν να αντιληφθούν ότι το πρόβλημα της πανδημίας με μια συντονισμένη και ομαδική προσπάθεια 3-4 μηνών και με πιστή εφαρμογή των μέτρων θα είχε λυθεί, όπως έγινε στην Ασία. Νομίζουν ότι με το να αφεθούν τα πάντα ελεύθερα, θα γνωρίσουμε την οικονομική άνθηση! Είδαμε και το καλοκαίρι που αφήσαμε ελεύθερο τον τουρισμό, πόσοι πολλοί τουρίστες μας επισκέφθηκαν, ούτε το 1/10 μιάς κανονικής χρονιάς. Λες και μπορεί να υπάρχει ακμαία οικονομία και κατανάλωση στην κοινωνία, όταν δεν συνυπάρχει δημόσια υγεία.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Παρόμοια φαινόμενα βλέπουμε και στις ΗΠΑ, μια σπουδαία χώρα που τα τελευταία χρόνια έγινε πολύ μικρή. Αμφισβήτηση των μέτρων, της μάσκας, των επιδημιολόγων. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και η Great Barrington Declaration, όπου μερικοί επιστήμονες με την υποστήριξη του Αμερικανικού Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας και την έγκριση του Trump, πρότειναν την ελεύθερη κυκλοφορία όλων και την προστασία μόνο των ηλικιωμένων και ευπαθών ομάδων, ώστε να δημιουργηθεί ανοσία αγέλης. Ο ΠΟΥ δήλωσε αμέσως ότι η διακήρυξη αυτή, η οποία προφανώς αποτελεί πολιτική παρεμβολή στις Αμερικανικές εκλογές υπέρ του νυν Προέδρου, είναι ανήθικη, επικίνδυνη και δεν έχει επιστημονική βάση. Ουδέποτε στο παρελθόν έχει αντιμετωπισθεί επιδημία με ανοσία αγέλης κατόπιν φυσικής νόσησης, παρά μόνο με εμβολιασμό. Η ευλογιά είχε 500 εκατομμύρια θύματα στον Εικοστό Αιώνα και μόνο με το εμβόλιο η νόσος εξαφανίστηκε. Η ανεξέλεγκτη μετάδοση της Covid-19 θα αύξανε την θνητότητα και θνησιμότητα στον παγκόσμιο πληθυσμό, θα εξαντλούσε τα συστήματα υγείας και το υγειονομικό προσωπικό, ενώ δεν είναι καν γνωστή η διάρκεια της ανοσίας μετά από φυσική νόσηση. Τέλος, έχει αποδειχθεί ότι ο διαχωρισμός των ηλικιωμένων και ευπαθών από τον υπόλοιπο πληθυσμό είναι πρακτικά ανεφάρμοστος.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Είμαι γενικά πολύ απογοητευμένος από την αντιμετώπιση αυτή της πανδημίας από την ελληνική κοινωνία, από πολλούς ανθρώπους που δεν ασπάζονται τα διδάγματα της λογικής και της επιστήμης. Υπάρχουν όμως και μερικοί καλοπροαίρετοι και προβληματισμένοι, που πιθανόν πιστεύουν ότι υπάρχουν κάποιες άλλες, μαγικές λέω εγώ, λύσεις. Κυρίως για αυτούς έγραψα την μεγάλη αυτή σημερινή ανάρτηση και ελπίζω κάποιοι από τις φίλες και φίλους μου να την διαβάσουν. Τι μπορεί όμως να γίνει στη χώρα μας; Όσο δυσβάσταχτο και αν είναι αυτό, πιστεύω ότι χρειάζεται ένα σύντομο γενικό αυστηρό lockdown. Αν υπάρχει πλήρης συμμόρφωση αρκούν 2 εβδομάδες, στη χειρότερη περίπτωση 3. Με άμεση και ικανοποιητική επιδότηση όσων πλήττονται. Αμέσως μετά επανακυκλοφορία με προσοχή, με μάσκες, αποφυγή συγχρωτισμού και κυρίως, αυστηρά πρόστιμα. Νομίζω ότι τα σημερινά πρόστιμα είναι πολύ μικρά και δεν αποτρέπουν τις παραβάσεις. Πιστεύω ότι όχι μόνο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά και για την οικονομία, είναι καλύτερο ένα σύντομο αυστηρό lockdown, παρά μακροχρόνια ημίμετρα. Και μάλιστα έγκαιρα, προτού η κατάσταση ξεφύγει τελείως. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Σκόπευα να αναλύσω λεπτομερώς κάποια μέτρα, αλλά σε πρόσφατη δημοσίευσή του ο George Pavlakis ανέλυσε λεπτομερώς κάποια μέτρα που προτείνει, με τα οποία συμφωνώ απολύτως. Σας παραπέμπω στο σχετικό link για να το διαβάσετε: </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><a class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl py34i1dx gpro0wi8" href="https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.kathimerini.gr%2Fsociety%2F561135106%2Fg-paylakis-eimaste-akomi-se-polemo-me-ton-io-lockdown-tora%2F%3Ffbclid%3DIwAR2vQH-QL07oayZTKdsbGxammqSYCMe_l0Ez-H03lplrCaX_J5XoThk3Nhc&h=AT1DHDORUovbkXJtEDApoxF9LVk_U9YAKE5vE9nheCe2u-pwnEqK0LXmM4fYnIRiBdj0we4A3OggZk312o-kXGJwjdlHpfJiZSwIr6e2LLIhtBinuPK-XuaHUlPWz7RO5A&__tn__=-UK-R&c[0]=AT2qgPq5rQ1vUp84bGlRpuXFp5ZshsXQybNm-bD31kaY8nOXBdgD9HXBeguKvJhtNf02cfJBDGpwAM43_YQuKmjx1cZFqZw5urz5UobyXeF4b41yz0QKPebVF0vkVDDeMoGGGBodrRBJ5JPwYAHO7bP7pA" rel="nofollow noopener" role="link" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; background-color: transparent; border-color: initial; border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; cursor: pointer; display: inline; font-family: inherit; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: inherit; text-decoration-line: none; touch-action: manipulation;" tabindex="0" target="_blank">https://www.kathimerini.gr/.../g-paylakis-eimaste-akomi.../</a></span></div></div><p><i style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; white-space: pre-wrap;"><span style="font-size: x-small;">του Δρ. Δημήτρη Μπαλατσούρα</span></i></p><p><i style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; white-space: pre-wrap;"><span style="font-size: x-small;"></span></i></p><ul style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="rq0escxv l9j0dhe7 du4w35lb j83agx80 pfnyh3mw jifvfom9 gs1a9yip owycx6da btwxx1t3 jb3vyjys b5q2rw42 lq239pai mysgfdmx hddg9phg" style="align-items: stretch; box-sizing: border-box; display: flex; flex-flow: row nowrap; flex-shrink: 0; font-family: inherit; justify-content: flex-start; margin: -6px; padding-top: 0px; position: relative; z-index: 0;"><div class="rq0escxv l9j0dhe7 du4w35lb j83agx80 cbu4d94t g5gj957u d2edcug0 hpfvmrgz rj1gh0hx buofh1pr o8rfisnq p8fzw8mz pcp91wgn iuny7tx3 ipjc6fyt" style="align-self: center; box-sizing: border-box; display: flex; flex-direction: column; flex: 1 1 0px; font-family: inherit; max-width: 100%; min-width: 0px; padding: 6px; position: relative; z-index: 0;"><div class="j83agx80 cbu4d94t ew0dbk1b irj2b8pg" style="display: flex; flex-direction: column; font-family: inherit; margin-bottom: -5px; margin-top: -5px;"><div class="qzhwtbm6 knvmm38d" style="font-family: inherit; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px;"><span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql rrkovp55 a8c37x1j keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v knj5qynh oo9gr5id hzawbc8m" dir="auto" style="color: var(--primary-text); display: block; font-family: inherit; line-height: 1.3333; max-width: 100%; min-width: 0px; overflow-wrap: break-word; word-break: break-word;"><span style="font-size: x-small;"><i>-Vice President στην εταιρεία Panhellenic Society of Otology, Audiology & Neurotology <span> </span></i></span><i style="color: var(--primary-text); font-family: inherit; font-size: small;">-ENT consultant στο''Tzaneio'' General Hospital of Piraeus</i></span></div></div></div></div><span style="font-family: inherit;"><span style="align-items: stretch; font-size: 12px; justify-content: flex-start;"><div class="rq0escxv l9j0dhe7 du4w35lb j83agx80 pfnyh3mw jifvfom9 gs1a9yip owycx6da btwxx1t3 discj3wi b5q2rw42 lq239pai mysgfdmx hddg9phg" style="align-items: stretch; box-sizing: border-box; display: flex; flex-flow: row nowrap; flex-shrink: 0; font-family: inherit; justify-content: flex-start; margin: -6px; padding-top: 16px; position: relative; z-index: 0;"></div></span></span></ul>ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-60196698249715635562020-07-25T14:34:00.001+03:002020-07-25T14:34:26.819+03:00Γιατί τιμούμε τον μαρτυρικό θάνατο του Ρήγα Βελεστινλή (24 Ιουνίου 1798)<br />
<div align="center" class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJSr7dnQbQQngubKSkBbg0Dur_iqhURskjk38TSVmzSylZwIISEskUU9XfP9_ldEA8pjAI3JQpS_AAwjH6UPxVATEBOM7AwUSi0J-cQZflgAUJL_SoqogE0AIyVJv2vK0410pfjygA3KY/s1600/unnamed+%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%2593%25CE%2591%25CE%25A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="440" data-original-width="719" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJSr7dnQbQQngubKSkBbg0Dur_iqhURskjk38TSVmzSylZwIISEskUU9XfP9_ldEA8pjAI3JQpS_AAwjH6UPxVATEBOM7AwUSi0J-cQZflgAUJL_SoqogE0AIyVJv2vK0410pfjygA3KY/s320/unnamed+%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%2593%25CE%2591%25CE%25A3.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Χιλιάδες Έλληνες και πολλοί
Φιλέλληνες σκοτώθηκαν, έχυσαν το αίμα τους για την πολυπόθητη λευτεριά της
Ελλάδος. Του Ρήγα όμως τον μαρτυρικό θάνατο γιορτάζουμε κάθε Ιούνιο, και ο τόπος
του μαρτυρίου του, ο Πύργος Νεμπόϊζα στο Βελιγράδι, έχει ανακηρυχθεί μνημείο.</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Ρήγας Βελεστινλής είναι
εμβληματική φυσιογνωμία, από τις μοναδικές του νεώτερου Ελληνισμού και του
Βαλκανικού χώρου,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όχι για τον θάνατό του,
αλλά για τα έργα του. Αυτά τον ανέδειξαν. Το στρατηγικό σχέδιο της επανάστασής
του. Ο Θούριός του, «Ως πότε παλληκάρια», που δονούσε τις καρδιές των σκλαβωμένων
ραγιάδων, μικρούς και μεγάλους, μορφωμένους και αμόρφωτους, άνδρες και
γυναίκες.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η εικόνα του Μεγάλου
Αλεξάνδρου,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προσφέροντας στους
σκλαβωμένους πρότυπο ανδρείας, αγωνιστικότητας και αποτελεσματικότητας. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Το στρατιωτικό σχέδιο της
επανάστασής του, πως μόνοι μας θα λευτερωθούμε, να μην προσβλέπουμε στων ξένων
την βοήθεια, γιατί τα συμφέροντά τους εξυπηρετούν. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">H</span> Χάρτα της Ελλάδος με την αρχαία
πολιτική διαίρεση σε επαρχίες και τοπαρχίες και την ελληνική ονοματολογία,
πρωτεργάτης έτσι της αντικατάστασης των ονομάτων του κατακτητή. Το πρωτοποριακό
δημοκρατικό Σύνταγμά του, για την απελευθερωμένη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μετά την επανάστασή του περιοχή των
Βαλκανίων.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Ρήγας έδωσε μια ολοκληρωμένη
απάντηση στο ερώτημα τόσων αιώνων σκλαβιάς: πώς, με ποιόν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τρόπο θα ελευθερωθούμε. Έμαθε στους
σκλαβωμένους Έλληνες τον «τρόπον της απελευθερώσεως» τους, όπως χαρακτηριστικά
τονίζει ο στρατηγός Μακρυγιάννης, «Οι Έλληνες ενθουσιασθέντες και ενθαρρυθέντες
από τους λόγους του Ρήγα έλαβον τα όπλα υπέρ της ελευθερίας».</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Ρήγας Βελεστινλής είναι από τις
μοναδικές <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>φυσιογνωμίες του Ελληνικού και
του Βαλκανικού χώρου: διαφωτιστής, επαναστάτης, πολιτικός νους, στρατιωτικός νους,
μάρτυρας,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πατέρας της λευτεριάς μας,
οραματιστής μιας δημοκρατικής πολιτείας, γι’ αυτό και ιδιαίτερα τιμούμε τον
μαρτυρικό θάνατό του.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<i>Δρ. Δημήτριος Καραμπερόπουλος</i></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<i>Πρόεδρος Επιστημονικής Εταιρείας</i></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<i>Μελέτης Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα</i></div>
<br />ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-58060290139688074882018-11-02T18:09:00.003+02:002018-11-02T18:15:02.704+02:00Zακ και Κατσίφας, η εργαλειοποίηση δύο θανάτων<div class="postcontent postcontent-0 clearfix" style="line-height: 19.5px;">
<div class="article">
<div style="font-family: arial, "arial unicode ms", helvetica, sans-serif; font-size: 13px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu8sU2zwiVn8z6hOvQ7DOhgNl1dnUKR5cph7wI8CsZa02YZQ9MrDeIQR0t7nGBW9IQxaDr_Dq_jUGe8RUiodoaWgeelbVdZt-MgHBP2BWrEteb3iTJt1FRAEW15nMPGIugobg9MN6lp5Y/s1600/FB_IMG_1539781598957.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1282" data-original-width="720" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu8sU2zwiVn8z6hOvQ7DOhgNl1dnUKR5cph7wI8CsZa02YZQ9MrDeIQR0t7nGBW9IQxaDr_Dq_jUGe8RUiodoaWgeelbVdZt-MgHBP2BWrEteb3iTJt1FRAEW15nMPGIugobg9MN6lp5Y/s400/FB_IMG_1539781598957.jpg" width="223" /></a></div>
<span style="color: maroon;"><strong><em>Βαγγέλης Γεωργίου</em></strong><strong><em><img alt="" src="https://antifono.gr/portal/images/stories/kononia/spyropoulos1.jpg" style="border: none; float: left; margin: 7px;" /></em></strong></span></div>
<div style="font-family: arial, "arial unicode ms", helvetica, sans-serif; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px; text-align: justify;">
<em>Στο δημοτικό, είχε έρθει ένα μελαχροινό κοριτσάκι από τη Βόρεια Ήπειρο. Κάποιοι συμμαθητές την είχαν προσβάλει άγρια, πολύ άγρια. Τότε είχα διηγηθεί διάφορα περιστατικά στη μητέρα μου και εκείνη με είχε παροτρύνει να πηγαίνω δίπλα της, να μην την αποφεύγω. «Να την κεράσεις και κανένα τόστ στο διάλειμμα» από το κυλικείο. Τα χρόνια πέρασαν, και ήρθε το γυμνάσιο και μετά το λύκειο. Ήταν η περίοδος που οι διαφορετικοί, οι «άλλοι» δεν σταμάτησαν αλλά πολλαπλασιάζονταν. Ήταν και οι «κουνιστοί» που απέφευγαν το «μάθημα» της γυμναστικής και εκδηλώνονταν κάπως. Η ίδια πολιτική συνεχίστηκε και τότε. Έπρεπε να είμαι διακριτικός σε κάθετι που μου φαινόταν «ξένο». Δεν ήταν ανάγκη να καταλάβω κάτι για να αξίζει αξιοπρέπεια.</em></div>
<div style="font-family: arial, "arial unicode ms", helvetica, sans-serif; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px; text-align: justify;">
Στον στρατό ήταν και εκεί οι «περιπτωσάρες», ή τουλάχιστον φαίνονταν σε εμένα έτσι. Εκείνος που αδυνατούσε να στρώσει το κρεβάτι του και μου ζητούσε σιγανά τη βοήθεια και ο άλλος που έτρεμε γιατί πολλοί τον αντιμετώπιζαν σαν ένα «θηλυπρεπές φρικιό». Αναγκάστηκα να πω ψέματα σε έναν σωματώδη συνάδελφο που τον είχε βάλει στο μάτι, ότι δήθεν πρέπει να βοηθηθεί για το «κουσούρι» που είχε το «φρικιό». Έκτοτε, δεν τον ξαναπείραξε διότι τον λυπόταν. Ίσως γιατί του υπενθύμισα -του σωματώδους- ότι όλη η διμοιρία γελούσε και με τον ίδιο, διότι δεν μπορούσε να συγχρονίσει τα πόδια του στην παρέλαση.</div>
<div style="font-family: arial, "arial unicode ms", helvetica, sans-serif; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px; text-align: justify;">
Πέρασαν και άλλο τα χρόνια και ήρθε το Πανεπιστήμιο. Στο Πάντειο υπήρχε μάθημα για τον αλβανικό πολιτισμό. Είχε έρθει μάλιστα και είχε μιλήσει και ο Αλβανός δημοσιογράφος Γκαζμέντ Καπλάνι. Ήταν σεμιναριακής μορφής, με ειδικούς που έρχονταν από διάφορα ιδρύματα και φορείς. Σε ένα μάθημα θυμάμαι, χωρίς να μπορέσω να ανακαλέσω το ακριβές πλαίσιο της συζήτησης, να λέω στον διδάσκοντα: «μα τους Αλβανούς μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε. Στην περιοχή μου φαίνονται«, εννοώντας ότι γίνονταν αντιληπτοί λόγω εξαθλίωσης.</div>
<div style="font-family: arial, "arial unicode ms", helvetica, sans-serif; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px; text-align: justify;">
Ο διδάσκων θίχτηκε : «Μα είστε επιστήμονας εσείς; Επιτρέπεται να το λέτε αυτό; Σας πληροφορώ αν πάρω έναν Αλβανό και τον ντύσω καλά και τον πλύνω θα είναι όπως όλοι μας, δεν θα τον ξεχωρίσετε«. Αμήχανη στιγμή και στεγνή από θέληση για αντιρρήσεις. Μετά από καιρό λοιπόν, ο ίδιος διδάσκων μου τηλεφώνησε στο σπίτι: «Κύριε Γεωργίου διάβασα την εργασία σας για την Αλβανία, είναι καλή αλλά κάνετε ένα θεμελιώδες λάθος: χρησιμοποιείτε τη λέξη δυστυχώς/ευτυχώς. Οι επιστήμονες δεν χρησιμοποιούν τέτοιες λέξεις«. Είχε δίκιο φυσικά.</div>
<div style="font-family: arial, "arial unicode ms", helvetica, sans-serif; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px; text-align: justify;">
<strong>Δεν χρειάζεται επιστήμη</strong><br />
Επειδή, όμως, δεν χρειάζεται επιστήμη για κάποια ζητήματα, δυστυχώς, βλέπουμε μια τεράστια διάκριση σε δύο πρόσφατους θανάτους: ενός οροθετικού ομοφυλόφιλου και ενός εθνικιστή ομογενούς στη Βόρεια Ήπειρο. Εξάλλου παράλληλα με την κυβερνητική διαχείριση του θανάτου του δεύτερου, ο κ. Τσίπρας έκανε δηλώσεις για τον θάνατου του ατυχούς πρώτου. Οι δύο τους βρέθηκαν σε δύο χώρους που ήταν άλλου «ιδιοκτησία». Ο μεν Ζακ Κωστόπουλος σε ένα κοσμηματοπωλείο και ο δε Κωνσταντίνος Κατσίφας κουνώντας την ελληνική σημαία σε άλλο κράτος. Οι συνθήκες θανάτου και των δύο προκάλεσαν άνιση αντίδραση τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.</div>
<div style="font-family: arial, "arial unicode ms", helvetica, sans-serif; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Η δε ελληνική κυβέρνηση επέδειξε μια στάση εξαιρετικά ήπια απέναντι στον Αλβανό πρωθυπουργό που μίλησε «περί τρελού εξτρεμιστή«. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών και πρωθυπουργός, ανακοίνωσε ότι «Έλληνας υπήκοος φέρεται να άνοιξε πυρ με όπλο καλάσνικοφ εναντίον οχήματος της αλβανικής αστυνομίας«. Η δε ελληνική αστυνομία άρχισε να κάνει διαρροές για το «βρώμικο» μητρώο του νεκρού, κινούμενη εκτός αρμοδιοτήτων και εναντίον των εθνικών συμφερόντων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (προσωπικά δεδομένα αδιάφορα της υπόθεσης). Αντίθετα, στην περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι «η απώλεια του δεν θα ξεχαστεί, τουλάχιστον από όσους και όσες από εμάς παραμένουμε αφοσιωμένοι στον αγώνα για μια κοινωνία, που η ανθρώπινη ζωή θα είναι η υπέρτατη αξία«.</div>
<div style="font-family: arial, "arial unicode ms", helvetica, sans-serif; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Στο κοινωνικό επίπεδο, θυμόμαστε τον ξεσηκωμό των κομματικών οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων ακτιβιστών/κλικτιβιστών όταν έχασε τη ζωή του ο Ζακ Κωστόπουλος. Ο Κατσίφας προφανώς για πολλούς παραμένει ένας «εθνικιστής» λιγότερος. Όπως δήλωσε ο γιατρός Παντελής Πάπιστας, μέλος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, «δεν είχε τίποτα ψυχικά, ήταν απολύτως ισορροπημένος… Το μόνο, ας το πούμε έτσι σε παρένθεση, είχε τρέλα για τα εθνικά θέματα. Συνεργαστήκαμε μαζί και στα συλλαλητήρια της Μακεδονίας και τα λοιπά. Παντού ήταν πρώτος για να τρέχει για θέματα εθνικά».</div>
<div style="font-family: arial, "arial unicode ms", helvetica, sans-serif; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
<strong>Μυγοσκοτώστρα και βαριοπούλα</strong><br />
Για τον δε Κωστόπουλο που εισέβαλε σε ξένο κατάστημα, εκτός εαυτού, κατηγορήθηκε η ΕΛ.ΑΣ. για τον θάνατό του από τους δικαιωματιστές, γεγονός που δεν έχει επαληθευτεί. Για τον Κατσίφα απ’ ότι φαίνεται πρόκειται για καθαρή εκτέλεση, «γιατί περί εκτελέσεως πρόκειται«. Οι Αλβανοί επιστράτευσαν ελικόπτερο και ειδικές δυνάμεις για να εξοντώσουν έναν τέτοιο άνθρωπο λοιπόν.</div>
<div style="font-family: arial, "arial unicode ms", helvetica, sans-serif; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Παρόλα αυτά στην Ελλάδα οι επίσημες κυβερνητικές αντιδράσεις πολύ μετρημένες. Που είναι οι κλικτιβιστές βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που κάθε λίγο και λιγάκι κατηγορούσαν την ελληνική αστυνομία για την στάση της απέναντι στον αιμόφυρτο και βαριά πληγωμένο Ζακ Κωστόπουλο; Έχουν παρακολουθήσει καθόλου το αστυνομικό δελτίο να δούνε και το ατόπημα της ΕΛ.ΑΣ. στην υπόθεση Κατσίφα;</div>
<div style="font-family: arial, "arial unicode ms", helvetica, sans-serif; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Τα δικαιώματα δεν φτιάχτηκαν μόνο για ανθρώπους που τους κάνουν αφιερώματα mainstream tabloid, ή βγήκανε κάποτε στην TV και όσους απέκτησαν κάποια φήμη λόγω ένταξής τους στο ΛΟΑΤΚΙ. Μια κοινωνία οφείλει να αγκαλιάζει όλους του πολίτες της και ταυτόχρονα να επιδεικνύει την αρχαιοελληνική φιλοξενία σε μετανάστες που δεν παραβιάζουν εγχώρια δικαιώματα. Ζυγίζει διαφορετικά η γραφικότητα ενός ομοφυλόφιλου από εκείνη ενός εθνικιστή; Μυγοσκοτώστρα για τον έναν, βαριοπούλα για τον άλλον.</div>
<div style="font-family: arial, "arial unicode ms", helvetica, sans-serif; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Δεν γνώριζα ούτε τον Κωστόπουλο ούτε τον Κατσίφα. Αλλά οι προσωπικές γνωριμίες, έξεις, παραδοχές αρνήσεις και ιδεοληψίες είναι αδιάφορες. Γι’ αυτό τα «δυστυχώς», όπως μου έλεγε ο καθηγητής μου, είναι ίσως λάθος… Οι αφηγήσεις είναι για συγκεκριμένα σύνολα, αλλά η αξιοπρέπεια για όλους τους ανθρώπους. Και εκεί φαίνεται να χάνει την μπάλα η κυβέρνηση και όσοι αρέσκονται σε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ίσως όταν ξαναπιάσουν ξανά το νήμα κάποιοι από την αρχή, από τα μαθητικά τα χρόνια θα τους έρθουν στη μνήμη οι διαφορετικοί. Όλοι όμως, όχι μόνο αυτοί, στους οποίους σταθήκανε δίπλα, αλλά και εκείνοι, τους οποίους εγκατέλειψαν…</div>
<div style="margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><span style="font-size: 13px;">Η φωτογραφία </span><span style="font-size: 13px;">είναι από την πλατεία Αγ.Λαζάρου Βύρωνα.</span></i></span></div>
<div style="font-family: arial, "arial unicode ms", helvetica, sans-serif; font-size: 13px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
πηγή κειμένου: <a href="https://slpress.gr/koinonia/zak-katsifas-i-ergaliopoiisi-dio-thanaton/" style="color: #610000; font-weight: bold; line-height: 19.5px; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">https://slpress.gr/koinonia/zak-katsifas-i-ergaliopoiisi-dio-thanaton/</a></div>
</div>
</div>
<br />
<br />
<span class="postdateicon" style="color: #450000; font-family: "arial" , "arial unicode ms" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 16px;">Published: Friday, 02 November 2018 08:30</span><span style="color: #450000; font-family: "arial" , "arial unicode ms" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 16px;"> </span><br />
<br />
<b>Ιστότοπος:</b><br />
<span style="font-size: xx-small;">http://antifono.gr/portal/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1/%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%80%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82/5933-%CE%B6%CE%B1%CE%BA-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AF%CF%86%CE%B1%CF%82,-%CE%B7-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD.html</span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-89294357640828614242017-04-27T10:10:00.002+03:002017-04-27T10:12:10.429+03:00ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΓΙΑΡΕΝΗΣ: Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ<div align="center" style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;"><!--[if gte vml 1]><v:shapetype
id="_x0000_t75" coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t"
path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="Εικόνα_x0020_1" o:spid="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75"
alt="https://blife.gr/wp/wp-content/uploads/2017/04/18110412_1523239671034331_71976966_n.jpg"
style='width:100.5pt;height:100.5pt;visibility:visible'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\F7C8~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg"
o:title="18110412_1523239671034331_71976966_n"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8ObIrPh7CxoHKSOM0lnGRffVghbyHKbaMGGp9rb7y_LJN3ZenijkbgNlvPg33IbeOmEZL4QU9uGs_Y-kBdWQDDaPDiK2pfhhyphenhyphen4ru46pqbMfc21sKkpiZlmhCJRiLW3WH9I474b4aCYIs/s1600/EB8CFC2A72B27EB53E5A2633C3A29D09+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8ObIrPh7CxoHKSOM0lnGRffVghbyHKbaMGGp9rb7y_LJN3ZenijkbgNlvPg33IbeOmEZL4QU9uGs_Y-kBdWQDDaPDiK2pfhhyphenhyphen4ru46pqbMfc21sKkpiZlmhCJRiLW3WH9I474b4aCYIs/s200/EB8CFC2A72B27EB53E5A2633C3A29D09+%25281%2529.jpg" width="133" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXkkqU2KAsG-XW0PttWaM7XZ2h0f41vfUUNFsRARATj9WRyGVnBrLvvZzU70W3HPFZaUX1EV-Dw422ZB3cXTPoFc_LnkYknm78tZ6N7KQ6f17AsGn-_gOonDGBErvfc4NaEND_6VOf9xk/s1600/391937.jpg" imageanchor="1" style="background-color: transparent; display: inline !important; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXkkqU2KAsG-XW0PttWaM7XZ2h0f41vfUUNFsRARATj9WRyGVnBrLvvZzU70W3HPFZaUX1EV-Dw422ZB3cXTPoFc_LnkYknm78tZ6N7KQ6f17AsGn-_gOonDGBErvfc4NaEND_6VOf9xk/s200/391937.jpg" width="131" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsE41FaUI5Rdz2UKglIBOz0-uWzM5I4zNxKYnth_8RnMg9ZiGugNiEDg9-Suc2BuMtwjY9rMAcbWdUjzgskYxn7wtFjKDSWLUyuoxniLDdSLu1ZvJSOEcWGRZuZ_KX-tFPgZ8xvDds_4I/s1600/340723.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsE41FaUI5Rdz2UKglIBOz0-uWzM5I4zNxKYnth_8RnMg9ZiGugNiEDg9-Suc2BuMtwjY9rMAcbWdUjzgskYxn7wtFjKDSWLUyuoxniLDdSLu1ZvJSOEcWGRZuZ_KX-tFPgZ8xvDds_4I/s200/340723.jpg" width="133" /></a></div>
<div align="center" style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<i style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">(Επιμέλεια συνέντευξης </span><span style="background-color: transparent;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Ευγένιου στο </span></span></span></i><span style="color: #555555; font-family: "roboto slab" , sans-serif; font-size: 17.6px;">blife.gr</span><i style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">).</span></span></i></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><b>Θεωρώ
ότι μπορούμε όλοι μας να λειτουργήσουμε αντίστροφα από τον «συνηθισμένο
άνθρωπο», στον οποίο συνήθως το επάγγελμά του καθορίζει και αυτό που είναι (ή
νομίζει ότι είναι) στη ζωή. Μπορούμε δηλαδή, αφού προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε
«αυτό που αληθινά είμαστε» (το πώς γίνεται αυτό είναι μεγάλη συζήτηση και στην
ουσία δεν μπορεί να εκφραστεί λεκτικά), αφού λοιπόν προσπαθήσουμε να το
ανακαλύψουμε, μπορούμε να το «φέρουμε» σε αυτό που κάνουμε για να ζήσουμε.</b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><b>Πιστεύω ότι μπορείς να είσαι λ.χ. ένας έντιμος
έμπορος, ένας βιοτέχνης, ένας εργάτης, ένας γιατρός κ.λπ., που δεν μετράει μόνο
το κέρδος απ’ το επάγγελμά του, ή ένας δημοσιογράφος, ένας καλλιτέχνης, ένας
λογοτέχνης, που ενδιαφέρεται για το καλό και την πρόοδο εκείνων που έρχονται σε
επαφή με τα έργα του και όχι μόνο για την προσωπική του ανάδειξη ή φήμη, ένας
στρατιωτικός που ο ανθρωπισμός και η συμπόνια είναι αυτά που του δείχνουν πώς
να επιτελεί τα καθήκοντά του κ.ο.κ. Αυτό σημαίνει πως έχεις βρει όσα πραγματικά
έχουν αξία στη ζωή και τα «φέρνεις», τα εφαρμόζεις σε ό,τι κάνεις για να
ζήσεις, τα οποία και επηρεάζουν συνακόλουθα θετικά κάθε πτυχή της ζωής σου.
Όλοι μιλάμε σήμερα για το «Ευ ζην», όμως ξεχνάμε ότι το ζητούμενο για να ζεις
καλά είναι να βρεις το «μέτρο» ανάμεσα σε αυτά που σκέφτεσαι, νιώθεις, λες και
τελικά πράττεις, αποφεύγοντας κάθε γενίκευση και κάθε υπερβολή!<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><b>Ο
νους μας αρέσκεται να διαχωρίζει, να κατηγοριοποιεί και να επιλέγει, κι αυτό
δεν είναι απαραίτητα κακό για τις ανάγκες της καθημερινής ζωής μας. Όμως στον
πνευματικό χώρο η διαδικασία είναι αντίστροφη, δηλαδή η μη-διαφοροποίηση και
τελικά η «ένωση». Σίγουρα και στην δυτική και στην ανατολική σκέψη θα βρεθούν
έργα κατώτερα των περιστάσεων, ή έργα που απλώς δεν κατάφεραν να ανέλθουν στο
πνευματικό ύψος που επιχείρησαν να φτάσουν. Όμως το μήνυμα της αληθινής
φιλοσοφίας ή το μήνυμα της αληθινής θρησκείας (ανεξάρτητα από το ένδυμα με το
οποίο φανερώνονται στον κόσμο) είναι ένα, αρκεί να μπορέσει κανείς να το
ανακαλύψει. </b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><b>Η προσεκτική μελέτη των
αρχαίων πηγών δείχνει ότι κατά την αρχαιότητα δεν υπήρχε η σημερινή διαφοροποίηση
μεταξύ φιλοσοφίας και θρησκείας, ούτε στον Ελλαδικό κόσμο, ούτε στην κοντινή ή
μακρινή Ανατολή. Δεν ήταν δύο διαφορετικά πράγματα. Οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν
ολιστικά τα «πνευματικά ζητήματα» και αυτά ήταν πάντοτε «ζυμωμένα» σε ένα
ενιαίο μείγμα, με την καθημερινή τους ζωή και πρακτική. Δεν μιλάμε φυσικά για
όλους τους ανθρώπους, αλλά για εκείνους (δυστυχώς πάντοτε λίγους) που ένιωθαν
μία ιδιαίτερη έλξη προς τα ζητήματα αυτά. Εάν κανείς μελετήσει πολύ και
προσπαθήσει να βιώσει τα διδάγματα της αληθινής φιλοσοφίας, Ανατολής ή Δύσης,
θα διαπιστώσει ότι δεν απέχουν και τόσο πολύ μεταξύ τους όσο αρχικά υποθέτουμε.</b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><b>Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο αρχαιοελληνικός τρόπος σκέψης
διαφέρει από τον ανατολικό (λ.χ. τον ινδικό ή κινέζικο), ίσως λόγω της
διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας των ανθρώπων και των συνθηκών του τρόπου ζωής τους
σε κάθε τόπο, που επέβαλε την διαφορετική εξωτερίκευση των υψηλών διδασκαλιών.
Εάν διαβάσει όμως κανείς «μέσα από τις γραμμές» και δεν αρκεστεί στις
επιφανειακές διαφορές, αντιλαμβάνεται την ενότητα του μηνύματος κάθε αληθινής
φιλοσοφίας ή θρησκείας. <o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><b><u>Δεν
προτείνω, ούτε επιδίδομαι, σε κάποια «συγκριτική έρευνα»</u> ή «εξομοίωση» των
διαφόρων θρησκευτικών ή φιλοσοφικών ρευμάτων, ούτε βέβαια για δημιουργία
κάποιου είδους «πανθρησκείας», όπως πρεσβεύουν ανόητα κατά τη γνώμη μου οι
υπέρμαχοι της λεγόμενης «νέας εποχής» (new age). Κι αυτό γιατί νομίζω ότι και η
νέα πανθρησκεία, θα έφερε εντός της τα μικρόβια που φέρουν ήδη τα υπάρχοντα
θρησκεύματα, με ένα επιπλέον μειονέκτημα: την αποκοπή από το κάλλος και την
συνήθως υπέροχη έκφραση των παραδοσιακών θρησκειών. <o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><b>Θεωρώ
ότι οι εξυψωμένοι πνευματικά άνθρωποι, από όποιο θρήσκευμα κι αν προέρχονται,
αποδεχόμενοι εκείνα τα ουσιώδη που κάθε αληθινή διδασκαλία πρεσβεύει, ποτέ δεν
θα χρειαζόταν να εγκαταλείψουν την «μορφή λατρείας» την οποία αγαπούν ή μέσα
στην οποία μεγάλωσαν και η οποία έχει γι’ αυτούς ιδιαίτερο κάλλος και υπέροχη
έκφραση. Θα κατανοούσαν όμως, ότι κανένας άνθρωπος δεν χρειάζεται να γίνεται
φανατικός, εκδηλώνοντας έτσι μόνον την έλλειψη γνώσης του, την έλλειψη
κατανόησης και τελικά την αφροσύνη του. </b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><b>Ο άνθρωπος που μπορεί να κατανοήσει
το πού βρίσκεται πραγματικά η «καλή ζωή», για εκείνον και τους συνανθρώπους του,
θα γνώριζε πώς να κατακτήσει μόνος του την ελευθερία του και θα διαπίστωνε
βιωματικά, ότι ελεύθερος άνθρωπος πέρα από φανατισμούς και μισαλλοδοξίες, είναι
μόνον εκείνος που εκδηλώνει ένα προσωπικό πιστεύω, το οποίο πηγάζει από τους
διαλογισμούς του και από το φως που έλαβε, και τελικά εκείνος που δρα σύμφωνα
με το πιστεύω του αυτό.<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<b><span style="font-family: "arial" , "sans-serif";">Η
ενασχόληση με την φιλοσοφία είναι ζωή και χαρά! Για τους αρχαίους σοφούς, σε
Ανατολή και Δύση, η φιλοσοφία δεν ήταν η διδασκαλία μίας αφηρημένης «θεωρίας»,
ούτε βέβαια η ερμηνεία κειμένων, όπως γίνεται συνήθως στις μέρες μας στα
σχολεία και στα πανεπιστήμιά μας, αλλά ήταν μία «τέχνη του ζην», δηλαδή ένα
είδος συμπεριφοράς και ένας τρόπος να ζεις καλά, δηλαδή ευδαιμονικά και
ευεργετικά για σένα και τους γύρω σου… </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Πιστεύω γιατί το έχω νιώσει ο ίδιος, ότι
η φιλοσοφία ως «θεραπευτική των παθών», μπορεί να βιωθεί στην πράξη και από τον
«μέσο άνθρωπο” και αυτό είναι ένα σπουδαίο ζητούμενο και σήμερα, στην εποχή της
«μεγάλης κρίσης», και πάντοτε.</span></b></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><b> Δυστυχώς στις μέρες μας, από τρόπος ζωής (modus
vivendi) και άσκηση σοφίας, από «αίρεσις βίου» και «επιμέλεια εαυτού», η
φιλοσοφία (ιδίως η αρχαιοελληνική, που είναι και η πιο «μελετημένη» στα
πανεπιστήμια όλου του κόσμου), έχει μεταλλαχθεί σε «γνωστικό αντικείμενο» και η
διδασκαλία της δεν απευθύνεται πλέον σε ανθρώπους «προς συγκρότηση» με σκοπό να
«είναι» άνθρωποι, αλλά απευθύνεται από «ειδικούς» σε «ειδικούς», με σκοπό να
μάθουν να «συγκροτούν» άλλους «ειδικούς»… </b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkb9EX74uUnxvCIkj-DBzUnf_i5DsDUew9TfPzBj33R6qlsLUf3jH2fyEeL-8ExXzngzv4gUiT6HOZhZeQ6F30U__WR1Mgf-Of6E598J_orznGTlLwTryXhFYE09_GcRrdOnTzKZXcIp0/s1600/b202820.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><b><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkb9EX74uUnxvCIkj-DBzUnf_i5DsDUew9TfPzBj33R6qlsLUf3jH2fyEeL-8ExXzngzv4gUiT6HOZhZeQ6F30U__WR1Mgf-Of6E598J_orznGTlLwTryXhFYE09_GcRrdOnTzKZXcIp0/s200/b202820.jpg" style="cursor: move;" width="132" /></b></a><span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><b>Έτσι λοιπόν η ανατολική φιλοσοφία,
που έχει λιγότερο μελετηθεί ακαδημαϊκά (και επομένως λιγότερο μολυνθεί από τους
ατέρμονους νοητικούς ακροβατισμούς μας), θα μπορούσε να προσφέρει αυτήν ακριβώς
την σπουδαία βοήθεια στον μέσο άνθρωπο: Να τον βοηθήσει να πάρει την απόφαση να
κοιτάξει με απλότητα και «αφέλεια» τον κόσμο, τον εαυτό του, τους άλλους γύρω
του και την μεταξύ τους σχέση ή Λόγο που τους συνδέει… </b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><b>Στο Τάο Τε Τσινγκ
(στροφή 20) ο σοφός γέροντας (Λάο Τσε) της μακρινής Κίνας, μας προτρέπει να
βρούμε αυτήν την αφέλεια και απλότητα, αποφεύγοντας την προσκόλληση στα
πράγματα του κόσμου αυτού, με τα παρακάτω λόγια: </b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<b><span style="font-family: "arial" , "sans-serif";">«<i>Να σ’ αφήνουν ατάραχο, σαν το
νεογέννητο μωρό που δεν χαμογέλασε ακόμη, τα γλέντια των ανθρώπων στα πανηγύρια
και στους ανθισμένους κήπους την Άνοιξη. Εδώ κι εκεί μόνος ας γυρνάς, σαν να
μην έχεις σπίτι.</i></span><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Όλοι
οι άλλοι ας ξοδεύουν άσκοπα την περιουσία τους. Εσύ ας είσαι αμέτοχος σε όλα
αυτά κι ας έχεις μυαλό αφελούς. Οι άλλοι ας είναι φωστήρες, εσύ ας μοιάζεις σαν
να είσαι στο σκοτάδι. Οι άλλοι ας είναι επιδέξιοι και γεμάτοι αυτοπεποίθηση,
εσύ ας μοιάζεις αδέξιος σαν την φουσκωμένη θάλασσα.</span><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> Ας μοιάζεις σαν να πετάς ψηλά, σαν τον αέρα
που δεν λέει να πάψει να φυσάει. Όλοι οι άλλοι ας είναι σε κάτι επιτήδειοι, εσύ
ας μοιάζεις βαρύς κι αδέξιος, σαν τον χωριάτη. Ας νιώθεις μόνος και παράξενος,
εσύ θα τρέφεσαι μονάχα απ’ τη Μεγάλη Μητέρα, το Τάο».</span></i></b></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><b>Συνήθως
πως εκείνο που αναζητάμε τελικά, δεν είναι η Αλήθεια. Γιατί η Αλήθεια δεν είναι
κάτι κρυμμένο που περιμένει να το ανακαλύψει κανείς. Είναι πάντοτε εκεί, παντού
γύρω μας, μπορούμε να την δούμε, παραδείγματος χάριν, στην πρωινή δροσιά που
βρίσκεται κάτω από ένα μικρό φύλλο, στα εξαίσια χρώματα του δειλινού όταν ο
ήλιος σαν «ερυθρό μάτι» χάνεται στο βάθος του ορίζοντα, ή ακόμη και στο μακρινό
αλύχτισμα ενός σκύλου που σταδιακά χάνεται από την ακοή μας μέσα στη σιωπή της
νύχτας. </b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><b>Εκείνο λοιπόν που θα έπρεπε να αναζητάμε, είναι τα εμπόδια, τα
φράγματα, που μας απαγορεύουν να αντιληφθούμε την Αλήθεια. Εάν ανακαλύψουμε τα
εμπόδια, τότε είναι εύκολο να τα υπερβούμε και …απλώς να δούμε! Μέσα στα βιβλία
μου γράφω γι’ αυτά τα εμπόδια και μέσα στη ζωή μου προσπαθώ να τα ανακαλύψω και
να τα φέρω στο φως, πράγμα που δεν είναι βέβαια εύκολο, αφού κάθε φορά παίρνουν
και διαφορετική μορφή. </b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><b>Το εάν η ενασχόλησή μου με τα ζητήματα αυτά με έχει
βοηθήσει ατομικά δεν είναι κάτι για το οποίο μπορώ εγώ να απαντήσω. Το ότι με
έχει επηρεάσει, αυτό είναι δεδομένο, όπως άλλωστε μας επηρεάζει οτιδήποτε
σκεφτόμαστε, λέμε ή κάνουμε στη ζωή! </b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-57UIc7NpRMEgJ9OXjr301S_CkhLxYxuaC7GCDkTUFdLMR5NK-nIGhhAf_-v8UzcQoQidkjqJDAurjwh3wFdAOWLid7wEhDQrJwzdbV4gGRVXoivD5JYM8V6Pr5DPAGM_Qv9etrFQCyo/s1600/18110620_1524074260950872_1509691685_n-e1493191398538.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b><img border="0" height="198" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-57UIc7NpRMEgJ9OXjr301S_CkhLxYxuaC7GCDkTUFdLMR5NK-nIGhhAf_-v8UzcQoQidkjqJDAurjwh3wFdAOWLid7wEhDQrJwzdbV4gGRVXoivD5JYM8V6Pr5DPAGM_Qv9etrFQCyo/s320/18110620_1524074260950872_1509691685_n-e1493191398538.jpg" width="320" /></b></a></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><b>Η ερώτηση που κάνω πάντοτε στον εαυτό μου
(και το κριτήριο για την προσωπική μου καλλιέργεια και εξέλιξη) είναι η εξής:
Άραγε στο πέρασμα της ζωής σου, μεγαλώνει μέσα σου η ευδαιμονία ή ο πόνος και η
αγωνία; Όσο “σοφός” κι αν είσαι, θα απορρίψω το παράδειγμα και τις ιδέες σου,
αν δεν μεγαλώνει μέσα σου και στους ανθρώπους γύρω σου η ευδαιμονία και η
ελευθερία…</b></span></div>
<b><br /></b>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><b>Γεννημένος
σε αυτόν το τόπο γνωρίζω και αγαπώ την ορθόδοξη λατρευτική παράδοση, η οποία
έχει άφατο κάλλος και εσωτερικότητα. Όταν όμως μία θρησκεία γίνεται δόγμα
(θρήσκευμα), νομίζω ότι χάνει κάτι από την βασική σύνδεσή της με την Πηγή της
Ζωής και την δυνατότητα αληθινής προσφοράς του θείου μηνύματος στους πιστούς
της. </b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><b>Λίγοι από τους θρησκευόμενους ανθρώπους βιώνουν πραγματικά μιαν αληθινή
σύνδεση με της Πηγή κάθε Αγαθού και Καλού, όπως λίγοι από τους ασχολούμενους με
την φιλοσοφία καταφέρνουν να ζουν έναν πραγματικά φιλοσοφημένο και καλό βίο. </b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><b>Σε
κάθε περίπτωση, νομίζω ότι δεν τίθεται θέμα οποιασδήποτε σύγκρισης ή
συνδυασμού, για όποιον δεν έχει καταφέρει να βιώσει αυτό που αληθινά έχουν να
προσφέρουν τόσο η αληθινή θρησκεία, όσο και η αληθινή φιλοσοφία.</b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 13.85pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: xx-small;"><b>ΠΗΓΗ:</b> https://blife.gr/2017/04/25/%CE%B5%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%83-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CF%83-%CE%BF-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%83-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84/</span></div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-58130514994420156702017-04-26T23:38:00.003+03:002017-04-26T23:41:29.455+03:00Documenta εν Αθήναις: Εικόνες από μια φάρσα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxdpNOWeM3t6N5kuBDAuRzMlJaFhoCoNvxZLb6EKtmpTEtofdaJ7Fcm3JvH0zsyBRLwTfGd28JNMjTY8WWHJu-y0aZ57sWutaoN3E4m9C5DmNVEELlYSSkrDO_0uoMsw2CIBUjpUCVCUk/s1600/documenta6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="420" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxdpNOWeM3t6N5kuBDAuRzMlJaFhoCoNvxZLb6EKtmpTEtofdaJ7Fcm3JvH0zsyBRLwTfGd28JNMjTY8WWHJu-y0aZ57sWutaoN3E4m9C5DmNVEELlYSSkrDO_0uoMsw2CIBUjpUCVCUk/s640/documenta6.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Ο παλιός ρομαντικός φανταζόταν ότι είναι ποιητής
επειδή ξεχείλιζε από «συναισθήματα». Ο τωρινός κονσεπτουαλιστής οπτασιάζεται
ότι είναι καλλιτέχνης επειδή έχει «ιδέες». Όμως ιδέες και συναισθήματα έχουμε
όλοι, μονοπώλιο στην ευαισθησία και το μυαλό καμιά ομάδα κοινωνική δεν
διαθέτει. Κάθε άλλο μάλιστα. Το ξέρουμε εκ πείρας, ειδικά οι καλλιτέχνες πολλές
φορές υστερούν σε συναισθηματική ή αναλυτική νοημοσύνη. Καταστάσεις που για τον
μέσο άνθρωπο είναι προφανείς, για εκείνους είναι γρίφοι και αξεπέραστα εμπόδια,
φαινόμενο που τόσο σκώμμα και γελοιογραφίες ενέπνευσε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Η τέχνη δεν είναι ούτε «συναισθήματα» ούτε «ιδέες». Η
τέχνη είναι πρώτα απ’ όλα, το λέει η λέξη, τεχνική. Μια ειδική μορφή τεχνικής
προφανώς, μια ειδική νοημοσύνη κατά κάποιον τρόπο, που θα την ονόμαζα
νοημοσύνηαισθητική και που παρέχει στον κάτοχό της την ικανότητα όχι να
αισθανθεί ή να συλλάβει «κάτι» (τούτη την ικανότητα την μοιραζόμαστε όλοι),
αλλά αυτό το «κάτι» να το εκφράσει, να το αποτυπώσει στο υλικό του: λέξεις,
εικόνες, ήχους. Με άλλα λόγια, να το κάνει πράγμα αυθύπαρκτο, αποσπασμένο πια
από τη δική του υποκειμενικότητα, ανοιχτό και προσβάσιμο σε όλους – να του
δώσει μορφή. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Δεν κομίζω γλαύκαν ες Αθήνας, ασφαλώς. Όλα στην τέχνη
είναι μορφή, το περιεχόμενο δεν μετράει, έλεγε ο Νίτσε. Στη λογοτεχνία το θέμα
δεν έχει σημασία, επιμένει ο Παβέζε, θέματα έχουμε όλοι άφθονα, γιατί είμαστε
άνθρωποι. Ο ποιητής γράφει την ιστορία του ζωντανού του σώματος, συμπληρώνει ο
Σεφέρης· το ότι μπορεί να τη γράψει είναι που τον καθιστά ποιητή, ειδάλλως
ζωντανό σώμα έχουμε όλοι. Η λογοτεχνία; 5% έμπνευση και 95% εφίδρωση,
υπερθεματίζει ο Ουμπέρτο Έκο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Με τι έχουμε λοιπόν εδώ να κάνουμε; Τι είναι αυτό που
βλέπουμε κάτω από τη μαρκίζα ενός ακόμη φαραωνικού εικαστικού σώου, εδώ στην
Αττική ή στο Κάσσελ της Έσσης; Νομίζω δύο τινά, αξεχώριστα: την ψευδαίσθηση και
την απάτη. Αν ο συναισθηματισμός ήταν το παραπαίδι του παράφορου ρομαντισμού
του 19ου αιώνα, και επιβιώνει ώς τις μέρες μας στο μελό και στο κιτς της
μαζικής κατανάλωσης, ο εξυπνακισμός που διαποτίζει ώς το κόκκαλο την κατ’
ευφημισμόν visual culture του καιρού μας, αυτό το αλλοπρόσαλλο ανακάτεμα
εξιμπισιονισμού, βερμπαλισμού και κακογουστιάς, είναι γέννημα ενός άλλου
λαϊκισμού, αντίστροφου ωστόσο – εκείνου που έσπειραν τα μοντερνιστικά μανιφέστα
εκατό χρόνια πριν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Πρόκειται για έναν λαϊκισμό ιδιότυπο. Αφετηρία του
ήταν μια μεγαλοφάνταστη όσο και ανόητη ουτοπία. Τι επεδίωξαν, τι οραματίστηκαν,
τι επαγγέλθηκαν όσο τίποτε άλλο οι πιο ακραίοι μοντερνιστές; Μα να εξισώσουν
την τέχνη με τη ζωή, να καταστήσουν τον κάθε άνθρωπο μέτοχο, κοινωνό της
καλλιτεχνικής πράξης. Κοινωνό όχι όμως με την παλιά έννοια της πρόσληψης, της
δεξίωσης του έργου από το κοινό. Για τους αντάρτες του 20ού αιώνα, η ίδια η
διάκριση μεταξύ δημιουργού και κοινού ήταν ύποπτη. Πίσω της έσερνε μνήμες
ιεραρχικές, ταξικές, εξουσιαστικές, από τις οποίες ο καλλιτέχνης, πρόσφατα
χειραφετημένος ο ίδιος από τον βραχνά της Κουρίας ή της Αυλής, αποζητούσε να
απαλλαγεί. Η απόσταση μεταξύ παραγωγού και αποδέκτη έπρεπε να καταργηθεί
διαρρήδην, μέσα στο κάθε άτομο ξεχωριστά έπρεπε να αφυπνιστεί όχι πια ο
φιλότεχνος αλλά ο δημιουργός, τα μέχρι πρότινος ανισοϋψή ήταν καιρός να
ισοζυγιαστούν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Στην πράξη
αποδείχτηκε κάτι παραπάνω από δύσκολο: αδύνατο. Όχι μόνο επειδή οι άνθρωποι της
τέχνης συνηθίζουν να αποδίδουν στο επιτήδευμά τους κοινωνική σημασία υπέρογκη.
(Ως επί το πολύ, οι άνθρωποι τα βγάζουν μια χαρά πέρα και δίχως την τέχνη.)
Αλλά γιατί η δημιουργικότητα, αλίμονο, πάντα σπανίζει, κοινοκτημοσύνη στο
τάλαντο μόνο οι αφελείς προσδοκούν. Έτσι το κοινό, μ’ όλες τις προτροπές και τα
ξεσηκωτικά σαλπίσματα, παρ’ όλα τα μαστιγωτικά βρισίδια, παρέμεινε παθητικός
καταναλωτής: θεατής βολεμένος στον πάγκο του, μαθητευόμενος αδρανής. Και αφού
στάθηκε αδύνατο να ανυψωθεί ο μαθητής ώς την καθέδρα του δασκάλου, ένας ήταν ο
τρόπος: να κατρακυλήσει ο δάσκαλος ώς το θρανίο του μαθητή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Πράγματι, μόνο αν κανείς χάσει εντελώς από τα μάτια
του τα επιτεύγματα του παρελθόντος, μπορεί να πιστέψει πράγματι ότι όλα αυτά τα
σχολικά καμώματα, αυτές οι παιδιάστικες ανοησίες που μας προτείνουν οι
οργανωτές της αθηναίας Documenta, συνιστούν καλλιτεχνική δραστηριότητα. Όπως,
άλλωστε, μόνο αν λησμονήσει κανείς εντελώς τι πέτυχε ένας Κορνάρος ή ένας
Σολωμός, μπορεί να περάσει για ποίηση τις πεντακόσιες ή εξακόσιες συλλογές που
βλέπουν το φως της δημοσιότητας κάτ’ έτος στη γαλανή μας πατρίδα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Στη θεωρία, που τόσο αγαπούν, οι ταγοί της τρέχουσας
art business μπορεί να ποζάρουν, να υποδύονται ρόλους μεγαλεπήβολους. Βοηθάει
εδώ το κοσμοπολίτικό τους τουπέ, η εξτραβαγκάντσα του σνομπ, το συναγελάζεσθαι
με τον περιοδεύοντα θίασο του χρήματος. Στην πράξη, ο κόσμος τους είναι
πληβειακός, τα προϊόντα τους του σωρού, κατασκευές του κυλιόμενου ιμάντα ή του
φασόν. Ήδη ο Μαρινέττι το έλεγε ευθέως, γκρεμίστε τα Μουσεία, ο ίδιος ο
Παρθενώνας δεν πιάνει μία εμπρός σε μια μηχανή αυτοκινήτου ποτισμένη βενζίνη.
Και είναι μόλις τώρα που βλέπουμε την πραγμάτωση των εξαγγελιών του στην πλήρη
τους κλίμακα. Ο αληθινός άθλος των συνοδοιπόρων του δεν ήταν ότι απελευθέρωσαν
τάχα την καλλιτεχνική έκφραση. (Για τους ικανούς αυτή ήταν ανέκαθεν ελεύθερη,
κατά τον στίχο του Γκαίτε ωστόσο: «ελευθερώνει μόνο ο νόμος ο αυστηρός»). Αλλά
ότι εντέλει ανέσκαψαν μέχρι μαρασμού τις ρίζες της, υπονόμευσαν τα παιδευτικά
της θεμέλια, εξανέμισαν τα μορφοπλαστικά της κεκτημένα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Το εντέλει αυτό δεν ήταν εξ αρχής φανερό, ούτε από
τους πάντες σκοπούμενο. Δεν ήταν όμως και τυχαίο. Για να γίνει πράξη το
«όραμα», για να εξισωθεί επιτέλους η τέχνη με τη ζωή, ένας τρόπος υπήρχε: να
απορροφηθεί, να χωνευτεί, να διαλυθεί μέσα της ώσπου να μην απομείνει ίχνος από
δαύτη. Το κάλλος έπρεπε να υποταχθεί στην ασχημία των βιοτικών μέσων όρων (και
κάθε βίωμα κοινό, αισθητικά αδιευθέτητο, είναι ά-σχημο), το εξέχον και το
εξαιρετικό έπρεπε να υποκύψουν στο τετριμμένο και το σύνηθες. Κάθε προηγούμενο
δίδαγμα, κάθε αποθησαυρισμένο σύμβολο, κάθε τεχνοτροπία υποδηλωτική του
παρελθόντος έπρεπε να εξοβελιστεί διότι είχε σφραγιστεί ανεξίτηλα από
καθηλωτικά επιτεύγματα αιώνων. Η ανθρώπινη μορφή στις εικαστικές τέχνες λ.χ.
έπρεπε να εξαλειφθεί διότι ήταν θεμελιωμένη σε μια δεξιοτεχνία απλησίαστη για
το σμάρι των νυν καλουμένων καλλιτεχνών· μόνο ποδοπατώντας την η αφαίρεση
μπορούσε να βαφτίσει τους πάντες ζωγράφους. Μελωδία, αρμονία, τονικότητα είχαν
φτάσει τη μουσική γλώσσα σε ύψη δυσθεώρατα για τους αγχωμένους επιγόνους του
Μπαχ ή του Βέρντι· ο σειραϊσμός και ο αλεατορισμός αντίθετα επέτρεπαν στον πάσα
ένα να καμαρώνει ως μουσουργός. Οι απαιτήσεις του μέτρου και της ρίμας ήδη με
το καλημέρα άφηναν εκτός νυμφώνος το κοπάδι των ποετάστρων· ο ελεύθερος στίχος
όμως σε συνδυασμό με τα ντανταϊστικά και τα υπερρεαλιστικά τραυλίσματα έκανε
και τον αναλφάβητο μαιτρ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Εκατό χρόνια και βάλε μετά, τώρα πια το γνωρίζουμε:
πίσω από την κοψιά του μοντερνιστή ευπατρίδη καραδοκούσε ήδη απ’ την αρχή η
καμπούρα του βάναυσου, πίσω από την υψηλοφροσύνη του εικονοκλάστη, η μνησικακία
του βανδάλου. Μόνο έτσι, βαναυσουργώντας, βανδαλίζοντας το εύμορφο, ήταν
ποτέ δυνατό το άμορφο να βασιλεύσει. Μόνο έτσι, πατώντας σε τέτοιο σκαλί, οι
φλήναφοι μπόρεσαν να αναγορευθούν σε θεωρητικούς, οι τεχνοκράτες σε τεχνοκρίτες
και οι σαλτιμπάγκοι σε αρτίστες, έτοιμους με τα κατορθώματά τους να θαμπώσουν
τη βαλκάνια επαρχία.[1] <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Απ’ αυτή τη σκοπιά, η Documenta ριζώνει βαθιά στις
παλιές εκείνες ψευδαισθήσεις του μοντερνισμού. Είναι το κακορίζικο, μισερό του
δισέγγονο· πιο καλά, το εξάμβλωμα του ποπουλίστικου εξισωτισμού του. Και μας
αποκαλύπτει τι απομένει τελικά απ’ αυτόν ζωντανό, τώρα που πια η τραγικότητά
του εξαερώθηκε: η φάρσα. Για να παραφράσω τον Δ. Σαββόπουλο, μας δείχνει πόσο
ένα γνήσιο κάποτε πάθος τέθηκε στην υπηρεσία ενός οράματος εφιαλτικού. Και πώς
όλα αυτά κατέληξαν εκεί που ήταν επόμενο –η ιστορική πείρα μας το προέλεγε– να
καταλήξουν: στην παρωδία και τη φτήνια. Ένας φιλόσοφος θα σήκωνε απλώς τους
ώμους εμπρός σ’ αυτή την αιώνια, κουραστική ανακύκλιση. Η ετερογονία των
σκοπών… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Η Documenta όμως εικονογραφεί και κάτι άλλο. Πώς η
αρχική αυτή ψευδαίσθηση κατέληξε σήμερα βιομηχανία πολιτιστική, πώς η αυταπάτη
έγινε νέτα σκέτα απάτη. Μια τυπική παρεξήγηση για το πώς παίρνει στροφές η
σημερινή art maschine αποδίδει στον καλλιτέχνη ρόλο δημόσιο, προθέσεις μάλιστα
πολιτικές, καταγγελτικές των κακών κειμένων κ.ο.κ., κ.ο.κ… Κουταμάρες! Όταν
έχεις κάμποσες χιλιάδες «εικαστικούς» αυτής της λογής, εκατό πολυμήχανους
μάνατζερ (τους curators, τα πραγματικά αφεντικά των παραπάνω), δυο-τρεις σχολές
και δέκα κρατικά μουσεία, δεν έχεις ανάγκη το κοινό ούτε τη λεγόμενη δημόσια
σφαίρα. Το μόνο που σου χρειάζεται είναι ο έλεγχος των καλλιτεχνικών θεσμών, οι
πρόθυμοι προβολείς των media και η πρόσβαση στον κρατικό κορβανά – ελληνικό ή
γερμανικό, δεν έχει εδώ σημασία. Σ’ αυτόν πάλι συνεισφέρει ο καθείς μας,
έτσι ώστε στο όνομα της θεραπείας των τεχνών να έχουμε μια τερατώδη αναδιανομή
αντίθετη προς κάθε αρχή του κοινωνικού κράτους: από τους μη έχοντες (τον μέσο
φορολογούμενο) προς τους έχοντες (γιατί τέτοιοι είναι συνήθως όσοι συχνάζουν
και διασκεδάζουν σ’ αυτού του είδους τα πανηγύρια, «ένα εστέτ κοινό 2000
πολυεκατομμυριούχων ή εικαστικών αργόσχολων», όπως έγραψε προσφυώς για το
πανηγυράκι της Documenta ο Μάνος Στεφανίδης). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Ας μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν. Αυτού του είδους η τέχνη
δεν χρειάζεται κοινό. Δεν κομίζει το οιοδήποτε μήνυμα. Βασίλειό της έχει την
αυτοαναφορά. Ο κόσμος της όλος είναι συγκεντρωμένος πέριξ του ομφαλού της. Ένα
χρειάζεται μόνο: την απάθεια και την ανοχή μας· έχει ανάγκη το αυτολογοκρινόμενο
πλήθος που βλέπει βέβαια τον βασιλιά γυμνό, αλλά αντί να ξεσπάσει σε βροντερά
χάχανα και να τον πάρει στο ψιλό, έχει ντρεσαριστεί να μην πιστεύει στα μάτια
του, τρομοκρατημένο από τις μομφές με τις οποίες είναι έτοιμοι να το
κατακεραυνώνουν οι πάσης φύσεως «ειδήμονες» και τα φερέφωνά τους: ότι το γούστο
του είναι παρωχημένο, ότι δεν καταλαβαίνει από περίπλοκα νοήματα, ότι δεν έχει
παιδεία και επίπεδο... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Παλιά ιστορία, άλλωστε. «Βάρβαρο» και «όχλο»
αποκαλούσαν το κοινό ήδη οι συμβολιστές στα τέλη του 19ου αιώνα. Με μια
έννοια, αυτοί και οι μοντέρνοι και οι μεταμοντέρνοι και οι μεταμεταμοντέρνοι
διάδοχοί τους, εκτός από μάστορες της επιθετικής προπαγάνδας είναι και
ιεροεξεταστές, οι πρώτοι εισηγητές της πολιτικής ορθοέπειας. Μοστράροντας την
υποτιθέμενη αυθεντία τους, κάποτε επιστρατεύοντας ακόμη και τη βία (βλέπε λ.χ.
τα καψώνια που σκάρωνε ο Μπρετόν και οι βαστάζοι του ενάντια στον Ροζέ Βιτράκ
και τους αποσυνάγωγους της υπερρεαλιστικής Ακαδημίας· ή το τι τραβάει σήμερα ο
φοιτητάκος στη σχολή που θα τολμήσει να πει ότι από τα χάπενινγκς και τις
βλακώδεις installations προτιμάει το τελάρο…[2]), επιστρατεύοντας κάθε μέσο
λοιπόν, κατάφεραν να φιμώσουν όχι τόσο το κοινό και τον κοινό νου –στην
πλειονότητά τους οι φιλότεχνοι απλώς τους γύρισαν την πλάτη και δεν
ξαναπάτησαν– αλλά την ίδια την κριτική σκέψη. Αυτήν την τελευταία, συνήθως
πετώντας της το κόκκαλο του «υπεράνω»: («τι θες τώρα και μπλέκεις;», «όποιος
ανακατεύεται με τα πίττουρα…»). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Αν το καλοσκεφτούμε πρόκειται για κατόρθωμα, κατόρθωμα
μοναδικό. Ίσως ποτέ τόσο λίγοι δεν ψάρωσαν τόσο πολλούς. Ποτέ κακόγουστη φάρσα
δεν παίχτηκε τόσο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Το ερώτημα είναι: πόσο ακόμη;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"> <o:p></o:p></span><em style="background-color: transparent;"><b><span style="color: firebrick; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 9pt;">Κώστας Κουτσουρέλης</span></b></em></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><i>[1] Φαίνεται όμως μόνο αυτή πια. Στην ίδια την
μητρόπολη το κλίμα τείνει να αντιστραφεί: «Λαογραφικό εγχείρημα», «φετίχ χωρίς
ρηξικέλευθο αναστοχασμό», γράφει στην Zeit ο Hanno Rauterberg για την Documenta
των Αθηνών. «Χονδροειδής αντιαμερικανισμός», «πούρα προπαγάνδα», σημειώνει για
μερικά από τα πολιτικολογούντα εκθέματα η Τageszeitung. Το περιοδικό art
συνοψίζει ήδη στον τίτλο του την ουσία του σώου: «Η ραψωδία των curators». Το
καλύτερο σχόλιο όμως το έχει η Welt. Γράφει εκεί ο Hans-Joachim Müller για τα
400 κιλά ελιές που εκθέτει η Αργεντινή Marta Minujín, η οποία τα προορίζει για
την... καγκελάριο Μέρκελ, ως αποπληρωμή του ελληνικού χρέους.
«"Εννοιολογική τέχνη", λέει η κυρία Minujín. Κουραφέξαλα, λέμε
εμείς».<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><i> [2] Η συγγένεια του μοντερνισμού με τους
ποικίλους ολοκληρωτισμούς, φαιούς ή ερυθρούς, του 20ού αιώνα είναι εξώφθαλμη.
Ιδεολογική και ακτιβιστική εξαλλοσύνη, μισαλλοδοξία, δοξολόγηση της βίας,
περιφρόνηση μέχρι σημείου εξευτέλισης των αντιπάλων και του μέσου ανθρώπου,
δοξολόγηση του ηγέτη-πρωτοπόρου, όλα αυτά απαντούν κατά κόρον στα νεωτερικά
μανιφέστα. «Θα δοξολογήσουμε τον πόλεμο –τη μόνη υγιεινή του κόσμου–, τον μιλιταρισμό,
τους μηνύτορες της ελευθερίας που σπέρνουν τον όλεθρο... Θα καταστρέψουμε τα
μουσεία, τις βιβλιοθήκες, τις ακαδημίες όλων των ειδών» (Μαρινέττι, Μανιφέστο
του φουτουρισμού). «Η στοιχειωδέστερη υπερρεαλιστική πράξη συνίσταται στο να
βγεις στο δρόμο με το περίστροφο στο χέρι και ν' αρχίσεις να πυροβολείς τυχαία
στο πλήθος, όσο πιο πολύ μπορείς.» (Μπρετόν, Δεύτερο Μανιφέστο του
Υπερρεαλισμού). Ο ντανταϊστής Zωρζ Ριμπεμόν-Ντεσσαίν συνέθεσε επί τούτου ένα
Εγκώμιο της βίας: «Τίποτα δεν χάθηκε τόσο νωρίς όσο η βία... Πόλεμος ή
επανάσταση βολεύουν εξίσου, ανάμεσα σε δυο βόμβες τίποτα δεν μας εμποδίζει απ'
το να ονειροπολούμε αραγμένοι στην πολυθρόνα μας». Πρόδρομοι του φασισμού,
συνιδρυτές μάλιστα του Partito Nazionale Fascista ήταν οι φουτουριστές. Συνοδοιπόροι
και απολογητές του ναζισμού και του φασισμού ήταν μερικοί από τους μεγαλύτερους
μοντερνιστές: ο Σελίν, ο Γκόττφρηντ Μπεν, ο Έζρα Πάουντ, o Λε Κορμπυζιέ, η Λένι
Ρίφενσταλ, ο Σαλβαδόρ Νταλί, και αναρίθμητοι άλλοι λιγότερο γνωστοί. Ο
εξπρεσσιονιστής ποιητής Γιοχάννες Ρ. Μπέχερ χρημάτισε πρώτος υπουργός
πολιτισμού και κορυφαίος αξιωματούχος του καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας.
Για να μη μιλήσω για τις στρατιές των μοντερνιστών που, σε Ανατολή και Δύση,
στήριξαν ευθέως τη Σοβιετική Ένωση και τον Στάλιν. Δύο υπερρεαλιστές έφτασαν
στο σημείο να εξιδανικεύσουν την σεξουαλική βία κατά παιδιών – Μπενζαμέν Περέ
και Ανδρέας Εμπειρίκος. </i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;">ΠΗΓΗ: <a href="https://www.bookpress.gr/stiles/eponimos/documenta-2017-athina">https://www.bookpress.gr/stiles/eponimos/documenta-2017-athina</a><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-14723128712810465742016-11-03T09:47:00.004+02:002016-11-03T09:52:09.238+02:00Η συνάντηση της Μήδειας του Ευριπίδη και του Αγίου Ιωάννη του Νηστευτή στο Ιερό της Ήρας Ακραίας-Λιμενίας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjId410R16e1aCheF0fUknXFnfbfTtRGN69OnORmJiLxahUNOLu-lTmlYcBBZ-h73kE2O92PAhmQnCZ5Rf1FE5-BqV05aep7vlZ43PA9576yb99wLN_avtUvHSnWkiYLTDAsbCIw-vNof4/s1600/453741_26-.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjId410R16e1aCheF0fUknXFnfbfTtRGN69OnORmJiLxahUNOLu-lTmlYcBBZ-h73kE2O92PAhmQnCZ5Rf1FE5-BqV05aep7vlZ43PA9576yb99wLN_avtUvHSnWkiYLTDAsbCIw-vNof4/s640/453741_26-.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, 'arial unicode ms', helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Στην Περαχώρα της Κορίνθου μετά την λίμνη Βουλιαγμένης, γνωστή από την αρχαιότητα και ως Πειραίον ή Πειραία ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. το μεγάλο αρχαϊκό ιερό της Ήρας Ακραίας ή Λιμενίας και γνώρισε την μεγαλύτερη ακμή του τον 6ο αιώνα π.Χ. την ίδια εποχή με την περίοδο ακμής της πόλης της Κορίνθου στην οποία ανήκε.</div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, 'arial unicode ms', helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Ο πρώτος μικρών διαστάσεων και αψιδωτός ναός της Ήρας Ακραίας είναι το πρωιμότερο οικοδόμημα στο χώρο. Το 1931 κατά την διάρκεια των ανασκαφών αποκαλύφθηκε το δυτικό άκρο της αψίδας του ναού στη θέση όπου ήταν κτισμένο το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Νηστευτή. Για την συνέχιση της ανασκαφικής έρευνας το εκκλησάκι μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση στο μεσαίο επίπεδο του Ιερού. Από το γεωμετρικό ναό σώζεται σήμερα τμήμα της θεμελίωσης του βόρειου τοίχου.</div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, 'arial unicode ms', helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Τον 6ο αιώνα π.Χ. νέος ναός δωρικού ρυθμού αντικατέστησε τον αψιδωτό ναό των γεωμετρικών χρόνων. Ο χαρακτηρισμός Ακραία προήλθε από τρεις επιγραφές που βρέθηκαν στην δυτική αυλή καθώς και από αγγεία όπου αναγράφεται αυτό το επίθετο της Θεάς. Στο χώρο επίσης του Ιερού υπάρχει βωμός, στοά, δεξαμενές και εστιατόριο που συνδυάζουν δωρικά και ιωνικά στοιχεία φανερώνοντας την διασταύρωση των πολιτισμών σε μια από τις πιο σημαντικές εμπορικές πόλεις της αρχαιότητας.</div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, 'arial unicode ms', helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Οι πρώτες ανασκαφές στο χώρο του Ηραίου διενεργήθηκαν τα έτη 1930-1933 από τον Humphrey Payne (1902-1936) διευθυντή της Βρετανικής Σχολής Αθηνών. Τα ευρήματα του ιερού βρίσκονται προσωρινά σε κάποια από τις αποθήκες του αρχαιολογικού μουσείου Ισθμίας ύστερα από την καταστροφή του μουσείου της Περαχώρας από τον σεισμό του 1981.</div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, 'arial unicode ms', helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Σύμφωνα με τον Ευριπίδη η Μήδεια έθαψε τα παιδιά της στο Ιερό της Ήρας. Προς το τέλος του 7ου Επεισοδίου στίχους 1377-1388 διάβαζουμε τον εξής διάλογο μεταξύ της Μήδειας και του Ιάσονα:<br />
Ιάσονας: Άσ' τους νεκρούς να θάψω και να κλάψω.<br />
Μήδεια: Αμ' όχι! Θα τους θάψω μοναχή μου,<br />
με τούτα μου τα χέρια, θα τους φέρω<br />
στο τέμενος της Ήρας της Ακραίας,<br />
μην πάει κανείς εχτρός και τους ντροπιάσει,<br />
ξεχώνοντας τους τάφους και σε τούτη<br />
τη γη του Σίσυφου, γιορτή θα ορίσω<br />
για καθαρμόν αυτού του ανόσιου φόνου.<br />
Κ' εγώ πηγαίνω στου Ερεχθέα τη χώρα,<br />
με τον Αιγέα, το τέκνο του Πανδίονα,<br />
να συγκαθίσω. Μα εσύ, καθώς σου πρέπει,<br />
θα πας κακήν κακώς, το πικρό τέλος<br />
του καινούργιου του γάμου σου αφού τόδες.</div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, 'arial unicode ms', helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Η τραγωδία Μήδεια του Ευριπίδη διδάχτηκε το 431 π.Χ. ακριβώς την χρονιά που ξέσπασε ο πελοποννησιακός πόλεμος. Η Μήδεια (μέδομαι=προνοώ, φροντίζω, σκέπτομαι) είναι η κατ’εξοχήν μάγισσα-φαρμακός της αρχαιότητας ανιψιά της μάγισσας Κίρκης. Σύμφωνα με την μυθολογία, αφού ερωτεύθηκε τον Ιάσονα επιστράτευσε όλα τα μαγικά της για να τον βοηθήσει στην αργοναυτική εκστρατεία. Για να αργοπορήσει τον πατέρα της Αιήτη, ο οποίος τους καταδίωκε, τεμάχισε τον αδελφό της, Άψυρτο, και σκόρπισε στη θάλασσα τα μέλη του. Στην Ιωλκό αργότερα, ο Ιάσονας την παρακάλεσε να εκδικηθεί τον Πελία, φονιά του πατέρα και του αδελφού του κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του. Η Μήδεια τότε έπεισε τις κόρες του Πελία να τεμαχίσουν το σώμα του πατέρα τους και να το βράσουν, γιατί έτσι δήθεν θα κατόρθωναν να τον κάνουν πάλι νέο.</div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, 'arial unicode ms', helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Μετά την καταδίωξη του ζεύγους των εραστών από το γιο του Πελία, Άκαστο, κατέφυγαν στην Κόρινθο, όπου έζησαν για ένα διάστημα ευτυχισμένοι, μέχρις ότου ο Ιάσονας εγκατέλειψε τη Μήδεια για να μνηστευτεί την κόρη του βασιλιά Κρέοντα, Γλαύκη. Η Μήδεια και πάλι χρησιμοποίησε τα μαγικά της φίλτρα για να εκδικηθεί την αντίζηλή της. Της έστειλε δηλητηριασμένο χιτώνα σαν δώρο για το γάμο της, ο οποίος έβγαζε φλόγες και την έκαψε. Η εκδίκησή της όμως δε σταμάτησε εδώ, αλλά έφτασε στο πιο αποτρόπαιο έγκλημά της. Σκότωσε τα δύο της παιδιά Φέρητα και Μέρμερο, που είχε αποκτήσει με τον Ιάσονα, ανέβηκε μετά σ' ένα άρμα που το έσερναν φτερωτοί δράκοντες και έφτασε στην Αθήνα, όπου ενώθηκε με τον Αιγέα και απέκτησε το Μήδο. Προσπάθησε όμως να δηλητηριάσει το Θησέα κι έτσι ο Αιγέας την έδιωξε κι εκείνη κατέφυγε κοντά στο γιο της, Μήδο, στην Ασία, στη χώρα που από το όνομά της ονομάστηκε Μηδία.</div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, 'arial unicode ms', helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Μέσα από αυτό τον μύθο γίνεται μια προσπάθεια να ερμηνευθεί η καταγωγή του κακού που προκάλεσαν στον αρχαίο ελληνικό κόσμο οι Πέρσες με την εκστρατεία τους. Η Μήδεια είναι ένα καταγωγικός μύθος για τους Πέρσες. Ακόμη και τα κίτρα με την πικρή και σχεδόν φαρμακερή γεύση στην αρχαιότητα είχαν το όνομα μηδικά μήλα. Στο σημείο αυτό ο Ευριπίδης επιστρατεύει τον μύθο για να κάνει κριτική στους Αθηναίους και την αλαζονεία τους τη στιγμή που είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν τον πελοποννησιακό πόλεμο. Αφορμή του πολέμου ήταν η έριδα μεταξύ Κορίνθου και Κερκύρας. Ο Ευριπίδης σταματάει την Μήδειά του τη στιγμή που είναι έτοιμη να φύγει και να πάει στην Αθήνα για να γίνει γυναίκα του Αιγέα, όπου θα προσπαθήσει να δηλητηριάσει τον Θησέα.</div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, 'arial unicode ms', helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Ο Ευριπίδης μέσα από την Μήδεια κριτικάρει την πατριαρχική και πολεμοχαρή αρχαία ελληνική κοινωνία. Αυτό το κατορθώνει παρουσιάζοντας τα κατά τ’ άλλα ειδεχθή εγκλήματα της Μήδειας με συμπόνια και κατανόηση και προβάλλοντας την περιθωριακή θέση της γυναίκας κατά την αρχαιότητα. Ενώ με την κίνηση να βάλλει την Μήδεια να θάψει τα παιδιά της στο Ιερό της Ήρας ερχόμαστε στον χώρο της ειρωνείας και της θεοδικίας, αφού η Ήρα ήταν εκείνη την εποχή η προστάτιδα της οικογένειας. Μια από τις εξουσίες που είχε η Ήρα ήταν να εκδικείται τα παιδιά των αντίζηλών της ρίχνοντάς τους μανία, όπως στον Ηρακλή και τον Διόνυσο.</div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, 'arial unicode ms', helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Ο Ευριπίδης μαθητής του Αναξαγόρα, του Προδίκου, του Πρωταγόρα, του Σωκράτη και θαυμαστής των φιλοσόφων Δημόκριτου και Ηράκλειτου υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους αμφισβητίες και απομυθοποιητές του αρχαίου κόσμου. Γι’ αυτό και ο Λουκιανός τον επιστρατεύει ως απομυθοποιητή του Ομήρου και του Ησιόδου στα έργα του με θέμα τη Σάτιρα του θανάτου και του κάτω κόσμου. Τριάντα χρόνια σχεδόν αργότερα αφού ο πελοποννησιακός πόλεμος έχει εξαθλιώσει τους Αθηναίους βλέπουμε μια στροφή σε ένα θρησκευτικό μυστικισμό (της εποχής ή και δικό του) που αντικατοπτρίζεται στις Βάκχες.</div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, 'arial unicode ms', helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Στο Ιερό της Ήρας Ακραίας-Λιμενίας, όπου ο Ευριπίδης έβαλε τη Μήδεια να θάψει τα παιδιά της χτίστηκε το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννου του νηστευτή Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Ο Άγιος Ιωάννης ο νηστευτής (582-595) είναι γνωστός για το έργο του «Τακτικόν», το οποίο είναι μια συλλογή από εκκλησιαστικούς κανόνες, και με το οποίο εισήγαγε την άσκηση (νηστεία και γονυκλισίες) αντισταθμίζοντας τη μείωση του χρόνου της αποχής από την Θεία Κοινωνία (Θεόδωρος Γιάγκου, Κανονική Παράδοση και Λατρεία). Το έργο αυτό όπως δείχνει η έρευνα είναι πολύ προγενέστερο από τον 6ο αιώνα, πιθανόν κάποιου Ιωάννη μαθητή του Μ. Βασιλείου (Θεόδωρος Γιάγκου Το γνήσιο και νόθο στην Ορθόδοξη κανονική παράδοση). Ο Χρήστος Γιανναράς στο έργο του Ενάντια στη Θρησκεία θεωρεί ότι κανόνες όπως αυτοί που βρίσκονται στο Τακτικό και παρόμοιες συλλογές φανερώνουν έναν εκνομικισμό και μια αλλοτρίωση του πραγματικού εκκλησιαστικού ήθους (Ενάντια στη θρησκεία, σελ. 106 και εξής).</div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, 'arial unicode ms', helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτών των συλλογών είναι ο μισογυνισμός. Στους κανόνες αυτούς οι γυναίκες που αποβάλλουν κατά την κύηση αναγορεύονται και κανονίζονται ως φόνισσες όπως οι φαρμακοί που με διάφορα δηλητήρια προξενούσαν τεχνητή αποβολή. Η άποψη αυτή έχει διαμορφώσει και το περιεχόμενο ευχής για την γυναίκα που έχει αποβάλλει, που προσπαθεί να την "ενισχύσει" αναφέροντας πως αυτό που της συνέβη ήταν φόνος. Σημαντικό είναι ότι η συγκεκριμένη μακροσκελής ευχή είναι νεότερο δημιούργημα και δεν απαντά στα παλιά ευχολόγια (Βαρβερινός Κώδικας, Ευχολόγιο Κωνσταντινουπόλεως).</div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, 'arial unicode ms', helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
Ωστόσο η σύνδεση της Ιστορίας της Μήδειας του Ευριπίδη με τους κανόνες του Αγίου Ιωάννη του νηστευτή φωτίζει όλες αυτές τις διατάξεις για τις φαρμακούς και δείχνει την προσπάθεια για πρόνοια και προστασία της γυναίκας και του βρέφους κατά την ύστερη αρχαιότητα. Τέλος οι διατάξεις αυτές προστατεύουν και τις φαρμακούς αν σκεφτούμε ότι μέχρι την εποχή του Περικλή μεταχειρίζονταν αυτούς τους ασήμαντους κατά τ' άλλα ανθρώπους με ωμό και βίαιο τρόπο, ως αποδιοπομπιαίους τράγους, ενώ σε ορισμένες περιοχές τις έριχναν στη θάλασσα (H. Jeanmaire, Διόνυσος).</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
<em style="color: firebrick;"><strong>Γιώργιος Ντόκος</strong></em></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
<em style="color: firebrick;"><strong><br /></strong></em></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
<u>Βιβλιογραφία</u></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
</div>
<ul>
<li><i>Η μυθολογία των Ελλήνων, Σοφία Ν. Σφυρόερα, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2003</i></li>
<li><i>Διόνυσος, H. Jeanmarie, Βιβλιοπωλείον Κλειώ, 1985</i></li>
<li><i>Το γνήσιο και νόθο στην Ορθόδοξη κανονική παράδοση, Θεόδωρος Γιάγκου, Βόλος 2014 https://www.youtube.com/watch?v=9zsVfIo_1yE</i></li>
<li><i>Κανονική Παράδοση και Λατρεία, Θεόδωρος Γιάγκου, http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/liturgical/ib_1_11.pdf</i></li>
<li><i>Πηδάλιον, Αγαπίου Ιερομονάχου και Νικοδήμου μοναχού, εν Αθήναις 1886</i></li>
<li><i>Ενάντια στη θρησκεία, Χρήστος Γιανναράς, Ίκαρος 2010</i></li>
<li><i>L’ Eucologio Costantinopolitano, Miguel Arranz, EPUEG, Roma 1996</i></li>
<li><i>L’ Eucologio Barberini gr. 336, Edizioni Liturgiche, Roma 2000</i></li>
<li><i>Μήδεια Ευριπίδη, μετάφραση Παντελή Πρεβελάκη,εκδόσεις "ΣΚΟΡΠΙΟΣ", Αθήνα, Ιούνιος 1956</i></li>
<li><i>Μήδεια, Στέλλα Πρόβολου, εκδόσεις Περίπλους 2005</i></li>
<li><i>Τα αρχέτυπα της γυναίκας, Αγγελική Κοτταρίδη, <a href="http://www.archaiologia.gr/wp-content/uploads/2011/07/68-1.pdf" style="color: #610000; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;">http://www.archaiologia.gr/wp-content/uploads/2011/07/68-1.pdf</a></i></li>
<li><i><a href="https://el.wikipedia.org/%CE%9C%CE%AE%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1" style="color: #610000; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;">https://el.wikipedia.org/Μήδεια</a> Ευριπίδης</i></li>
<li><i>Το Ιερό της Ήρας Ακραίας-Λιμενίας, Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, ΛΖ΄ Εφορία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων</i></li>
<li><i>Αρχαιολογικό μουσείο Περαχώρας: Αναξιοποίητο ιστορικό κειμήλιοhttp://loutrakiodusseas.blogspot.gr/2016/05/video_94.html</i></li>
</ul>
<br />
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
www.<a href="http://www.antifono.gr/" style="color: #610000; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;">antifono.gr</a></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 13px; margin-left: 15px; margin-top: 13px; padding: 0px;">
<span style="background-color: transparent; color: blue;">http://antifono.gr/portal/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/5463-%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%AE%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AE%CF%81%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B8%CE%AF%CE%B1%CF%82.html</span><br />
<span style="background-color: transparent;"><br /></span>
<span style="background-color: transparent;"><br /></span></div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-61986127333997919362016-09-19T10:11:00.002+03:002016-09-19T10:12:40.218+03:00Ο Προμηθέας και το θηλυκό στοιχείο <div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0">
<tbody>
<tr>
<td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 9.0pt; padding-right: 9.0pt; padding-top: 0cm;" valign="top"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGGNuZl41m5zGCKBMbdQ6HtSiq-Cvky66GnIj_3taMNPVK4zppEb4dqExw8eXpMLQM9_GMSMSLqqrn5swiDDwJwQOgJiDoflkEHXda1yiGQMAATTpgq7Un-ydOEMU_uLLrN2kVtPrLNZ0/s1600/IMGP4178.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGGNuZl41m5zGCKBMbdQ6HtSiq-Cvky66GnIj_3taMNPVK4zppEb4dqExw8eXpMLQM9_GMSMSLqqrn5swiDDwJwQOgJiDoflkEHXda1yiGQMAATTpgq7Un-ydOEMU_uLLrN2kVtPrLNZ0/s320/IMGP4178.JPG" width="320" /></a></div>
Ο
Προμηθέας πασίγνωστος τιτάνας, εφευρέτης και ευεργέτης της ανθρωπότητας,
εμπεριέχει κάτι το μυστικό ή τουλάχιστον άγνωστο ακόμα και για τις επίσημες
πηγές. Αυτό το κρυφό στοιχείο είναι η γενεαλογία του. <span lang="EN-US"><o:p></o:p></span><br />
<br />
Είναι
γνωστό ότι είναι ο γιος του τιτάνα Ιαπετού, όμως υπάρχει μια απορία για τη
μητέρα του. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τον αδελφό του, τον Επιμηθέα. Οι
υποψήφιες μητέρες είναι η Ασία και η Κλυμένη. Η τελευταία σε μια εκδοχή του
μύθου θεωρείται ως η θυγατέρα του Ωκεανού, γυναίκα του Ιαπετού και φυσικά μητέρα
του Άτλαντα, του Μενοίτιου, του Επιμηθέα και του Προμηθέα. Ενώ η πρώτη ανήκει
σε μια πολυπλοκότερη εκδοχή. Και αυτή είναι θυγατέρα του Ωκεανού. Η μητέρα
της είναι η Τηθύς, η οποία είναι η θυγατέρα του Ουρανού και της Γαίας. Η Ασία
είναι η μητέρα του Προμηθέα ή η γυναίκα του Προμηθέα.<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span><br />
<br />
Συνεπώς
όχι μόνο υπάρχει μια ασάφεια στο πρόσωπο της μητέρας του, αλλά μπορεί να
είναι η γυναίκα του κατά τον Ησίοδο. Αυτό το πρόβλημα της γενεαλογίας του
Προμηθέα, το εκμεταλλεύτηκε ο Αισχύλος στην ομώνυμη τριλογία του. Θεώρησε ότι
όπως δεν ήταν γνωστός από όλους, θα μπορούσε εύκολα να διαμορφώσει τον αρχικό
μύθο. Όμως η ιστορία της μυθολογίας απέδειξ<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span><br />
ε το λάθος του. Τα μοναδικά
στοιχεία που είναι εξασφαλισμένα στη γενεαλογία του Προμηθέα είναι ο πατέρας
του δηλαδή ο Ιαπετός και ο παππούς του ο Ουρανός. <br />
<br />
Το
αρσενικό στοιχείο αποτελεί μια σταθερή βάση ενώ το θηλυκό στοιχείο μπορεί να
προκαλεί κι ένα προηγούμενο σε σχέση με τον Οιδίποδα. Είναι λοιπόν ενδεικτικό
για τον ευεργέτη της ανθρωπότητας να μην υπάρχει ένα θηλυκό στοιχείο; Μήπως
αυτό είναι όντως μια επιλογή, ανάλογη με αυτήν που κάνει ο Αισχύλος στη δίκη
του Ορέστη όταν τον υπερασπίζεται η Αθηνά; Μια επιλογή που χαρακτηρίζει το
κοινωνιολογικό στοιχείο της Αθήνας; Ή προέρχεται από μια ακόμα πιο παλιά
παράδοση που έπαιξε έναν ρόλο σημαντικό στο αξιολογικό σύστημα που αποτελεί ο
ελληνισμός; <span lang="EN-US"><o:p></o:p></span><br />
<br />
Το
θέμα μας εδώ, τουλάχιστον προς το παρόν, δεν είναι να καθορίσουμε ποιες από
αυτές τις επιλογές είναι σωστές αλλά απλώς να αποδείξουμε ότι υπάρχει ανάγκη
μιας ειδικής έρευνας. Επιπλέον αν πράγματι η μητέρα του Προμηθέα είναι η Ασία
διότι θα μπορούσε απλώς να ήταν η γυναίκα του και η Κλυμένη η μητέρα του,
τότε παρουσιάζεται και το σύμπλεγμα του Οιδίποδα αν είναι και η γυναίκα του.
Θα υπήρχε τότε μια αρχαϊκή μορφή του μύθου. Και θα υπήρχε και το θέμα της
αλλαγής φάσης με τον Οιδίποδα που μπορεί να είναι ενδεικτική και της εξέλιξης
της ελληνικής κοινωνίας με τα πρότυπα του Σοφοκλή. <span lang="EN-US"><o:p></o:p></span><br />
<br />
Η
παρέμβαση του τελευταίου θα ήταν τότε όντως σημαντική εφόσον θα είχε
μετατρέψει τη φύση σε ανθρώπινη τραγωδία. Αντιλαμβανόμαστε ότι η αινιγματική
προέλευση του Προμηθέα έχει σημαντικές επιπτώσεις και εκτός του τομέα της
μυθολογίας.<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span><br />
<br />
<div align="center" style="background: #729ADE; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia"; font-size: 10.5pt;"><b>Ν. Λυγερός</b><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" style="background: #729ADE; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia"; font-size: 10.5pt;"><br /></span></div>
<div align="center" style="background: #729ADE; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia";"><span style="font-size: 14px;">http://www.lygeros.org/articles.php?n=1386&l=gr</span></span></div>
<div align="center" style="background: #729ADE; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia";"><span style="font-size: 14px;"><br /></span></span></div>
</td>
</tr>
</tbody></table>
</div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-14998050302482069472016-01-14T11:11:00.001+02:002016-01-14T11:14:58.779+02:00ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin: 9.75pt 0cm 9.75pt 11.25pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ8gg09Gr4W-n-JrDIL8ESvWilWeAGFj5otlE5VJrVYnDuY6DmId5TBtE-K4V-7o_8BwjSv_9uK-zNFw9skmXY6ODGCtZpRHirMLYz45YRBc4_rXxfECM-eVsaN0Wyz-qmVZt-1X7xuvg/s1600/s_n04_2002011-.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ8gg09Gr4W-n-JrDIL8ESvWilWeAGFj5otlE5VJrVYnDuY6DmId5TBtE-K4V-7o_8BwjSv_9uK-zNFw9skmXY6ODGCtZpRHirMLYz45YRBc4_rXxfECM-eVsaN0Wyz-qmVZt-1X7xuvg/s640/s_n04_2002011-.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt;">
<span class="apple-converted-space"><span style="font-family: Arial;"> </span><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b>Ο</b><b> </b></span></span><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b>τεχνολογικός πολιτισμός</b> είναι συγκροτημένος περί το "ωφελιμιστικό
συμφέρον". Γενικότερα δε ο Δυτικός πολιτισμός διακρίνεται δια την
παρατεταμένη περιφρόνησίν του προς την ανθρώπινη υπόστασι : <span style="color: blue;">είναι αυτό το
μακράς διαρκείας σκάνδαλο της ανθρώπινης απληστίας μαζί με την αντίθεσι
πολιτισμού – φύσεως το οποίο τον διαπλάθει .</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span class="s2"> <b>Ο φιλελευθερισμός,</b> ως μετα-πολιτική πρακτική, προσβλέπει και επιβάλλει
την πλήρη ελευθεριότητα και ανεξαρτησία του ατόμου από κάθε είδος περιορισμού
(της λογικής, της ηθικής, της ταυτότητας), απαλλαγμένου από
κάθε προηγούμενο συμβιβασμό, μέσω ενός αχαλίνωτου ναρκισσιστικού
ατομικισμού και πολιτισμικού φιλελευθερισμού . Το υποκείμενο είναι παραδομένο
εις τις ‘’ανάγκες’’ της φύσεώς του.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span class="s2"> Ως <b>Τεχνική</b> ορίζεται ένα τεράστιο σύνολο μέσων, τα οποία επιλέγονται με
κριτήριο την αποτελεσματικότητα ενός δεδομένου πεδίου. Η Τεχνική
αναπτύσσεται αυτονόμως, με ίδιους νόμους, ανεξαρτήτως από το
τι εμείς θέλουμε ή δεν θέλουμε.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin: 9.75pt 0cm 9.75pt 11.25pt; text-align: center;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span class="s2"><b><span style="color: #cc0000;">Δεν
μας υποδουλώνει η Τεχνική αυτή καθαυτή, αλλά η ιερότητα την οποίαν έχουμε
μεταβιβάσει εις αυτήν.</span></b></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span class="apple-converted-space"> <b>Η </b></span><span class="s1"><b>ανθρώπινη φύσις</b> είναι η πλέον ακατέργαστη, η
πλέον αδιαφοροποίητη και η οποία δεν θα έχει αναγνωρίσιμη μορφή (υπόσταση) παρά
μόνον εάν σχηματοποιηθεί και μορφοποιηθεί από τη συμβολική ζωή. Δια του
συμβολισμού, η ανθρώπινη φύσις αποπρογραμματίζει τις γενετικές επιλογές και τα
‘’εγωιστικά γονίδια’’.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt; text-align: justify;">
<span class="s2" style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">
<b>Ο Τεχνοπολιτισμός</b> του μετα-φιλελευθερισμού έχει οικοδομηθεί επί μιας
διεστραμμένης και λανθασμένης ιδέας περί της ανθρώπινης φύσεως, θέτοντας ούτως
εις κίνδυνο και εις μετάπτωσιν προς τον μηδενισμόν, την ύπαρξίν μας.</span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large; line-height: 14.65pt;">Η έδρασις
του είναι επί του ατομοκεντρικού, φεουδαρχικού και ρατσιστικού προστάγματος της
Δύσεως, έναντι του κοινωνικοκεντρικού προστάγματος της Ανατολής, θέσει
και πορεία αντιθετική, ασύμπτωτη,ανεστραμμένη.</span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt; text-align: justify;">
<span class="s2" style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b> Η Ανατολή εκφράζει και εκφράζεται <u>δια του μυστηρίου, ήτοι της μυήσεως</u>
εις άλλον τρόπον κατανοήσεως και προσλήψεως του κόσμου. </b></span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span class="s2"><b> Δια δε του συμβολικού
τρόπου ζωής, ο άνθρωπος δύναται να αισθητοποιήσει τις δυνατότητες του κόσμου με
ποιοτική διάσταση πέραν εκείνης της καθημερινότητας.</b></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt; text-align: justify;">
<span class="s2" style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt; text-align: justify;">
<span class="s2"><b style="line-height: 19.5px; text-align: left;"><span style="color: firebrick; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><em>Δημήτριος Κ. Γερούκαλης</em></span></b></span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt; text-align: justify;">
<span class="s2"><b><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"><br /></span></b></span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt; text-align: justify;">
<span class="s2"><b><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"><br /></span></b></span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt; text-align: justify;">
<span class="s2"><b><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"><br /></span></b></span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt; text-align: justify;">
<span class="s2"><b><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΠΗΓΗ: ΑΝΤΙΦΩΝΟ</span></b></span></div>
<div class="p1" style="background: white; line-height: 14.65pt; margin-bottom: 9.75pt; margin-left: 11.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 9.75pt; text-align: justify;">
<b style="color: blue; font-family: Arial; font-size: x-small; line-height: 19.5333px;">http://www.antifono.gr/portal/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BF-%CF%87%CE%AC%CE%BF%CF%82/5200-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C,-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%8E%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%B5%CF%83%CF%87%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82.html</b></div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-6249518214789370482016-01-11T09:49:00.003+02:002016-01-11T09:49:28.327+02:00Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των «εσωτερικών συγκρούσεων»<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ90QXNvReWI11s4aEoI7z_v-QPbIGn38GfXAzjLvhHIWzbJnAF89lE3YV7ujc98X9KauH3HhFvKU1klhrLHQaCr8aPYoTO1H0jUP4f0pjt9PI8yUZtiaAq5y_vv5gWzADd51q-iKMtH0/s1600/Human-Brain-Project-.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ90QXNvReWI11s4aEoI7z_v-QPbIGn38GfXAzjLvhHIWzbJnAF89lE3YV7ujc98X9KauH3HhFvKU1klhrLHQaCr8aPYoTO1H0jUP4f0pjt9PI8yUZtiaAq5y_vv5gWzADd51q-iKMtH0/s400/Human-Brain-Project-.jpg" width="400" /></a></div>
<div align="center" style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<strong style="line-height: 21pt;"><i><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Η νέα ιατρική του γιατρού Χάμερ</span></i></strong></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Ο γιατρός Ρίκε Γκέερτ Χάμερ
(Ryke Geerd Hamer) υπήρξε για πολλά χρόνια διευθυντής σε μια γερμανική κλινική.
Η προνομιούχος θέση του, του επέτρεψε να συναντήσει πολλούς καρκινοπαθείς.
Χάρις στις περιστάσεις, στην τύχη και στην λεπτομερή παρατήρηση, ο Χάμερ
ανακάλυψε τους θεμελιώδεις νόμους που εξηγούν το μηχανισμό της εμφάνισης όλων
των καρκίνων και όλων των ασθενειών. Στην περίπτωση αυτού του γιατρού, μπορούμε
πραγματικά να μιλήσουμε για νόμους, αφού οι επαληθεύσεις που έγιναν από τον
ίδιο και από άλλους ερευνητές και θεραπευτές έδειξαν ότι όλοι ισχύουν στις 100%
των περιπτώσεων, πράγμα το οποίο δεν είχε ποτέ συμβεί έως τότε στην ιστορία της
ιατρικής.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Ο ατσαλένιος νόμος του καρκίνου
που διατυπώθηκε από τον Ρίκε Γκέερτ Χάμερ είναι ο εξής:<strong> ” Όλοι οι καρκίνοι προκαλούνται και
ενεργοποιούνται από έντονες και βίαιες εσωτερικές συγκρούσεις που τις βιώνουμε
χωρίς να τις εκφράζουμε. Η φύση της εσωτερικής σύγκρουσης καθορίζει την περιοχή
του εγκεφάλου που θα πληγεί και το όργανο στο οποίο θα εντοπισθεί η ασθένεια</strong>.
” Παρατήρησε λοιπόν ότι οι ασθενείς που είχαν καρκίνο των οστών, για
παράδειγμα, είχαν όλοι βιώσει κάποιο σοκ, κάποιο στρες, κάποια έντονη και βίαιη
(αιφνίδια) εσωτερική σύγκρουση κατά την οποία αισθάνθηκαν υποτιμημένοι.
Επιπροσθέτως, παρατήρησε ότι σε όλους τους ασθενείς που είχαν προσβληθεί από
τον ίδιο καρκίνο, είχε εμφανισθεί ένα σημάδι στην ίδια συγκεκριμένη περιοχή του
εγκεφάλου τους. Έτσι, ανακάλυψε ότι σε κάθε τύπο στρες αντιστοιχούσε η ίδια
συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου και το ίδιο συγκεκριμένο όργανο, πάντα το
ίδιο.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Ο καρκίνος των οστών</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> αντιστοιχεί στην εσωτερική σύγκρουση της υποτίμησης.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Ο καρκίνος των πνευμόνων</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> στη έντονο φόβο του θανάτου.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Ο καρκίνος του αριστερού
στήθους</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> σε μια γυναίκα
δεξιόχειρα, στη έντονη εσωτερική σύγκρουση σε σχέση με ένα παιδί (πραγματικό,
εικονικό, φανταστικό ή συμβολικό).</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Ο καρκίνος του δεξιού στήθους</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> σε μια δεξιόχειρα γυναίκα αντιστοιχεί σε εσωτερική σύγκρουση
γενικά με τον σύντροφο (σε μια γυναίκα αριστερόχειρα, οι αντιστοιχίες
αντιστρέφονται).</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Ο καρκίνος του προστάτη</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> αντιστοιχεί στη σεξουαλική εσωτερική σύγκρουση (πραγματική ή
συμβολική) σε σχέση με τα παιδιά ή τους απογόνους (ή την ικανότητα
δημιουργίας). <strong>Και ούτω καθεξής,
για όλους τους καρκίνους.</strong></span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Αυτός ο νόμος έχει επιβεβαιωθεί
εδώ και σχεδόν 20 χρόνια από εκατοντάδες θεραπευτές</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> (εκπαιδευμένους από τον Χάμερ ή τους διαδόχους του), σε
δεκάδες χιλιάδες ασθενείς, χωρίς εξαίρεση. Αυτό που είναι φανταστικό σε αυτήν
την ανακάλυψη, είναι ότι ο μηχανισμός: «σύγκρουση – εγκέφαλος – όργανο»
λειτουργεί και προς τις δύο κατευθύνσεις. Για να το πούμε και αλλιώς, όσο η
εσωτερική σύγκρουση είναι ενεργή, η περιοχή του εγκεφάλου που δραστηριοποιείται
δίνει διαταγή στη βιολογική διαδικασία να παραγάγει καρκινικά κύτταρα στο
όργανο που διαλέχτηκε για να εκφράσει την ανισορροπία. Αντιθέτως, όταν το άτομο
λύσει την εσωτερική του σύγκρουση (με οποιονδήποτε τρόπο και αν το κάνει αυτό)
και βάλει τέλος στο έντονο στρες του, η ίδια περιοχή του εγκεφάλου αντιστρέφει
το πρόγραμμα και δίνει αμέσως διαταγή στη βιολογική διαδικασία, να σταματήσει
την παραγωγή καρκινικών κυττάρων και να καταστρέψει τον όγκο που έχει
δημιουργηθεί στο όργανο …</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Έτσι σήμερα, αρκετές χιλιάδες ιατρικοί
φάκελοι θεραπειών έχουν σχηματιστεί και συγκεντρωθεί από τον γιατρό Χάμερ και
τους διαδόχους του</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">. Μέσα σε αυτούς τους φακέλους,
απαριθμούνται πολλές αποθεραπείες τις οποίες η επίσημη ιατρική χαρακτηρίζει ως
« αυθόρμητες, ανεξήγητες ή αξιοθαύμαστες» : έτσι, ανιχνεύσεις (με σκάνερ),
αναλύσεις αίματος, ακτινογραφίες, υποβολές εκθέσεων που έγιναν σε νοσοκομεία,
αποδεικνύουν ότι ασθενείς έχουν θεραπευθεί εντελώς από καρκίνους, λευχαιμίες,
σκληρύνσεις κατά πλάκας, μυοπάθειες, διάφορες εκφυλιστικές ασθένειες, κωφώσεις,
σοβαρές διαταραχές της όρασης, ψωριάσεις, αλλεργίες, κ.λπ., χωρίς να προσφύγουν
στη χημειοθεραπεία, την ακτινοθεραπεία, τη χειρουργική επέμβαση ή άλλες
κλασικές θεραπείες που ορίζονται από την ιατρική.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Και όμως, πολλοί από αυτούς
ήταν καταδικασμένοι από την επίσημη ιατρική, που είχε βεβαιώσει ότι ήταν
ανίατοι, ότι θα πεθάνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια μιας από
τις αναρίθμητες δίκες εναντίον του γιατρού Χάμερ στις οποίες ενάγων ήταν ο
ιατρικός σύλλογος, ο δικηγόρος του Χάμερ είχε ζητήσει από το δικαστήριο να
συγκρίνει το ποσοστό, σε εθνική κλίμακα, όσων επέζησαν από καρκίνο, με το
ποσοστό όσων επέζησαν από καρκίνο ανάμεσα στους ασθενείς του πελάτη του
(λαμβάνοντας υπόψη ότι μερικοί από αυτούς είχαν απευθυνθεί σ’ αυτόν, μερικές
φορές στο τελευταίο τους στάδιο, απελπισμένοι, αφού είχαν δοκιμάσει τα πάντα).</span><span lang="EN-US" style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-ansi-language: EN-US; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> Αυτή η σύγκριση παρουσίασε με περιφανή τρόπο
την ανωτερότητα της προσέγγισής του Χάμερ, σε σχέση με την προσέγγιση της
επιστημονικής ιατρικής και ολόκληρου του οπλοστασίου της: 95% επιβίωση για
περισσότερα από 5 χρόνια για τον Χάμερ, απέναντι στο 30% κατά μέσο όρο, σε
εθνική κλίμακα στη Γερμανία.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση
που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των «εσωτερικών συγκρούσεων»</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Εάν σταματούσα εδώ την
παρουσίασή μου, θα σας άφηνα πιθανώς αμήχανους και με πολλές αμφιβολίες. Εάν
δεν καταλάβουμε σε τι πραγματικά χρησιμεύει η ασθένεια, από βιολογική άποψη, οι
θεραπείες μπορεί να φανούν μαγικές. Για να το καταλάβουμε αυτό, ο γιατρός Χάμερ
έδωσε πρώτα-πρώτα ένα παράδειγμα παρμένο από την ζωική βιολογία: αυτό μιας
αλεπούς που βρέθηκε σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την επιβίωσή της.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Ας φανταστούμε ότι μια αλεπού
δεν έχει καταφέρει να πιάσει την παραμικρή λεία εδώ και τρεις μέρες. Βρίσκεται
σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την σωματική της επιβίωση, όταν
επιτέλους, καταφέρνει να αιχμαλωτίσει ένα μικρό κουνέλι που περνάει από εκεί.
Τη στιγμή που ετοιμάζεται να το δαγκώσει, να το ξεσκίσει, να το φάει, η αλεπού
ακούει έναν από τους χειρότερους εχθρούς της να πλησιάζει : τον κυνηγό. Και
τώρα η αλεπού μας βρίσκεται σε τρομερό δίλημμα, ανάμεσα σε δύο απειλές : εάν
φάει το γεύμα της, για να ικανοποιήσει την ανάγκη της για τροφή, κινδυνεύει να
σκοτωθεί με την κοιλιά γεμάτη · εάν το σκάσει, αφήνοντας τη λεία της, κινδυνεύει
ίσως να πεθάνει της πείνας λίγο αργότερα. Για να βγει από αυτό το δίλημμα,
αποφασίζει να καταπιεί ολόκληρο το πόδι του κουνελιού και να φύγει μακριά.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Εκείνη την στιγμή, ένας άλλος
κίνδυνος απειλεί την αλεπού : κινδυνεύει να πεθάνει από απόφραξη εντέρου, επειδή
αυτό το ολόκληρο πόδι δεν μπορεί ούτε να ξανανεβεί από το στομάχι, ούτε να
συνεχίσει τη διαδρομή του μέσα στο έντερο. Βρισκόμαστε, λέει ο Χάμερ, μπροστά
σε μια έντονη και βίαιη εσωτερική σύγκρουση που σχετίζεται με την ανάγκη να
χωνευτεί κάτι. </span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><strong>Για να λύσει αυτό
το πρόβλημα, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί την τέλεια λύση που θα εξασφαλίσει την
επιβίωση του ατόμου :</strong> ενεργοποιεί ένα πρόγραμμα παραγωγής
πεπτικών υπερκυττάρων στα τοιχώματα του στομαχιού. Στόχος: η χώνεψη του ποδιού
που έχει σφηνώσει στο στομάχι, να γίνει πέντε φορές πιο γρήγορα και πέντε φορές
καλύτερα. Όσο ο στόχος δεν επιτυγχάνεται, ο εγκέφαλος συνεχίζει να διατάζει την
παραγωγή αυτών των πεπτικών υπερκυττάρων που έχουν σαφώς ανώτερες επιδόσεις από
τα κανονικά. </span><span lang="EN-US" style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-ansi-language: EN-US; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Αλλά μόλις το πόδι χωνευθεί
εντελώς, μια διαδικασία βιοανάδρασης ενημερώνει τον εγκέφαλο ότι ο στόχος έχει
επιτευχθεί. Στη στιγμή ο εγκέφαλος βάζει τέλος στο πρόγραμμα της παραγωγής και
δίνει διαταγή να εξαλειφθούν αυτά τα υπερκύτταρα, που θα απέβαιναν επικίνδυνα
εάν παρέμεναν στο στομάχι. Μερικές ημέρες αργότερα, εάν ναρκώσουμε την αλεπού
και εξετάσουμε τα τοιχώματα του στομαχιού της, θα μπορέσουμε να παρατηρήσουμε
ουλές, μάρτυρες της πρόσφατης εξάλειψης των υπερκυττάρων.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Συμπέρασμα :</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> χάρη σε αυτόν τον προγραμματισμό ,τον εγγεγραμμένο στη
βιολογική διαδικασία εδώ και εκατομμύρια χρόνια, ο εγκέφαλος της αλεπούς
διάλεξε την καλύτερη ανάμεσα σε όλες τις λύσεις, έτσι ώστε να εξασφαλίσει την
επιβίωσή της. Το μόνο που δεν σας είπα ακόμη, είναι ότι αυτά τα υπερκύτταρα
είναι αυτό που κοινώς αποκαλούμε, καρκινικά κύτταρα του στομαχιού !</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Έτσι, σύμφωνα με τους Χάμερ και
Σαμπά, βάσει επαληθεύσεων που έγιναν στο εργαστήριο, αυτό που αποκαλούμε
καρκινικό κύτταρο έχει τις ίδιες λειτουργίες με ένα κανονικό κύτταρο, αλλά με
πολλαπλάσιες επιδόσεις. Ένα καρκινικό κύτταρο στομαχιού χωνεύει πολύ πιο
γρήγορα και δυνατά από ένα κανονικό κύτταρο. Ένα καρκινικό κύτταρο παγκρέατος
παράγει πολύ περισσότερη ινσουλίνη, ένα καρκινικό κύτταρο του στήθους παράγει
πολύ περισσότερο γάλα, ένα καρκινικό κύτταρο πνεύμονα έχει πολύ μεγαλύτερη
ικανότητα ανταλλαγής οξυγόνου αίματος, ένα καρκινικό κύτταρο νεφρού φιλτράρει
σαφώς περισσότερο, κ.λπ..</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Ας σημειώσουμε, μια και το
έφερε ο λόγος, ότι ο γιατρός Κλωντ Σαμπά (Claude Sabbah) γενίκευσε τις
ανακαλύψεις του Χάμερ αποδεικνύοντας ότι όλες οι ασθένειες, όποιες και αν είναι
αυτές (από την πιο καλοήθη ως την πιο σοβαρή), είναι αποτέλεσμα κάποιου σοκ ή
στρες που το βιώσαμε χωρίς να το εκφράσουμε, και ενεργοποιούνται από τον
εγκέφαλο, ως η τέλεια λύση για την εξασφάλιση της επιβίωσης.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Γιατί πεθαίνουμε από τις
ασθένειές μας?</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Τότε, θα μου πείτε, εάν οι
ασθένειες είναι οι τέλειες λύσεις που είναι γραμμένες στη βιολογική διαδικασία
για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας, γιατί πεθαίνουμε από καρκίνο ή άλλες
ασθένειες; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να καταλάβουμε, με
ποιο τρόπο επεξεργάζεται ο εγκέφαλός μας τις πληροφορίες που φτάνουν σ’ αυτόν.
Δηλαδή πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο εγκέφαλος δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα
σε μια πραγματική και μια φανταστική, εικονική ή συμβολική πληροφορία. Για να
το αποδείξουμε, ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα ·</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">– Εάν ξαφνικά βρεθείτε όρθιος
στο χείλος της χωρίς παραπέτο στέγης ενός 20όροφου κτιρίου, ο εγκέφαλός σας θα
ερμηνεύσει αυτήν την κατάσταση ως πραγματικό κίνδυνο: θα ενεργοποιήσει μια
σειρά φυσιολογικών αντιδράσεων και ανακλαστικών συμπεριφοράς (άνοδος του
ποσοστού της αδρεναλίνης, επιτάχυνση του καρδιακού παλμού, άγχος, ίλιγγος,
κ.λπ.). Εδώ, έχει επεξεργαστεί μια πραγματική πληροφορία ·</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">– Εάν, διαβάζοντας το παραπάνω
παράδειγμα, φανταστήκατε τον εαυτό σας σ’ αυτή τη θέση, πιθανώς ο εγκέφαλός σας
να ενεργοποίησε τις ίδιες αντιδράσεις. Εντούτοις, δεν βρισκόσαστε πραγματικά σε
κίνδυνο, αφού ήσασταν καθισμένος και διαβάζατε. Ο εγκέφαλός σας όμως
επεξεργάστηκε μια φανταστική πληροφορία, σαν να ήταν πραγματική ·</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">– Εάν, τώρα, κατά τη διάρκεια
ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή κάποιας κινηματογραφικής προβολής, το σενάριο σάς
προβάλει στο χείλος μιας στέγης, με το κενό από κάτω, σκηνή τραβηγμένη από την
οπτική γωνία του ήρωα, και εάν είστε αρκετά βυθισμένος, συνεπαρμένος μέσα στην
εικόνα, ο εγκέφαλός θα αντιδράσει και πάλι με το ίδιο τρόπο. Εδώ, θα έχει
επεξεργαστεί μια εικονική πληροφορία σα να ήταν πραγματική ·</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">– Και τέλος, εάν σας
ανακοινώσουν ξαφνικά ότι η επιχείρηση στην οποία εργάζεστε κήρυξε πτώχευση, τη
στιγμή που εσείς έχετε μόλις πάρει ένα μεγάλο δάνειο από την τράπεζα, θα
αισθανθείτε ίσως τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια σας. Ο εγκέφαλος θα
ενεργοποιήσει και πάλι τις ίδιες αντιδράσεις, παρόλο που ή άβυσσος που έχετε
μπροστά σας, δεν είναι παρά συμβολική. Έτσι, θα έχει επεξεργαστεί μια συμβολική
πληροφορία σα να ήταν πραγματική.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Εάν κατανοήσετε αυτό το
παράδειγμα, θα καταλάβετε εύκολα ότι ό,τι λέμε, ό,τι σκεφτόμαστε εκλαμβάνεται
από τον εγκέφαλό μας ως πραγματική πληροφορία, την οποία έχει υποχρέωση να
επεξεργαστεί, ως υπερυπολογιστής. Έτσι εάν, μιλώντας για ένα φίλο, πείτε: ”
αυτό δεν θα του συγχωρήσω ποτέ. Δεν θα μπορέσω ποτέ να το χωνέψω “, και αυτή η
φράση πραγματικά αντανακλά αυτό που έντονα αισθάνεστε, τότε ο εγκέφαλός σας θα
λάβει αυτήν την συμβολική πληροφορία και θα την επεξεργαστεί σα να ήταν
πραγματική. Εάν η σύγκρουση που βιώνετε στη σχέση σας με το άλλο άτομο είναι
πολύ έντονη και δεν καταφέρνετε να εκφράσετε όλη τη δυσαρέσκεια που αισθάνεστε,
είναι πολύ πιθανό ο εγκέφαλος να ξεκινήσει πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών
υπερκυττάρων (δηλαδή καρκινικών κυττάρων) για να χωνέψει αυτό που δεν μπορείτε
να χωνέψετε…</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Η διαφορά με την περίπτωση του
ποδιού που σφήνωσε στο στομάχι της αλεπούς, είναι ότι εάν δεν συμφιλιωθείτε με
τον φίλο σας, εάν παραμείνετε στις θέσεις σας, εάν δεν τον συγχωρέσετε, δεν θα
μπορέσετε πράγματι ποτέ να χωνέψετε αυτό που σας έκανε. Κατά συνέπεια ο
εγκέφαλός σας θα συνεχίζει να λαμβάνει το μήνυμα ότι κάτι δεν έχει ακόμη
χωνευθεί. Και υπάκουα, θα συνεχίζει το πρόγραμμα της παραγωγής καρκινικών
κυττάρων. Μαντεύετε τη συνέχεια : αργά ή γρήγορα, εξαιτίας της ανώμαλα
υπερβολικής ικανότητας πέψης, θα αρχίσετε να αισθάνεστε πόνους, οι τροφές δεν
θα χωνεύονται σωστά. Θα σας γίνει τότε διάγνωση καρκίνου του στομάχου, που οι
γιατροί θα προσπαθήσουν να εξαφανίσουν με τα διάφορα μέσα που έχουν στη διάθεσή
τους.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Αλλά αρχίζετε να μαντεύετε αυτό
που υπάρχει κίνδυνος να επακολουθήσει. Ακόμα και αν σας έκαναν ολική αφαίρεση
στομάχου, ο εγκέφαλός σας θα συνέχιζε να δίνει την εντολή για την παραγωγή
καρκινικών κυττάρων στην περιοχή του σώματος όπου βρισκόταν το στομάχι.
Κάποιους μήνες αργότερα, οι γιατροί θα ανακάλυπταν αυτό που θα ονόμαζαν
υποτροπή ή μετάσταση, ενώ αυτό δεν θα ήταν παρά η συνέχιση του προγράμματος που
είχε ξεκινήσει ο εγκέφαλός σας, βασιζόμενος σε μια συμβολική πληροφορία σχετικά
με την σύγκρουση που βιώσατε με κάποιο φίλο.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Για να πάμε ακόμη μακρύτερα,
εάν σοκαριστείτε από την απαισιόδοξη διάγνωση του καρκινολόγου σας και
αισθανθείτε μεγάλο φόβο θανάτου, ο εγκέφαλός σας θα αρχίσει καινούργιο
πρόγραμμα παραγωγής υπερκυττάρων ,στον πνεύμονα, που αργότερα θα χαρακτηριστεί
από τους γιατρούς καρκίνος του πνεύμονα. <strong>Και ούτω καθεξής, μέχρις ότου επέλθει ο θάνατος.</strong></span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Πώς να προλάβουμε τις ασθένειες
και πώς να τις θεραπεύσουμε;</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Στο τελευταίο μου βιβλίο «Η
γλώσσα της θεραπείας» έχω περιγράψει λεπτομερώς τις διαδικασίες που, ξεκινώντας
από έντονα ψυχικά σοκ ή μεγάλο στρες, καθορίζουν και προκαλούν τις σωματικές
ασθένειές μας. Στα πλαίσια αυτού του άρθρου μου φαίνεται άχρηστο να προχωρήσω
βαθύτερα, αφού η ίδια λογική ισχύει για όλες τις ασθένειες, ανεξάρτητα από τον
βαθμό έντασης και σοβαρότητάς τους.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Αυτό που πρέπει να
συγκρατήσουμε από όλα αυτά είναι, ότι από τη μια, ο εγκέφαλος δε σφάλει ποτέ
και από την άλλη, ότι αυτός είναι που ενεργοποιεί όλες τις «ασθένειες» έτσι
ώστε να εγγυηθεί στο άτομο τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης. Είναι φανερό
ότι το ενδιαφέρον μιας τέτοιας θεώρησης είναι τεράστιο. Πράγματι, για πρώτη
φορά στην ιστορία της ιατρικής, καμιά πάθηση, καμιά ανισορροπία μας δεν
οφείλεται στην τύχη. Όλα εκδηλώνονται σύμφωνα με τους αμετάβλητους νόμους της
Βιολογίας των Ζωντανών Όντων, όπως λέει ο γιατρός Κλωντ Σαμπά.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα, ότι
εάν μάθετε τους νόμους της Νέας Ιατρικής του Ρίκε Γκέερτ Χάμερ ή της Ολιστικής
Βιολογίας του Κλωντ Σαμπά,</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> που
είναι αμετάβλητοι όσο και οι νόμοι της φυσικής ή της χημείας, θα μπορείτε όχι
μόνο να καταλάβετε από πού προέρχονται όλες οι ασθένειές σας, αλλά κυρίως θα
μπορείτε να τις προλαμβάνετε και να τις θεραπεύετε. Πώς ; Μαθαίνοντας τις
βασικές αρχές της επικοινωνίας τις οποίες κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να κατέχει :
το να εκφράζει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του, να τολμά να αντιπαρατίθεται
στους άλλους (με σεβασμό βέβαια), να αναγνωρίζει και να δέχεται την
πραγματικότητα όπως αυτή είναι, οι πράξεις του να είναι προσαρμοσμένες στην
πραγματικότητα, να τελειώνει τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχει με
τους άλλους, να συγχωρεί. Ας πάρουμε αυτές τις αρχές μία μία, για να εξετάσουμε
με ποιο τρόπο μπορούν να μας κάνουν να αποφύγουμε τις ασθένειες ή να μας
θεραπεύσουν…</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">– να εκφράζουμε τις ανάγκες μας
:</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> πολλές απογοητεύσεις, πολλές
καταστάσεις στρες προέρχονται από το γεγονός ότι αφενός, λίγοι είναι οι
άνθρωποι που γνωρίζουν συνειδητά τις αληθινές ανάγκες τους και αφετέρου, ακόμη
πιο σπάνιοι είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να τις εκφράσουν με κατάλληλο
τρόπο. Συνεπώς, συσσωρεύουμε μίση και μνησικακίες, μένουμε μπλοκαρισμένοι σε
αδιέξοδα. Αισθανόμαστε βέβαια ότι κάτι δεν μας ταιριάζει, αλλά δεν γνωρίζουμε
πώς να ξεφύγουμε. Μας συμβαίνουν συχνά απαράδεκτα πράγματα. Εντούτοις τα
δεχόμαστε, επειδή δεν γνωρίζουμε ούτε καν τα όριά μας, σχετικά με το τι θέλουμε
και τι δεν θέλουμε, τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Το να ξαναμάθουμε να
αναγνωρίζουμε τις ανάγκες μας και τα όριά μας για όσα δεν θέλουμε πια,</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> το να είμαστε ικανοί να τα εκφράσουμε στους συνομιλητές μας,
χωρίς να φοβόμαστε τις συνέπειες, αυτό είναι ένας από τους τρόπους που μπορεί
να προλάβουν ή να θεραπεύσουν τις ασθένειες που προκαλούνται από τις ανθρώπινες
εσωτερικές συγκρούσεις και τις απογοητεύσεις.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">– να εκφράζουμε τα συναισθήματά
μας :</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> Το συναίσθημα μοιάζει με
το σύμπτωμα. Είναι ο δείκτης του βαθμού ικανοποίησης ή μη ικανοποίησης των
αναγκών μας. Μια ανάγκη μας ματαιώνεται· εμφανίζεται ένα δυσάρεστο συναίσθημα
(θυμός, θλίψη, φόβος, κ.λπ.). Μια ανάγκη μας ικανοποιείται· ένα ευχάριστο
συναίσθημα θα εκδηλωθεί (χαρά, ευχαρίστηση, κ.λπ.). Δυστυχώς, η παιδεία μας μας
έχει διδάξει, να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας όπως η ιατρική
αντιμετωπίζει τα συμπτώματα : να τα αρνούμαστε, να τα απορρίπτουμε, να τα
εξαφανίζουμε. Με αυτό τον τρόπο στερούμαστε τα καλύτερα σημάδια, που έχουμε στη
διάθεσή μας για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι είναι καλό για μας και τι δεν
είναι. Αυτή η άγνοιά μας μάς οδηγεί στην απογοήτευση, αφού μην έχοντας πια τους
φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου, δεν ειδοποιούμαστε καν ότι μια ή
περισσότερες ανάγκες μας ματαιώνονται. Σ’ αυτό το σημείο ο εγκέφαλος παίρνει
αναγκαστικά τα ηνία, για να εγγράψει στη βιολογική διαδικασία των οργάνων τις
ίδιες πληροφορίες που μας είχαν δώσει τα συναισθήματα [θυμηθείτε : στο
παράδειγμα με το αυτοκίνητο, εάν οι φωτεινοί δείκτες του πίνακα ελέγχου (τα
συναισθήματα) δεν λειτουργούν πια ή δεν ληφθούν υπόψη, η βλάβη θα εκδηλωθεί στα
όργανα της μηχανής (στα όργανα του σώματος)].</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Το να ξαναμάθουμε λοιπόν να
ακούμε τα συναισθήματά μας,</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> να
τα αναγνωρίζουμε και να τα δεχόμαστε, να τα ευχαριστούμε μάλιστα που
επαγρυπνούν για μας, είναι ένας πρώτος σταθμός για να αποφεύγουμε τις
καταστρεπτικές εσωτερικές συγκρούσεις και το στρες. Εάν, επιπλέον, μπορούμε να
εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με τρόπο κατάλληλο, υπεύθυνα, χωρίς να αποδίδουμε
στους άλλους την ευθύνη, θα μπορέσουμε πολύ γρήγορα να ξαναβρούμε την ισορροπία
μας.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">– να τολμούμε τις
αντιπαραθέσεις, με σεβασμό στους άλλους :</span></strong><span style="font-family: Arial;"><br />
<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">πόσες φορές, σε δύσκολες, τεταμένες, δυσάρεστες καταστάσεις, δεν
συνέβη να μη τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο, με σεβασμό, αλλά και
σταθερά, με θάρρος ; Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην
προκαλέσουμε σύγκρουση ; Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή
πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους.
Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρό
βίαιο συναίσθημα. Σημειώστε ότι ακόμη και ο υπολογισμός είναι λανθασμένος :
θέλοντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, δεν λέμε αυτό που θα έπρεπε να ειπωθεί.
Όμως, μην λέγοντας τίποτα, αυξάνουμε την αίσθηση απογοήτευσης και μνησικακίας
μέσα μας, μέχρι που η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Τότε, είτε ξεσπάμε βίαια πάνω
στον άλλο, οπότε συμβαίνει αυτή η σύγκρουση και η ρήξη που ακριβώς θέλαμε να
αποφύγουμε, είτε καταπίνουμε τα συναισθήματά μας για άλλη μια φορά, και τότε
συμβαίνει ο καρκίνος ή η οξεία ασθένεια, που μας καλεί να εξετάσουμε προσεχτικά
την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει …</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Το να τολμάμε την σύγκρουση,</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας
ενοχλούν, ήρεμα, χωρίς υπεκφυγές. Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το
τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας
με τους άλλους.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">– να αναγνωρίζουμε και να
δεχόμαστε την πραγματικότητα όπως αυτή είναι :</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> συχνά έχω παρατηρήσει, ότι πολλές ασθένειες ξεκινάνε όταν
αρνούμαστε να δούμε μια κατάσταση, όταν της αντιστεκόμαστε, όταν δεν δεχόμαστε
αυτό που μας συμβαίνει. Έτσι, μπορεί να μπούμε σε καταστάσεις εσωτερικής
σύγκρουσης, αντίστασης, αυτοϋποτίμησης, απώλειας της ταυτότητας ή του χώρου
κυριαρχίας μας. Και όσο περισσότερο μαχόμαστε την πραγματικότητα, τόσο
περισσότερο ενισχύουμε την επιρροή της και τη δύναμή της πάνω μας, μέχρις ότου
εξαντληθούμε.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Χωρίς να είμαστε καθόλου
μοιρολάτρες</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> (το θέμα δεν είναι να
είμαστε ανθρώπινα ράκη που δέχονται τα πάντα χωρίς αντίδραση, αντιθέτως), το να
δεχόμαστε την πραγματικότητα είναι το να τολμάμε να την κοιτάμε κατάματα,
αντικειμενικά, χωρίς να κρίνουμε. Είναι επίσης το να αλλάξουμε τον τρόπο που
βλέπουμε τα γεγονότα, θεωρώντας τα ούτε καλά, ούτε κακά : η συμβουλή μου είναι,
να θεωρούμε μάλλον ό,τι μας συμβαίνει σαν ευκαιρίες που μας προσφέρονται για να
μάθουμε κάτι καινούργιο.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">–<strong> οι πράξεις μας να είναι προσαρμοσμένες στην
πραγματικότητα :</strong> Ο Γιούνγκ επέμενε πολύ σε αυτό το σημείο.
Πράγματι, δεν υπάρχει θεραπεία εάν δεν δράσουμε πραγματικά. Συχνά, μένουμε
εγκλωβισμένοι στις εσωτερικές συγκρούσεις μας και τα στρες, επειδή δεν τολμάμε
να δράσουμε. Ή ακόμα χειρότερα : επειδή νομίζουμε ότι αρκεί να
συνειδητοποιήσουμε την αιτία του καρκίνου μας για να θεραπευθούμε. Λάθος. Όσοι
πίστεψαν πως είναι έτσι, έχουν πεθάνει. Η δράση είναι ο μόνος τρόπος να δώσουμε
στον εγκέφαλο την πληροφορία ότι η συγκρουσιακή κατάσταση τελείωσε. Ειδάλλως,
το είδαμε παραπάνω, η ενεργοποίηση της ασθένειας δεν θα σταματήσει ποτέ.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">– να τελειώνουμε τις όποιες
συναισθηματικές εκκρεμότητες έχουμε με τους άλλους:</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> αυτή η έννοια εκφράστηκε για πρώτη φορά από την Ελίζαμπεθ
Κίμπλερ Ρος (Kübler-Ross), την ελβετίδα γιατρό που μετανάστευσε στις Η.Π.Α, από
όπου ξεκίνησε η εφαρμογή της φροντίδας για την ανακούφιση των βαριά ασθενών,
που σήμερα είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κόσμο. Έλεγε, ότι πολλοί ασθενείς,
στο τέλος της ζωής τους, αισθανόντουσαν την απόλυτη ανάγκη να συμφιλιωθούν με
αυτούς με τους οποίους είχαν έρθει σε ρήξη. Παρατήρησε χιλιάδες φορές, ότι
μόλις αυτές οι εκκρεμείς υποθέσεις έκλειναν, οι ασθενείς πέθαιναν την ίδια
νύχτα, νηφάλιοι και γαληνεμένοι.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να
περιμένουμε το τέλος της ζωής μας, στο τελευταίο στάδιο μιας μακράς και
επίπονης ασθένειας για να το κάνουμε αυτό.</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> Από προσωπική εμπειρία ξέρω, ότι κλείνοντας ταχτικά τις
εκκρεμείς υποθέσεις μου, με βοηθάει να διατηρώ την ισορροπία μου και να μην
δημιουργώ άχρηστες και επιζήμιες πηγές άγχους.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">– να συγχωρούμε:</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> τέλος, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, να συγχωρούμε. Όχι,
να συγχωρήσουμε τον άλλο για το κακό που μπορεί να μας έχει κάνει, αλλά να
συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τον πόνο που δεχτήκαμε να ζήσουμε τόσο καιρό,
μέχρις ότου χαλαρώσουμε, μέχρις ότου εκφράσουμε στον άλλο τις ανάγκες και τα
συναισθήματά μας, μέχρις ότου τολμήσουμε την αντιπαράθεση, μέχρις ότου,
επιτέλους, αναγνωρίσουμε και δεχτούμε την πραγματικότητα, μέχρις ότου κλείσουμε
τις εκκρεμότητές μας.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Όσο και αν μας εκπλήσσει,
υπεύθυνοι για τα σοκ, τις εσωτερικές συγκρούσεις, το στρες μας, δεν είναι ποτέ
οι άλλοι, ούτε τα γεγονότα.</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> Ο
τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε,
το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας.
Δηλαδή, τελικά, με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, θα πρέπει να
ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και να μας συγχωρήσουμε για
το κακό που μας κάναμε.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; mso-outline-level: 1; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Συμπεράσματα</span></strong><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Στο τέλος αυτού του άρθρου,
θέλω να βγάλω μερικά σύντομα συμπεράσματα. Πρώτα πρώτα, δεν υπήρξε στόχος μου
να σας πείσω ότι οι πεποιθήσεις σας σχετικά με την υγεία και την ασθένεια είναι
λανθασμένες. Ξέρω πολύ καλά ότι θα χρειαζόταν να παραθέσω πολύ περισσότερα, για
να σας κάνω να αλλάξετε απόψεις. Στόχος μου ήταν να σας προτείνω μια θεώρηση
του πώς θα είναι πιθανώς στο μέλλον η κατανόηση της ασθένειας και της
θεραπείας. Εάν κάποια από αυτές τις ιδέες βρήκε απήχηση μέσα σας, σας προσκαλώ
να εμβαθύνετε την έρευνά σας, να ενημερωθείτε, να διαβάσετε τα βιβλία που
αρχίζουν τώρα να βγαίνουν σχετικά με το θέμα … Και κυρίως, να πειραματιστείτε
μόνοι σας με τον εαυτό σας, όπως κάνω εγώ, εδώ και 18 χρόνια.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Έπειτα, αυτή η θεώρηση μας
κομίζει ένα εξαιρετικά καλό νέο :</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> η
ασθένεια δεν είναι μοιραία, δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία. Που θέλει να πει, ότι
αλλάζοντας τις συνήθειες συμπεριφοράς μας, τους τρόπους σκέψης μας, τη
συναισθηματική ζωή μας, μπορούμε να εξαλείψουμε οριστικά την επήρεια των
ασθενειών πάνω μας. <o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Επιπλέον, ακόμα και αν κάπου
κάπου αρρωσταίνουμε, δεν θα εξαρτόμαστε πια από τους θεραπευτές που βρίσκονται
σε θέση εξουσίας σε σχέση με μας. Ξαναβρίσκουμε, επιτέλους, την αυτονομία μας,
την ελευθερία μας, την αυτοκυριαρχία μας.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Και τέλος, ως ασθενείς και ως
πολίτες,</span></strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> έχουμε όλοι το καθήκον να
ενημερώνουμε τον περίγυρό μας, όσο περισσότερο μπορούμε, γύρω από αυτές τις
νέες έρευνες, έτσι ώστε η τρέλα που έχει καταλάβει την ιατρική, πολιτική και
οικονομική εξουσία σε σχέση με κάθε τι το εναλλακτικό, να γελοιοποιηθεί, να
αποδειχθεί ακατάλληλη, ξεπερασμένη.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Όταν βλέπω τις διώξεις τις
οποίες υφίστανται πολλοί θεραπευτές που έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν πραγματικά
την υγεία και τον ασθενή (και επομένως να μην υπηρετούν πια τα συμφέροντα των
μεγάλων φαρμακευτικών ομίλων), γνωρίζω ότι αυτή η νέα μορφή ιεράς εξέτασης δεν
θα σταματήσει παρά μόνο όταν θα είμαστε αρκετοί για να πούμε ευθέως στους
κλασσικούς γιατρούς μας, αυτό που πραγματικά μας θεράπευσε. Αλλιώς, η ασθένεια
θα παραμείνει για πολύ ακόμη στα χέρια αυτών που έχουν πάρει την εξουσία πάνω
στη ζωή μας και το σώμα μας. Έχουμε τον κόσμο που μας αξίζει. Θα έχουμε τον
κόσμο που δικαιούμαστε; Αυτό θα εξαρτηθεί από μας.<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<br /></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong style="line-height: 21pt;"><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Του Ζαν-Ζακ Κρεβκέρ (Jean-Jacques CREVECOEUR).</span></strong></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<strong style="line-height: 21pt;"><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: Arial; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br /></span></strong></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="border-image-outset: initial; border-image-repeat: initial; border-image-slice: initial; border-image-source: initial; border-image-width: initial; border: 1pt none windowtext; font-family: Arial; padding: 0cm;"><a href="http://olastifora.gr/"><span style="text-decoration: none;"><span style="color: blue;">http://olastifora.gr</span></span></a><i><o:p></o:p></i></span></div>
<div style="background: #F2EBE1; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-73816716173415024772015-12-05T23:26:00.002+02:002015-12-05T23:26:44.345+02:00Τα ονόματα των εννέα Μουσών<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhchCMsknKYKWRVseCO9NFLzKfOawozs1XjOTJXgVOnolYsFUsSUb6c4mIRnrQibqK04EcAz7EH8Dcpb1FBW-ny7bjII5jfT-e5Mi92sqraArekYHSyKKuOXnUQa-lrIbsUsBuc9xkCW-Q/s1600/377492_227381750675189_100002100971856_522393_121228704_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhchCMsknKYKWRVseCO9NFLzKfOawozs1XjOTJXgVOnolYsFUsSUb6c4mIRnrQibqK04EcAz7EH8Dcpb1FBW-ny7bjII5jfT-e5Mi92sqraArekYHSyKKuOXnUQa-lrIbsUsBuc9xkCW-Q/s320/377492_227381750675189_100002100971856_522393_121228704_n.jpg" width="240" /></a></div>
<ul>
<li><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , sans-serif; line-height: 16.6pt;">Δύο Μούσες εφεύραν τη θεωρία και την
πράξη στη μάθηση. </span></li>
<li><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , sans-serif; line-height: 16.6pt;">Τρεις Μούσες εφεύραν τους τρεις μουσικούς τόνους αδρόν, μέσον
και ισχνόν τις τρεις χορδές της Λύρας, τις τρεις προσωδίες οξεία, βαρεία,
περισπωμένη και τους τρεις χρόνους παρεληλυθότα, ενεστώτα, μέλλοντα τα τρία
πρόσωπα, τους τρεις αριθμούς, το τρίγωνο των αστέρων και άλλα τριάριθμα.</span></li>
<li><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , sans-serif; line-height: 16.6pt;"> </span><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , sans-serif; line-height: 16.6pt;">Τέσσερις Μούσες εφεύραν τις τέσσερις
διαλέκτους: αττική, ιωνική, αιολική και δωρική. Πέντε Μούσες τις πέντε
αισθήσεις: όραση, γεύση, όσφρηση, αφή και ακοή.</span></li>
<li><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , sans-serif; line-height: 16.6pt;"> </span><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , sans-serif; line-height: 16.6pt;">Επτά Μούσες εφεύραν τις επτά χορδές της
λύρας, τις επτά Ουράνιες ζώνες, τους επτά πλανήτες και τα επτά φωνήεντα του
Ελληνικού αλφάβητου.</span></li>
</ul>
<br />
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><b style="line-height: 16.6pt;"><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">1. Πολυύμνια (ή Πολύμνια ή Πολυάμνια).</span></b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , sans-serif; line-height: 16.6pt;"> Το όνομα Πολυμνία από το πολύς και
ύμνος, επειδή υμνεί πολλούς ανθρώπους ή από το πολλών και μνήμη, επειδή
μνημονεύει πολλούς στην ιστορία. Ήταν προστάτισσα των θεϊκών ύμνων αλλά και της
υποκριτικής μίμησης, της γεωμετρίας, της ιστορίας, της γραμματικής κ.ά. Τη
ζωγράφιζαν να κοιτά προς τον Ουρανό με στεφάνι από δάφνη και μαργαριτάρια στο
κεφάλι, λευκό φόρεμα, με τη λύρα στα χέρια της και την επιγραφή Πολυ-μνίας κ
Μύθους. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<span style="font-family: "tahoma" , sans-serif;"><u><span style="color: blue;">Πολυύμνια </span></u><span style="color: #3b3b3b;">= 80+70+30+400+400+40+50+10+1
= 1081 = 10+8+1= 19 =1+9= 10 =1+0=1<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">2. Ουρανία</span></b><span style="font-family: "tahoma" , sans-serif;"><span style="color: #3b3b3b;"> ήταν προστάτισσα των Ουρανίων
Σωμάτων και γενικά της αστρονομίας που ανακάλυψε. Σύμφωνα με την παράδοση με το
Διόνυσο γέννησε τον Υμέναιο και με τον Απόλλωνα το Λίνο. Ζωγράφιζαν την Ουρανία
στεφανωμένη με αστέρια και προμετωπίδιο, μπλε φόρεμα, μπροστά της τρίποδα που
επάνω είχε την ουράνια σφαίρα και διαβήτη. </span><u><span style="color: blue;"> Ουρανία </span></u><span style="color: #3b3b3b;">= 70+400+100+1+50+10+1
= 632 = 6+3+2=11= 1+1=2 <o:p></o:p></span></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">3. Τερψιχόρη</span></b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> επινόησε το χορό, την άρπα και την
παιδεία. Ονομάστηκε Τερψιχόρη, επειδή ετέρπετο, ευχαριστιόταν με το χορό. Ίσως
και από τη μάθηση (που τέρπει τους ακροατές). Στην παράδοση αναφέρεται πως
γέννησε με το Στρυμόνο το Ρήσο και με τον Άρη το Βίστωνα ή ακόμη με τον Αχελώο
τις Σειρήνες.<o:p></o:p></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Την Τερψιχόρη ζωγράφιζαν
δαφνοστεφανωμένη και με προμετωπίδιο να κρατά άρπα και να χορεύει χαρούμενη,
ενώ τα πόδια της μόλις να ακουμπούν τη γη και με την επιγραφή Τερψιχόρη λΰραν. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<span style="font-family: "tahoma" , sans-serif;"><u><span style="color: blue;">Τερψιχόρη</span></u><span style="color: #3b3b3b;">= 300+5+100+700+10+600+70+100+8= 1893 = 1+8+9+3=21 =2+1=3 <o:p></o:p></span></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">4. Μελπομένη </span></b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ήταν προστάτισσα της Τραγωδίας, επειδή
αυτή την επινόησε, της ρητορικής και της μουσικής μελωδίας . Ονομάστηκε
Μελπομένη από την λέξη μολττήν επειδή δι αυτής μέλπουσιν οί άνθρωποι όλοι τους
αγαθούς. Η Μελπομένη με τον Αχελώο, κατά μία παράδοση, γέννησε τις Σειρήνες Τη
ζωγράφιζαν να φορεί μάσκα τραγωδίας, θυμωμένη, δαφνοστεφανωμένη με σκήπτρο,
ρόπαλο στα χέρια και την επιγραφή Μελπομένη Τραγωδίαν <o:p></o:p></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><span style="font-family: "tahoma" , sans-serif; line-height: 16.6pt;"><u><span style="color: blue;">Μελπομένη</span></u><span style="color: #3b3b3b;">= 40+5+30+80+70+40+5+50+8=
328=3+2+8=13 =1+3=4</span></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">5. Θάλεια ή Θάλλεια</span></b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> ήταν Έφορος της Κωμωδίας.
Ανακάλυψε την κωμωδία, τη γεωμετρία, την αρχιτεκτονική και τη γεωργία. Ηταν
προστάτισσα και των Συμποσίων.<o:p></o:p></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Το όνομα Θάλεια = θάλλειν τα φυτά, ή από
του Θάλεια στα (συμπόσια) ή... επειδή θάλλουσιν εις πολλούς αιώνας οί
επαινούμενοι δια των ποιημάτων... Έλεγαν πως ο Παλαίφατος ήταν γιος της. Τη
ζωγράφιζαν στεφανωμένη με κισσό, νέα και χαμογελαστή, να κρατά κωμική μάσκα.
Άλλες φορές δαφνοστεφανωμένη με πράσινο πανωφόρι και την επιγραφή Θάλεια
Κωμωδίαν. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<span style="font-family: "tahoma" , sans-serif;"><u><span style="color: blue;">Θάλλεια</span></u><span style="color: #3b3b3b;">= 9+1+30+30+5+10+1= 86 = 8+6=14 =1+4=5 <o:p></o:p></span></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">6. Καλλιόπη</span></b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> ήταν η ανώτερη και επισημότερη από
τις άλλες αδελφές της Μούσες. Συνόδευε τους βασιλείς και τους ανώτατους
άρχοντες για να επιβάλλει με τα λόγια της υποταγή και δικαιοσύνη. Η Καλλιόπη
ήταν προστάτισσα των ηρωικών ποιημάτων και της ρητορικής. Ονομάστηκε Καλλιόπη,
επειδή είχε ωραία όψη, πρόσωπο.<o:p></o:p></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Την ονόμαζαν και Καλλιέπειαν, επειδή
ήταν ευρέτρια της ποίησης. Σύμφωνα με την παράδοση η Καλλιόπη γέννησε τον
Ορφέα, τις Σειρήνες, τον Κυμόθεο κ.ά. Ζωγράφιζαν την Καλλιόπη νέα και ωραία, με
άνθη στο κεφάλι ή κισσό, στο δεξιό χέρι να κρατά δάφνες και στο αριστερό δύο
βιβλία, πολλές φορές την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. <o:p></o:p></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><span style="font-family: "tahoma" , sans-serif; line-height: 16.6pt;"><u><span style="color: blue;">Καλλιόπη</span></u><span style="color: #3b3b3b;">=
20+1+30+30+10+70+80+8=249=2+4+9=15 =1+5=6</span></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">7. Ευτέρπη</span></b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> ανακάλυψε διάφορα μουσικά όργανα,
τα μαθήματα, και τη διαλεκτική. Τα μαθήματα τέρπουν τους ανθρώπους, αλλά και
''είναι εύτερπεις οι λόγοι των πεπαιδευμένων''. Η Ευτέρπη με το Στρυμόνα
γέννησε το Ρήσσο. Τη ζωγράφιζαν δαφνοστεφανωμένη να παίζει αυλό ή να τον κρατά.
Δίπλα της βρισκόταν όργανα μουσικά και κείμενα, ο Έρωτας και δένδρα με τον
τραγουδιστή Τέττιγα (τζιτζίκι).<o:p></o:p></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><span style="font-family: "tahoma" , sans-serif; line-height: 16.6pt;"><span style="color: blue;"><u>Ευτέρπη</u></span></span><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , sans-serif; line-height: 16.6pt;">= 5+400+300+5+100+80+8=
898=8+9+8=25 =2+5=7</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">8. Κλειώ ή Qλειώ (Q=Κόππα</span></b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">) ανακάλυψε την Ιστορία (και την
κιθάρα). Η ιστορία ονομαζόταν Κλειώ, επειδή αναφέρεται στο Κλέος (που ανήκει
στους ήρωες του παρελθόντος), που μας διηγούνται οι συγγραφείς μέσα από τα
βιβλία. Σύμφωνα με την παράδοση, η Κλειώ κατηγόρησε την Αφροδίτη επειδή
ερωτεύθηκε τον 'Aδωνι.<o:p></o:p></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Η Αφροδίτη ανταπέδωσε: Την οδήγησε στο
σπίτι του Πίερου και την έκανε να τον ερωτευθεί. Η Κλειώ με τον Πίερο γέννησε
τον Υάκινθο. Με το Μάγνητα (πατέρα του Πίερου) γέννησε τον Ιάλεμο, τον Υμέναιο
και το Λίνο. Ζωγράφιζαν την Κλειώ δαφνοστεφανωμένη και με πορφυρό ένδυμα. Στο
δεξί της χέρι κρατούσε μία σάλπιγγα και στο αριστερό ένα βιβλίο, που έγραφε
Κλειώ Ιστορία. Στα πόδια της υπήρχε το Κιβώτιο της Ιστορίας. <o:p></o:p></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<span style="font-family: "tahoma" , sans-serif;"><u><span style="color: blue;">Qλειώ</span></u><span style="color: #3b3b3b;">= 90+30+5+10+800=935 =9+3+5=17
=1+7=8<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">9. Ερατώ</span></b><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> είναι η ευρέτρια των ερωτικών
ποιημάτων, του γάμου, (και της ποιήσεως, της μουσικής και της διαλεκτικής). Το
όνομα Ερατώ από το έρεσθαι και από τη λέξη έρως και εραστής. Τη ζωγράφιζαν
καθιστή, να φορά ροδοστέφανο (στεφάνι από τριαντάφυλλα), με τη λύρα και το τόξο
του έρωτος στα χέρια και την επιγραφή Έρατώ Ψάλτριαν. Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος
ξεκινά το τρίτο κεφάλαιο του τέταρτου μέρους στα Αργοναυτικά με: ''Και τώρα
Μούσα Ερατώ, έλα κοντά μας και πες μας πώς ο Ιάσονας έφερε το χρυσόμαλλο Δέρας
από τον ερωτά του στη Μήδεια,γιατί έχεις τις χάρες της Κύπριας Αφροδίτης και
φέρνεις τη μαγεία στα ανύπαντρα κορίτσια''. <o:p></o:p></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<span style="font-family: "tahoma" , sans-serif;"><u><span style="color: blue;"> </span></u></span><span style="font-family: "tahoma" , sans-serif; line-height: 16.6pt;"><u><span style="color: blue;">Ερατώ</span></u><span style="color: #3b3b3b;">= 5+100+1+300+800=1206 =1+2+0+6=9</span></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<br /></div>
<br />
<div align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; vertical-align: top;">
<i><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Πηγή: Δημήτρης Βαρδίκος</span></i><span style="color: #3b3b3b; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-54458882181750236532015-11-16T10:25:00.003+02:002015-11-16T10:50:12.696+02:00ΑΝΗΚΟΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΙΝ !<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5-ETklJ90u2lRzIbhcsyx7yZDGUK3Dy66YrUiesoYGSFx-k-bbAnPB5uMOsr93CJuYR3kYHJ02BNW6GNIBljkwpEGdHNlC-13i0u-YKXfFuEWxwmw9DpwCXQtCzhAw_qN7DCvngpiMRU/s1600/Don_Quixote_5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5-ETklJ90u2lRzIbhcsyx7yZDGUK3Dy66YrUiesoYGSFx-k-bbAnPB5uMOsr93CJuYR3kYHJ02BNW6GNIBljkwpEGdHNlC-13i0u-YKXfFuEWxwmw9DpwCXQtCzhAw_qN7DCvngpiMRU/s320/Don_Quixote_5.jpg" title="Δον Κιχώτης" width="248" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Δον Κιχώτης</td></tr>
</tbody></table>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<u><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><span style="font-size: 13px;">Τ</span>ι σημαίνει ότι ανήκουμε στη Δύση; </span></u></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Αλήθεια, τι έχει μείνει ζωντανό από το τρίπτυχο της Γαλλικής Επανάστασης, ελευθερία-ισότητα-αδελφοσύνη; Ακόμα και η έμμεση δημοκρατία έχει προ πολλού εκπέσει σε ολιγαρχική δημοκρατία. Εκτός και αν το «ανήκομεν εις την Δύσιν», την Εσπερία, σημαίνει την επιθυμία μας να εξισωθούμε με αυτό που είναι η Δύση.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Ο νεωτερικός εξατομικευμένος δυτικός άνθρωπος, ο homo economicus, είναι μια μηχανή παραγωγής ατομικών επιθυμιών και ικανοποίησής τους με εμπορεύματα. </span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Το νόημα της ελευθερίας γι’ αυτό το ανθρωπολογικό τέρας είναι η ελευθερία ικανοποίησης των επιθυμιών (αναγκών) του.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Επειδή όμως πάντα αυτό που έχεις είναι λιγότερο από αυτό που θα ήταν καλύτερο να έχεις και προσδιορίζεται από αυτό που οι άλλοι έχουν, όση ποσότητα επιθυμιών και να ικανοποιήσεις θα είσαι πάντα ανικανοποίητος.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Η απόλαυση θα είναι πάντα εφήμερη.</span></i></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Το νόημα της ισότητας και της αδελφοσύνης γι’ αυτόν τον ορθολογικό ατομιστή είναι ότι είσαι ευτυχής όταν κερδίζεις δέκα ευρώ παραπάνω από τον γείτονά σου.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Αυτό το μοντέλο του εξατομικευμένου καταναλωτικού ζώου προώθησαν, κυρίως μετά τη Mεταπολίτευση, στην Ελλάδα οι κυρίαρχες ελίτ και ενστερνίστηκαν οι «από κάτω», οι κυριαρχούμενοι.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Το μοντέλο μάλιστα αυτό δεν αναδείχτηκε ως αποτέλεσμα μιας ακμαίας καπιταλιστικής ανάπτυξης της χώρας, αλλά με δανεικά, μέσω της παρασιτικής πρόσδεσης της χώρας στο διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Eτσι, ενώ μέχρι τη δεκαετία του 1970 οι αγρότες παππούδες και πατεράδες μας για να παράξουν έπρεπε με κόπο να σκάψουν και να σπείρουν, στα ένδοξα αναπτυξιακά χρόνια της Μεταπολίτευσης έμαθαν ότι για να καταναλώνουν δεν χρειάζεται να παράγουν, αλλά να αξιοποιούν το διαφθορείο των αγροτικών επιδοτήσεων και τις πιστωτικές κάρτες.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Μέσα σε λίγα χρόνια καταστράφηκε η ενδογενής αγροτική παραγωγή, που εξασφάλιζε μια ορισμένη διατροφική αυτάρκεια, εγκαταλείφθηκαν οι ντόπιες καλλιέργειες, αφανίστηκαν τα τσελιγκάτα με το 1,5 εκατ. κεφάλια ζώων κτλ.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Χάθηκαν οι μάστοροι και η μαστορική τέχνη. Οι συνέπειες αυτής της βίαιης και σχεδιασμένης εκδυτικοποίησης της χώρας, η ύβρις τού ανήκουμε στην Εσπερία, είναι η σημερινή μνημονιακή καταστροφή.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Η Ελλάδα ήταν και είναι μια χώρα των συνόρων που ιστορικά, πολιτισμικά, γεωγραφικά, αλλά και από την άποψη του οικονομικού της μεγέθους αιώνες τώρα ανήκει στον χώρο της Μεσογείου και των Βαλκανίων.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Ημασταν πάντα λαδοκρασάδες.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Η προσπάθεια βίαιης εκδυτικοποίησής της με την ένταξή της στις χώρες των βουτυρομπιράδων και κυρίως στη θνησιγενή ζώνη του ευρώ την οδήγησε, στις συνθήκες του διεθνοποιημένου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, να μετατραπεί σε χώρα καταναλώτρια των πλεονασμάτων του αναπτυγμένου δυτικοευρωπαϊκού Βορρά, μέσω της χρηματοδότησής της με φτηνό χρήμα.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Η στρατηγική αυτή επιλογή των ντόπιων και των ευρωπαϊκών ελίτ, που πλήρως την αποδέχτηκαν οι «από κάτω», γιατί την εξέλαβαν ως εισιτήριο για τον καταναλωτικό παράδεισο, γρήγορα μας οδήγησε να γίνουμε ο αδύναμος κρίκος μιας ομοσπονδοποιημένης και ομογενοποιημένης Ευρώπης, ενώ ο φυσικός μας χώρος είναι η Μεσόγειος και τα Βαλκάνια.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Με δεδομένο δε το χάσμα παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας που μας χωρίζει από τις χώρες του Βορρά δεν αργήσαμε να οδηγηθούμε σε καταστροφή των παραγωγικών δομών της χώρας και στην κρίση χρέους.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Γι’ αυτό είναι απαραίτητο από τώρα να τεθούν οι βάσεις για μια στρατηγική απεμπλοκή της χώρας, όχι κατ’ ανάγκη εδώ και τώρα, από το «κοινό μας ευρωπαϊκό σπίτι», κυρίως από τη ζώνη του ευρώ, και να αναζητηθεί ο τρόπος επανένταξής μας στο πραγματικό μας σπίτι που είναι η Μεσόγειος, τα Βαλκάνια, ο Καύκασος και η Κασπία.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Βασική προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η ενδογενής παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, που θα στηρίζεται σε ένα εκτεταμένο δίκτυο μικρομεσαίων συνεταιριστικών και κοινοτικών μονάδων, που είναι ριζωμένες στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία, και η ανάπτυξη συνεργατικών δικτύων και ροών με τις Μεσογειακές και Βαλκανικές χώρες.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Πρόκειται για ένα μοντέλο ευημερίας χωρίς ανάπτυξη, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία και στην επέκταση των κοινών αγαθών, πέρα από τον καταναλωτισμό, με λιτή ζωή, χωρίς κοινωνικές ανισότητες.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Σε μια δεκαετία το ευρώ θα είναι ευρωμάρκο, εργαλείο των γερμανικών ελίτ και των δορυφόρων τους στον ανταγωνισμό με την Κίνα και ταυτόχρονα υποσύνολο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Σε αυτό το τοπίο οι χώρες της Μεσογείου και των Βαλκανίων αν δεν ενισχύσουν τους δεσμούς τους και δεν κάνουν βήματα προς την ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότησή τους και την ισότιμη διαπεριφερειακή συνεργασία, θα είναι στο διηνεκές χώρες χαμηλού κόστους και διαρκούς λιτότητας.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Ενα εργαλείο δηλαδή για να αντιμετωπίσουν οι ευρωπαϊκές ελίτ την ανάδυση στην παγκόσμια σκηνή των χωρών χαμηλού κόστους και ιδιαίτερα της Κίνας. Εξ ου και η επιμονή των δανειστών για την κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, κινεζοποίηση την οποία έχουν επιβάλει εδώ και μια εικοσαετία στα Βαλκάνια και στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, 'Arial Unicode MS', Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
πηγή κειμένου: <a href="http://www.efsyn.gr/arthro/ladokrasades-kai-voytyrompirades" style="color: #610000; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;">http://www.efsyn.gr/arthro/ladokrasades-kai-voytyrompirades</a></div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-67103830381380393092014-03-01T19:10:00.003+02:002014-03-01T19:15:08.126+02:00Σύγκρουση Πολιτισμών<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.papasotiriou.gr/image.ashx?fid=3520&w=160" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://www.papasotiriou.gr/image.ashx?fid=3520&w=160" height="400" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid rgb(239, 239, 239); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" width="265" /></a></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5; margin-bottom: 20px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"></span></span><br />
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5; margin-bottom: 20px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5;">Τα πρόσφατα γεγονότα στην Ουκρανία μου θύμισαν το βιβλίο του Samuel Huntington: «Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης».</span></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">
</span></span>
<br />
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5; margin-bottom: 20px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5;"> Ξεκίνησε σαν </span><a href="http://goo.gl/BbJKQ4" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5; text-decoration: none;" target="_blank">άρθρο </a><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5;">στο περιοδικό Foreign Affairs το 1993 και μετά επεκτάθηκε σε βιβλίο.</span></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">
</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: 1.5; margin-bottom: 20px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-weight: inherit;"> Εκεί ο Χάντιγκτον, απαντώντας στο διάσημο βιβλίο του Φράνσις Φουκουγιάμα «Το Τέλος της Ιστορίας», ισχυριζόταν πως οι λόγοι σύγκρουσης και ρήξης δεν έχουν εκλείψει με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού (αυτή ήταν η θέση του Φουκουγιάμα που ονειρευόταν μία αιώνια ειρήνη). </span><b>Αντίθετα, έλεγε ο Χαντινγκτον, οι αντιθέσεις τώρα έχουν εστιαστεί στις πολιτισμικές διαφορές.</b></span><br /><span style="font-weight: inherit;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a></span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5; margin-bottom: 20px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">Κατά τον Χάντιγκτον υπάρχουν στην Γή εννέα πολιτισμοί με βασικές αντιθέσεις μεταξύ τους: Δυτικός, Ορθόδοξος, Ισλαμικός, Αφρικανικός, Λατινο-αμερικανικός, Σινικός, Ινδουιστικός, Βουδιστικός και Ιαπωνικός. Η συνύπαρξή τους είναι δύσκολη, αν όχι ασυμβίβαστη.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5; margin-bottom: 20px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5;">Εμάς μας ενδιαφέρουν οι δύο πρώτοι: <u>Δυτικός και ορθόδοξος.</u> Δείτε τι έγραφε στο αρχικό του άρθρο (μεταφράζω από το περιοδικό) και θα καταλάβετε όχι μόνο τι συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία, αλλά και τι συνέβη την δεκαετία του 90 στην Γιουγκοσλαβία – και τι στην Ελλάδα τα τελευταία 190 χρόνια…</span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: 1.5; margin-bottom: 20px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://s.protagon.gr/resources/2014-02/ndimhunt3--2-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://s.protagon.gr/resources/2014-02/ndimhunt3--2-thumb-large.jpg" style="font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5;" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><b style="font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: 1.5;">«</b><span style="font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5;">Η πιο σημαντική διαχωριστική γραμμή στην Ευρώπη, όπως πρότεινε ο Ουίλιαμ Ουώλας, πρέπει να είναι το όριο της Δυτικής Χριστιανοσύνης στο έτος 1500. Η γραμμή ακολουθεί τα σημερινά σύνορα ανάμεσα Φινλανδία και Ρωσία, και μεταξύ των Βαλτικών χωρών και της Ρωσίας, κόβει στην μέση την Λευκορωσία και την Ουκρανία, διαχωρίζοντας την δυτική καθολική Ουκρανία από την ανατολική ορθόδοξη, στρίβει δυτικά χωρίζοντας την Τρανσυλβανία από την υπόλοιπη Ρουμανία και μετά κινείται μέσα στην Γιουγκοσλαβία επάνω στα σύνορα που χωρίζουν την Κροατία και την Σλοβενία από την υπόλοιπη Γιουγκοσλαβία.</span></span></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: left;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"> <u>Στα Βαλκάνια</u>, αυτή η γραμμή φυσικά συμπίπτει με τα ιστορικά σύνορα μεταξύ της αυτοκρατορίας των Αψβούργων και της Οθωμανικής. Οι λαοί βόρεια και δυτικά από αυτή τη γραμμή είναι προτεστάντες ή καθολικοί. Έχουν συμμετάσχει στις κοινές εμπειρίες της Ευρωπαϊκής ιστορίας – φεουδαρχία, Αναγέννηση, Μεταρρύθμιση, Διαφωτισμός, βιομηχανική επανάσταση. Οικονομικά στέκονται καλύτερα από τους λαούς στα ανατολικά και τώρα προσβλέπουν σε μία κοινή ευρωπαϊκή οικονομία και στην παγίωση δημοκρατικών πολιτικών συστημάτων.</span></div>
<br />
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5; margin-bottom: 20px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5; margin-bottom: 20px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5;">Οι λαοί ανατολικά και νότια από αυτή τη διαχωριστική γραμμή είναι Ορθόδοξοι ή Μουσουλμάνοι. Ιστορικά ανήκαν στην Οθωμανική η Τσαρική αυτοκρατορία και μόνο επιπόλαια τους άγγιξαν τα διαμορφωτικά κινήματα στην υπόλοιπη Ευρώπη. Είναι γενικά λιγότερο αναπτυγμένοι οικονομικά. Και πιο δύσκολα μπορούν να αναπτύξουν προχωρημένα δημοκρατικά πολιτικά συστήματα</span><b style="font-family: Verdana, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: 1.5;">»</b><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5;">.</span></span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5;"> </span></div>
</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5; margin-bottom: 20px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">(FOREIGN AFFAIRS Vol. 72 No. 3 (1993), p.30).</span></span></div>
<div style="border: 0px; margin-bottom: 20px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5;"><u>Πηγή</u>: </span><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="line-height: 26.69999885559082px;">http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/03/huntington.html#.UxISj-N_uSp</span></span></span></div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-13146183206189279722013-12-01T15:30:00.003+02:002013-12-01T15:33:23.541+02:00"Ο Διδάσκαλος"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBUgOEZBOXG417jeAGLWfcI4R80JBoIPqYS6BM7lhyLdZTj4rt2pGQAT3tmOSyCUSSc4-mJKUd13s8bmAGZFMQOVakk1haeNAvytJxIHooVWL1SWhIjSvWPVlxIHrSqWD1xWXvy17HuIg/s1600/ATT00034.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="307" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBUgOEZBOXG417jeAGLWfcI4R80JBoIPqYS6BM7lhyLdZTj4rt2pGQAT3tmOSyCUSSc4-mJKUd13s8bmAGZFMQOVakk1haeNAvytJxIHooVWL1SWhIjSvWPVlxIHrSqWD1xWXvy17HuIg/s400/ATT00034.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 27pt; margin-bottom: 22.5pt;">
<span style="background-color: white; font-size: large;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.2pt;">Ἀναζητῶντας τήν σημασίαν τῆς λέξεως ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ στά λεξικά τῆς Γλώσσης μας,
ἡ αὐτονόητος ἔννοια εἶναι:</span><b style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.2pt;"> “ὁ διδάσκων”.</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 27pt; margin-bottom: 22.5pt;">
<span style="background-color: white; font-size: large;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.2pt;">Μέ ὀλίγην βέβαια σκέψιν καί μέ περισσοτέραν ἐπιμέλειαν, θά </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.2pt;">ἀναζητήσωμε τίς
ἐπί μέρους ἔννοιες, πού ἐμπεριέχονται καί ἐκφράζονται, μέσω τῆς πολυσυλλάβου
λέξεως Διδάσκαλος.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">
Ἡ προσεκτική μελέτη, ὅμως, τῶν ἐμπεριεχομένων λέξεων θά ἀναδείξη καί τά
ἰδιαίτερα χαρίσματα τοῦ ἀληθινοῦ καί ἀξίου Διδασκάλου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ὁ Διδά-σκαλος, λοιπόν, μέ τό πρῶτον ἄκουσμα, ἔτσι ὅπως ἐγώ τό συλλαμβάνω,
εἶναι ὁ <b>δίδων σκάλα</b>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">
Εἶναι αὐτός πού μᾶς ὁδηγεῖ στήν κλίμακα τῆς γνωστικῆς ἀναζητήσεως καί μᾶς βοηθᾶ
νά ἀρχίσωμε αὐτό τό ὀδηνηρόν, ἀρχικῶς, ἀνέβασμα, πρός ἀναζήτησιν τῆς γνώσεως.
Μέ κόπο καί προσπάθεια ἀρχίζουμε νά ἰσορροποῦμε σ’ αὐτήν τήν κλίμακα, μέ τήν
βοήθειαν τοῦ Διδασκάλου μας.<br />
Μέσα στήν ἐν λόγω λέξιν ἐνυπάρχει ἡ <b>δάς</b>, ἤ ἡ <b>δαΐς</b>, πού σημαίνει τόν πυρσόν, τόν δαυλόν καί ἀσφαλῶς ἐκφράζει τό πρῶτον ἄναμμα
τοῦ ἐνδιαφέροντος, γιά τήν ἀναζήτησιν τῆς γνώσεως.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Παρατηρῶντας προσεκτικῶς τήν λέξιν, διακρίνω στά γράμματα -AΣΚΑ- τήν ἔννοιαν
τοῦ ρήματος <b>ἀσκῶ</b> = ἐπεξεργάζομαι τί
μετά πολλῆς φροντίδος, διαμορφῶ, διαπλάθω, κοσμῶ, στολίζω.<br />
Ἀπολύτως ἀκριβεῖς καί ἀληθεῖς αὐτές οἱ ἔννοιες, χαρακτηρίζουν τήν δρᾶσιν τοῦ
διδασκάλου καί περιγράφουν τό ἀποτέλεσμα, ὅταν ὁ διδάσκαλος καί ὁ μαθητής
συνεργασθοῦν καλῶς.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Εὐκόλως, βεβαίως, διακρίνεται καί τό ἐπίθετον <b>καλός</b>. Ὁ καλός διδάσκαλος θά μᾶς διδάξη τό <b>κάλλος</b>, πού εἶναι ἡ
ὡραιότης, ὡς στοιχεῖον ἀναγκαῖον τοῦ κόσμου μας.<br />
Αὐτός ὁ καλός Διδά-σκαλος εἶναι καί <b>σκαλεύς</b> = σκαλίζων. Μέ
περισσήν σπουδήν, θά σκαλίση ἐντός τῆς ψυχῆς καί τοῦ Νοός τοῦ μαθητοῦ, ὥστε νά
“ἐξαναγκάση” τούς σπόρους τῶν ταλέντων του νά φυτρώσουν.<br />
Δέν πρέπει νά διαφύγη τής προσοχῆς μας, στήν λέξιν Δ-<b>ιδά</b>-σκαλος καί ἡ ἔννοια τῆς <b>ἰδέας</b>. Ὁ ἔχων ἰδέας εἶναι
ἕνας ἰδών ἤ αὐτός πού γνώρισε.<br />
Ὁ γνωρίσας = <b>ἰδών</b> ἤ ὁ γνωρίζων = <b>εἰδώς</b>, ἔχει τήν ἱκανότητα νά παράγη <b>εἵδη</b>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Βεβαίως ἡ ἱκανότης αὐτή ἀποκτᾶται κατόπιν διδαχῆς, ἀπό τόν Διδάσκαλον.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 10.5pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ὁ Διδάσκαλος λοιπόν, ὁ ἀληθινός, ὁ χαρισματικός, εἶναι αὐτός πού κρατᾶ τήν
δάδα, φωτίζοντας τόν δρόμον τοῦ μαθητοῦ πρός τήν γνῶσιν, ἀλλά καί πρός τό
ἀγαθόν, τό καλόν, τό κόσμιον.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 10.5pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Συμπληρώνοντας τήν ἀναφοράν μου στήν λέξιν Διδάσκαλος, θά προσθέσω καί τήν
σημασίαν τῶν Γραμμάτων, κατά τόν Κώδικα τῆς Ἑλληνικῆς μας Γλώσσης, ὅπως τόν
συνέλαβε καί τόν κατέγραψε ὁ Δρ Θεολόγος Σημαιοφόρος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 10.5pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ἔτσι, λοιπόν, διά τῆς συλλαβῆς:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><b><i>ΔΙ</i></b><i> </i><i>= σημαίνεται ἡ δύναμις, ἡ ὁποία ἀπαύστως λίγο-λίγο τροφοδοτεῖται καί τροφοδοτεῖ.<br />
</i><b><i>ΔΑ</i></b><i> </i><i>= διά δυνάμεως ἀρχικῆς.<br />
</i><b><i>Σ</i></b><i> </i><i>= σέ ἔσω χῶρον.<br />
</i><b><i>ΚΑ</i></b><i> </i><i>= ἐδῶ κάτω.<br />
</i><b><i>ΛΟς</i></b><i> </i><i>= τό φῶς, σέ ὡρισμένον χῶρον – σῶμα.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><i style="background-color: white;"><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Διά τῆς πρώτης συλλαβῆς -<b>ΔΙ</b>- ἐκφράζεται ἡ δύναμις
τῆς γνώσεως, τήν ὁποίαν ὁ ΔΙ-δάσκαλος ὀφείλει συνεχῶς νά ἀνανεώνη καί ἐν
συνεχεία νά διαδίδη. Τήν ἔννοιαν τῆς λήψεως καί διαδόσεως τοῦ φωτός δηλώνει τό
-<b>Ι</b>-, τό ὁποῖον κωδικῶς σημαίνει τήν κάθοδον τῆς
ἀκτινοβολίας λίγο-λίγο καί συνεχῶς, ἀλλά καί τῆν ἀμφίδρομον κίνησιν.<br />
Ἡ παρουσία τοῦ δευτέρου Δέλτα βεβαιώνει τήν δύναμιν τοῦ πέμποντος διδασκάλου
καί τοῦ δέκτου μαθητοῦ.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Τό ἄφωνον -<b>Σ</b>- πού σημαίνει τό ἐντός, ἀφορᾶ τήν λῆψιν
τῆς γνώσεως, ἐντός τοῦ Νοός τοῦ μαθητοῦ.<br />
Ἡ συλλαβή <b>ΚΑ</b> ὁρίζει τόν χῶρον ἐδῶ
κάτω, ὅπου ἡ διδασκαλία λαμβάνει χώραν. Τέλος ἡ συλλαβή ΛΟΣ σημαίνει διά τοῦ -<b>Λ</b>- τόν φωτισμόν, τόν ὁποῖον δέχεται ὁ μαθητής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 10.5pt;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><b style="background-color: white;"><u>Ἡ κωδική, λοιπόν, ἀπόδοσις τῆς ἐννοίας Διδάσκαλος εἶναι:</u> </b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 19.2pt; margin-bottom: 10.5pt;">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἡ λῆψις ἀπό τόν
διδάσκαλον συνεχοῦς γνώσεως, ἡ ὁποία μεταβιβάζεται στόν μαθητήν. Εἶναι μία
διεργασία πού συντελεῖται ἐσωτερικῶς, στόν Νούν καί τήν ψυχήν τοῦ διδασκομένου.
Καί τέλος, εἶναι ἡ φώτισις πού ἐπιτυγχάνεται, ὅταν ὁ διδάσκων εἶναι ο σκαλεύς
καί ὁ μαθητής καλός δέκτης.<o:p></o:p></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<a href="http://www.ellinlogos.gr/author/stagiannou/" rel="author" style="background-color: #d5ddea; border: none; color: #f99734; font-family: Helvetica, Arial, Tahoma, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.390625px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;" title="Posts by Βαρβάρα Σταγιάννου">Βαρβάρα Σταγιάννου</a><span style="background-color: #d5ddea; color: #999999; font-family: Helvetica, Arial, Tahoma, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.390625px;"> </span></div>
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 115%;">ΠΗΓΗ:</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><a href="http://www.ellinlogos.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%82/">http<span lang="EL">://</span>www<span lang="EL">.</span>ellinlogos<span lang="EL">.</span>gr<span lang="EL">/%</span>CE<span lang="EL">%</span>B<span lang="EL">4%</span>CE<span lang="EL">%</span>B<span lang="EL">9%</span>CE<span lang="EL">%</span>B<span lang="EL">4%</span>CE<span lang="EL">%</span>AC<span lang="EL">%</span>CF<span lang="EL">%83%</span>CE<span lang="EL">%</span>BA<span lang="EL">%</span>CE<span lang="EL">%</span>B<span lang="EL">1%</span>CE<span lang="EL">%</span>BB<span lang="EL">%</span>CE<span lang="EL">%</span>BF<span lang="EL">%</span>CF<span lang="EL">%82/</span></a></span></span>ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-7939976839616294542013-08-02T16:33:00.003+03:002013-08-02T16:34:19.056+03:00Χαρακτηριστικά του στρατηγικού ηγέτη<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMnvCrbIUemGuvNCrkqkdIPmEKngn70aPdbSbSzFuDJoISsdyIcb3bzTg2Ov5pmfaV-bxllPlb9EEklbMZ6-HS5XEuk_yQbRWCKncRdyYIQXbNfOvmVPr-OFX3zFfaYC0tDyOgcmQFQ4g/s1600/255055_10150264512101972_721356971_8876528_6517002_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMnvCrbIUemGuvNCrkqkdIPmEKngn70aPdbSbSzFuDJoISsdyIcb3bzTg2Ov5pmfaV-bxllPlb9EEklbMZ6-HS5XEuk_yQbRWCKncRdyYIQXbNfOvmVPr-OFX3zFfaYC0tDyOgcmQFQ4g/s400/255055_10150264512101972_721356971_8876528_6517002_n.jpg" width="272" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #783f04; font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: medium;"><b>Ν. Λυγερός</b></span></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Αν και πολλοί θεωρούν ότι ο ηγέτης πρέπει να είναι δίκαιος, <b>το πρέπον είναι διαφορετικό,</b>
αλλιώς θα είχαμε μόνο και μόνο το χαρακτηριστικό του δικαστή, ενώ
ξέρουμε ότι η στρατηγική εμπεριέχει τη νομική που εμπεριέχει την
πραγματικότητα.<br />
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
Μόνο που αυτή δεν είναι παρά μόνο το πρώτο στάδιο, το επόμενο είναι η
πράξη και στη συνέχεια έχουμε το όραμα, που είναι μια μετα-στρατηγική
οντότητα, μετά έχουμε την ουτοπία, που παράγει την επόμενη
πραγματικότητα, και τελικά το αδιανόητο που είναι η πηγή έμπνευσης για
τους εφευρέτες και τους ηγέτες που έχουν ευρηματικότητα. Σε αυτό το
πλαίσιο είναι πιο κατανοητή η παράδοξη έκφραση περί του ηγέτη. Ο ηγέτης
είναι αυτός που είναι στρατηγικά άδικος με όλους.<br />
<br />
Μέσω του χρόνου μπορούμε να απορρίψουμε το παράλογο μιας απλοϊκής
προσέγγισης. Όντως η φαινομενικά αδικία μπορεί να ενοχλεί αυτούς που
κοιτάζουν, ενώ αυτοί που βλέπουν κατανοούν ότι πρόκειται για μια
μετα-δικαιοσύνη. Με άλλα λόγια, <span style="background-color: #ffe599;">ο ηγέτης προετοιμάζει την επόμενη
πραγματικότητα που θα είναι δίκαιη. </span>Και τα παραδείγματα του Μέγα
Αλέξανδρου ή του Κολοκοτρώνη είναι χαρακτηριστικά.<br />
<br />
Αν συνδυάσουμε αυτά τα δεδομένα με την ιεραρχία της τακτικής, του
επιχειρησιακού, της στρατηγικής και της υψηλής στρατηγικής τότε μπορούμε
να αντιληφθούμε την πολυπλοκότητα του παράδοξου σε σχέση με την
ορθολογική σκέψη, αφού η υψηλή στρατηγική μπορεί να αναιρέσει όλο το
προηγούμενο πλαίσιο λόγω της αναγκαιότητας. Με άλλα λόγια ο ηγέτης είναι
εξωπραγματικός, διότι παράγει την επόμενη πραγματικότητα.<br />
<br />
Σε αυτό το πλαίσιο είναι δυνατόν να αναδείξουμε ένα υπέρ-νοούμενο του
ηγέτη, το οποίο έχει άμεση σχέση με την στρατηγική. Και αυτό εκφράζεται
με τον εξής νεολογισμό: στρατηγέτης. Η εξήγηση είναι απλή δίχως να είναι
απλοϊκή. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Το πρώτο σημείο είναι το εξής,<b> τι είναι ένας ηγέτης δίχως
στρατηγική; Απλώς ένας δικτάτορας, διότι δεν χρησιμοποιεί πια μια τέχνη
του πολέμου που έχει επινοηθεί για τον αδύναμο που αντιμετωπίζει έναν
ισχυρότερο αντίπαλο, γιατί θεωρεί ότι η ισχύς του είναι αυτονόητη.</b> </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Έτσι δεν ακολουθεί πια αρχές, αφού είναι η αρχή που καθοδηγεί τα πάντα.
Μια συνέπεια του πρώτου σημείου είναι το δεύτερο, δηλαδή τον εκφυλισμό
της ανθρώπινης οντότητας, που προέρχεται από την επιρροή της εξουσίας
πάνω στην ουσία.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="background-color: #ffe599;">Η θεσμική εξουσία δεν συμβαδίζει απαραίτητα με την
ηγεσία αλλά περισσότερο με την αυθαιρεσία.<br />
</span><br />
Ο στρατηγέτης δεν είναι αυθαίρετος διότι λειτουργεί με τους κανόνες της
στρατηγικής και τις αξίες της υψηλής στρατηγικής. Έτσι, με αυτό το
υπερ-νοούμενο μπορούμε να καθορίσουμε την ολότητα της πολυπλοκότητας του
ηγέτη και έχουμε έναν ορισμό που εμπεριέχει την έννοια της
αποτελεσματικότητας και της ανθεκτικότητας, έννοιες που σχετίζονται με
τον στρατηγιστή και με τον στρατηγό.<br />
<br />
Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να εκφραστούμε για την κοινή τομή
χρησιμοποιώντας την έννοια του στρατηγέτη, που αποτελεί τον πυρήνα του
ηγέτη και<span style="background-color: #fce5cd;"> αναδεικνύεται στις πολεμικές φάσεις</span> όπου δηλώνονται οι
δυνατότητες που μετατρέπονται σε πραγματικότητες και μόνο για να έχουμε
τα χαρακτηριστικά του στρατηγικού ηγέτη.</span>ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-19228460987766772002013-07-28T18:38:00.004+03:002013-07-28T19:03:16.675+03:00Κοινωνική μηχανική <!--[if !mso]>
<style>
v\:* {behavior:url(#default#VML);}
o\:* {behavior:url(#default#VML);}
w\:* {behavior:url(#default#VML);}
.shape {behavior:url(#default#VML);}
</style>
<![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjziVP222fMWjmWPNcVaKOefqntucWbsYIrafp83CVbT-K_TSRQAIWm_juC3Qb6pTQX8Qu6zfTocbKksFKIAetYvd7ScL5MAtItL7eZrgcN6fMjjCKPEEHybNFMS7VucOFUHy-2IuTbCWg/s1600/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B10485.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjziVP222fMWjmWPNcVaKOefqntucWbsYIrafp83CVbT-K_TSRQAIWm_juC3Qb6pTQX8Qu6zfTocbKksFKIAetYvd7ScL5MAtItL7eZrgcN6fMjjCKPEEHybNFMS7VucOFUHy-2IuTbCWg/s400/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B10485.jpg" width="300" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; mso-outline-level: 2;">
<b><u><span style="color: blue; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></u></b><b><span style="color: blue; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></b><b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">“<span style="font-size: large;">Η κοινωνική
μηχανική έχει ονομαστεί κατά καιρούς «επιστήμη της εκμετάλλευσης του έμψυχου
υλικού», «τέχνη της απάτης», «μυστικά της εξουσίας», «χειρισμός των κατωτέρων»,
«wetware management», «real politiκ», κ.ά…</span></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">
</span><br />
<hr align="center" size="2" width="100%" />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">Οι πλέον
πονηροί σίγουρα έχουν παρατηρήσει αρκετά από τα διδάγματά της. Δεν είναι μια
πραγματική επιστήμη, και δεν τη διδάσκουν (τουλάχιστον ανοιχτά) στα
πανεπιστήμια ή στις σχολές. Είναι βασικά μια σταχυολόγηση διάφορων τεχνικών,
που έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιήσει διάφοροι εξουσιαστές (πολιτικοί,
άρχοντες, παράγοντες, αρχηγοί, κτλ) για να ελέγχουν το πλήθος [ή «μάζα» ή «λαό»
ή «κοπάδι» ή «res» («πράγματα»), ή όπως αλλιώς ονομάζουν την κατευθυνόμενη μάζα
της ανθρωπότητας].</span></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<hr align="center" size="2" width="100%" />
<span style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">Όπως κάποιοι
συνέλεξαν τα τρικ που ανακάλυψαν δια τους αιώνες οι έμποροι για τον υπολογισμό
και την αύξηση του κέρδους τους και έφτιαξαν τις επιστήμες των μαθηματικών και
της στατιστικής, έτσι, εδώ και αρκετά χρόνια, κάποιοι μελετούν την απάτη με
καθαρά επιστημονικό τρόπο και την έχουν μετατρέψει σε μια πραγματική επιστήμη.</span></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<hr align="center" size="2" width="100%" />
<span style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">Μια επιστήμη
δυνατότερη και σημαντικότερη από όλες τις άλλες, γιατί δίνει σ” αυτόν που την
κατέχει άμεσα δύναμη και εξουσία. Οι λεγόμενες <b>«ανώτερες τάξεις»</b>
δικαιολογούν την υποθετική ανωτερότητά τους απλώς και μόνο επειδή έχουν τη
γνώση της κοινωνικής μηχανικής. Θεωρούν τον εαυτό τους κατάλληλο να εξουσιάζει,
γιατί αυτοί γνωρίζουν το χειρισμό της κοινωνικής μηχανικής. Ενώ η «ανόητη
μάζα», οι «αμόρφωτοι», το «πλήθος», δεν τη γνωρίζουν, οπότε δεν έχουν το
δικαίωμα να αποφασίζουν για τον εαυτό τους…”</span></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<hr align="center" size="2" width="100%" />
<span style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">Με άλλα
λόγια, η κοινωνική μηχανική είναι η βασικότερη γνώση αυτών που μας κυβερνούν,
είτε είναι πολιτικοί, είτε αφεντικά, είτε οποιουδήποτε άλλου είδους
«αριστοκρατία»: Είναι η γνώση του πώς να κάνεις τα κορόιδα να δουλεύουν για
σένα και να νομίζουν, μάλιστα, ότι δεν γίνεται αλλιώς…</span></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;"><u><b><span style="color: blue;">Κοινωνική Μηχανική: "Η τέχνη της
απάτης"</span></b></u><b> </b></span></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">Α}</span></b>-<b><span style="color: blue;">Αποσιώπηση</span></b>:
Θέλοντας να πείσουν κάποιον για κάτι, οι επίδοξοι κοινωνικοί μηχανικοί δεν λένε
ψέματα, αλλά πολλές φορές αποσιωπούν κάποια κομμάτια των πραγματικών γεγονότων.
Έτσι καταφέρνουν ουσιαστικά να παρουσιάσουν τα γεγονότα όπως τους συμφέρουν,
χωρίς όμως να μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει ως ψεύτες.<br />
Π.χ. ένας πολιτικός είναι εύκολο να παρουσιάσει ως συμφέρουσα την αγορά ενός
οπλικού συστήματος, αν αποσιωπήσει ότι έχει δεχτεί καλύτερες προσφορές για ένα
καλύτερο οπλικό σύστημα. Σήμερα, με τον έλεγχο των Μ.Μ.Ε. από συγκεκριμένα
συμφέροντα, οι πληροφορίες και οι ειδήσεις «φιλτράρονται» και πολλές αλήθειες,
που θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν το τοπίο, δεν βγαίνουν ποτέ στο φως. Επίσης,
ακολουθώντας την ίδια λογική, ένας κοινωνικός μηχανικός δεν απαντά ποτέ απευθείας
σε μια ερώτηση που δεν τον συμφέρει. Απαντά κάτι άσχετο ή αδιαφορεί τελείως. Αν
απαντήσει, από τη μια δίνει αξία στην ερώτηση, από την άλλη υπάρχει ο κίνδυνος
να αποκαλύψει κάτι που δεν γνωρίζουν οι ακροατές του.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">Το ανάλογο <u>αξίωμα</u> της
κοινωνικής μηχανικής είναι: <b>«Αν κάτι δεν έχει αναφερθεί, δεν συνέβη ποτέ». </b><br />
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
<b><span style="color: red;">Β}</span></b>-<b><span style="color: blue;">Εξευτελισμός
της πληροφορίας:</span></b> Αν κάποια πληροφορία ξεφύγει από τον έλεγχο των
Μ.Μ.Ε. και φτάσει στα αυτιά των πολιτών, οι κοινωνικοί μηχανικοί δημιουργούν
έντονες και παρατραβηγμένες, πολλές φορές τελείως παράλογες φήμες, οι οποίες
όμως βασίζονται στις πραγματικές πληροφορίες. Αυτές τις σκορπούν στο κοινό με
πλάγιες μεθόδους. Μετά, απορρίπτουν όλο το θέμα ως «παράλογο», «γραφικό»,
«παρανοϊκό» ή «συνωμοσιολογικό». Π.χ. αν ένα ολόκληρο χωριό δει έναν ιπτάμενο
δίσκο να περνά από πάνω του, ο κοινωνικός μηχανικός που θέλει να αποσιωπήσει το
γεγονός θα πάρει συνέντευξη από τον τρελό του χωριού και θα τον οδηγήσει με
κατευθυνόμενες ερωτήσεις σε τρελές απαντήσεις, με τις οποίες μετά θα
τροφοδοτήσει τα Μ.Μ.Ε. Αν κυκλοφορήσει στο Internet μια πληροφορία σχετικά με
μια πραγματική συνωμοσία πολιτικών, τότε διάφορα κέντρα «εμπλουτίζουν» αυτήν
την πληροφορία με λανθασμένες πληροφορίες, που είναι εύκολο να διαπιστώσει
κάποιος ως ψεύτικες. Αν μια πραγματική μελέτη καταλήξει σε ένα σημαντικό
συμπέρασμα, τότε «κατασκευάζεται» μια δεύτερη μελέτη, σχεδόν όμοια με την
αρχική, η οποία όμως βγάζει προφανώς λανθασμένα ή προσβλητικά για το «κοινό
αίσθημα» συμπεράσματα. </span></span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">Το διαπιστωμένο <u>αξίωμα</u> εδώ είναι: <b>«Το πλήθος δεν μπορεί
να ξεχωρίσει λεπτές διαφορές, αλλά προτιμά να απορρίπτει ολόκληρα τα ζητήματα,
αν αυτά «μειωθούν» έντεχνα». </b><br />
<br />
<b><span style="color: red;">Γ}</span></b>-<b><span style="color: blue;">Αυθεντία</span></b>:
Οι ανά τους αιώνες κοινωνικοί μηχανικοί, για να επιβάλλουν την εξουσία τους και
σε γνωστικό επίπεδο, κατασκεύασαν τις «αυθεντίες». Πρόκειται για ανθρώπους οι
οποίοι διαφημίζονται ως «ειδικοί» πάνω σε ένα θέμα από όλο το σώμα των Μ.Μ.Ε.,
μέχρι που το πλήθος τους ταυτίζει με αυτό. Συνήθως αυτοί δημιουργούν μια
επίπλαστη πραγματικότητα, την οποία ονομάζουν «πεδίο γνώσης» τους ή «επιστήμη»
τους, την οποία ορίζουν με κάποιον στεγανό ή λογικοφανή τρόπο. Συνδυάζουν τα
πλέον αποδεκτά πιστεύω των ανθρώπων που ασχολούνται με τα συγκεκριμένα θέματα
και αποκρύπτουν επιμελώς όλες τις αδυναμίες και τα σκοτεινά σημεία,
υποστηρίζοντας ότι η «γνώση» τους απαντά σε όλα τα ερωτήματα. Αν κάποιος
ανακαλύψει κάτι που δεν αρέσει στους κοινωνικούς μηχανικούς, αυτοί καλούν την
αυθεντία που σχετίζεται με το θέμα, η οποία απορρίπτει, εξευτελίζει και
ακυρώνει τον πραγματικό ερευνητή. </span></span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;"><u>Αξίωμα: </u><b>«Το πλήθος δεν μπορεί να δει τα
πράγματα απρόσωπα. Κάθε ιδέα συγχέεται με αυτούς που τη διακινούν…» </b><br />
<br />
<b><span style="color: red;">Δ}</span></b>-<b><span style="color: blue;">Επιτηδευμένη
αντιπροσώπευση:</span></b> Βασισμένοι στο προηγούμενο αξίωμα, αν μια κοινωνική
κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο των κοινωνικών μηχανικών, τότε αυτοί προωθούν
ένα δικό τους άνθρωπο, ο οποίος αναλαμβάνει την όλη κατάσταση ως «αντιπρόσωπός»
της. Αυτός υποδύεται τον προφήτη και το φανατικό της κατάστασης, οπότε το πλήθος
αρχίζει να θεωρεί τον ψεύτικο αυτόν αντιπρόσωπο ως πραγματικό. Αφού εργαστεί
για κάποιο μεγάλο χρονικό διάστημα ως υπέρμαχος της κατάστασης αυτής, είτε
γίνεται σημαντικός παράγοντάς της και τη διαβάλλει εκ των έσω, είτε καταφέρνει
να ταυτιστεί μαζί της.Στη δεύτερη περίπτωση, ο ψεύτικος και επιτηδευμένος
αντιπρόσωπος, αρχίζει σιγά-σιγά να αποκαλύπτεται ως απατεώνας, ως ύποπτος, ως
ψεύτης, ως«αχυράνθρωπος».Το αποτέλεσμα;<b> Όλο το θέμα ακυρώνεται μαζί του</b>. Με
αυτόν τον τρόπο γίνεται η «προβοκάτσια», τα οποία καταλήγουν στον ξεσηκωμό του
πλήθους ενάντια σε όσους υποστηρίζουν ένα θέμα και πολλές φορές σε θανάσιμες
καταστάσεις. <br />
<br />
<b><span style="color: red;">Ε}</span></b>-<b><span style="color: blue;">Παρεξήγηση
και Βίαιη Συμπεριφορά:</span></b> Αν κάποιος παρουσιάσει στον κοινωνικό
μηχανικό κάτι που δεν τον συμφέρει, εκείνος θυμώνει επίτηδες, αγανακτεί για
κάποιο άσχετο αλλά παρεμφερές θέμα και επιτίθεται στο συνομιλητή του. Αν ο
κοινωνικός μηχανικός καταφέρει να βρει κάποιο αληθοφανή λόγο για να παρεξηγηθεί
με το συνομιλητή του, το κάνει με όσο το δυνατόν πιο έντονο τρόπο, που ίσως
υπονοεί και βία.Είναι βέβαιο ότι στην προσπάθεια να ηρεμήσουν τα πνεύματα, το
θέμα που δεν συνέφερε στον κοινωνικό μηχανικό θα ξεχαστεί και θα θαφτεί. Αν το
θέμα επανέλθει στο προσκήνιο, η κατάσταση επαναλαμβάνεται. Η ίδια τεχνική
χρησιμοποιείται και για κοινωνικές εκδηλώσεις, π.χ. για μια διαδήλωση
διαμαρτυρίας. Όταν δεν μπορεί να διαβάλει εκ των έσω την εκδήλωση (αυτός είναι
ο πιο απλός τρόπος) ο κοινωνικός μηχανικός διοργανώνει μια ανάλογη διαδήλωση,
ως διαμαρτυρία για κάποια λεπτομέρεια της διαμαρτυρίας των πρώτων (!) και την
κατευθύνει έτσι ώστε να συναντηθεί με την πρώτη. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά
και τα έχετε δει επανειλημμένα. </span></span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">Το <u>αξίωμα</u> της κοινωνικής μηχανικής σ’ αυτήν την
περίπτωση είναι:<b> «Κανείς δεν έχει δίκαιο, όταν ανάψουν τα αίματα»</b>. <br />
<br />
<b><span style="color: red;">Ζ}</span></b>-<b><span style="color: blue;">Εξαφάνιση
των Επικίνδυνων Στοιχείων:</span></b> Όταν κάτι αποδεικνύει την ενοχή των
κοινωνικών μηχανικών, αυτοί το εξαφανίζουν, όπως και κάθε σχετικό στοιχείο.
Π.χ. αν ένας άνθρωπος έχει γίνει μάρτυρας σε ένα σημαντικό έγκλημα και οι
εγκληματίες εξαφανίσουν τον ίδιο και την οικογένειά του, σχεδόν κανείς δεν θα
ασχοληθεί αργότερα με το τι γνώριζε ο εξαφανισμένος, αν δεν έχει κάποια
σημαντική ένδειξη για αυτό και ίσως ολόκληρο το έγκλημα ξεχαστεί. Οι φίλοι του
μπορούν εύκολα να πειστούν ότι έχει ταξιδέψει κάπου ή ότι έπεσε θύμα κάποιου
ατυχήματος. Στην περίπτωση που πρόκειται για κάποιο αντικείμενο, αν το
αντικείμενο εξαφανιστεί, δεν μπορεί να αποτελέσει αποδεικτικό στοιχείο. <u>Αξίωμα:</u><b>
«Αν κάτι έχει φύγει από τη μέση, δεν μπορεί να δράσει εναντίον σου…» <br />
</b><br />
<b><span style="color: red;">Η}</span></b>-<b><span style="color: blue;">Διάσπαση
της Προσοχής:</span></b> Αν κάποιο γεγονός τραβήξει την προσοχή του κοινού και
βγει τελικά στο φως, οι κοινωνικοί μηχανικοί το αποδέχονται, αλλά αρχίζουν να
το διανθίζουν με εκατομμύρια λεπτομέρειες και να επιμένουν στην «πλήρη και
διεξοδική», αλλά ουσιαστικά αποπροσανατολιστική παρουσίασή του. Ταυτόχρονα,
σκηνοθετούν ένα άλλο γεγονός, το οποίο αποκαλύπτουν όταν το κοινό έχει ήδη
κουραστεί από το πρώτο γεγονός. Όταν το δεύτερο γεγονός «εκτοξευτεί» στα media,
το κοινό έχει μια τάση να αποφεύγει να γυρίσει στο πρώτο θέμα, από το οποίο έχει
ήδη κουραστεί, αλλά και έχει απογοητευτεί. Μετά, μακριά από την προσοχή του
κοινού, μπορούν να γίνουν οι αναγκαίοι χειρισμοί για να καλυφθεί το θέμα…</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: small;"><span style="line-height: 115%;"><u>ΣΧΟΛΙΑ</u> </span></span><br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="line-height: 115%;">Το θέμα έχει πολλές προεκτάσεις και έχει αναλυθεί σε περισσότερους παράγοντες από πολλούς. Όλα είναι προσβάσιμα σε ελεύθερες πηγές και βιβλία. </span></span></i></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><i>Πηγή:<span style="color: blue;"> </span></i></span></span><span style="color: blue;"><i>http://www.terrapapers.com/?p=34300</i></span></div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-8011182116078009462013-05-03T23:02:00.002+03:002013-05-03T23:37:12.531+03:00Μεταξύ δύο Κόσμων, Ιλιάδα-Ευαγγελικό κείμενο<br />
<blockquote class="tr_bq">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGXlhZp_7BE4z0BXqY7gvYcKMhHvg8iGCDZVnTuvSROku7YX2DE5KlsD3uOjwMyol0gLYZi5lqAFmkfwNCbLb27-KwvajL22DFvR-vUM4un16UHl7zYBHHACut3vpJ3Hul2x3ZmYInKio/s1600/487001_molloy-7.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGXlhZp_7BE4z0BXqY7gvYcKMhHvg8iGCDZVnTuvSROku7YX2DE5KlsD3uOjwMyol0gLYZi5lqAFmkfwNCbLb27-KwvajL22DFvR-vUM4un16UHl7zYBHHACut3vpJ3Hul2x3ZmYInKio/s400/487001_molloy-7.jpg" width="400" /></a><span style="font-size: large;"><strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><span style="background-color: #d9ead3; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><span style="font-weight: normal; text-align: justify;"><u>Πρόλογος στο βιβλίο του Πάνου Τζώνο</u>υ: </span><strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">Ιλιάδα ο κόσμος μας</strong><span style="font-weight: normal; text-align: justify;">, </span></span></strong><span style="background-color: #d9ead3;"><strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><span style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><span style="font-weight: normal; text-align: justify;">εκδ. </span></span></strong><strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><span style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><span style="font-weight: normal; text-align: justify;">Εξάντας, Αθήνα 2003</span></span></strong></span></span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Θεόδωρος Ι. Ζιάκας</span></strong></blockquote>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: 0px; padding: 0px;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">Το βιβλίο αυτό διαπιστώνει ότι το σύστημα κοσμοθεωρητικού προσανατολισμού, που προσφέρει το κείμενο της Ιλιάδας για τον κόσμο της Ιωνίας του 8ου π.Χ. αιώνα, παραμένει αξιόπιστο και για τον σύγχρονο δικό μας κόσμο. Το ίδιο διαπιστώνει και για το Ευαγγελικό κείμενο, ένα κείμενο τον 1ου και του 2ου αιώνα μ.Χ., όπως τουλάχιστον το προσέλαβαν οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Αλλά πώς μπορούν οι κόσμοι των κειμένων αυτών να είναι και δικός μας κόσμος; Αυτό είναι το προκλητικό ερώτημα του βιβλίου.</span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="background-color: #fce5cd; border: 0px; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Οι «κόσμοι» των δύο κειμένων είναι κοσμο-εικόνες, αντιλήψεις για τον κόσμο</span><span style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">. Όχι ο ίδιος ο κόσμος. Οπότε, ή ο κόσμος είναι δεδομένος και ανεξάρτητος από τα κείμενα, ή είναι δημιούργημά τους.</span></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><b>Με άλλα λόγια:</b> Ή υπάρχει μια στατική, αναλλοίωτη ανθρώπινη «φύση» και τα μεγάλα πολιτισμικά κείμενα μας λένε απλώς «τι είναι και πώς λειτουργεί», ή η εν λόγω «φύση μας» δεν είναι και τόσο «δεδομένη και αναλλοίωτη». Δηλαδή είναι κάτι που διαπλάθεται, με βάση ενυπάρχουσες ίσως δυνατότητες, οι οποίες όμως δεν ενεργοποιούνται από μόνες τους, αυτόματα, αλλά χρειάζονται ειδικές πολιτισμικές επεξεργασίες, κατευθυνόμενες από τη γνώση των δυνατοτήτων αυτών, δηλαδή από κάποια «μεγάλα κείμενα».</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Αν υπάρχει ανθρώπινη φύση, που επιδέχεται «καλή αλλοίωση», τότε ο ρόλος των μεγάλων κειμένων εμφανίζεται πράγματι ουσιαστικός: Εφόσον αυτά μας «έφτιαξαν» είναι όντως ο «κόσμος μας». Περιέχουν τα «πρότυπα», τους «ελκυστές», τα «κέντρα έλξης», του κόσμου μας.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Εδώ μεσολαβεί όμως ένα δεύτερο παράδοξο: Πώς μπορεί το ιλιαδικό κείμενο να είναι «ο κόσμος μας» και το ευαγγελικό κείμενο να είναι επίσης «ο κόσμος μας», αφού τα πρότυπά τους είναι εντελώς διαφορετικά και εν πολλοίς ασυμβίβαστα; Αν ο κόσμος μας είναι «και των δύο», τότε πρέπει να βρισκόμαστε κάπου «ανάμεσα», σαν σε κάποιου είδους ελλειπτική τροχιά γύρω από δύο εστιακά κέντρα. Θα πρέπει να μιλάμε τότε για μια «ένταξη» στους διαφορετικούς κόσμους τους και συνάμα για «απόκλιση» απ' αυτούς.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Μ' αυτή την ελλειπτική έννοια -και με τα δύο νοήματα του όρου- η Ιλιάδα είναι όντως ο κόσμος μας. Θα διευκρινίσω την ιδιότυπη αυτή ιδέα του βιβλίου με δύο παραδείγματα, το ένα χριστιανικό και το άλλο ομηρικό.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"></span><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"></span></div>
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">
</span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><b style="background-color: #d9ead3;">α. Χριστιανικό παράδειγμα: </b><span style="background-color: #d9ead3;">«Χριστός ανέστη και χρόνια πολλά!»</span></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMEzAgUwNt2sf3oBQjqrM_fjxtHR432KgA3M3-2zYa1Rzl7K2S1zIe6erGkwCCtn3NYoVgnzwUH-9nfHUN1xFsaj8iUc7WK9TYRN74ZYr3RpC4d4_Xh4a_nDgXtj0FyDQU-mj9NUJ5EUA/s1600/%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%A0%CE%91%CE%98%CE%9F%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMEzAgUwNt2sf3oBQjqrM_fjxtHR432KgA3M3-2zYa1Rzl7K2S1zIe6erGkwCCtn3NYoVgnzwUH-9nfHUN1xFsaj8iUc7WK9TYRN74ZYr3RpC4d4_Xh4a_nDgXtj0FyDQU-mj9NUJ5EUA/s320/%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%A0%CE%91%CE%98%CE%9F%CE%A3.jpg" width="224" /></a><span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Μια φορά (πρόκειται για αληθινή ιστορία) επιστρέφοντας από τη λειτουργία της Αναστάσεως, ο «προοδευτικός» (τότε) Τάσιος (Αναστάσιος), εύχεται στον πατέρα του «χρόνια πολλά».</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">- <i>«Τον κακό σου τον καιρό», του αποκρίνεται ο γέρος!</i></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Πέρασαν «χρόνια πολλά», για να κατανοήσει ο Τάσιος το νόημα της απάντησης: Εφόσον ο Χριστός αναστήθηκε, είναι φανερό ότι ο θάνατος πατήθηκε, ότι το κράτος του καταλύθηκε. Το να ζητάμε το λίγο, όταν έχουμε το παν, είναι τουλάχιστον ηλιθιότητα. Τον κακό μας τον καιρό λοιπόν.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Ο γέρος βρισκόταν, προφανώς, στον αναστάσιμο κόσμο του. Ήθελε να ανήκει σ' αυτόν ολοκληρωτικά. Ο γιος του, ο Τάσιος, ανήκοντας στον νεωτερικό μας κόσμο, δεν πίστευε στην Ανάσταση. Εφόσον όμως μετείχε στην «εορτή των εορτών», την «πανήγυρη των πανηγύρεων», μετείχε εν μέρει και στον πατερικό κόσμο. Ο πατερικός κόσμος ήταν, εν μέρει, και δικός του κόσμος: «ο κόσμος μας».</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Το παράδειγμα δίνει τις δυο «ακραίες» γραμμές του φάσματος. Ο «Χριστός ανέστη», η μία. «Χρόνια πολλά», η άλλη. Ο πολύς κόσμος (μας) βρίσκεται ανάμεσα. Τα λέει και τα δύο μαζί: «Χριστός ανέστη και χρόνια πολλά!»</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: #d0e0e3; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><b>β. Ομηρικό παράδειγμα: το επεισόδιο Αχιλλέα -Λυκάονα</b>.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkKmzrZ7cjbUy-CaLgL5HjfnRhyRoRalJNuueEu3bD4LQKM29hkLC6inreqV5C5bllmIdFqPMiFXNZanfyiQH7H5Imu-jUqgOzfuNCbPaXvbWGuooLL34IgmINumpDhtnK07BiKXCW_IE/s1600/Achilles+(1).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkKmzrZ7cjbUy-CaLgL5HjfnRhyRoRalJNuueEu3bD4LQKM29hkLC6inreqV5C5bllmIdFqPMiFXNZanfyiQH7H5Imu-jUqgOzfuNCbPaXvbWGuooLL34IgmINumpDhtnK07BiKXCW_IE/s320/Achilles+(1).jpg" width="259" /></a><span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">
</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Ο Αχιλλέας είχε αιχμαλωτίσει τον γιο τον Πριάμου, Λυκάονα, και τον είχε πουλήσει στη Λήμνο, αλλά τον εξαγόρασαν οι δικοί του. Έντεκα μέρες γλεντούσε με τους φίλους του, καθώς ήρθε από τη Λήμνο. Πάνω στις δώδεκα όμως τον ξανάριξε ο θεός στα χέρια του Αχιλλέα.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Ήταν τη στιγμή που έφευγε από το ποτάμι, όπου είχε αναμερίσει να δροσιστεί. Ήταν χωρίς περικεφαλαία και ασπίδα. Ούτε δόρυ δεν είχε. Όλα τα είχε ρίξει κάτω - γιατί τον βασάνιζε ο κάματος κι ο ιδρώτας.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Βλέποντάς τον, ο Αχιλλέας οργίστηκε και ετοιμάστηκε να τον στείλει κατευθείαν στον άλλο κόσμο. Αλλά εκείνος μόλις τον είδε έτρεξε, γονάτισε μπροστά του και με χίλια παρακάλια του ζητούσε να τον λυπηθεί. Λαχταρούσε με την καρδιά του να ξεφύγει τον κακό θάνατο και τη μαύρη μοίρα. «Χρόνια πολλά» ζητούσε ο κακομοίρης!</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><i>«... τίη όλοφύρεαι ούτως;» (τι ολοφύρεσαι έτσι;), άκουσε τη βροντερή φωνή του Αχιλλέα. Εδώ πέθανε ο Πάτροκλος, που ήταν πολύ καλύτερός σου. Δεν βλέπεις πόσο κι εγώ είμαι ωραίος και μεγαλόσωμος; Κι είμαι από γενναίο πατέρα κι από θεά μητέρα. Όμως και μένα με περιμένει ο θάνατος και η δυνατή η μοίρα. Και του βυθίζει το σπαθί στο σβέρκο.</i></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i><span style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">[.«...αλλά, φίλος, Θάνε και συ</span><sup style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">.</sup><span style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"> τίη ολοφύρεαι ούτως; / κάτθανε και Πάτροκλος, ό περ σέο πολλόν αμείνων. / Ούχ οράας οίος καί εγώ καλός τε μέγας τε; / πατρός δ' είμ' αγαθοίο, θεά δέ με γείνατο μήτηρ / αλλ' επί τοι καί εμοί θάνατος καί μοίρα κραταιή » (Φ 100-110).]</span></i></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Η φράση έγινε παροιμιώδης: «Κάτθανε και Πάτροκλος». </span><br />
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><b>Τουτέστιν: Έτσι κι αλλιώς θα πεθάνουμε. Το θέμα είναι να πεθάνουμε έντιμα και ένδοξα.</b></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Αυτός είναι ο κόσμος της Ιλιάδας.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><br /></span>
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><b>Ο Αχιλλέας πιστεύει, βεβαίως, στην μετά θάνατον ύπαρξη της ψυχής, αλλά μη νομιστεί ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν λογαριάζει τον θάνατο. Αυτή η αθανασία της ψυχής δεν έχει καμιά αξία. Καλύτερα δούλος σ' αυτή τη ζωή παρά βασιλιάς στην άλλη, δηλώνει κατηγορηματικά. Μόνο αυτή εδώ, η μοναδική ζωή μας, έχει αξία.</b></span><br />
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><b><br /></b></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Η αθανασία των Ορφικών, του Πυθαγόρα, του Πλάτωνα, και όλων των μεταγενέστερων, έχει απαξιωθεί προκαταβολικά στην αυγή του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, από τον Ποιητή των ποιητών, ο οποίος «την Ελλάδα πεπαίδευκεν», κατά τον ίδιο τον αρνητή του, τον Πλάτωνα. (Πολιτεία 606 e.) Μόνο την Ανάσταση θα ήταν διατεθειμένος να συζητήσει ο Ποιητής.</span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: #d0e0e3; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><b>Το διαβλέπουμε στα λόγια του Σαρπηδόνα</b>:</span></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpb6xsWF0tGCVEMjck2Lktav4ZvfbLb1GBqkwWmtZTYCYZ_i7oe3HtUjW90rrIalTSWnraUM8LFnzzYOS1ZaitnrVnDrJbMbBgl1HE9BaKIth9NCyQEWpFrQwu1O_VqbeT6A0nEQTOVJQ/s1600/Thanatos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="color: black; font-size: large;"><img border="0" height="215" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpb6xsWF0tGCVEMjck2Lktav4ZvfbLb1GBqkwWmtZTYCYZ_i7oe3HtUjW90rrIalTSWnraUM8LFnzzYOS1ZaitnrVnDrJbMbBgl1HE9BaKIth9NCyQEWpFrQwu1O_VqbeT6A0nEQTOVJQ/s320/Thanatos.jpg" width="320" /></span></a></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"> </span><span style="font-size: large; line-height: 1.5;"><i>«Καλέ μου, αν ήταν απ' τον πόλεμο ξεφεύγοντας ετούτον /εμείς αγέραστοι κι αθάνατοι να ζήσουμε αιώνια, / μήτε κι εγώ μαθές ανάμεσα στους πρώτους θα χτυπιόμουν, / μήτε να μπεις και σένα θα 'σπρωχνα στην δοξαντρούσα μάχη. / Μα τώρα έτσι κι αλλιώς μας ζώνουνε του χάρου οι Λάμιες όλους, / αρίφνητες. Θνητός δε δύνεται να τις ξεφύγει. Πάμε / να ιδούμε κάποιο αν θα δοξάσουμε για αν μας δοξάσει κάποιος!»</i>. <i>[Μ 322 - 328, μτφ. Ν. Καζαντζάκη - Ι. Θ. Κακριδή.]</i></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Τα δικά μας «χρόνια πολλά» είναι μάλλον σαν του Λυκάονα. Συνιστούν αυταξία. </span><span style="background-color: #fce5cd; border: 0px; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Αποφυγή του θανάτου πάση θυσία</span><span style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">. Βεβαίως δεν υποτιμούμε την «ποιοτική» διάσταση της ζωής, αλλά τη βάζουμε δεύτερη. Γι' αυτό και στην ευχή «χρόνια πολλά» προσθέτουμε συνήθως «και καλά». Το τι σήμερα εννοούμε «καλά» ας μην το σχολιάσουμε καλύτερα...</span></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Αν στον γέρο Όμηρο ευχόμασταν τέτοιου είδους «χρόνια πολλά» θα εισπράτταμε σίγουρα ένα «τον κακό σου τον καιρό». Συνεπώς είμαστε στον κόσμο του Ομήρου, αν πιστεύουμε στην μετά θάνατον ύπαρξη της ψυχής και συγχρόνως μακριά του, αν της δίνουμε αξία. Είμαστε στον κόσμο του Ομήρου, αν καταφάσκουμε τη ζωή, αλλά πολύ μακριά του, αν αυτό που καταφάσκουμε είναι η «ζωούλα» μας.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="border: 0px; font-size: large; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><b style="background-color: #ffe599;">Αλλά πού τέμνεται ο κόσμος του Ευαγγελίου και ο κόσμος της Ιλιάδας</b>; <u>Προφανώς στον κακό μας τον καιρό</u>. Στο ότι ο Όμηρος απαιτεί αρετή και τόλμη. Στο ότι όλο το ομηρικό έπος είναι «αρετής έπαινος». <i>[«Πάσα μεν η ποίησις τω Ομήρω αρετής έστιν έπαινος». (Μέγας Βασίλειος, Προς τους νέους, Υ26.)]</i> Τέμνεται επίσης στην αναστάσιμη «ποιότητα διαθέσεως». [Μαξίμου Ομολογητού, Κεφάλαια θεολογικά, VI κ', ΡΟ τ. 90, στ. 1312C] Υπ' αυτή την έννοια είναι και δεν είναι «ο κόσμος μας».</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Θα κλείσω το σημείωμά μου με την διαστολή του νεωτερικού από το ομηρικό πρότυπο: Και τα δύο είναι «ατομοκεντρικά», με την έννοια ότι ξεχωρίζουν το άτομο από την ομάδα και του δίνουν αξία. </span><span style="background-color: #fce5cd; border: 0px; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Όμως το ομηρικό άτομο είναι «πολύ πιο άτομο» από το άτομο του νεωτερικού Διαφωτισμού.</span><span style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: 1.5; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"> Το δεύτερο είναι λιγότερο συνεκτικό από το πρώτο, πράγμα που οφείλεται, μάλλον, στην ανεπαρκή χειραφέτησή του από τον μεσαιωνικό κολεκτιβισμό.</span></span></div>
<div class="p7" style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: 0px; padding: 0px;">
<span style="font-size: large;"><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"></strong></span></div>
<div class="p6" style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, 'Segoe UI', Helvetica, sans-serif; line-height: 12px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"> </span><i style="text-align: right;">Πηγή: Αντίφωνο (Ισοκράτης)</i></div>
</div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-81008503769638714742013-02-20T14:45:00.000+02:002013-02-22T13:42:08.393+02:00Τελευταία συνάντηση του Μάριου Πλωρίτη με τον Νίκο Καζαντζάκη - Αποχαιρετισμός<br />
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial;">
</div>
<div style="text-align: right;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 22px;">εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ(1/11/1957)</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKlG5R6aWRwLX7ldFMcygnEhsW9fS5bY-1W7llnuTbxfQUkphrAV4xeD_RCK9JQ-we3kEhyphenhyphenWhIVWbLDEwUGuqOv3Cee_mrlMAIminEcBpoQzgAjOV5hgLZnMVD36BBl3Jh0M2rSM_pb5U/s1600/5_1_%257E1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKlG5R6aWRwLX7ldFMcygnEhsW9fS5bY-1W7llnuTbxfQUkphrAV4xeD_RCK9JQ-we3kEhyphenhyphenWhIVWbLDEwUGuqOv3Cee_mrlMAIminEcBpoQzgAjOV5hgLZnMVD36BBl3Jh0M2rSM_pb5U/s640/5_1_%257E1.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; mso-outline-level: 3;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 16.5pt;"><span style="font-size: large;">Τις τρεις τέσσερις
φορές, που ιδωθήκαμε κείνο το καιρό, τις ώρες που καθήσαμε κουβεντιάζοντας μέσα
στο σκιερό δωμάτιο, αγάπη κι αγανάχτηση μαζί με πλημμύριζαν. Αγάπη για κείνον,
αγανάχτηση για τους διώχτες του. Ο προδότης των “ελληνικών θεσμών” λαχταρούσε
αδιάκοπα για την Ελλάδα – ο “άθεος” μιλούσε κάθε τόσο για την αγωνία του να
βρει και να σώσει το Θεό του – ο “ανήθικος” ήταν η φλεγόμενη βάτος της Αρετής -
ο πουλημένος “κουκουές” ήταν ο ακατάβλητος εραστής της Ελευθερίας… Φυσικά για
να τ’ ανακαλύψεις όλα αυτά, δε χρειαζότανε να γνωρίσεις από κοντά τον
Καζαντζάκη. Ολόκληρο το έργο του 50 χρόνων, τα διαλαλεί. Χρειαζόταν όμως καλή
πίστη και τίμιος νους για να τα παραδεχτείς. Κι αυτά λείπανε από τους
“σταυρωτές” του.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; mso-outline-level: 3;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 16.5pt;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.5pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-size: large;">
Άμα γνώριζες όμως από κοντά τον Καζαντζάκη – πόσο επικίνδυνη και τις περισσότερες
φορές, απογοητευτική, είναι η προσέγγιση των ανθρώπων που τιμάς και θαυμάζεις!
– άμα τον γνώριζες από κοντά, έβλεπες πως ο καθημερινός Άνθρωπος ήταν ολότελα
συνεπής με τον Πνευματικό. Πως δεν ήταν λόγια για κατανάλωση, όσα είχε χαράξει
στο χαρτί, αλλά η κραυγή του αίματος και του νου του. Ο ένσαρκος Καζαντζάκης
δεν πρόδινε ούτε κατά ιώτα εν το πνεύμα του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.5pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.5pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-size: large;">Ίσως το πιο
χαρακτηριστικό – και το πιο ελκυστικό του- γνώρισμα, ήταν η απλότητά του. Ούτε
ο πολύχρονος στοχασμός, ούτε η ακατάπαυστη μάχη του με τον εαυτό του, ούτε η
παγκόσμια δόξα που είχε (τόσο αργά) κερδίσει, τον αποξένωσαν απ’ τους ανθρώπους
ή τούδωσαν την ελάχιστη έπαρση. Κάποια στιγμή που μούφερε μια ωραιότατη
γερμανική έκδοση του “Τελευταίου Πειρασμού” (μόλις τότε είχε κυκλοφορήσει) τα
κουρασμένα μάτια του πήραν μια φωτερή λάμψη. Μα, περισσότερο απ’ την
ικανοποίηση για την επιβράβευση του “καλού αγώνα” του, μου φάνηκε πως χαιρόταν
ο εραστής του ωραίου. Τα μακριά του δάχτυλα χάιδευαν το βαθυπράσινο δέσιμο του
βιβλίου με την απόλαυση ενός φλωρεντινού “ντιλεντάντε”.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.5pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.5pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-size: large;">Η Ελλάδα ήταν αδιάκοπα
μέσα στις κουβέντες μας. Οι μακρινοί φίλοι και, καμιά φορά, οι ξέφρενοι εχθροί.
Ο Καζαντζάκης δεν αγαναχτούσε. Δεχόταν μακρόθυμα τους λιθοβολισμούς. Μόνο, μια
στιγμή, είπε λυπημένα:<br />
-Γιατί φωνάζουν; Εγώ δε ζήτησα τίποτα, δε θέλησα να πάρω τίποτα από κανέναν. Ο
καθένας κάνει το έργο του, όπως νομίζει κι όπως μπορεί. Ο καθένας προσπαθεί να
υποτάξει την τίγρη που τον καβαλάει στη ράχη. Όλη μου τη ζωή πάλαιψα κι εγώ,
όπως όλοι. Έκανα αυτό που πίστευα, ας κάνουν κι οι άλλοι αυτό που πιστεύουν…<br />
Βυθισμένος στην πολυθρόνα του μ’ ενωμένα τα δάχτυλα των χεριών του, κοιτούσε
ίσια μπρος, σα νάβλεπε -ατέλειωτο μονοπάτι- αυτή τη ζωή, τη γεμάτη αγωνία,
δάκρυα, αίμα, πίστεις κερδισμένες και πίστεις απαρνημένες, ακόρεστη δίψα να εισχωρήσει
στο μυστήριο της ζωής, που όλο και το πλησίαζε, κι όλο του ξέφευγε απ’ τα
χέρια…<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.5pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-size: large;">Τώρα δεν του απόμενε
παρα η κουρασμένη σάρκα του -που την υπονόμευε, από μέσα, το ίδιο του το αίμα-
και το ακούραστο πνεύμα του. Μ’ αυτό αντιμετώπιζε θαρραλέα τη σκιά του θανάτου,
που γινόταν όλο και πιο βαριά, όλο και πιο κοντινή. Τελευταίες του, τώρα,
χαρές, το άσπρο χαρτί και τα ταξίδια. Αυτός ο γιος του Ομήρου ονειρευόταν τις
στερνές περιπλανήσεις του.<br />
-Θέλω να πάω στη Νότιο Αμερική, μου έλεγε. Είν’ ένας κόσμος που δεν τόνε
γνώρισα και που μου ξυπνάει πάντα το νου… Θέλω να ξαναπάω στην Κίνα και την
Ιαπωνία. Τεράστιες αλλαγές έγιναν από τότε που ξαναήμουνα εκεί.<br />
Το πρώτο ταξίδι δεν μπόρεσε να το πραγματοποιήσει ποτέ. Το δεύτερο, που το
κατόρθωσε, τον έστειλε στον τάφο…<br />
-Κι η Ελλάδα; τον ρώτησα.<br />
-Η Ελλάδα είναι η μεγάλη Μάνα, έκανε ζωηρά. Δεν έχει σημασία κι αν βρίσκομαι
μακριά της. Την Ελλάδα την έχω μέσα μου. Και πιο πολύ την Κρήτη… Έπειτα, κι εδώ
που βρισκόμαστε είναι Ελλάδα. Την Αντίπολη(*) δεν τη χτίσανε Έλληνες, Ίωνες; Μα
είτε εδώ, είτε αλλού, η Ελλάδα μ’ ακολουθεί παντού και πάντα…<br />
Έπειτα, πρόστεσε πιο χαμηλόφωνα:<br />
-Όμως θέλω να πεθάνω στην Κρήτη. Είναι η γη μου. Εκεί στο Κάστρο (Ηράκλειο). Κι
αν δεν προφτάσω να πεθάνω εκεί, εκεί θέλω να με θάψουνε. Το χώμα της Κρήτης
έφτιασε το αίμα μου – αυτό θέλω να το πιει…<br />
Η Μοίρα δεν τον άφησε να ξαναδεί τον ήλιο της Κρήτης. Μόνο η γης της θα του
δώσει τη στερνή χαρά…<br />
Λίγο αργότερα με ξεπροβόδισε ως την πόρτα του κήπου του. Για τελευταία φορά,
τούσφιξα το μακρύ, λιγνό χέρι του.<br />
- Ο Θεός μαζί σας, μούπε όπως έλεγε πάντα. Και πρόστεσε:<br />
-Νάσαστε ευτυχισμένος που γεννηθήκατε Έλληνας.<br />
Στη στροφή του δρόμου γύρισα τα μάτια μου πίσω. Η αλύγιστη σιλουέτα του
Ψηλορείτη είχε μείνει ασάλευτη, βιβλική στο κατώφλι. Δεν την ξαναείδα πια…</span><span style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.5pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.5pt;">
<span style="background-color: transparent; line-height: 16.5pt;"><span style="background-color: #fce5cd; font-family: 'Times New Roman', serif;">ΜΑΡΙΟΣ ΠΛΩΡΙΤΗΣ</span></span></div>
<div>
<b style="background-color: transparent;"><span style="background-color: #fce5cd; font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Πηγή:</span>
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";"><a href="http://logotexnikesmikrografies.blogspot.gr/2012/11/blog-post_1106.html">http://logotexnikesmikrografies.blogspot.gr/2012/11/blog-post_1106.html</a><o:p></o:p></span><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;"><b style="color: #323232; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 18px;">(*) </b><span style="color: #323232; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 18px;">Αντίπολη. Αρχαία πόλη της Κυανής Ακτής κοντά στη Μασσαλία, που ιδρύθηκε από Έλληνες αποίκους, η σημερινή </span></span></span><b style="background-color: white; color: #323232; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Αντίμπ</b><span style="background-color: white; color: #323232; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;"> της Γαλλίας.</span></div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-3527346987092986572013-01-26T19:43:00.002+02:002013-01-26T19:45:23.766+02:00Εθνικό συμφέρον: Θεωρητική προσέγγιση με την οπτική της Θουκυδίδειας παράδοσης<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL1CxzkSP-6RyoOVFYV8JhVCUUiHUf2p8UbNG-TCIyxgH2MW6jaP5GUg3KTnpD_3ABACu3dUd7BfU0ZV6stkzP8r8yoU5UMMcVGq7KbvnA8f7endjXNDmILztytzR2w8m-kGhrnM5BlrE/s1600/59468_329017073862761_2089658297_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL1CxzkSP-6RyoOVFYV8JhVCUUiHUf2p8UbNG-TCIyxgH2MW6jaP5GUg3KTnpD_3ABACu3dUd7BfU0ZV6stkzP8r8yoU5UMMcVGq7KbvnA8f7endjXNDmILztytzR2w8m-kGhrnM5BlrE/s640/59468_329017073862761_2089658297_n.jpg" width="424" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο όρος<b> εθνικό συμφέρον</b> δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί
αντικειμενικά, γιατί εμπεριέχει μια καθαρά υποκειμενική έννοια: το συμφέρον.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Γεώργιο Μπαμπινιώτη</span><sup style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 115%;">1 </sup><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> ετυμολογικά
ως <b>συμφέρον ορίζεται «ό,τι αποκομίζει κανείς ως όφελος»</b>, <b>«οτιδήποτε ευνοεί ή
υπηρετεί κάποιον» </b>και<b> «δημόσιο συμφέρον είναι αυτό που αφορά στα μέλη μιας
κοινωνίας, ενός συνόλου». </b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">
<br /><span style="background-color: #fff2cc;">
Από τα παραπάνω μπορούμε να συνάγουμε ότι το εθνικό συμφέρον είναι ένα «δημόσιο
συμφέρον», με την έννοια ότι αφορά το σύνολο μίας κοινωνίας, είτε αυτή είναι το
σημερινό έθνος-κράτος ή η πόλη-κράτος της αρχαιότητας. </span><br />
<br /><u>
Σύμφωνα με τον καθηγητή Παναγιώτη Ήφαιστο</u> «Τα εθνικά συμφέροντα οριοθετούν τον
σκοπό της εθνικής στρατηγικής και προσφέρουν ένα διαρκή θεμελιώδη
προσανατολισμό των τακτικών επιλογών των κρατικών θεσμών που εμπλέκονται στην
ανάλυση, εκτίμηση, σχεδιασμό και εφαρμογή της εθνικής στρατηγικής»<sup>2</sup> .
Διακρίνει δε την έννοια του «εθνικού συμφέροντος»<sup>3 </sup> στις
διακρατικές σχέσεις σε «συμφέρον επιβίωσης»<sup>4</sup> , «ζωτικό
συμφέρον»<sup>5</sup> , «μείζον συμφέρον»<sup>6</sup> και
«δευτερογενή συμφέροντα»<sup>7</sup> .<br />
<br /><u>
Στο Σύνταγμα των Ελλήνων</u> έχει εισαχθεί και ο όρος «σπουδαίο εθνικό συμφέρον».
Το Άρθρο 28 του Συντάγματος προβλέπει περιπτώσεις περιορισμού της εθνικής μας
κυριαρχίας, «εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον»<sup>8 </sup>.
Αν και το παραπάνω Άρθρο «αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις
διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχει και
εθνικό συμφέρον που δεν είναι και τόσο σπουδαίο.<br />
<br />
Ως έννοια το εθνικό συμφέρον το συναντάμε από την αρχαιότητα, μαζί με την
έννοια του κοινού καλού ήτοι του κοινού συμφέροντος. Στον περίφημο διάλογο
Αθηναίων-Μηλίων που μας περιγράφει ο Θουκυδίδης<sup>9</sup> ,<b> οι ισχυροί
Αθηναίοι</b> προσπαθούν να πείσουν τους Μήλιους να υποταχθούν, ισχυριζόμενοι ότι το
πράττουν για το καλό τους, λέγοντάς τους:<b> «… σε κάθε σημείο που νομίζετε πως δε
μιλάμε όπως είναι το συμφέρον σας, να μας σταματάτε και να λέτε τη γνώμη σας». </b><br />
<br />
Οι Μήλιοι όμως που βρίσκονται σε δυσχερή θέση λόγω της αδυναμίας τους,
προσπαθούν να ισχυριστούν ότι υπάρχει και το κοινό καλό, λέγοντας: <b>«Όπως εμείς
τουλάχιστο νομίζουμε, είναι χρήσιμο (ανάγκη να μιλάμε γι’ αυτό, επειδή εσείς
τέτοια βάση βάλατε στη συζήτησή μας, να αφήσουμε κατά μέρος το δίκαιο και να
μιλάμε για το συμφέρον) να μην καταργήσετε σεις αυτό το κοινό καλό, αλλά να
υπάρχουν, γι’ αυτόν που κάθε φορά βρίσκεται σε κίνδυνο, τα εύλογα και τα δίκαια
και να ωφελείται κάπως αν πείσει, έστω κι αν τα επιχειρήματά του δε βρίσκονται
μέσα στα πλαίσια του αυστηρού δικαίου».</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Οι Αθηναίοι στη συνέχεια επικαλούμενοι
και αυτοί με τη σειρά τους το κοινό καλό, λένε: <b>«Εκείνο όμως που θέλουμε τώρα
να κάνουμε φανερό σε σας είναι ότι βρισκόμαστε εδώ για το συμφέρον της
ηγεμονίας μας και όσα θα πούμε τώρα σκοπό έχουν τη σωτηρία της πολιτείας σας,
επειδή θέλουμε και χωρίς κόπο να σας εξουσιάσουμε και για το συμφέρον και των
δυο μας να σωθείτε». </b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και οι Μήλιοι απαντούν:<b> «Και πώς μπορεί να συμβεί να είναι
ίδια συμφέρον σε μας να γίνουμε δούλοι, όπως σε σας να γίνετε κύριοί μας;»</b> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και
οι Αθηναίοι απαντούν <b>μάλλον κυνικά: <span style="background-color: #fff2cc;">«Επειδή σεις θα έχετε τη δυνατότητα να
υποταχθείτε πριν να πάθετε τις πιο μεγάλες συμφορές, κι εμείς, αν δε σας
καταστρέψουμε, θα έχουμε κέρδος». </span></b>
<br />
Από τον παραπάνω διάλογο είναι προφανές ότι το κοινό καλό (κοινό συμφέρον)
επιδέχεται πολλές ερμηνείες και είναι δύσκολο να βρεθεί η χρυσή τομή έτσι ώστε
μια αντιπαράθεση να μη γίνει ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος (Zero sum
game), αλλά να ωφεληθούν όλες οι πλευρές.<br />
<br />
Λόγω της ισχυρής νομιμοποίησης που παρέχει ο όρος εθνικό συμφέρον,
χρησιμοποιείται σήμερα ευρέως από τις εκάστοτε κυβερνήσεις των κρατών και τους
πολιτικούς γενικότερα, από τους δημοσιογράφους, τους στρατηγικούς αναλυτές,
τους ακαδημαϊκούς και γενικά από όλους όσους θέλουν να υποστηρίξουν με λόγια ή
πράξεις μια απόφαση η οποία επηρεάζει το σύνολο μιας κοινωνίας. Όλα γίνονται
για να εξυπηρετηθεί το εθνικό συμφέρον.<br />
<br />
Για την εξυπηρέτηση παραδείγματος χάριν του εθνικού μας συμφέροντος, άλλοι
υποστηρίζουν τις δανειακές συμβάσεις (μνημόνια) και άλλοι τις καταριούνται,
άλλοι υποστηρίζουν την άμεση ανακήρυξη της ΑΟΖ και άλλοι είναι αντίθετοι, άλλοι
επιθυμούν την έξοδο από την Ευρωζώνη και την επιστροφή στη δραχμή και άλλοι την
παραμονή μας και ου το καθεξής.<br />
<br />
Παρακολουθώντας τις συζητήσεις στη <b>Βουλή των Ελλήνων</b> είναι εύκολο να αντιληφθεί
κανείς ότι όλοι υποστηρίζουν το εθνικό συμφέρον, άσχετα εάν οι θέσεις τους για
το ίδιο θέμα είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Και αυτό είναι φυσικό επακόλουθο της
λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων, καθόσον για τα κόμματα τις περισσότερες
φορές προέχει το κομματικό συμφέρον, το οποίο όμως το βαφτίζουν με ευκολία ως
εθνικό συμφέρον. Αυτό φυσικά δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο, αλλά απ΄ ότι
φαίνεται ευδοκιμεί καλύτερα στη χώρα μας. Αυτό που χαρακτηρίζει επίσης τα ελληνικά
δρώμενα είναι ότι συχνά όποιος δεν συμμερίζεται την δική μας άποψη θεωρείται
προδότης, γιατί απλά οι απόψεις του είναι ενάντια στο εθνικό συμφέρον.<br />
<br />
Από τις <b>θεωρίες των Διεθνών Σχέσεων</b>, οι ρεαλιστικές θεωρίες είναι αυτές που
επιτρέπουν διαφορετικές προσεγγίσεις στην έννοια του εθνικού συμφέροντος<sup>10</sup>.
Οι ρεαλιστικές θεωρίες, οι οποίες αποτελούν την κύρια προέκταση του
Παραδοσιακού Παραδείγματος,<sup>11</sup> έχουν ως βάση τη Θουκυδίδεια
παράδοση. Ανήκουν στη κατηγορία του «Χαλαρού Κρατοκεντρικού Παραδείγματος»,
σύμφωνα με την διάκριση του καθηγητή Κώνστα Δημητρίου, η οποία αντιμετωπίζει το
διεθνές σύστημα ως μια κοινωνία νομικά ισότιμων κρατών με σαφή κρατικά σύνορα.<sup>12</sup> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="background-color: #fce5cd;">Οι βασικές παραδοχές των ρεαλιστικών θεωριών, κατά τον καθηγητή<b> Παναγιώτη
Ήφαιστο,</b> είναι οι παρακάτω:</span><sup><span style="background-color: #fce5cd;">13</span> </sup><br />
<br /><b>
α</b>. Τo έθνος κράτος είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του διεθνούς συστήματος.
Σύμφωνα με τον Gilpin, ορισμένοι διανοούμενοι έχουν την πεποίθηση ότι οι
οικονομικές και τεχνολογικές δυνάμεις έχουν διαβρώσει το έθνος-κράτος, με
αποτέλεσμα τα σύνορα των κρατών και οι εθνικές κυβερνήσεις να έχουν χάσει τη
σημασία τους. Όμως στις αρχές του 21ου αιώνα, παρά τις επιδράσεις των διεθνικών
οικονομικών δυνάμεων, διαπιστώνουμε ότι «το έθνος-κράτος παραμένει υψίστης
σημασίας» και δεν υπάρχει καμία πειστική απόδειξη ότι πρόκειται να χαθεί.<sup>14 </sup><br />
<br /><b>β.</b> Η διεθνής αναρχία είναι διαμορφωτικής σημασίας για τη συμπεριφορά και τις
στρατηγικές επιλογές των δρώντων του διεθνούς συστήματος.<br />
<br /><b>
γ.</b> Επειδή <u>το διεθνές σύστημα είναι άναρχο</u>, τιμωρεί αμείλικτα τα κράτη τα οποία
είτε αμελούν να περιφρουρήσουν τα ζωτικά τους συμφέροντα είτε ενεργούν πέραν
των δυνατοτήτων τους (στρατηγική υπερεπέκταση).<br />
<br /><b>
δ</b>. Τα κράτη ως συλλογικές οντότητες είναι ορθολογικοί δρώντες, δηλαδή είναι
ευαίσθητα στο κόστος που θέτουν εναλλακτικές επιλογές για την περιφρούρηση του
εθνικού τους συμφέροντος. Γι’ αυτό και η αποτρεπτική στρατηγική του κράτους που
υπερασπίζεται του status quo (μη αναθεωρητικό) καλλιεργεί τον ορθολογισμό του
επιτιθεμένου (αναθεωρητικού κράτους), όσον αφορά το κόστος-όφελος που δημιουργούν
οι εναλλακτικές στάσεις και οι συμπεριφορές. Καθ΄ όλη την ανθρώπινη ιστορία τα
κράτη εδράζουν τη στρατηγική τους σε διαρκείς υπολογισμούς κόστους-οφέλους<br />
<br /><b>
ε.</b> Στο άναρχο διεθνές σύστημα, τα κράτη θέτουν την απόκτηση ισχύος και την
ασφάλειά τους στην πιο υψηλή βαθμίδα των προτεραιοτήτων τους. Ρέπουν προς
ανταγωνισμό και σύγκρουση και αποτυγχάνουν να συνεργαστούν, ακόμη και εάν έχουν
συμφέρον για κάτι τέτοιο.<br />
<br /><b>
στ</b>. Οι διεθνείς θεσμοί είναι εξαρτημένες μεταβλητές και η ισχύς των κρατών οι
ανεξάρτητες μεταβλητές. Από αυτό συνεπάγεται ότι τα κράτη μόνο οριακά μπορούν
να επηρεάσουν την ανάπτυξη συνεργασίας, την αποτροπή της σύγκρουσης ή την
επίλυση των διακρατικών διαφορών. Το βασικό κριτήριο στις επιλογές τους είναι
το σχετικό κέρδος και η σχετική ισχύς, γεγονός που επηρεάζει τη δημιουργία
διλημμάτων ασφαλείας και εμποδίζουν την ανάπτυξη συνεργασίας. Επίσης και η
άνιση ανάπτυξη, που διανοίγει ευκαιρίες αλλαγής του υπάρχοντος συστήματος,
προκαλεί διλήμματα ασφαλείας και φέρνει τη σύγκρουση μεταξύ των μη
αναθεωρητικών (υπερασπίζονται το status quo) και των αναθεωρητικών δυνάμεων.<br />
<br />
Όπως κάθε θεωρία των διεθνών σχέσεων, έτσι και η ρεαλιστική προσέγγιση
παρουσιάζει ορισμένες αδυναμίες. Ένα από τα αδύνατα σημεία της, σύμφωνα με τον
Robert Gilpin, είναι η κατανόηση του γεγονότος ότι, η μεγιστοποίηση της ισχύος
ενός κράτους δεν αποτελεί πάντα την επιδίωξη των κρατών. Και αυτό γιατί <b>«η
απόκτηση ισχύος συνεπάγεται κόστος ευκαιρίας»</b><sup>15</sup> για την
κοινωνία, καθόσον έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου τα κράτη εγκατέλειψαν την
επιδίωξη της αύξησης της ισχύος τους, γιατί έκριναν ότι το κόστος ήταν
υπερβολικά υψηλό.<br />
<br />
Επίσης, όσον αφορά το εθνικό συμφέρον, εκτιμώ ότι δεν υπάρχουν πάντα αντικειμενικοί
παράγοντες που να το καθορίζουν. Ορισμένες φορές το εθνικό συμφέρον καθορίζεται
από τους εκάστοτε κυβερνώντες, από το σύστημα πεποιθήσεών τους το οποίο όμως
έχει διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό από το σύστημα αξιών ολόκληρης της εθνικής
κοινότητας. Όπως έχουμε ήδη αναφερθεί πιο πάνω, πολλές φορές οι πολιτικοί
ηγέτες χρησιμοποιούν τον όρο «εθνικό συμφέρον» ως άλλοθι για να δικαιολογούν
ορισμένες από τις αποφάσεις τους.<sup>16</sup><br />
<br />
Γενικά, η ταύτιση της κρατικής ισχύος με το κρατικό συμφέρον δεν είναι δυνατόν να
θεμελιώσει γενικής εφαρμογής προτάσεις για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής.<sup>17 </sup><br />
<br /><u>
Το ερώτημα που θα πρέπει πειστικά να απαντηθεί είναι:</u> Μήπως το εθνικό συμφέρον
σε έναν αλληλεξαρτώμενο κόσμο δεν είναι συνώνυμο του διεθνούς ανταγωνισμού αλλά
της διακρατικής συνεργασίας;<sup>18</sup><br />
<br />
Μία από τις κεντρικές ιδέες του <u>κονστρουκτιβισμού</u> είναι η ιδέα της ταυτότητας
(τρόπος αυτοπροσδιορισμού μιας κοινωνίας), την οποία παραβλέπουν οι
περισσότεροι ρεαλιστές, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στο «συμφέρον». Όμως αρκετοί
αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητα της ταυτότητας αναφορικά με τη συμπεριφορά του
κράτους. Σύμφωνα με τον Gilpin, θεωρητικό του «κρατοκεντρικού ρεαλισμού», «Η
κοινωνικοπολιτική φύση μιας κοινωνίας, η εθνική ιδεολογία και η πολιτική
ταυτότητα συμβάλλουν όλες στο πώς ορίζει μια κοινωνία τα συμφέροντά της και πώς
επηρεάζουν τη συμπεριφορά της»<sup>19</sup>.<br />
<br /><u>
Στη διαπίστωση του Θουκυδίδη ότι</u>, «…στις ανθρώπινες σχέσεις, τα νομικά
επιχειρήματα έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι
σε δύναμη και ότι, αντίθετα, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή
του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του»,<sup>20</sup>
ο καθηγητής<u> Παναγιώτης Ήφαιστος δίνει τις παρακάτω δυο διαφορετικές ερμηνείες:<sup>21</sup> </u><br />
<br /><b>
α.</b> Για όσους πιστεύουν στη φυσική νομοτέλεια, δηλαδή ότι «ο ισχυρός πρέπει να
επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος πρέπει να υποχωρεί και
να προσαρμόζεται ή ακόμη και να εξαφανίζεται», τότε η λύση των διεθνών
προβλημάτων συνίσταται στην εξάλειψη της ετερότητας και στην εγκαθίδρυση μιας
διεθνούς εξουσίας.<br />
<br /><b>β.</b> Για τους λοιπούς που υποστηρίζουν ότι στις διεθνείς σχέσεις και για όσο
υπάρχουν τα αίτια πολέμου «ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του
και ο αδύνατος προσαρμόζεται», υιοθετούν μια αμυντική αξίωση για τη στήριξη της
συλλογικής ελευθερίας, της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας του κράτους τους.<br />
<br /><u>
Στις παραπάνω δυο ερμηνείες του καθηγητή μου προσθέτω μια τρίτη</u>, η οποία
βασίζεται στο κοινό συμφέρον (συμβιβασμό) και η οποία εκτιμώ ότι σε ορισμένες
περιστάσεις δύναται να λάβει «σάρκα και οστά». Βασική προϋπόθεση είναι <b>τα κράτη
να δρουν ορθολογικά</b>, λαμβάνοντας τις αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής με γνώμονα
τη διαφύλαξη των εθνικών τους συμφερόντων. Δηλαδή κάτω από συγκεκριμένες
περιστάσεις:<br />
<br /><b>
α</b>. Ο ισχυρός θα κάνει χρήση της δύναμής του για την επιβολή των θέσεών του,
χωρίς όμως το κόστος της επιβολής αυτής της δύναμης να υπερβαίνει το
συνολικό-διαχρονικό όφελος που πρόκειται να αποκομίσει.<br />
<br /><b>β</b>. Ο δε αδύνατος, διαχειριζόμενος το έλλειμμα στην ισχύ του, θα υποχωρήσει μέχρι
το σημείο εκείνο όπου το όφελος από την υποχώρησή του να είναι μεγαλύτερο από
το κόστος που θα υποστεί στη περίπτωση που δεν υποχωρήσει και αντισταθεί στις
απαιτήσεις του ισχυρού.<br />
<br />
Την παραπάνω άποψή μου στηρίζω διερμηνεύοντας τις απόψεις του «κλασικού
ρεαλιστή» Hans Morgenthau, του οποίου ένα από τα βασικότερα μηνύματα στο βιβλίο
του «Politics Among Nations» ήταν ότι, <u>τα κράτη θα έπρεπε να προσπαθήσουν να
σεβαστούν τα συμφέροντα των άλλων κρατών.</u><sup>22</sup> Ο ίδιος εκτιμά
ότι, εάν τα κράτη ακολουθήσουν τα δικά τους συμφέροντα ασφαλείας και σεβαστούν
τα ζωτικά συμφέροντα των άλλων κρατών, είναι δυνατή η δημιουργία μιας βάσης για
έναν συμβιβασμό.<sup>23 </sup><br />
<br />
Επίσης σύμφωνα με τον Robert Gilpin, η πρόοδος της ανθρώπινης λογικής και
κατανόησης δεν θα τερματίσει τον αγώνα για ισχύ, αλλά είναι δυνατόν να
δημιουργήσει μια πιο πεφωτισμένη κατανόηση και προώθηση του εθνικού ιδίου
συμφέροντος. <sup>24</sup> Εάν τα κράτη ακολουθήσουν τα δικά τους
συμφέροντα ασφαλείας και σεβαστούν τα ζωτικά συμφέροντα των άλλων κρατών, είναι
δυνατή η δημιουργία μιας βάσης για έναν συμβιβασμό.<sup>25</sup> Η
μεγιστοποίηση της ισχύος ενός κράτους δεν αποτελεί πάντα την επιδίωξη των
κρατών.<sup>26</sup> Εκτιμά ότι ορισμένες φορές το μακροπρόθεσμο κόστος
των εξελίξεων απειλεί να καταστεί μεγαλύτερο από τα βραχυπρόθεσμα οφέλη της
διατήρησης του Status Quo. <sup>27 </sup>Γενικά, όσον αφορά την
εξωτερική πολιτική των κρατών, η θέση του Gilpin<sup>28</sup> είναι ότι,
λόγω της στενότητας πόρων, όπου οποιοδήποτε όφελος συνεπάγεται ένα κόστος, οι
κοινωνίες σπάνια ή ποτέ δεν επιλέγουν μόνο κανόνια ή μόνο βούτυρο, τουλάχιστον
μακροπρόθεσμα.<br />
<br />
Ακόμη και ο θεωρητικός του «επιθετικού ρεαλισμού», John Mearsheimer, αν και
αναφέρεται στις μεγάλες δυνάμεις γράφει ότι, «Τα κράτη μπορούν να συνεργασθούν,
μολονότι η συνεργασία είναι ενίοτε δύσκολο να επιτευχθεί και πάντοτε δύσκολο να
διατηρηθεί». <sup>29</sup></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> <span style="background-color: #ffe599;">Για τον ίδιο οι παράγοντες που εμποδίζουν
τη συνεργασία είναι: </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="background-color: #ffe599;"><b>α) οι συλλογισμοί περί σχετικών κερδών και β) ο φόβος
εξαπάτησης. </b></span><br />
<br />
Έχοντας επίγνωση ότι η παραπάνω ερμηνεία επειδή δεν είναι ούτε ουσιοκρατική
ούτε εύκολη, δεν αποτελεί τον κανόνα στις διεθνείς σχέσεις, θα πρέπει πάντα να
έχουμε υπόψη μας τη διαπίστωση του Edward Carr ότι, <b>«Το να καταστήσουμε την
εναρμόνιση των συμφερόντων στόχο της πολιτικής δράσης δεν είναι το ίδιο με το
να θεωρήσουμε δεδομένο ότι υπάρχει μια φυσική αρμονία συμφερόντων»</b>.<i>30 </i><br />
<br />
</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br /></span><br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><span style="background-color: #fce5cd;">Του Δημήτριου Καρατζίδη Ταξίαρχου ε.α. και Πολιτικού Επιστήμονα -
Διεθνολόγου</span></span><span style="background-color: #fce5cd; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"> </span></b></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
</span><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">1.
Γεώργιος Μπαμπινιώτης, 2008. Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας. Κέντρο
Λεξικολογίας, Αθήνα.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">2. </span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><a href="http://www.ifestos.edu.gr/63GreekStrategy.htm"><i><span lang="EN-US" style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">http://www.ifestos.edu.gr/63GreekStrategy.htm</span></i></a></span><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">3. </span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">Προσαρμοσμένο</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"> </span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">από</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"> </span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">το</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"> D. Nuechterlein, United States interest in a changing
world, Kentusky Univ. </span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">Press, Kentusky, 1973.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">4. Άμυνα, Ασφάλεια, ακεραιότητα της εθνικής
επικράτειας, αντιμετώπιση εξωτερικών απειλών κατά της κυριαρχίας. Στρατιωτική
και διπλωματική ισχύς ανάλογη των εξωτερικών απειλών ή προβλημάτων. Αποτρεπτική
φήμη. Συνολικά: Διασφάλιση της συλλογικής-ελευθερίας του λαού ενός κράτους.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">5. Ισορροπία Ισχύος με δυνητικούς αντιπάλους,
ασφάλεια ομοεθνών εκτός συνόρων, αντιμετώπιση δραστηριοτήτων εξωτερικών
παραγόντων που διαβρώνουν ή αποδυναμώνουν το πολιτειακό καθεστώς, οικονομική
ανάπτυξη, ισχυρές συμμαχίες, συμμετοχή στο διεθνές θεσμικό σύστημα. Ισχυρές
συμμαχίες. Διαπραγματευτικά ερείσματα.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">6. Διαφύλαξη συλλογικών πνευματικών αγαθών,
διαφύλαξη πολιτισμού, ελευθερίας, αξιοπρέπειας.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">7. Δραστηριότητες ιδιωτών, εξωτερικές,
οικονομικές, δραστηριότητες εταιρειών.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">8. </span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><a href="http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/8c3e9046-78fb-48f4-bd82-bbba28ca1ef5/SYNTAGMA.pdf"><i><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/8c3e9046-78fb-48f4-bd82-bbba28ca1ef5/SYNTAGMA.pdf</span></i></a></span><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">9. </span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><a href="http://www.ifestos.edu.gr/72ThycididesDialogue.htm"><i><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">http://www.ifestos.edu.gr/72ThycididesDialogue.htm</span></i></a></span><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">10. </span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><a href="http://img.pathfinder.gr/clubs/files_3/95955/8.pdf"><i><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">http://img.pathfinder.gr/clubs/files_3/95955/8.pdf</span></i></a></span><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">11. Ήφαιστος Παναγιώτης, 2004. Οι Διεθνείς
Σχέσεις ως Αντικείμενο Επιστημονικής Μελέτης στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό.
Διαδρομή, αντικείμενο, περιεχόμενο και γνωσιολογικό υπόβαθρο. Ποιότητα, Αθήνα.
Σελ. 339.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">12. Κώνστας Δημήτριος – Κωνσταντίνος
Αρβανιτόπουλος, 2002. Διεθνείς Σχέσεις. Συνέχεια και Μεταβολή. Ι. Σιδέρης,
Αθήνα. Σελ. 54 και 55. Η εξέλιξη της σπουδής των διεθνών σχέσεων μπορεί να
αντικατοπτριστεί σε τρία Παραδείγματα: «Χαλαρό Κρατοκεντρικό», «Παγκόσμιας
Κοινωνίας» και «Παγκόσμιας Κοινωνικής Τάξης» (Μαρξιστικό-Λενινιστικό).</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">13. Ο. π. σελ. 346.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">14. Gilpin Robert, 2002. Παγκόσμια Πολιτική
Οικονομία. Η Διεθνής Οικονομική Τάξη. Ποιότητα, Αθήνα. Σελ. 36. Σύμφωνα με τον
Gilpin: «αν και όταν το έθνος-κράτος εξαφανιστεί, θα αντικατασταθεί από κάποι
νέα μορφή επίσημης πολιτικής εξουσίας».</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">15. Gilpin Robert, 2004. Πόλεμος και Αλλαγή στη
Διεθνή Πολιτική. Ποιότητα, Αθήνα. Σελ. 98.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">16. Κώνστας Δημήτριος – Κωνσταντίνος
Αρβανιτόπουλος, 2002. Διεθνείς Σχέσεις. Συνέχεια και Μεταβολή. Ι. Σιδέρης,
Αθήνα. Σελ. 237.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">17. Ό. π. σελ. 164.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">18. Ό. π. σελ. 165.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">19. Gilpin Robert, 2002. Παγκόσμια Πολιτική
Οικονομία. Η Διεθνής Οικονομική Τάξη. Ποιότητα, Αθήνα. Σελ. 35. Σύμφωνα με τον
Gilpin, ο «κονστρουκτιβισμός» ασκεί στις μέρες μας δριμεία κριτική στον
ρεαλισμό. O Alexander Wendt, στο έργο του «Social Theory of International
Politics» υποστηρίζει ότι η διεθνής πολιτική «οικοδομείται μάλλον κοινωνικά»
και δεν αποτελεί αντικειμενική πραγματικότητα. Οι ανθρώπινες δομές καθορίζονται
από κοινές ιδέες και όχι από υλικές δυνάμεις. Επίσης ότι τα συμφέροντα είναι το
προϊόν των κοινών ιδεών και δεν προέρχονται από τη φύση.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">20. Άγγελος Σ. Βλάχος, 1998. Θουκυδίδου, Ιστορία
του Πελοποννησιακού Πολέμου. Εστία, Αθήνα. Σελ. 74, Ε΄ (89-91).</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">21. Ήφαιστος Παναγιώτης, 2004. Οι Διεθνείς
Σχέσεις ως Αντικείμενο Επιστημονικής Μελέτης στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό.
Διαδρομή, αντικείμενο, περιεχόμενο και γνωσιολογικό υπόβαθρο. Ποιότητα, Αθήνα.
Σελ. 185.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">22. Gilpin Robert, 2002. Παγκόσμια Πολιτική
Οικονομία. Η Διεθνής Οικονομική Τάξη. Ποιότητα, Αθήνα. Σελ. 29.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">23. </span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">Ό</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">. </span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">π</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">. </span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">σελ</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">. 376.</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">24. </span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">Ό</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">. </span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">π</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">. </span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">σελ</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">. 77.</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">25. </span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">Ό</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">. </span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">π</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">. </span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">σελ</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">. 376.</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">26. Gilpin Robert, 2004.
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">Πόλεμος και Αλλαγή στη Διεθνή Πολιτική. Ποιότητα,
Αθήνα. Σελ. 98.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">27. Ό. π. σελ. 100.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">28. Ό. π. σελ. 48.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">29. Mearsheimer John, 2007. Η Τραγωδία της
Πολιτικής των Μεγάλων Δυνάμεων. Ποιότητα, Αθήνα. Σελ. 122.</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"><br />
</span></i><i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;">30. Carr Edward, 2004. Η Εικοσαετής Κρίση.
Εισαγωγή στη μελέτη των διεθνών σχέσεων. Ποιότητα, Αθήνα. Σελ. 88.</span></i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 115%;"> </span></div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-65354763762524191752013-01-24T21:59:00.001+02:002013-01-24T21:59:49.541+02:00Επιστολή Ελευθερίου Βενιζέλου για Κεμάλ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiD8_iWT8Mj6CtIO7PFHuNsOSuiUb0JGxiYOFdCob2R67wRbMM6kuOtC7N94XQFcQRBWLAHcWJmBAk4BMzYXN2rzvDtSsR_igG1OPt_vyfxczZN96Xoy9ZQdgOG8V-edhODC7IBzu6geU/s1600/TOYRKIKES+SHMAIES.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiD8_iWT8Mj6CtIO7PFHuNsOSuiUb0JGxiYOFdCob2R67wRbMM6kuOtC7N94XQFcQRBWLAHcWJmBAk4BMzYXN2rzvDtSsR_igG1OPt_vyfxczZN96Xoy9ZQdgOG8V-edhODC7IBzu6geU/s640/TOYRKIKES+SHMAIES.JPG" width="425" /></a></div>
<em><span style="font-size: large;"><u><br /></u></span></em>
<em><span style="font-size: large;"><u>Αθήνα,</u> <u>12 Ιανουαρίου 1934</u></span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Κύριε Πρόεδρε,</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Για περίπου επτά αιώνες ολόκληρη η Μέση Ανατολή και μεγάλο τμήμα της Κεντρικής Ευρώπης αποτέλεσαν θέατρο αιματηρών πολέμων. Κύρια αιτία γι αυτούς ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων. Η υποδούλωση χριστιανικών λαών, οι θρησκευτικοί πόλεμοι του Σταυρού εναντίον της Ημισελήνου που μοιραία επακολούθησαν και οι διαδοχικές εξεγέρσεις όλων αυτών των λαών που προσέβλεπαν στην απελευθέρωσή τους δημιουργούσαν μια κατάσταση πραγμάτων που θα παρέμενε μόνιμη πηγή κινδύνων όσο η Οθωμανική Αυτοκρατορία διατηρούσε τα ίχνη που της είχαν αφήσει οι Σουλτάνοι.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br /></span></em>
<em><span style="font-size: large;">Η εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1922, όταν το εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θριάμβευσε επί των αντιπάλων του, έθεσε οριστικά τέλος σ' αυτή την κατάσταση αστάθειας και μισαλλοδοξίας.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />Πράγματι, σπάνια στη ζωή ενός έθνους πραγματοποιήθηκε σε τόσο λίγο χρόνο μια αλλαγή τόσο ριζική. Μια παρακμάζουσα αυτοκρατορία που ζούσε υπό θεοκρατικό καθεστώς στο οποίο οι έννοιες του δικαίου και της θρησκείας συγχέονταν μετατράπηκε σ`ένα εθνικό και σύγχρονο κράτος, γεμάτο ενέργεια και ζωή. Με την ώθηση του μεγάλου μεταρρυθμιστή Μουσταφά Κεμάλ το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων καταλύθηκε και το κράτος κατέστη αληθινά κοσμικό. </span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br /></span></em>
<em><span style="font-size: large;">Το έθνος ολόκληρο στράφηκε προς την πρόοδο, με την θεμιτή φιλοδοξία να ενταχθεί στην πρωτοπορία των πολιτισμένων λαών. Όμως το κίνημα για την εδραίωση της ειρήνης προχώρησε από κοινού με όλες εκείνες τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις που προσέδωσαν στο νέο κυρίως εθνικό κράτος της Τουρκίας τη σημερινή του μορφή. </span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br /></span></em>
<em><span style="font-size: large;">Πράγματι η Τουρκία δεν δίστασε να αποδεχθεί ειλικρινά την απώλεια επαρχιών όπου κατοικούσαν άλλες εθνότητες και, ικανοποιημένη πραγματικά με τα εθνικά και πολιτικά της σύνορα όπως καθορίστηκαν από τις Συνθήκες, έγινε αληθινός στυλοβάτης της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />Είμαστε εμείς οι Έλληνες που αιματηροί αγώνες αιώνων μας είχαν φέρει σε κατάσταση διαρκούς ανταγωνισμού με την Τουρκία οι πρώτοι που είχαμε την ευκαιρία να αισθανθούμε τις συνέπειες αυτής της βαθιάς αλλαγής στη χώρα αυτή, διάδοχο της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />Από την επόμενη μέρα της Μικρασιατικής καταστροφής, διαβλέποντας την δυνατότητα συνεννόησης με την αναγεννημένη Τουρκία, που προέκυψε από τον πόλεμο ως εθνικό κράτος, της απλώσαμε το χέρι και το δέχτηκε με ειλικρίνεια. Από αυτήν την προσέγγιση, που μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για τη δυνατότητα συνεννόησης ακόμη και μεταξύ λαών που τους χώρισαν οι πιο σοβαρές διαφορές, όταν αυτοί διαποτιστούν με την ειλικρινή επιθυμία για ειρήνη, προέκυψαν μόνο καλά, τόσο για τις δύο ενδιαφερόμενες χώρες όσο και για τη διατήρηση της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή. </span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br /></span></em>
<em><span style="font-size: large;">Ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται αυτή η πολύτιμη συμβολή στην ειρήνη δεν είναι άλλος από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Πασά. Έχω λοιπόν την τιμή ως αρχηγός της Ελληνικής Κυβέρνησης το 1930, όταν η υπογραφή του Ελληνοτουρκικού συμφώνου σηματοδότησε μια νέα εποχή στην πορεία της Εγγύς Ανατολής προς την ειρήνη, να υποβάλλω την υποψηφιότητα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά για την διακεκριμένη τιμή του βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br /></span></em>
<span style="font-size: large;"><em>Με βαθύτατη εκτίμηση<br />Ε. Κ. Βενιζέλος</em> "</span>ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-44609643206187979342013-01-13T23:06:00.001+02:002013-01-16T23:51:55.351+02:00 Μύθος Ερυσίχθονα του Θεσσαλού<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQsS5BAi_B8hpP_uiSoh1tWffldCibibDwJ8z-nnKJdP6nxPYOa56Yonv4UpUZ407Q2lgs4upemklpTthEwAwu5nptYJRcvQP6G-AfEl0kO3YQfONxrSxV4PhWvf0eZ2VDf10cjenRR8w/s1600/252530_181429445245609_100001356655469_415079_7074727_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQsS5BAi_B8hpP_uiSoh1tWffldCibibDwJ8z-nnKJdP6nxPYOa56Yonv4UpUZ407Q2lgs4upemklpTthEwAwu5nptYJRcvQP6G-AfEl0kO3YQfONxrSxV4PhWvf0eZ2VDf10cjenRR8w/s400/252530_181429445245609_100001356655469_415079_7074727_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em; text-align: center;">
<i><span style="background-color: #ffe599;"><b><span style="font-family: sans-serif;"><span style="line-height: 19.196969985961914px;">Ο </span></span><span style="font-family: sans-serif; line-height: 19.196969985961914px;">Ερυσίχθονας ο Θεσσαλός</span><span style="font-family: sans-serif;"><span style="line-height: 19.196969985961914px;"> (</span><span style="line-height: 19.183332443237305px;">Αγιά</span><span style="line-height: 19.196969985961914px;"> Λάρισας) ήταν μυθικός γιος του </span></span><a class="new" href="http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9C%CF%85%CF%81%CE%BC%CE%B9%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%82&action=edit&redlink=1" style="background-image: none; font-family: sans-serif; line-height: 19.196969985961914px;" title="Μυρμιδόνας (δεν έχει γραφτεί ακόμα)">Μυρμιδόνα</a><span style="font-family: sans-serif;"><span style="line-height: 19.196969985961914px;"> ή του </span></span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%80%CE%B1%CF%82" style="background-image: none; font-family: sans-serif; line-height: 19.196969985961914px;" title="Τρίοπας">Τρίοπα</a><span style="font-family: sans-serif;"><span style="line-height: 19.196969985961914px;"> (παντόπτη με τρία μάτια) και εγγονός του θεού </span></span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82_(%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1)" style="background-image: none; font-family: sans-serif; line-height: 19.196969985961914px;" title="Ποσειδώνας (μυθολογία)">Ποσειδώνα</a><span style="font-family: sans-serif;"><span style="line-height: 19.196969985961914px;">.</span></span></b></span></i></div>
<div style="margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em; text-align: center;">
<i><span style="background-color: #ffe599;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="line-height: 19.196969985961914px;"><b><br /></b></span></span></span></i></div>
<div style="line-height: 19.196969985961914px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ο Ερυσίχθονας ήταν γνωστός για την ασέβειά του. Μια ημέρα πήρε μαζί του 20 δούλους του και πήγε στο άλσος που είχαν αφιερώσει οι <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B3%CE%BF%CE%AF" style="background-image: none; text-decoration: initial;" title="Πελασγοί">Πελασγοί</a> στη θεά <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1_(%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1)" style="background-image: none; text-decoration: initial;" title="Δήμητρα (μυθολογία)">Δήμητρα</a>. Εκεί διέταξε τους δούλους να κόψουν τα δέντρα για να μπορέσει να χτίσει εκεί παλάτι στο οποίο θα γλεντούσε με τους φίλους του. Ανάμεσα στα άλλα δέντρα βρισκόταν και μία πανύψηλη <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CE%B1" style="background-image: none; text-decoration: initial;" title="Λεύκα">λεύκα</a> που ήταν το αγαπημένο δέντρο της Δήμητρας. </span></div>
<div style="line-height: 19.196969985961914px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Γύρω από τη λεύκα αυτή οι Δρυάδες <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%8D%CE%BC%CF%86%CE%B5%CF%82" style="background-image: none; text-decoration: initial;" title="Νύμφες">Νύμφες</a> έψελναν τα όμορφα τραγούδια τους και χόρευαν τους μαγικούς χορούς τους. Ο ασεβής Ερυσίχθονας δεν σταμάτησε το καταστρεπτικό του έργο ούτε μπροστά στο ιερό αυτό δέντρο. Με την πρώτη όμως τσεκουριά που του έδωσε παρουσιάσθηκε ενώπιόν του η ιέρεια της Δήμητρας Νικίππη, που δεν ήταν παρά η ίδια η θεά μεταμορφωμένη.</span></div>
<div style="line-height: 19.196969985961914px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><span style="line-height: 19.196969985961914px;"> Η ιέρεια προσπάθησε να σταματήσει το κόψιμο των δέντρων, αλλά ο Ερυσίχθονας την απείλησε με την</span><span style="line-height: 19.196969985961914px;"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BE%CE%AF%CE%BD%CE%B1" style="background-image: none; line-height: 19.196969985961914px; text-decoration: initial;" title="Αξίνα">αξίνα</a><span style="line-height: 19.196969985961914px;"> </span><span style="line-height: 19.196969985961914px;">του. Η θεά τότε πέταξε τη μεταμφίεση της ιέρειας και εμφανίσθηκε με όλη της τη θεϊκή μεγαλοπρέπεια. Οι δούλοι σκόρπισαν από δω και από κει, και ήταν έτοιμοι να πεθάνουν από τον φόβο τους. Η Δήμητρα όμως τους λυπήθηκε και τους άφησε να φύγουν χωρίς να τους βλάψει, ενώ τον ασεβή Ερυσίχθονα τον τιμώρησε με ακράτητη πείνα.</span></span></div>
<div style="line-height: 19.196969985961914px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Από τη στιγμή εκείνη ο Ερυσίχθων άρχισε να τρώει ό,τι έβρισκε μπροστά του. Αφού έφαγε ό,τι φαγώσιμο βρισκόταν στο σπίτι του και όλα του τα ζώα, άρχισε να γυρίζει στους δρόμους και να αρπάζει τις προσφορές από τους <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%89%CE%BC%CF%8C%CF%82" style="background-image: none; text-decoration: initial;" title="Βωμός">βωμούς</a>. Οι δυστυχισμένοι οι γονείς του δεν ήξεραν πώς να τον βοηθήσουν. Ο πατέρας του κατέφυγε στον Ποσειδώνα, ο οποίος όμως ήταν εξίσου ανίκανος να θεραπεύσει τον εγγονό του από το κακό που τον βρήκε. Στο μεταξύ ο Ερυσίχθονας βασανιζόταν όλο και περισσότερο από την πείνα. Πούλησε την κόρη του <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AE%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1" style="background-image: none; text-decoration: initial;" title="Μήστρα">Μήστρα</a> για να αγοράσει τρόφιμα. Αλλά η Μήστρα, που ήταν <a class="new" href="http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9C%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1&action=edit&redlink=1" style="background-image: none; text-decoration: initial;" title="Μάγισσα (δεν έχει γραφτεί ακόμα)">μάγισσα</a>, επέστρεψε στο σπίτι της και παρακάλεσε και πάλι τον Ποσειδώνα. </span></div>
<div style="line-height: 19.196969985961914px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ο θεός, μη μπορώντας να βοηθήσει τον Ερυσίχθονα, έδωσε στη Μήστρα την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε διάφορα ζώα και να ξεφεύγει από τον πατέρα της. Μία εκδοχή αναφέρει ότι η Μήστρα, από δική της πρωτοβουλία, εκμεταλλεύθηκε το χάρισμα της μεταμορφώσεως για να πουλιέται ως δούλα συνεχώς και να βοηθά έτσι τον πατέρα της. Αλλά στο τέλος, ο Ερυσίχθονας, μη έχοντας να φάει τίποτα πια, άρχισε να τρώει το ίδιο του το κρέας μέχρι που πέθανε.</span></div>
<div style="line-height: 19.196969985961914px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Με τον μύθο του Ερυσίχθονα ασχολήθηκαν πολλοί αρχαίοι ποιητές και μυθογράφοι, όπως ο <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%BF%CF%82" style="background-image: none; text-decoration: initial;" title="Καλλίμαχος">Καλλίμαχος</a> στον έκτο του ύμνο προς τη Δήμητρα, ο <a class="mw-redirect" href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%85%CE%BA%CF%8C%CF%86%CF%81%CF%89%CE%BD" style="background-image: none; text-decoration: initial;" title="Λυκόφρων">Λυκόφρων</a>, ο <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82" style="background-image: none; text-decoration: initial;" title="Νίκανδρος">Νίκανδρος</a> και ο <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B2%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82" style="background-image: none; text-decoration: initial;" title="Οβίδιος">Οβίδιος</a>.</span></div>
<div style="line-height: 19.196969985961914px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em; text-align: right;">
<span style="line-height: 19.196969985961914px;"><span style="background-color: #fff2cc; color: blue; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Βικιπαίδεια</span></span></div>
<div style="line-height: 19.196969985961914px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em; text-align: right;">
<span style="line-height: 19.196969985961914px;"><span style="background-color: #fff2cc; color: blue; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em; text-align: left;">
<span style="text-align: justify;"><span style="background-color: #fff2cc; color: #073763; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><b><span style="line-height: 17.91666603088379px;"><u>ΣΧΟΛΙΑ</u></span><span style="line-height: 17.91666603088379px;">:</span></b></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em; text-align: left;">
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><span style="text-align: justify;"><span style="color: #0c343d;"><span style="line-height: 17.91666603088379px;">Ο παραπάνω μύθος είναι πάντα επίκαιρος και ειδικά </span><span style="line-height: 17.899999618530273px;">σήμερα που</span><span style="line-height: 17.91666603088379px;"> Ερυσίχθονας είναι η Νέα Τάξη, η αδηφάγος οικονομική ελίτ, η οποία είναι ασεβής </span><span style="line-height: 17.899999618530273px;">προς</span><span style="line-height: 17.91666603088379px;"> το περιβάλλον με το πρόσχημα της ανάπτυξης επιβάλλοντας την Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Βελανιδιές είναι το περιβάλλον (γη) και Δρυάδες Νύμφες οι λαοί. Πρόθυμοι υπηρέτες (δούλοι) του Ερυσίχθονα οι πολιτικοί ηγέτες. </span></span></span><span style="color: #0c343d; line-height: 17.91666603088379px; text-align: justify;">Η Μήστρα θα μπορούσε να </span><span style="color: #0c343d; line-height: 17.899999618530273px; text-align: justify;">θεωρηθεί ως </span><span style="color: #0c343d; line-height: 17.91666603088379px; text-align: justify;">η αστική τάξη, η οποία ξεπουλιέται συνεχώς!</span></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><span style="color: #0c343d; line-height: 17.91666603088379px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="color: #0c343d; line-height: 17.91666603088379px; text-align: justify;">Στο τέλος μη έχοντας άλλες πηγές τροφής τρώει και τις ίδιες του τις σάρκες!! </span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em; text-align: left;">
<span style="background-color: #fff2cc; color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><span style="text-align: justify;"><span style="line-height: 17.91666603088379px;">Σαν συμπέρασμα προκύπτει με βάση τον μύθο, ότι θα επέλθει η φάση καταστροφής όλων των ειδών ελίτ, </span></span><span style="line-height: 17.899999618530273px; text-align: justify;">όπως τις γνωρίζουμε, </span><span style="text-align: justify;"><span style="line-height: 17.91666603088379px;">αφού θα </span><span style="line-height: 17.899999618530273px;">εξαντλήσουν</span><span style="line-height: 17.91666603088379px;"> τα πάντα και θα προκύψει κάτι καινούργιο και μάλιστα σε </span></span><span style="line-height: 17.899999618530273px; text-align: justify;">σύντομο ι</span><span style="line-height: 17.91666603088379px; text-align: justify;">στορικό χρόνο, καθόσον αυτός λόγω της παγκοσμιοποίησης είναι πλέον συμπυκνωμένος. </span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em; text-align: left;">
<span style="background-color: #fff2cc; color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 17.91666603088379px; text-align: justify;">Καθήκον του "ΑΝΘΡΩΠΟΥ" υποκειμένου, που θα προκύψει από αυτή την κοσμογονία είναι να διασώσει ότι μπορεί από την ταυτότητά του και να πορευτεί προς το μέλλον συλλογικά με βάση τις αρχέγονες ρίζες του (Δήμητρα).</span></div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-39526006644059853202013-01-09T22:57:00.002+02:002013-01-09T22:57:20.299+02:00“Παράπονο” του Οδυσσέα Ελύτη.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj67fI-F8rot9GEe4UEQfl0nH42LTwKRImuE1D7v4yybT_pFCZsTKhhyphenhyphenBsGJPhpiwykXdlJTgm-_Oc-GRKCvHwsiTsNLD8SP_lW2B2sU7rOmKwxvxa8zjObjvVI4hMw8hUCpTmj2w3owpg/s1600/524680_584679054892520_1146217012_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="417" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj67fI-F8rot9GEe4UEQfl0nH42LTwKRImuE1D7v4yybT_pFCZsTKhhyphenhyphenBsGJPhpiwykXdlJTgm-_Oc-GRKCvHwsiTsNLD8SP_lW2B2sU7rOmKwxvxa8zjObjvVI4hMw8hUCpTmj2w3owpg/s640/524680_584679054892520_1146217012_n.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: #fce5cd; font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;"><u>Αναρωτιέμαι μερικές φορές:</u> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt;">
</div>
<ul>
<li><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;">Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά ,πως η ζωή
μου είναι μία; </span></li>
<li><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;">Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; </span></li>
<li><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;">Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες,
πολλές ζωές,</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;"> </span><b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;">για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν</span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;">;</span></li>
</ul>
<br />
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;">Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα
φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι
αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι
αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές.</span><b style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;">Να μην τις επιδιώκεις, να τις
περιμένεις</b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;">.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;">Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;">Και να μη βλέπεις ,πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που
η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και
αγωνίζονται. <b>Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους</b>. Και να μη νιώθεις καμία
φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή
υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να
αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;"><b>Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά.</b> Που κι αν τα είχες, θα ήθελες
περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες
και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι
απεριόριστος.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;">Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. <b>Γιατί αγαπάω
εκείνους που αγαπούν τη ζωή</b>. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που
κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από
πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;"><b>Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ</b>. Για τους εαυτούς τους και για
όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα
χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια
πολύχρωμη μπουγάδα.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><i><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;">Όσο κι αν κανείς προσέχει<br />
όσο κι αν το κυνηγά<br />
πάντα, πάντα θα 'ναι αργά<br />
δεύτερη ζωή δεν έχει.</span></i><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;"> </span></span><span style="background-color: white; font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-49912367443782381402013-01-04T00:15:00.001+02:002013-01-16T23:53:44.324+02:00Διάλογος Μεγάλου Αλέξανδρου με τον Διογένη<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs3pYW2vIkyiFAbRfVKGQg-EqxkKJ2Ed6dNFT2Y2KIhAbJ2LMU8CL6ARyN4YcvA-OYDtGX64qS6L3EdDh3AkwRoliJ-kuKbRZaQb3PC2QTJNeq41wTSc57CDT_x7xhhNcE1rm22k7b6Vg/s1600/300752_243604999011120_100000848650379_653821_2225780_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs3pYW2vIkyiFAbRfVKGQg-EqxkKJ2Ed6dNFT2Y2KIhAbJ2LMU8CL6ARyN4YcvA-OYDtGX64qS6L3EdDh3AkwRoliJ-kuKbRZaQb3PC2QTJNeq41wTSc57CDT_x7xhhNcE1rm22k7b6Vg/s1600/300752_243604999011120_100000848650379_653821_2225780_n.jpg" width="635" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="line-height: 13.5pt;"><span style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #222222; font-family: 'Times New Roman', serif;">Ό<i>ποιον και αν ρωτήσεις, τι είπε ο Διογένης στον
Μεγαλέξανδρο, θα σου απαντήσει εκείνο το χιλιοειπωμένο «μη μου κρύβεις
τον ήλιο» </i></span></b><b style="line-height: 13.5pt;"><span style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #222222; font-family: 'Times New Roman', serif;"><i>ή </i></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<b style="line-height: 13.5pt;"><span style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #222222; font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><i> «μη μου στερείς αυτό που δεν μπορείς να μου
χαρίσεις».</i></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<b style="line-height: 13.5pt;"><span style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #222222; font-family: 'Times New Roman', serif;"><i><br /></i></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"> </span><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;">(</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: Tahoma, sans-serif;">Ὀ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;"> </span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;">Διογένης ε</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: Tahoma, sans-serif;">ἶ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;">πε στ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: Tahoma, sans-serif;">ὸ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;">ν Μέγα</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;"> </span></b><b><span style="color: #000099; font-family: Tahoma, sans-serif;">Ἀ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;">λέξανδρο: "</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: Tahoma, sans-serif;">ἀ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;">ποσκότησόν με", πο</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: Tahoma, sans-serif;">ὺ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;"> </span></b><b><span style="color: #000099; font-family: Tahoma, sans-serif;">ἔ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;">χει διττ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: Tahoma, sans-serif;">ὴ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;"> </span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;">σημασία: καί "μ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: Tahoma, sans-serif;">ὴ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;">ν μο</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: Tahoma, sans-serif;">ῦ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;"> </span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;">κάνης σκιά" καί "μ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: Tahoma, sans-serif;">ὴ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;">ν μ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: Tahoma, sans-serif;">ὲ</span></b><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;"> </span></b></span><b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-size: large;">σκοτίζης")</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<b><span style="color: #000099; font-family: 'Times New Roman', serif;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-size: large;"><span style="color: #222222; font-family: Arial, sans-serif;">Οι νεοέλληνες ειδικοί κατά έναν περίεργο τρόπο,
σταματούν εδώ χωρίς να επεκτείνονται στην υπόλοιπη συζήτηση του Αλεξάνδρου με
τον Διογένη, η οποία είναι πραγματική διάλεξη πολιτικής κοινωνιολογίας. Ο
Διογένης συμφωνεί με την Σωκρατική αντίληψη περί γνώσεως. Δηλαδή δεν μπορεί να
ασχοληθεί κάποιος επιτυχώς και επωφελώς με κάτι αν το αγνοεί.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: #fff2cc; color: #222222; font-family: Arial, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-size: large;"><span style="color: #111111; font-family: Arial, sans-serif;">Νομίζεις λέει στον Μέγα Αλέξανδρο πως είναι ηνίοχος
εκείνος που δεν μπορεί να κρατήσει τα ηνία; Ή εκείνος που δεν ξέρει να
κυβερνήσει είναι κυβερνήτης; Ο Αλέξανδρος τότε, ανήσυχος μήπως θεωρηθεί ότι δεν
γνωρίζει να βασιλεύει, ρωτά πολύ εύστοχα: Ποιος διδάσκει την βασιλική τέχνη που
πρέπει να μεταβεί κανείς για να την μάθει;</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: #fff2cc; color: #111111; font-family: Arial, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-size: large;"><span style="color: #111111; font-family: Arial, sans-serif;">Στο ερώτημα ο Διογένης απαντά, πως η μόρφωση είναι δυο ειδών. Εκείνη που
διαθέτει ο άνθρωπος από την φύση, την «θεία», και εκείνη που αποκτά από τους
ανθρώπους την «ανθρώπινη». Δηλαδή η έμφυτη και η επίκτητη.<span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial;"> Για να γίνει όμως κάποιος σωστά μορφωμένος,
είναι απαραίτητο να προστεθεί η ανθρώπινη στην θεία. Δηλαδή ο κυβερνήτης ο
βασιλεύς ο ιατρός πρέπει να έχει το ταλέντο, την έμφυτο κλίση να κυβερνήσει να
βασιλεύει να ιατρεύει κλπ. Η άποψη αυτή του Διογένους επικρατεί σήμερα στην
παιδαγωγική επιστήμη και αποτελεί την βάση του επαγγελματικού προσανατολισμού.</span></span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #111111; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="background-color: #fff2cc; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-size: large;"><span style="color: #111111; font-family: Arial, sans-serif;">Ο Διογένης βεβαιώνει τον Αλέξανδρο, ότι όποιος έχει
την θεϊκή-έμφυτη μόρφωση, εύκολα αποκτά και την άλλη, την ανθρώπινη, αφού
ακούσει λίγα και λίγες φορές. </span><span style="color: #111111; font-family: Arial, sans-serif;">Απορίας άξιο είναι, γιατί περιορίζουν
τον Διογένη στα αστεία και στα πειράγματά του και «αγνοούν» την προσφορά του
στην επιστήμη της πολιτικής κοινωνιολογίας. Άλλωστε δεν είπε τυχαία στο τέλος
την κουβέντα ο Αλέξανδρος, πως, «Αν δεν ήμουν Αλέξανδρος θα ήθελα να ήμουν
Διογένης»<span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial;">. </span></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #111111; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="background-color: #fff2cc; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-size: large;"><span style="color: #111111; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="line-height: 13.5pt;">Ολοκληρώνοντας τον διάλογό του ο
Διογένης, με τον Μέγιστο της </span><span style="line-height: 18px;">οικουμένης</span><span style="line-height: 13.5pt;">, λέει: </span></span><i style="color: #111111; font-family: Arial, sans-serif; line-height: 13.5pt;">«Ακόμη κι αν
κατακτήσεις όλον τον κόσμο, ακόμη κι αν περάσεις τις ηράκλειες στήλες και
κατακτήσεις την μεγάλη ήπειρο που βρίσκεται πέρα από τον μεγάλο ωκεανό που
είναι μεγαλύτερη από την Ασία, δεν θα είσαι μεγάλος βασιλιάς, αν πρώτα δεν
είσαι καλός άνθρωπος. «Μείζω της Ασίας ήπειρον, τον Ωκεανόν διανηξάμενος».</i><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #111111; font-family: Arial, sans-serif; font-size: large;"><i style="background-color: #fff2cc;"><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-size: large;"><span style="color: #111111; font-family: Arial, sans-serif;">Σε ποιά Ήπειρο αναφερόταν ο Διογένης άραγε; Μα είναι
πασιφανές πως μιλάει για την Αμερική ( καθότι η Ατλαντίδα ήταν στον βυθό...).
Είναι προφανές πως η μυστική ιστορία του Γένους μας εξαπλώνεται σε μέρη και
καταστάσεις που δεν έχουμε αντιληφθεί.</span><span style="color: #111111; font-family: Arial, sans-serif;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: #fff2cc; color: #111111; font-family: Arial, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-size: large;"><span style="color: #111111; font-family: Arial, sans-serif;">Η αρχαία Ελληνική πραγματεία και μυθολογία - ιστορία μας μιλάει για
υπερατλαντικά ταξίδια σε όλο τον κόσμο, για υπερόπλα, ακόμα και για πτητικές
μηχανές. Ως πότε θα κλείνουμε τα μάτια σε κάτι που "βγάζει μάτι". Δεν
νομίζω ότι είναι ούτε ντροπή, ούτε φασιστικό να πούμε πως η Ελλάς είναι η
γενέτειρα και ο ηνίοχος κάθε ανθρώπινης γνώσης.</span><span lang="EN-US" style="color: #111111; font-family: "Arial","sans-serif";"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: #fff2cc; color: #111111; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 13.5pt; margin: 0cm 0cm 14.4pt; text-align: right;">
<i><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="background-color: #fff2cc; color: blue; font-size: large;">[Πηγή:
pisoapothnkoyrtina.blogspot.gr]</span></span></i><span style="background-color: white; color: #111111; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-53380325698498813582012-11-30T23:58:00.002+02:002012-11-30T23:58:29.381+02:00Οι συντεχνίες - Τα ισνάφια - συνάφια<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8DsN7eEcRKW-oUqS9CqLLFInEDfvNRLVOyyevu1vUm8SG6YdHBwLaDvk6B66igjAw27yM1D7RRheTN0aYEWMTBJeqEErZC88Zhl6QJFYCNKEl3bSkQvbfC-7kmfz6t6iaHHU3uPXQVbE/s1600/%CE%9A%CE%A9%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%91%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="452" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8DsN7eEcRKW-oUqS9CqLLFInEDfvNRLVOyyevu1vUm8SG6YdHBwLaDvk6B66igjAw27yM1D7RRheTN0aYEWMTBJeqEErZC88Zhl6QJFYCNKEl3bSkQvbfC-7kmfz6t6iaHHU3uPXQVbE/s640/%CE%9A%CE%A9%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%91%CE%A3.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><span style="background-color: white;">Είναι γνωστές οι συντεχνίες στα χρόνια της τουρκοκρατίας με
τις αραβοπερσικές και τουρκικές ονομασίες </span><span style="background-color: #fce5cd;">ισνάφ, ή εσνάφ, ή ενσάφ
(ισνάφι-συνάφι)</span><span style="background-color: white;"> και τις αραβικές </span><span style="background-color: #d9ead3;">ρουφέτ, ή ροφέτ, ή ρουφίτ (ρουφέτι)</span><span style="background-color: white;">, είναι
λιγότερο γνώριμες με τα βυζαντινά τους ονόματα: </span><span style="background-color: #d0e0e3;">σύστημα, σώμα, σωματείον, τάξις,
τάγμα, συντεχνία, </span><span style="background-color: white;">που συνήθως αναφέρονται από τους λόγιους.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Οι ποικίλοι αυτοί οργανισμοί, τα ιδιόμορφα ισνάφια,
αγκαλιάζουν παράλληλα με τα επαγγελματικά τους συμφέροντα και μια ευρύτερη
κοινωνική δράση. <u>Προάγουν τη συνεργατική ιδέα αλλά υπηρετούν και γενικότερα τον
κοινωνικό τομέα σύμφωνα με το παράδειγμα των Αδελφάτων</u>. Τα τελευταία, όπως και
οι Αδελφότητες, σωματεία ιδρυμένα από τη βυζαντινή εποχή, συνεχίζουν αδιάπτωτα
τη δράση τους. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Προσκολλημμένα στο έργο της εκκλησίας έχουν σκοπό πιο
περιορισμένο από των ισναφιών, καθαρά θρησκευτικό και φιλανθρωπικό. Στα
Αδελφάτα μπορεί ελεύθερα να γραφτεί μέλος κάθε ορθόδοξος από οιαδήποτε
κοινωνική τάξη και βαθμό, γυναίκα ή άντρας. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Τα μέλη τους, που καλούνται
αναμεταξύ τους <b>«αδελφοί»</b> ή «αδελφαί», πληρώνουν ανάλογα με την οικονομική τους
κατάσταση μια ετήσια συνδρομή. Αν τα έσοδα του Αδελφάτου δεν επαρκούν στους ποικίλους
αγαθοεργούς του σκοπούς τότε τα πλουσιότερα μέλη, που ήταν συνήθως
πρωτομαστόροι, προσφέρουν περισσότερα χρήματα και σκεπάζουν τα ελλείμματα από
εράνους που γίνονται μέσα στα ισνάφια. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Αλλά και στα ξένα που ήταν
εγκαταστημένοι Έλληνες ιδρύονται παρόμοιες οργανώσεις, όπως στη Βενετία η
Αδελφότης της Σκόλας του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Γεωργίο των Γραικών, που
αναφέρεται από τα πρώτα χρόνια της τουρκοκρατίας. Η δράση των Αδελφάτων
συνεχίζεται σε όλο το διάστημα της τουρκοκρατίας και μετά την Επανάσταση στον
αλύτρωτο ελληνισμό, ίσαμε τα τελευταία χρόνια. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Τα ισνάφια δεν ενοχλούνται, όπως
και οι Αδελφότητες, στη φιλανθρωπική και κοινωνική τους δραστηριότητα, γιατί οι
Τούρκοι είχαν ομολογουμένα αναπτυγμένο το συναίσθημα της φιλανθρωπίας και
κοινωνικής αλληλεγγύης, που και η τουρκική νομοθεσία το επέβαλλε για τους
σκλάβους. Έτσι παράλληλα με την επαγγελματική τους δράση τα ισνάφια παίζουν ενεργετικότατο ρόλο σε κάθε κοινωνικό και αγαθοεργό σκοπό. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Στα ισνάφια
αποτείνεται όποιος ζητεί βοήθεια και από αυτά ζητούν χρήματα οι Μητροπολίτες
του κάθε τόπου για κάθε εκκλησιαστικό, μορφωτικό και αγαθοεργό σκοπό καθώς και
για κάθε επείγουσα Εθνική ανάγκη. <b>Τα ισνάφια λοιπόν μαζί με τα Αδελφάτα
οργανώνουν την κοινωνική αλληλεγγύη κατά την τουρκοκρατία.</b> Αλλά κατ’εξοχήν από
τις συντεχνίες εξαρτιέται η θρησκευτική, φιλανθρωπική, φιλεκπαιδευτική και
εθνική ενέργεια που σταθερά προοδεύει κατά την τουρκοκρατία και αποτελεσματικά
ξαπλώνεται σε όλον τον ελληνισμό.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><span style="background-color: white;">Παντού στην ελληνική χώρα υπάρχουν συνεργατισμοί και
συντεχνίες φυσικά με διάφορες και ποικίλες μορφές. Ανάλογα με την απασχόλησή
του </span><span style="background-color: #ffe599;">ο κάθε εργαζόμενος, ακόμη και άνθρωπος χωρίς επάγγελμα, ζητιάνος, έχει τη
συντεχνία του,</span><span style="background-color: white;"> όπως και στη βυζαντινή εποχή. Σύμφωνα με τον πληθυσμό της κάθε
πόλης και την επίδοση των κατοίκων, σε άλλα μέρη είναι λιγότερες και σε άλλα
περισσότερες συντεχνίες. </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><span style="background-color: white;"><br /></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><span style="background-color: white;">Παντού όμως είναι αυστηρά ορισμένος ο καταμερισμός των
εργαζόμενων, σε <u>ειδικότητες επαγγελματικές, βιοτεχνικές, εμπορικές</u>. Έτσι
υπάρχουν ισνάφια που τα απαντάμε σε όλα σχεδόν τα μέρη, όπως των ραφτάδων,
καποτάδων, πραματευτάδων κ.λ.π. και άλλες συντεχνίες που συναντάμε μόνο σε
ορισμένες πόλεις, χωριά ή περιοχές ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες και ανάγκες,
την ειδίκευση των κατοίκων, το πρόσφορο υλικό, την τεχνική παράδοση κ.λ.π.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Κάθε συντεχνία είχε στην πολιτεία της το μονοπώλιο για
το ιδιαίτερό της επάγγελμα, όπως και στα βυζαντινά χρόνια. Αλλά και το κάθε
επάγγελμα είχε και διάφορους κλάδους ειδικότητας που η κάθε μια αποτελούσε
ιδιαίτερη συντεχνία. Το ίδιο, όπως και στο Βυζάντιο, έτσι και στην τουρκοκρατία
μια μεγάλη συντεχνία απαρτιζόταν από ιδιαίτερες ειδικότητες, είχε δηλ. διάφορες
υποδιαιρέσεις και διαχωρισμούς, μικρότερα ισνάφια, που και πάλι όλα μαζί
σχημάτιζαν ένα μεγάλο. Το ισνάφι π.χ. των χρυσοχών διακρινόταν στην Πόλη σε
εικοσιπέντε ειδικότητες, χρυσικούς, που είχαν ειδικευθεί σε μια ορισμένη
τεχνική της χρυσοχοϊκής ή ασημουργίας και σε όσους είχαν συναφή επαγγέλματα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Η
συντεχνία πάλι κείνων που κατασκεύαζαν τα κεφαλοκαλύμματα είχε εβδομήντα
ειδικότητες, μαστόρους που κατασκεύαζαν είτε ιδιαίτερο τυπικό κάλυμμα του
κεφαλιού, ή ασχολούνταν με τα υλικά και τον στολισμό των καλυμμάτων καθώς και
με το εμπόριό τους. Το ίδιο παντού στην Ελλάδα τα ισνάφια των ραφτάδων, των
καποτάδων, των ταμπάκηδων, αλεβράδων κ.λ.π. χωρίζονταν σε ειδικότητες και σε
συναφή συχνά και βοηθητικά επαγγέλματα. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><span style="background-color: white;">Περίπτωση σχηματισμού ισναφιών από
πολλά μικρά βλέπομε και στο ισνάφι των τεκτόνων, που αποτελούνται από τεχνίτες
ειδικευμένους σε όλους τους κλάδους τους σχετικούς με την οικοδομική:
</span><span style="background-color: #fff2cc;">χτιστάδες, σοβατζήδες, μαντεμιτζήδες ή νταμαρτζήδες (λατόμονς), μαρμαράδες -
πελεκάνους, μαραγκούς, ταβαντζήδες (οσους κάνανε τα ταβάνια),
ξυλογλύπτες-ταγιαδόρους, ζουγράφους κ.λ.π</span><span style="background-color: white;">. Το ισνάφι των μαστόρων-χτιστάδων στα
Γιάννινα ήταν το πολυπληθέστερο απ' όλα της Ηπείρου. Αποτελούνταν από 450
περίπου μέλη μαστόρους.</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: large;">Η Ελλάδα είχε μεταβληθεί σε ένα απέραντο βιοτεχνικό
εργαστήρι που το προωθούσαν οι καινούριες συνθήκες της τουρκοκρατούμενης χώρας.
Τα μεγάλα ισνάφια ανθίζουν κυρίως στις πόλεις που ήταν όχι μόνο διοικητικά αλλά
και επαγγελματικά και εμπορικά κέντρα, κόμποι συγκοινωνιών, που διευκολύνουν
τους μαστόρους της υπαίθρου να επικοινωνούν με τις πόλεις και όπου μπορούν να
συγκεντρώνονται όλα τα βιοτεχνικά προϊόντα της κάθε περιφέρειας κατ’εξοχήν
μάλιστα τα προϊόντα της οικιακής ή εργαστηριακής τέχνης που παράγονταν στα
χωριά. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Η οικιακή τέχνη βρισκόταν τότε πάνω στην ανάπτυξή της όχι μόνο για την
ατομική χρήση, αλλά και σαν επάγγελμα. Ιδιαίτερα η χωρική τέχνη είναι κείνη που
τροφοδοτούσε κυρίως τα ισνάφια των πόλεων που πρωτοστατούσαν στην πρόοδο της
βιοτεχνίας.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><u style="background-color: #d9ead3;">Στην Πελοπόννησο</u><span style="background-color: white;"> ακμάζουν όλες σχεδόν οι τέχνες και
δημιουργούνται ισνάφια σε όλες τις πόλεις. Η Δημητσάνα φημίζεται για τους
μύλους της που παρασκευάζουν το μπαρούτι. Οι κάτοικοι της Στέμνιτσας γίνονται
ξακουστοί για την κατεργασία του μετάλλου και διατηρούν χυτήρια για καμπάνες,
μανουάλια και άλλα εκκλησιαστικά και οικιακά σκεύη.</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><span style="background-color: #fce5cd;"><u>Στα περισσότερα νησιά</u>,
</span><span style="background-color: white;">Κύπρο, Κρήτη, Ρόδο, Χίο, Μυτιλήνη, Σάμο, Ύδρα, Σπέτσες, Σίφνο, ιδρύονται μεγάλα
ισνάφια με εξαιρετική δράση και ορισμένα από αυτά διακρίνονται για την
ειδίκευσή τους σε ένα είδος τέχνης. </span></span></span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: large;">Στην Κύπρο και τη Χίο βρίσκουμε μεγάλα
εργαστήρια υφαντουργίας, κεντητικής, σταμπωτών υφασμάτων. Ιδιαίτερα η Χίος
φημίζεται για τα χρυσοΰφαντα μεταξωτά της και τους ξυλογλύπτες της, η Κύπρος
για τα χρυσοχοϊκά είδη και την κατεργασία χρυσών νημάτων και χρυσών κορδονιών
(χρυσογάϊτανα και ασημογάϊτανα), ώστε να στέλνονται τα προϊόντα της σε όλη τη
βαλκανική και τη δύση. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><u style="background-color: #fff2cc;">Στη Θεσσαλία</u><span style="background-color: white;"> ακμάζει η υφαντουργία. Στην Τσαγκαράδα, την
Αγυιά, Ραψάνη, Αμπελάκια, ασχολούνται οι κάτοικοι με διάφορα μπαμπακερά
υφάσματα και την βαφή των κόκκινων νημάτων. Στα Αμπελάκια, «συστήνουν
συντροφιές για την πραγμάτεια των νημάτων», που βαστούν εμπορικά σπίτια στη
Σμύρνη, στην Πόλη, τη Βιέννη, τη Λειψία. Ολόκληρο το Πήλιο καταγίνεται με τις
τέχνες. </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><span style="background-color: white;"><br /></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="background-color: #fce5cd; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif;">Στην Ήπειρο</span><span style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: Arial, sans-serif;"> οι κάτοικοι των περισσότερων χωριών ειδικεύονται στην
κατασκευή έργων ορισμένου κλάδου της λαϊκής τέχνης. Tο ίδιο και στη δυτική
Μακεδονία, όπου διακρίνεται και η Νιγρίτα με τους περίφημονς αλατζάδες, η
Καστοριά με την κατεργασία των γουναρικών που φθάνανε ως το Παρίσι και το
Λονδίνο· η Νάουσα για τα πολλά και μεγάλα υφαντουργεία της. Στα Γιάννινα, τη
Θεσσαλονίκη, την Τραπεζούντα, εκτός από τις άλλες βιοτεχνίες ακμάζουν και
εργαστήρια για εκκλησιαστικά είδη και άμφια με βυζαντινή παράδοση και
τεχνοτροπία. </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><span style="background-color: white;"><br /></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><span style="background-color: white;">Σε πολλές πόλεις της </span><span style="background-color: #d9ead3;">Θράκης</span><span style="background-color: white;"> ευδοκιμεί η αγγειοπλαστική και
κεραμεική, όπως π.χ. στην Αίνο και στις Σαράντα Εκκλησιές, όπου τα μέλη της
συντεχνίας, των κεραμιτζήδων, ξεπερνούσαν τα 800. </span><span style="background-color: #f4cccc;">Στον Πόντο</span><span style="background-color: white;"> καλλιεργείται, η μεταξουργία,
μεταλλουργία, χρυσοχοΐα. Πρέπει μάλιστα να σημειωθεί ότι απ’όλους τους
βαλκανικούς λαούς οι Έλληνες ήταν οι καλύτεροι χρυσικοί.</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><span style="background-color: white;"><br /></span></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivBRJrxkmTI590ca9J6bVgbQy23zC8B0zOqyTqa-0R29WH84XjPfCSy0LzX4oKnEgHTbEZVV4htBAk1XOCN40Kg30w05WV0NR4_l0YrtGg3CCoYJWV7_ULOtI6w79yaCPyGvT8QrnVG9M/s1600/%CE%91%CE%A1%CE%A7.%CE%95%CE%A0%CE%99%CE%A4%CE%A1%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A3+%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%9D%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%A5+1904.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="452" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivBRJrxkmTI590ca9J6bVgbQy23zC8B0zOqyTqa-0R29WH84XjPfCSy0LzX4oKnEgHTbEZVV4htBAk1XOCN40Kg30w05WV0NR4_l0YrtGg3CCoYJWV7_ULOtI6w79yaCPyGvT8QrnVG9M/s640/%CE%91%CE%A1%CE%A7.%CE%95%CE%A0%CE%99%CE%A4%CE%A1%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A3+%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%9D%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%A5+1904.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<b style="background-color: #fff2cc; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 115%; text-align: left;">Ελάχιστα είναι τα επαγγέλματα
που επιδίδονται οι Τούρκοι, που εξακολουθούσαν πάντοτε να είναι στρατιωτικοί, ή
στρατοκρατικοί παράγοντες, ή δημόσιοι υπάλληλοι, ή εισοδηματίες τσιφλικούχοι με
μεγάλα κτήματα. </b></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 10.8pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm -9.95pt 0.0001pt 0cm; text-align: right;">
<i><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Αγγελική Χατζημιχάλη</span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;">
<i><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">Πηγή: L'Hellenisme Contemporain, Αθήν<span style="color: #333333;">αι 1953</span></span></span></i><span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></div>
<br />ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-30623755312957220902012-10-29T22:43:00.000+02:002012-10-29T22:43:46.648+02:00Οι επεκτάσεις του Ελληνισμού<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidBp4OHK_BD7wtc6Me58ldIYUoJw_IiJuc2AWAJqZflqKKXWXBtJUTcddJRTJM1fHap58YnwTwXevfFK68AQ6hMmbLsm8H-QxLX0hKfWrcRXT0cmAxa_PoYx4rSvAdnUbK1_2n8VG1yEQ/s1600/%CE%95%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B1_%CE%88%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%82_28_%CE%9F%CE%BA%CF%84%CF%89%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85_1940.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidBp4OHK_BD7wtc6Me58ldIYUoJw_IiJuc2AWAJqZflqKKXWXBtJUTcddJRTJM1fHap58YnwTwXevfFK68AQ6hMmbLsm8H-QxLX0hKfWrcRXT0cmAxa_PoYx4rSvAdnUbK1_2n8VG1yEQ/s400/%CE%95%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B1_%CE%88%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%82_28_%CE%9F%CE%BA%CF%84%CF%89%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85_1940.jpg" width="255" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="background-color: #fce5cd; font-family: Georgia, serif;"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="background-color: #fce5cd; font-family: Georgia, serif;"><i>Ο Ελληνισμός είναι ένας ζωντανός
οργανισμός, που συνεχίζει να προσφέρει όχι μόνο στην Ελλάδα, στην Ευρώπη αλλά
και σε ολόκληρη την Ανθρωπότητα. </i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;">Ο Ελληνισμός είναι μια προσφορά και γι’ αυτό
το λόγο λειτουργεί και ως παράδειγμα. Δεν είναι μόνο εγκλωβισμένος στο παρελθόν
και δεν περιορίζεται μόνο στον Αρχιμήδη, τον Αριστοτέλη και τον Σωκράτη.
Υπάρχουν και πιο πρόσφατοι ο Καραθεοδωρή και ο Παπανικολάου και δίχως αυτούς θα
έλειπε κάτι από την Ανθρωπότητα. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;"><b>Ο περιορισμός του Ελληνισμού στον ελλαδικό
χώρο είναι ένας εκφυλισμός.</b> Η σκέψη μας, το ελληνικό πνεύμα, ξεπερνά τα όρια
και τα σύνορα της πατρίδας μας, έχουν αξία και πιο πέρα. Γι’ αυτό το λόγο
έχουμε και τόσους υπέρμαχους του Ελληνισμού στο εξωτερικό. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;"><b>Πρέπει όμως κι ο
κάθε Έλληνας που ζει στην Ελλάδα να νιώθει τον Ελληνισμό μέσα του και να μην
πιστεύει ότι είναι απλώς μια αφηρημένη έννοια που δεν τον βοηθά στην
καθημερινότητά του</b>. Πρέπει πρώτα να αντιληφθεί ότι η καθημερινότητα δεν είναι
όλη η ζωή. Πρέπει να ζήσει με τον χρόνο για να τον αγγίξει η διαχρονικότητα του
Ελληνισμού. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;">Δεύτερον, μέσω του Ελληνισμού μπορεί να καταπολεμήσει τον
ραγιαδισμό που θεωρεί ότι είναι επικίνδυνος. Καθώς ο Ελληνισμός λειτουργεί και
ως αντεπίθεση ενάντια στη βαρβαρότητα, μπορεί να ενισχύσει την αντίσταση και
δίνει νόημα στην αντίσταση. Επιπλέον, ξέρει να διαχειριστεί και την στρατηγική,
όπως το απέδειξε στη διάρκεια του Βυζαντίου αλλά και στην ελληνική Επανάσταση.
Δίχως Ελληνισμό η πατρίδα μας δεν θα είχε αντέξει την Τουρκοκρατία. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;">Δίχως τον
Ελληνισμό δεν θα είχαμε ξεπεράσει τις γενοκτονίες, διότι γνωρίζουμε από παλιά
ότι δεν γεννηθήκαμε θύματα και δίνουμε μεγάλη αξία στη δικαιοσύνη. Κρατήσαμε τη
θρησκεία μας και η θρησκεία μας μάς κράτησε στις πιο δύσκολες στιγμές.
Πιστεύουμε στον Χριστό, όχι γιατί μας το είπαν, αλλά γιατί από την αρχή
αναγνωρίσαμε την αξία του. Δεν είμαστε τυχαία Χριστιανοί. Δεν έχουμε τυχαία
τόσους Αγίους. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;"><span style="background-color: #fce5cd;">Και οι Δάσκαλοι του Γένους δεν βρέθηκαν τυχαία.</span> Όλα είναι θέμα
ανάγκης. Ήταν απαραίτητοι όλοι τους, για να είμαστε ακόμα εδώ ως Έλληνες
Χριστιανοί, ενώ για αιώνες μας καταπατούσαν για αυτά τα δύο χαρακτηριστικά μας.
Δεν είμαστε μόνο Έλληνες, είμαστε οι επεκτάσεις του Ελληνισμού. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;">Γι’ αυτό
αγαπάμε το έργο και μισούμε τη δουλεία. Δεν πιστεύουμε στους θεσμούς, διότι
υπάρχουν λόγω αρχών, πιστεύουμε μόνο στους ανθρώπους λόγω της αξίας τους. Δεν
γονατίζουμε, ούτε σκύβουμε το κεφάλι μας. Δεν είναι λόγω έλλειψης σεβασμού.
Είναι θέμα αξιοπρέπειας. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;">Είμαστε άνθρωποι και σεβόμαστε τους ανθρώπους ως
ανθρώπους, τίποτα παραπάνω και τίποτα παρακάτω. Κι αν δίνουμε τόση σημασία στην
έννοια της δημοκρατίας, είναι γι’ αυτό και μόνο το λόγο. Αν αγαπάμε τους δικούς
μας, είναι γιατί είμαστε ελάχιστοι και όχι λίγοι, γι’ αυτό κι έχουμε τόσο
σπάνιους ανθρώπους στο πλαίσιο του Ελληνισμού.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;"> <b style="background-color: #fff2cc;">Είμαστε Έλληνες λόγω αξίας, γι’
αυτό έχουμε ήρωες.</b></span><span lang="EN-US" style="font-family: Georgia, serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;"><b style="background-color: #fff2cc;"><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="background-color: #729ade; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 12pt;"><i>Ν. Λυγερός</i><o:p></o:p></span></div>
<br />ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6270674816575541292.post-35405846871955421852012-09-11T22:42:00.002+03:002012-09-11T22:51:07.700+03:00Κρισναμούρτι: Διάλυση "Τάγματος Αστέρα"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG6sJjhXzMbrWyjir_KjI6wkGN62shZuMl9ok9XCEfKuMQTogE5m0gVS9TcbqGtC41fUKi3lL08LePEmo5ZU6j98LNWKBZQkr0bRJm73SMkCgs6FHr9R9Q0jg90LKI_SBtT0OkhrRmZNI/s1600/12434_178828115765_16057825765_3426945_5012767_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="315" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG6sJjhXzMbrWyjir_KjI6wkGN62shZuMl9ok9XCEfKuMQTogE5m0gVS9TcbqGtC41fUKi3lL08LePEmo5ZU6j98LNWKBZQkr0bRJm73SMkCgs6FHr9R9Q0jg90LKI_SBtT0OkhrRmZNI/s400/12434_178828115765_16057825765_3426945_5012767_n.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><i><span style="font-size: small;"><span style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto auto; font-family: "Tahoma","sans-serif";">Στο
''Ommen'' της Ολλανδίας, στις 2 Αυγούστου 1929,μπροστά στην Α.Βesant και
πάνω από 3.000 αντιπροσώπους του
Τάγματος του Αστέρα, καθώς και πολλές χιλιάδες Ολλανδών που τον άκουγαν μέσω
ραδιοφώνου, ο Κρισναμούρτι εκφώνησε τον παρακάτω λόγο με τον οποίο διέλυε το Τάγμα:</span></span></i></span><br />
<span style="background-color: #fce5cd;"><span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">
<br />
</span><span style="font-size: large;"><span style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto auto;">...Διακηρύσσω ότι η Αλήθεια είναι μια χώρα χωρίς δρόμους και δεν
μπορείς να την πλησιάσεις με οποιοδήποτε μονοπάτι, με μια θρησκεία, με
μια αίρεση. Είναι η προσωπική μου άποψη και την υποστηρίζω
απόλυτα και άνευ όρων. </span></span></span><br />
<span style="background-color: #fce5cd;"><br /><span style="font-size: large;"><span style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto auto;"><b>Η Αλήθεια, επειδή είναι απεριόριστη,
απροσδιόριστη, απλησίαστη μέσω οποιασδήποτε οδού, δεν μπορεί να
οργανωθεί</b>. Καμία οργάνωση δεν θα έπρεπε να δημιουργείται για να
καθοδηγεί ή να εξαναγκάζει τον κόσμο να ακολουθεί ένα συγκεκριμένο
μονοπάτι.
Εάν το αντιλαμβάνεστε αυτό θα σας φανεί τελείως αδύνατο να οργανώσετε
μια πίστη. Μια πίστη είναι πραγματικά καθαρά ατομική υπόθεση και δεν
μπορείτε ούτε πρέπει να την οργανώνετε. Εάν το κάνετε, η πίστη πεθαίνει,
αποκρυσταλλώνεται, τείνει να μεταμορφωθεί σε
μια τυφλή πεποίθηση, μια προκατάληψη, μια αίρεση, μια θρησκεία, που
επιβάλλεται δογματικά στους άλλους. Και αυτό όλοι προσπαθούν να κάνουν,
ποιός λίγο και ποιός περισσότερο, σε ολόκληρο τον κόσμο. </span></span></span>
<br />
<span style="background-color: #fce5cd;"><br /><span style="font-size: large;"><span style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto auto;">Η αναζήτηση της
Αλήθειας εξευτελίζεται, υποτιμάται σε hobby
για αυτόν που είναι χλιαρός, για αυτόν που αισθάνεται περιστασιακά την
απογοήτευση. Η Αλήθεια δεν πρέπει να υποβιβάζεται σε ποταπά επίπεδα,
αλλά κάθε άτομο πρέπει να αγωνίζεται να την φθάσει με την προσωπική
άσκηση. Δεν μπορείς να συμπιέσεις την βουνοκορφή
στο βάθος της κοιλάδας ... Και αυτός είναι ο κύριος λόγος που διαλύω το
Τάγμα του Αστέρα. Είμαι σίγουρος ότι, παρόλα αυτά, εσείς θα
δημιουργήσετε πιθανά άλλα Τάγματα και ότι θα συνεχίσετε να είστε μέλη
άλλων οργανώσεων σε αναζήτηση της Αλήθειας. <b> </b></span></span></span>
<br />
<span style="background-color: #fce5cd;"><br /><span style="font-size: large;"><span style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto auto;"><b>Εγώ δεν επιθυμώ
να συμμετέχω σε μια πνευματική οργάνωση, προσπαθήστε να το καταλάβετε
σας παρακαλώ.</b>. Όταν δημιουργείται μια οργάνωση με αυτό το σκοπό, αυτή
μετατρέπεται σε αποκούμπι, σε μια αδυναμία, σ' ένα δεσμό, και το άτομο
γίνεται ανάπηρο και εμποδίζεται η επιθυμία του
για ανάπτυξη, η κατάκτηση της ατομικής του ταυτότητας, που συνίσταται
ακριβώς στην προσωπική ανακάλυψη που βασίζεται στις δικές του δυνάμεις.
Και αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο αποφάσισα, ευρισκόμενος
στην κεφαλή του Τάγματος, να το διαλύσω. Κι
αυτό, ότι δεν θέλω οπαδούς, δεν πρέπει να σας εκπλήσσει από τη στιγμή
που όποιος ακολουθεί κάποιον παύει να ακολουθεί την Αλήθεια. Δεν με
ενδιαφέρει αν δίνεται προσοχή ή όχι σ' αυτό που λέω. Θέλω να κάνω ένα
συγκεκριμένο πράγμα στον κόσμο και προτίθεμαι να
το κάνω με μια ακλόνητη συγκέντρωση. </span></span></span>
<br />
<span style="background-color: #fce5cd;"><br /><span style="font-size: large;"><span style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto auto;"><u>Μ' ενδιαφέρει μόνο ένα, πραγματικά
ουσιαστικό</u>: <b>να απελευθερώσω τον άνθρωπο.</b> Θέλω να τον απελευθερώσω απ'
όλα τα κλουβιά, από όλους τους φόβους και <u><b>δεν</b> θέλω να ιδρύσω θρησκείες,
νέες αιρέσεις ή να δημιουργήσω νέες θεωρίες
και νέες φιλοσοφίες.</u> </span></span></span><br />
<br />
<span style="background-color: #fce5cd;"><span style="font-size: large;"><span style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto auto;">Φυσικά θα με ρωτήσετε, γιατί τότε γυρίζω τον κόσμο
και μιλάω ασταμάτητα; Θα σας πω γιατί το κάνω. Όχι για την επιθυμία
μιας ακολουθίας ή μιας εξαιρετικής ομάδας εξαιρετικών οπαδών. Στους
ανθρώπους αρέσει να διαφέρουν από τους ομοίους τους
ακόμα και με κίνδυνο να διαφοροποιούνται κατά τρόπο γελοίο, παράλογο
και χυδαίο. Εγώ δεν θέλω να ενθαρρύνω αυτόν τον παραλογισμό. Δεν έχω
οπαδούς ούτε αποστόλους επί της Γης ή στο πνευματικό βασίλειο. Δεν με
έλκει το χρυσωμένο δόλωμα ή η επιθυμία μιας πολύ
άνετης ζωής ... Μιλάω με απόλυτη ειλικρίνεια γιατί θέλω να το
ξεκαθαρίσω μια για πάντα. Δεν θέλω κάθε χρόνο αυτές τις παιδαριώδεις
συζητήσεις. </span></span></span>
<br />
<span style="background-color: #fce5cd;"><br /><span style="font-size: large;"><span style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto auto;">Τι όφελος
μπορεί να προκύψει από χιλιάδες πρόσωπα που δεν καταλαβαίνουν, που
είναι βυθισμένα και ταριχευμένα στις προκαταλήψεις, και δεν επιθυμούν
την ανανέωση αλλά θέλουν να μεταφράζουν το καινούργιο με όρους που
ταιριάζουν στα στείρα και αποτελματωμένα εγώ τους; Εγώ
όμως είμαι ελεύθερος, ασυμβίβαστος, ολόκληρος, όχι το μερικό, όχι το
σχετικό, αλλά η ολική Αλήθεια που είναι αιώνια. Γιαυτό και επιθυμώ,
όποιος προσπαθεί να με καταλάβει να είναι ελεύθερος και όχι να
κατασκευάζει από τα λόγια μου ένα κλουβί, μια θρησκεία,
μια αίρεση. Θα πρέπει αντίθετα να απελευθερωθείτε από όλους τους
φόβους, από το φόβο της θρησκείας, από το φόβο της σωτηρίας, από το φόβο
της πνευματικότητας, από το φόβο της αγάπης, από το φόβο του θανάτου,
από το φόβο της ίδιας της ζωής.</span></span></span>
<br />
<span style="background-color: #fce5cd;"><br />
<span style="font-size: large;"><span style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto auto;"> Όπως ένας καλλιτέχνης
ζωγραφίζει από ευχαρίστηση, γατί έτσι αυτο-εκφράζεται, το ίδιο κάνω κι
εγώ και όχι επειδή περιμένω κάτι από κάποιον. Εσείς είσαστε συνηθισμένοι
στην εξουσία ή σε μια ατμόσφαιρα εξουσίας που πιστεύετε ότι θα σας
οδηγήσει στην πνευματικότητα. Πιστεύετε και ελπίζετε
ότι κάποιος άλλος μπορεί με τις εξαιρετικές του ικανότητες, μ' ένα
θαύμα, να σας μεταφέρει στο βασίλειο της αιώνιας ελευθερίας και της
Ευτυχίας. Με ακούτε ήδη από τριετίας, χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές, εκτός
ελάχιστων περιπτώσεων. Εδώ και δεκαοκτώ χρόνια με προετοιμάζετε
γι αυτό το συμβάν, την Έλευση του Δασκάλου του Κόσμου. Αυτά τα χρόνια
οργανωθήκατε, αναζητήσατε κάποιον που θα πρόβαλλε ένα καινούργιο φως
στις καρδιές και στο νου σας, που θα μεταμόρφωνε τελείως τη ζωή σας ,
και που θα σας έδινε μια νέα γνώση, κάποιο που
θα σας ανύψωνε σε ένα νέο επίπεδο ζωής, που θα σας ενθάρρυνε, που θα
σας απελευθέρωνε, και κοιτάξτε τώρα τι συμβαίνει! Σκεφθείτε και εξετάστε
με ποιό τρόπο αυτή η προσμονή σας άλλαξε, εκτός βέβαια από αυτή την
ανόητη και ασήμαντη εξωτερική διάκριση, αυτού
που φέρει μια κονκάρδα στο στήθος. </span></span></span><br />
<span style="background-color: #fce5cd;"><br /><span style="font-size: large;"><span style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto auto;">Με ποιό τρόπο αυτή η πίστη σας
καθάρισε από τα άχρηστα πράγματα ; Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να
κρίνει κανείς: με ποιό τρόπο είστε πιο ελεύθεροι, πιο μεγαλειώδεις ;
Όλοι εσείς εξαρτάστε όπως από ένα ναρκωτικό από την
πνευματικότητα κάποιου διαφορετικού από εσάς, από την ευτυχία κάποιου
που δεν είστε εσείς, από το φως κάποιου που δεν είναι μέσα σας. Όταν λέω
να κοιτάξετε μέσα σας για το φως, για τη δόξα, για την κάθαρση και την
αφθαρσία του Είναι, <b>πολύ λίγοι έχουν επιθυμία
να το κάνουν</b>. <u>Τότε γιατί να υπάρχει μια οργάνωση</u>; Κανείς δεν μπορεί να
σας ελευθερώσει απ' έξω. Η οργάνωση της λατρείας και η στράτευση από
μέρους σας σε κάποια ιδεολογία δεν θα μπορέσουν να σας ελευθερώσουν. </span></span></span>
<br />
<span style="background-color: #fce5cd;"><br /><span style="font-size: large;"><span style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto auto;">Η
πρώτη ερώτηση που μου κάνουν οι δημοσιογράφοι
είναι; "<u>Πόσους οπαδούς έχετε;</u> Από τον αριθμό τους θα κρίνουμε εάν αυτό
που λέτε είναι σωστό η λάθος .<i>" Δεν ξέρω πόσοι είναι και ούτε που με
ενδιαφέρει. Εάν μπορούσα να βοηθήσω ακόμα και ένα μοναδικό άτομο να
ελευθερωθεί, θα μου αρκούσε</i> ..." Εσείς έχετε την
πεποίθηση ότι μόνο ορισμένα άτομα έχουν το κλειδί του βασιλείου της
Ευτυχίας. <b>Κανείς δεν έχει αυτό το κλειδί. Κανείς δεν έχει την εξουσία να
το κατέχει</b>. Αυτό το κλειδί είναι το ίδιο σας το Είναι και μόνο μέσα
στην κάθαρση και στο αδιάφθορο αυτού του Είναι
υπάρχει το βασίλειο της Αιωνιότητας.</span></span></span>
<br />
<span style="background-color: #fce5cd;"><br />
<span style="font-size: large;"><span style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto auto;"> Έχετε συνηθίσει να ρωτάτε κάποιον
άλλο να σας πει μέχρι ποίου σημείου έχετε προοδεύσει, ποιά είναι η
πνευματική σας κατάσταση. Τι παιδαριώδης συμπεριφορά! Ποιός εκτός από
σας μπορεί να σας το πει ; Ιδού λοιπόν μερικές από
τις αιτίες, για τις οποίες, μετά από προσεκτική σκέψη που διήρκεσε δύο
περίπου χρόνια, πήρα αυτή την απόφαση. Δεν πρόκειται λοιπόν για μια
στιγμιαία παρόρμηση.</span></span></span><br />
<span style="background-color: #fce5cd;"><br /><span style="font-size: large;"><span style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto auto;">Μπορείτε να δημιουργήσετε άλλες οργανώσεις και να
περιμένετε κάποιον άλλο, αλλά το πράγμα δεν με
ενδιαφέρει, δεν θέλω να δημιουργήσω άλλα κλουβιά ή καινούργια στολίδια
γι' αυτά τα κλουβιά. <b>Το μοναδικό μου ενδιαφέρον είναι να (βοηθήσω)
ελευθερώσω τον άνθρωπο και να τον οδηγήσω στην απόλυτη, ασυμβίβαστη
ελευθερία</b></span></span></span>
ANTEPTOhttp://www.blogger.com/profile/15354862521794794190noreply@blogger.com0