Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Η Ορθοδοξία: Άρθρο του Ν. Ζαχαριάδη

Κείμενο του Νίκου Ζαχαριάδη. 
Δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη την 9η Σεπτεμβρίου 1945

«Πληροφορίες πο δημοσιεύτηκαν σ θηναϊκς φημερίδες μς πληροφορον τι στ Λονδίνο Μακαριότατος θ συζητήσει μ τος πεύθυνους γγλικος κύκλους κα τ ζήτημα το Οκουμενικο Πατριαρχείου. Εναι λοφάνερο τι ξαναγίνεται προσπάθεια στ Οκουμενικ Πατριαρχεο τς Πόλης ν μεταβληθε πάλι χι μόνο σ στίβο προσωπικν ντιζηλιν κα πιδιώξεων πο χουν συναμεταξύ τους διάφοροι χρεοκοπημένοι εράρχες, μ κα σ ργανο μεγαλοδυναμικν ξωορθοδοξιακν βλέψεων.

Στ σημεο ατ λληνικς Λας πρέπει ν προσέξει ξαιρετικά. Χωρς ν πάρχει κίνδυνος ν πέσει σ νακρίβειες, μπορε κανες ν σχυριστε δ τι λαοφθόρα διαμάχη νάμεσα στος βαλκανικος λαος χρονικ συμπίπτει μ τν ποχ πο τ Οκουμενικ Πατριαρχεο ρχίζει ν κομματιάζεται κα ν γίνεται ργανο ξένων, νθελληνικν, ντιβαλκανικν κα ντιορθοδοξιακν συμφερόντων.

μεγαλοτυχοδιωκτικς θνικισμς μέσα στ Οκουμενικ Πατριαρχεο δν βλαψε κα ατς λίγο τ ργο γι μία δημοκρατικ συνεργασία κα συμβίωση στ Βαλκάνια κα μ τος φατριασμος τς φαναριώτικης παπαδοκρατίας τράφηκε πολλς φορς κα νισχύθηκε τ τοπικιστικ διασπαστικ πνεμα μέσα στος κόλπους τς ρθοδοξίας, πο τόσο βλαψε τ λαϊκ κα θνικ ξέλιξη κα πρόοδο λων τν βαλκανικν λαν.

Τ ξάπλωμα κα πικράτηση τς ρθοδοξίας στς χρες κα τος λαος τς νατολικς κα Νοτιοανατολικς Ερώπης καθς κα στ Μικρασία κα τ Μέση νατολ νταποκρίνεται στορικ στν ντίδραση πο προκαλοσαν ο τάσεις γι πνευματική, πολιτικ κα οκονομικ πέκταση κα πιβολ το Δυτικο Ρωμαϊκο Κράτους κα το καθολικισμο - παπισμο. Μ πικράτηση ατ δν φείλεται μονάχα σ ρνητικ ατια.  

χει κα θετικ βάθρα, γιατί χωρς ν παραγνωρίζουμε τς θνικς κα τοπικς διομορφίες, ρθοδοξία δεολογικ - πνευματικ νταποκρίνεται σ μία νοοτροπία λαϊκή, σ' να σωτερικ ψυχικ δεσμό, πο Ερωπαος κοσμοπολίτης νομάζει «νατολικ πνεμα» κα ξεπεσμένος κα κφυλος Λεβαντίνος περιφρονε μ πο συγκεντρώνει κα κφράζει σωτερικ λαϊκ νότητα κα κδηλώνει νώτερα δεώδη κα χαρίσματα, σχετα ν στ χρόνια κενα τς μεσαιωνικς κατάστασης κα το σιατικο δεσποτισμο το Βυζαντίου κάνουν τν μφάνισή τους μ μορφ θρησκευτικο-κκλησιαστική.

δ θ πρέπει πίσης ν τονίσουμε τι ρθόδοξη νατολικ κκλησία κα Χριστιανικ θρησκεία γενικότερα, πως τν κφράζει κκλησία ατή, παξαν χι μόνο στ Ρωσία μ κα στ Βαλκάνια ναν προοδευτικ ρόλο τόσο σν παράγοντας πο διευκόλυνε κα πιτάχυνε τν θνικ διαμόρφωση, συσπείρωση κα νάπτυξη, παρέχοντάς της νιαία δεολογικ πλαίσια, σο σν στοιχεο πο στ χρόνια του ξανδραποδισμο κα τς σκλαβις κάτω π τν θωμανικ τυραννία συνέτεινε σημαντικ κα οσιαστικ στν θνικοαπελευθερωτικ τότε γνα, παρ κα νάντια στν ντίδραση κα προδοσία πο καναν σημαντικο κα σημαίνοντες παράγοντες κα κορυφς τς ρθοδοξίας διαίτερα στ Φανάρι.

Εναι ναρίθμητα τ παραδείγματα πο δείχνουν τι Ταγο κα πλο στρατευόμενοι τς κκλησιαστικς εραρχίας πάλεψαν κα μ τ ντουφέκι στ χέρι στ πλευρ το Λαο κα τι μοναστήρια κα μοναστήρια εχαν μεταβληθε σ μπαρουταποθκες κα λαϊκ φρούρια.

Στ χρόνια της χιτλεροφασιστικς ποδούλωσης στν λλάδα, παρ τν οσιαστικ ντίδραση τς κεφαλς τς Ατοκέφαλης κκλησίας, πο συνέχιζε τν προδοτικ κα ντιλαϊκ στάση της κατ τν περίοδο τς τεταρτοαυγουστιανς δικτατορίας, να μεγάλο μέρος το Κλήρου τάχθηκε στ πλευρ το Λαο κα πολέμησε μαζί του. Σήμερα μοναρχοφασιστικ ντίδραση προσπαθεῖκάτω π ξένες μπνεύσεις ν σπάσει κα τν ρωικ ατ δημιουργία το Κλήρου στν καιρ τς θνικς ντίστασης. 

Κα ν κάνει τ Οκουμενικ Πατριαρχεο μαζ μ τν Ατοκέφαλη λληνικ κκλησία ξαν ργανο ξένων πιρρον στ Βαλκάνια, ργανο διάσπασης νάμεσα στος λαος τς ρθοδοξίας. Κα ατ τ σκοπ πως φαίνεται ξυπηρετε τ ταξίδι το Μακαριώτατου στ Λονδίνο, που θ πάει ν μηχανορραφήσει. Τ λο ζήτημα καταντ πολ πι ποπτο γιατί εναι νακατεμένος κα πολς τέταρτο-αγουστιανς Χρύσανθος.

μες ο λληνες πρέπει νμαστε στ σημεο ατ πολ εαίσθητοι, προσεκτικο κα γρυπνοι. ντιδραστικ μοναρχοφασιστικ δεξι κα ο συνεργάτες της θέλουν σήμερα ν καπηλευθον κα ατ τ γν κα κμαο θρησκευτικ ασθημα το Λαο μας. Ν μπορευθον τν ρθοδοξία κα ν τν ξανακάνουν ργανο διχασμο κα διχόνοιας στ Βαλκάνια, στν Ερωπαϊκ νατολ κα στ Μέση νατολή.

Ατο βρίσκεται σήμερα νας σοβαρς κίνδυνος. Τεταρτοαυγουστιανοί, δοσίλογοι κα συνθηκολόγοι καθοδηγητς στν λληνικ κκλησία εναι μία πειλ θνικ κα πρς τ μέσα κα πρς τ ξω. λληνικ ρθοδοξία κα γενικότερα ρθόδοξη νατολικ κκλησία, πρέπει ν ποβλέψουν στ μοναδικ προορισμό τους πο μπορε ν τος δώσει κα μία τράνταχτη στορικ δικαίωση: Ν γίνουν συνδετικο κρίκοι νάμεσα στος λαος τς ρθοδοξίας, πόστολοι τς πνευματικς, πολιτικς κα οκονομικς συνεννόησης κα συνεργασίας. Σ' ατν τν ρόλο κα τν ποστολή, πρωτοπόρο κα πρωτεργάτη θέλει Λας τς λλάδας τν ρθόδοξη κκλησία του.

Τ πρτο βμα θ γίνει μ τν ποκατάσταση συνεργασίας κα νότητας στος κόλπους τς ρθόδοξης νατολικς κκλησίας.
Σ μία τέτοια κίνηση, πο π πολλος τώρα μνες συνεχίζεται κα καρποφορε, δν παίρνει πιδειχτικ μέρος λληνικ Ατοκέφαλη κκλησία, πο στς ντιορθοδοξιακς πλεκτνες τς προσπαθε ν μπλέξει κα τ Οκουμενικ Πατριαρχεο τς Πόλης.

Εναι μία καθαρ ξενοκίνητη διασπαστικ κίνηση πο ν παρουσιάζει μερικς πιτυχίες, εναι γιατί πικρατε στν κκλησία τς λλάδας να τεταρτοαυγουστιαν σωτερικ καθεστς πο πνίγει τ φων το λαϊκο κλήρου κα κρατ στν ρχ προδότες, δοσίλογους, συμβιβαστές, πο ξυπηρετον μόνο ξένους σκοπος κα συμφέροντα.

Εναι παραίτητο, λοιπόν, να σωτερικ σάρωμα, θαρραλέο κα ξυγιαντικ μέσα στς γραμμς τς λληνικς κκλησίας.Γι ν ξαναβρε τν σορροπία της. Κα ν γίνει πως τ θέλει Λαός, παράγοντας συμφιλίωσης, δελφοσύνης, ερήνης κα συνεργασίας νάμεσα στος Λαος τς ρθοδοξίας».

ΣΧΟΛΙΑ

Σε πρώτη εντύπωση αποτελεί μεγάλη έκπληξη ότι αυτό το κείμενο είναι από την πένα του Ζαχαριάδη. Με ορθολογική ανάλυση του άρθρου προκύπτει ότι, εκείνη την χρονική περίοδο οι Ρώσοι προωθούσαν την ιδέα "πανορθόδοξης ενότητας" όλων των Βαλκανίων, υπό δική τους κυριαρχία, η οποία θα έδινε και θρησκευτικό μανδύα στην πολιτική ένταξη των βαλκανικών χωρών στο σοβιετικό στρατόπεδο. 


Σε πολλά σημεία χειροκροτούμε το άρθρο για την για την πρόβλεψιμότητά του ενώ σε άλλα εκ των υστέρων βέβαια, αντλαμβανόμαστε τον σκοπό του συγγραφέα. 

Μην ξεχνάμε την ίδια περίοδο ότι το κόμμα έχει ήδη αποκαταστήσει τον Ρήγα Φεραίο ως «μη ιμπεριαλιστή», όπως τον εμφάνιζε για τις ιδέες του προπολεμικά η ιστορία του Κορδάτου.
Ο Ζαχαριάδης επιθυμεί να συνταχθεί σε αυτό το πλαίσιο η Ελληνική Εκκλησία και το Πατριαρχείο ώστε με την επιρροή που έχουν να κατευθύνουν και τον ελληνικό λαό προς τα εκεί. Εξ ου και η ανησυχία του για το ταξίδι του, αντιβασιλέα τότε, αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού στο Λονδίνο.

Ο Ζαχαριάδης δείχνει μέσω του άρθρου ξεκάθαρα τη νέα γραμμή: η ανατολίτικη "ορθοδοξία" μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όχημα για την συστηματική καλλιέργεια αντιδυτικισμού και σλαβοφιλίας στον ελληνικό λαό ώστε τελικά π.χ. να βλέπει πάντα τους Ρώσους ως "καλούς" ενώ τους Αμερικάνους ως "κακούς". Και να θεωρεί ότι τα συμφέροντά της χώρας εξυπηρετούνται με το να βρίσκεται στη ρωσική σφαίρα επιρροής.

Ο στόχος δηλαδή είναι μέσα από τις διάφορες προβαλλόμενες πολιτισμικές συνάφειες να ενισχύεται η πολιτικογεωστρατηγική επιρροή των Ρώσων σε Ελλάδα και Κύπρο έναντι των δυτικών.

Βάσιμα λοιπόν συμπεραίνεται ότι οι θέσεις του Ζαχαριάδη σηματοδοτούσαν μια άλλη πορεία για το κομμουνιστικό κίνημα. Για το τί έγινε μετά είναι άλλη μεγάλη κουβέντα. “Αποκηρύξεις” και σφαγιασμούς δεν είχαμε μόνο από την μια πλευρά. Αρκετές “αποκηρύξεις” διαβάστηκαν και εκ του Ιερού Βήματος. “Ευλογήθηκε” η Μακρόνησος έτι δε και τα κατά τόπους στρατοδικεία με τα σχετικά εκτελεστικά αποσπάσματα.

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ 

Ο Νίκος Ζαχαριάδης γεννήθηκε στις 27 Απριλίου του 1903 στην Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης. Από τα 15 του χρόνια αναγκάστηκε να δουλέψει στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης, όπου εντάχθηκε στη σοσιαλιστική Διεθνή Πανεργατική Ένωση.

Επηρεασμένος από την Οκτωβριανή Επανάσταση, ταξίδεψε στη Σοβιετική Ρωσία, το 1921 έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας και το 1922, μέλος και του Κόμματος των Μπολσεβίκων.
Το 1924 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και ανέλαβε καθοδηγητική δουλειά στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας, την ΟΚΝΕ.

Το 1926 εντάχθηκε στον καθοδηγητικό μηχανισμό του ΚΚΕ και καταδιωκόμενος και πάλι, έφυγε το 1929 στη Σοβιετική Ένωση, όπου φοίτησε στην Ανώτατη Κομματική Σχολή της Μόσχας.
Από τη Μόσχα επέστρεψε το 1931 και ανέλαβε την καθοδήγηση του ΚΚΕ.
Το 1934 εκλέχθηκε γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.
Το 1936, έναν μήνα μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Μεταξά, φυλακίστηκε και έμεινε στην απομόνωση έως το 1941.

Με την εισβολή των χιτλερικών στρατευμάτων, μεταφέρθηκε από τη Γκεστάπο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, όπου έμεινε κρατούμενος ως το 1945.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, στις 30 Μαΐου του 1945, ανέλαβε και πάλι την ηγεσία της ΓΓ του ΚΚΕ.
Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας, το 1949, εγκαταστάθηκε ως πολιτικός πρόσφυγας στο Βουκουρέστι.

Ο Ν. Ζαχαριάδης αρχικά εξορίστηκε στο Μποροβίτσι, της ΕΣΣΔ, όπου έως το 1962 εργάστηκε σε δασική επιχείρηση, συνεχίζοντας την πολιτική του δραστηριότητα και τις επαφές με τα διαγραμμένα μέλη του ΚΚΕ. Τότε ζήτησε από την Ελληνική Πρεσβεία στη Μόσχα να γυρίσει στην Ελλάδα για να αναλάβει την ευθύνη της πολιτικής του ΚΚΕ κατά τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά εκτοπίσθηκε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας.

Την 1 Αυγούστου 1973 βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του στο Σουργκούτ, όπου επί 24ώρου βάσεως ήταν υπό την επιτήρηση των σοβιετικών αρχών, οι οποίες τον υποχρέωσαν να φέρει ταυτότητα με το όνομα Νικολάι Νικολάγιεβιτς Νικολάγιεφ.

Το 1991, λίγες μόλις μέρες μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, η σορός του Ζαχαριάδη επιστράφηκε στην Ελλάδα και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Την 2 Οκτ 2011 αποκαταστάθηκε από το ΚΚΕ με λιτή εκδήλωση στο  χώρο ταφής του.

ΠΗΓΗ: antifono.gr 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου