Αμέλεια=Λήθη

 Η "Πολιτεία" του Πλάτωνα τελειώνει με την περιγραφή ενός τοπίου του Κάτω Κόσμου : 
Στο τέλος του ταξιδιού στον άλλο κόσμο -όπως αναφέρεται στον μύθο του Ηρός του Αρμενίου- υπάρχει μία πεδιάδα, όπου μέσα σε φοβερή και αποπνικτική ζέστη, σταματούν οι ψυχές για τελευταία φορά πριν ξανασταλούν πάνω στην γη για νέα ενσάρκωση.

Όταν βραδιάζει κατασκηνώνουν στις όχθες του ποταμού Αμέλητα, που το νερό του κανένα δοχείο δεν μπορεί να το κρατήσει. Κάθε ψυχή είναι υποχρεωμένη να πιει ορισμένη ποσότητα από αυτό το νερό, μερικοί όμως δεν έχουν αρκετή φρόνηση, δεν συγκρατιούνται και πίνουν περισσότερο, και τότε χάνουν κάθε ανάμνηση των προηγούμενων.

Η εικόνα αυτή συμφωνεί με μια μακριά παράδοση από όπου εμπνέεται ο Πλάτωνας. Το όνομα Αμέλης που έδωσε ο φιλόσοφος στον υπόγειο ποταμό, δεν το ξαναβρίσκουμε πριν από την Πολιτεία σε καμμιά περιγραφή του κόσμου των νεκρών. Έτσι ας αναζητήσουμε την σημασία αυτής της λέξης, τον λόγο που υπάρχει μέσα στην Πλατωνική διήγηση και τι σχέση έχει με την πηγή της Λήθης που συναντάμε στην μυστική λογοτεχνία και που η ψυχή πρέπει να ξέρει να την αποφύγει για να αντλήσει από την λίμνη της Μνημοσύνης το νερό που λευτερώνοντάς την από τον τροχό των γεννήσεων, της χαρίζει την αθανασία, συντροφιά με τους ήρωες και τους θεούς.

Ο Leon Robin, μεταφράζοντας το όνομα Αμέλης = ξέγνοιαστος, δέχεται μία σχέση ανάμεσα στην αμέλεια και στην λήθη. Η λήθη πλημμυρίζει τις ψυχές που ήπιαν χωρίς μέτρο από τον ποταμό Αμέλητα, γιατί κάθε "ανησυχία" έχει χαθεί πια από μέσα τους. Οι ψυχές ευχαριστημένες από την επίγεια ζωή τους, βολεμένες στην φυλακή του σώματος, δεν επιθυμούν παρά να ικανοποιούνται με μια άγνοια που ούτε καν συνειδητοποιούν.

Μπορούμε να πούμε ότι η αμέλεια είναι το αντίθετο της πνευματικής ανησυχίας, αυτής της ψυχικής ταραχής, αυτής της εντύπωσης ανεπάρκειας που ο φιλόσοφος έχει σαν αποστολή του να προκαλέσει.

Στην προοπτική του Πλάτωνα η φιλοσοφία, αυτή η άσκηση θανάτου είναι μια αγωγή αθανασίας. Η ψυχή αφού ελευθερωθεί από το σώμα αναδύεται από τον ποταμό του χρόνου για να κατακτήσει την αθανασία. Ο ποταμός Αμέλητας βρίσκεται στην πεδιάδα της Λήθης και συμβολίζει το χαλάρωμα της ψυχής που αφήνεται στην ηδονή, αντί να υποβάλλει το εαυτό της σε μία σκληρή μνημονική αγωγή ώστε να κατακτήσει την Α-λήθεια.

Συμβολίζει επίσης την παλίρροια του γίγνεσθαι, που κανένα δοχείο και κανένα όν δεν μπορεί να συγκρατήσει την τρομερή ροή του. Επίσης αυτό το νερό που κανένα δοχείο δεν μπορεί να συγκρατήσει θυμίζει τους αμύητους στον Γοργία, όπου τα τρύπια δοχεία τους δεν μπορούν να συγκρατήσουν το νερό που χύνεται καθώς προσπαθούν να το αντλήσουν Αυτά τα τρύπια δοχεία είναι οι ανθρώπινες ψυχές που εξαιτίας της λήθης και επειδή τους λείπει η πίστη δεν μπορούν τίποτε να συγκρατήσουν.


Θα μπορούσαμε να ταυτίσουμε τον Αμέλη ποταμό με τα νερά της Στύγας, επειδή οι ψυχές μόλις πιουν από τα νερά του αποκοιμιούνται πέφτοντας σε κώμα, ανάλογο με το κώμα που τυλίγει τους θεούς που επιόρκησαν όταν πιουν από το νερό της Στύγας.


Στον Πλάτωνα αυτή η πεδιάδα της Λήθης αντιτάσσεται με την πεδιάδα της Αλήθειας. Η Λήθη μαζί με την Αττη ήταν θυγατέρες της νύχτας έχουν συγγένεια με το σκοτάδι αφού εκφράζουν εκείνο το σκοτεινό σύννεφο που πέφτει πάνω στον ανθρώπινο νου, τον τυλίγει στα σκοτάδια, του κρύβει τον σωστό δρόμο της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης και τον παρασέρνει στον χαμό του. 

Λήθη σημαίνει επιστροφή στην γέννηση, η μιαρή ζωή είναι η ζωή του "γίγνεσθαι".

Η φιλοσοφία είναι μία μελέτη μνήμης, είναι η μνημονική άσκηση, που νικά τον χρόνο.