Το να θεωρούμε ότι είμαστε όλοι ίδιοι δεν είναι μόνο απλοϊκό, αλλά έρχεται σε αντίφαση και με την ίδια την εξέλιξη του ανθρώπου. Όπως δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν είμαστε όλοι ίσοι. Η ομοιότητα και η ισότητα δεν είναι ούτε φυσικές ούτε φυσιολογικές. Είναι ανθρώπινες έννοιες με άλλα λόγια. Πρέπει πρώτα να δεχτούμε ότι αυτές οι έννοιες δεν είναι αυτονόητες για να τις διεκδικήσουμε.
Διότι το παράδοξο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ότι φαίνονται τόσο φυσιολογικά λες και υπάρχουν εξ ορισμού, που η κοινωνία δεν θεωρεί αναγκαίο να τα προστατεύσει. Όπως πάντα, όμως, η αντίληψη αλλάζει όταν αντικρίζει βασικά υπαρξιακά προβλήματα. Όσο δεν υπάρχει πόλεμος, καταπίεση, καταπάτηση, κατοχή, καταστροφή, ο καθένας μπορεί να πιστέψει ό,τι θέλει, όταν όμως η πραγματικότητα της ιστορίας των λαών τον αγγίξει, τότε η πίστη καταρρέει.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι όχι μόνο μια δημιουργία του ανθρώπου αλλά και ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματά του. Ακριβώς γιατί δεν ανήκουν στη φύση. Η δική της νομολογία είναι πολύ πιο απλή διότι είναι απλώς μια κωδικοποίηση μιας υπάρχουσας κατάστασης. Ενώ τα ανθρώπινα δικαιώματα ανήκουν στη νοόσφαιρα του ανθρώπου. Δεν υπάρχουν άμεσα στην πραγματικότητα. Είναι μια υλοποίηση ιδεών που ξεπέρασαν την οντότητα της φύσης.
Και για να κατακτήσει ο άνθρωπος αυτές τις ιδέες χρειάζονται χιλιάδες χρόνια, έτσι βλέπουμε ότι ακόμα και στην ηθική που φαίνεται οριστική για πολλούς, υπάρχει μια διαχρονική δυναμική. Διότι και σ’ αυτόν τον τομέα υπάρχει μια διαφορά μεταξύ της αναγνώρισης και της συνειδητοποίησης ενός φαινομένου. Όσο για την επίλυσή του και την εξήγησή του, ανήκουν σ’ ένα μεταγενέστερο στάδιο που μπορεί να διαμορφωθεί πάμπολλες φορές όταν έρχεται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα
Αν προστατεύσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα ως θεωρήματα μιας πολύπλοκης θεωρίας της ηθικής, τότε συνειδητοποιούμε πόσο δύσκολο είναι να γίνουν κατανοητές ως έννοιες από τους περισσότερους. Διότι δεν ανήκουν απλά σε μια πρακτική δικαιοσύνη την οποία όλοι ξέρουν πώς λειτουργεί με όλες τις σημασίες της λέξης. Η ηθική είναι τόσο γενική στις ανθρώπινες επιστήμες που πολλοί τη μπερδεύουν με την ίδια τη θρησκεία. Ενώ κατά κάποιο τρόπο η ηθική είναι το ανθρώπινο στοιχείο της θρησκείας. Κι αυτή ακριβώς η αφηρημένη τοποθέτησή της στη γνώση δυσκολεύει τόσο πολύ τους ανθρώπους.
Για να ξεπεράσουν αυτό το πρόβλημα, οι ειδικοί δεν μιλούν πια για ανθρώπους μα για ζωές, και εννοούν άψυχα κορμιά που δεν ανήκουν καν στη πραγματικότητα αλλά στις στατιστικές των πολέμων.
Ν. Λυγερός
Δικαιώματα έχουν
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτοί που σέβονται τα δικαιώματα,
επίσης όλοι οι αναξιοπαθούντες,
οι δολοφόνοι, οι εκμεταλλευτές οι έμποροι ναρκωτικών, οι παιδεραστές δεν μπορούν και δεν πρέπει να έχουν κανένα δικαίωμα.
Η φύση γνωρίζει και ρυθμίζει.
Μα η ουσία της ανάρτησης φίλε ανώνυμε είναι ότι, τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν διέπονται από φυσικούς νόμους και γι αυτό αποτελούν το "σπουδαιότερο ανθρώπινο επίτευγμα" .
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμήσου τον μεγάλο αρχαίο φιλόσοφο Εμπεδοκλή με το "Πάν μέτρον άνθρωπος"
τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μια εφεύρεση των παλιών Διεθνιστών και κομουνιστών, προκειμένου να εφαρμόσουν την ιδεολογία τους μετά την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Ακόμη και ο πατερούλης Στάλιν έστελνε εκατομύρια ανθρώπους στα Γκούλακ, επειδή πίστευε στα ανθρώπινα δικαιώματα, κυρίως των αντιπάλων του, τους οποίους εξαφάνισε. Δεν υπάρχει πιστεύω υπεράνθρωπος στην κοινωνία ώστε να εφαρμόσει χωρίς προκαταλήψεις τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο άνθρωπος έχει πάθη, και μόνο αν ήταν θεωρητικά θεός, θα μπορούσε να εφαρμόσει άριστα τη θεωρία περί ανθρβπίνων δικαιωμάτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός.Οι νόμοι,οι κανόνες,τα δικαιώματα,είναι απαραίτητα μέσα στις κοινωνίες και μπορούμε να ζήσουμε δίχως αυτά.Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα χρήσης αυτών.Ακόμη κι αν είναι ο μεγαλύτερος εγκληματίας.Άλλωστε δεν υπάρχει κανένας νόμος στον κόσμο που να γράφει ότι δικαιώματα έχουν μόνο οι καλοί άνθρωποι.Την καλημέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Αza
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα.
Συμφωνώ μαζί σου. Αν πέσουμε στην παγίδα του ποίος είναι ο καλός και ποιός ο κακός, τότε ποιός αποφασίζει γι΄αυτό; κάποιο ιερατείο; κάποιο ΚΟΝΚΛΑΒΙΟ σοφών ή πολιτικών κομισάριων;
Οι νόμοι είναι οι ρυθμιστές της κοινωνικής συμπεριφοράς και υπόκεινται στην ανθρώπινη δικαιοσύνη, η οποία είναι ανθρωποκεντρική (τουλάχιστον στη δύση).
Αν χάσουμε και το τελευταίο προπύργιο της ανθρωπιάς μας τότε ο Μεσαίωνας θα επαναληφθεί.
Σεβαστές οι απόψεις των παραπάνω φίλων, αλλά πιστεύω ότι αν δεν υπάρξουν κοινωνικές ισορροπίες, ελλοχεύει ο κίνδυνος εφαρμογής των νόμων της άγριας αμερικανικής δύσης! (βασιζόμενοι 100% στη φύση)
Ναι έτσι όπως τα γράφεις τα σκέφτομαι κι εγώ.Όσο για τις διαφορετικές γνώμες σαφώς και είναι πάντα σεβαστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ σε γενικές γραμμές με τον Διαιτητή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως ο Εμπεδοκλής εννοούσε ότι αφού ο άνθρωπος κρίνει αυτά που αντιλαμβάνεται βάζει και τα μέτρα του ?
Το ανθρώπινο μέτρον κατά ακολουθία της φυσικής εντολής λόγω αναπτύξεως της νοήσεως είναι το κρείσσων να άρχει και το ήσσων να άρχεται δηλαδή:
Ο ηθικά και πνευματικά ανώτερος να άρχει και ο ηθικά και πνευματικά κατώτερος να άρχεται.
Δεν είπα να μην υπάρχουν νόμοι.
Τι εννοείς Templar να μην πέσουμε στην παγίδα του τι είναι καλό ή κακό ?
Αν υπάρχει κακό αυτό δεν είναι στην φύση που είναι αρμονία αλλά στην ανθρώπινη συμπεριφορά και νομίζω ότι η κοινωνία όπως κάθε οργανισμός πρέπει να πολεμάει τα καρκινώματα της.
Παιδεραστές, εμπόρους ναρκωτικών κλπ
"Λατρεύω την ελευθερία, αλλά θα ήθελα να τη βρίσκω πάντοτε θρονιασμένη ανάμεσα στη δικαιοσύνη και τον ανθρωπισμό».
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η φράση αποτελούσε το έρμα των πεποιθήσεων του Αδαμάντιου Κοραή, σχετικά με τη σημασία της ελευθερίας.
(Απόσπασμα από ανάρτηση της Μωβ)
Ανώνυμε επειδή είχες δηλώσει σε προηγούμενη ανάρτηση ΚοραΙκός! Νομίζω αυτή η φράση του μας καλύπτει και τους δύο (;)
Αγαπητέ μου Templar και εγώ λατρεύω την ελευθερία, δεν μπορώ να ταυτιστώ απόλυτα με τον Κοραή αν καισυμφωνώ σε εκείνη την ανάλυση και εντάσομε σε αυτήν την κατηγορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι διασφαλίζετε η δικαιοσύνη όταν τιμωρούνται οι εγκληματίες, όσο για τον ανθρωπισμό αν τον εννοείς με την έννοια της επιείκιας λυπάμε αλλά ξεφεύγει από το μέτρο και δίνει στους αδικούντες ένα προνόμιο έναντι των αδικιμένων.
Λεόν