«ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΛΗΓΜΑ»

O υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος», Κων/πολη, 2000, σελ. 179, σημειώνει ότι η Τουρκία πρέπει να έχει ρόλο στην Κύπρο, λόγω της στρατηγικής θέσης της, ακόμα και στην περίπτωση που δεν θα είχε ζήσει κανένας Τούρκος στο νησί.

Επίκαιρες σκέψεις αείμνηστου Παναγιώτη Κονδύλη (ΤΟ ΒΗΜΑ, Νοε 1997)

Αφού «οι Τούρκοι παραμένουν Τούρκοι» η διαμάχη Ελλάδας και Τουρκίας δεν έχει καμία σχέση με φυλετικούς και πολιτισμικούς παράγοντες, ­ όπως διατείνονται Έλληνες «εθνικιστές», ­ αλλά οφείλεται αποκλειστικά στη συνεχή διεύρυνση της διαφοράς ανάμεσα στο γεωπολιτικό δυναμικό των δύο χωρών.

Ρητά και συχνά επικρίνω όσους στηρίζουν την πολιτική τους επιχειρηματολογία στη θέση ότι η Τουρκία είναι «οθωμανική», «βάρβαρη» κλπ. Οι εθνικιστικές συμπάθειες και αντιπάθειες μου είναι τόσο ξένες ώστε δεν διστάζω να πω καθαρά ότι οι ρόλοι του επιτιθεμένου και του αμυνομένου θα αντιστρέφονταν αν ο ισχυρότερος και συνεχώς ισχυροποιούμενος δεν ήταν η Τουρκία παρά η Ελλάδα ,(«Θεωρία του Πολέμου», σελ. 398).

Ο εχθρός αποτρέπεται μόνον όταν γνωρίζει ότι έχεις τη δυνατότητα αυτή, ενώ αν γνωρίζει ότι δεν την έχεις, ­ όπως το γνωρίζει από καιρό η Τουρκία για μας,  αυξάνει την πίεσή του όχι απλώς στο στρατιωτικό, αλλά και στο διπλωματικό πεδίο. Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Αλλά υπάρχουν πολλοί ανόητοι που αρνούνται να δουν τη στενότατη συνάφεια ανάμεσα σε διπλωματική διευθέτηση και στρατιωτική αποτροπή.

Τη φύση της τελευταίας δεν την καθορίζουν όμως οι επιθυμίες μας, αλλά η φύση των σύγχρονων οπλικών συστημάτων, που υπακούουν στη λογική του πρώτου πλήγματος.

Γιατί το πρώτο (μαζικό) πλήγμα, στις πρώτες ώρες ενός εκτεχνικευμένου πολέμου, σκοπεύει να αχρηστεύσει μεταξύ άλλων τα πληροφορικά και επικοινωνιακά κέντρα, χωρίς τα οποία η συνεκτική στρατηγική χρήση των νεότατων οπλικών συστημάτων είναι αδύνατη. Όποιος υποστεί στην εναρκτήρια φάση τέτοιες απώλειες, δεν έχει σοβαρές πιθανότητες ανάκαμψης.

Γιατί ο κύριος σκοπός του αποφασιστικού πρώτου πλήγματος είναι ακριβώς να ελαχιστοποιήσεις τις απώλειές σου. Όποιος θέλει να αποφύγει μεγάλες απώλειες καταφεύγει στο πρώτο πλήγμα.

Το χειρότερο που θα μπορούσε να πάθει σήμερα ο τόπος θα ήταν να υποκαταστήσει τη σοβαρή στρατηγική συζήτηση με αντεγκλήσεις μεταξύ εθνικιστών και ειρηνιστών ή «ευρωπαϊστών», με κυνήγι μαγισσών και με πνευματική τρομοκρατία προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.

Φοβούμαι όμως εντονότατα ότι αυτό ακριβώς θα συμβεί. Γιατί όπως “ο Κύριος μωραίνει ον βούλεται απολέσαι”, έτσι και ένας λαός χάνει την ικανότητα της στρατηγικής σκέψης, ακριβώς όταν τη χρειάζεται περισσότερο.

Δυστυχώς, ο Κονδύλης επαληθεύεται καθημερινά ως προς τα τελευταία λόγια του παραπάνω.