Χένρι Κίσσινγκερ"Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα κουμαντάρονται. Γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες:
έτσι ίσως καταφέρουμε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν.
Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε την γλώσσα τους, την θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά αποθέματα, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε την δυνατότητα τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους, ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν, έτσι ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια στα στρατηγικώς απαραίτητα σχέδια μας στα Βαλκάνια, την Μεσόγειο, και την Μέση Ανατολή.
Θεόδωρος Ζιάκας
Έθνος και Παράδοση, β΄ έκδοση, Εναλλακτικές Εκδόσεις, σελ. 37
[...]Το ορθόδοξο πρόσωπο είναι "αναρχικό" (η προσφορά του είναι "αγαπητική", δηλαδή απρόβλεπτη και προαιρετική και μάλιστα προς συγκεκριμένα άλλα πρόσωπα και όχι προς το απρόσωπο "σύνολο"). Γι' αυτό το κράτος του είναι υπερ-γραφειοκρατικό και φαινομενικά "ολοκληρωτικό" (στην πραγματικότητα δεν "δουλεύει" τίποτα)[...]
Αυτό λοιπόν εννοούσε τελικά ο Χένρι σε άρθρο του την δεκαετία του 70. Τώρα ξεκαθαρίζουν κάποια πράγματα, καθόσον αν συνδυάσεις κατάλληλα τις παραπάνω ρήσεις, βρίσκεις το "κλειδί" της σημερινής κατάστασης στη χώρα μας.
Δηλαδή ο αναρχικός είναι ότι του κατέβει του καθενός ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι ανώνυμε, πιστεύω ότι είναι αυτός που δεν δέχεται αρχή ή ότι υπάρχει καν αρχή. Μάλλον το αναλύει σωστά ο Ζιάκας, για το πνευματικό πεδίο, γεγονός που μπορεί να επεκταθεί και στο κοινωνικό. Ας σταθούμε στη λέξη "απρόβλεπτος"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ θα συμφωνήσω με τον Θόδωρο Ζιάκα.Και ο Κίσιγκερ άλλωστε εκεί στόχευε.Αναρωτιέμαι αν μπορείς να κάνεις ζάφτι μια φούχτα αναρχικούς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω το απρόβλεπτοι κολλάει καλύτερα και αυτό είναι για τους Έλληνες σαν λαό γιατί για τους πολιτικούς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Έλληνες θέλουν ηγέτη που θα τους πείθει με την συμπεριφορά και το παράδειγμα, και τότε ''πέφτουν πειθόμενοι'' έχει γίνει πολλές φορές στην ιστορία.