ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ

«Φύση είναι το σύνολο της ενεργούσης ουσίας των κόσμων μεθ όλων των εκδηλώσεων, λειτουργιών και νόμων αυτής».  Σ. Νάγος.

Το σύνολο της ενεργούσης ουσίας – ενικός αριθμός – όχι των ενεργουσών ουσιών.

Το πρωταρχικό ερώτημα των φιλοσόφων και θεολόγων ήταν, είναι, και θα είναι, το πώς και από τι και από ποιον, έγινε ο κόσμος ή μήπως οι κόσμοι, όπως σαφώς αναφέρει στον ορισμό της Φύσεως ο Σ. Νάγος και όλοι αυτοί οι κόσμοι είναι μέρος της Φύσης.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τα πάντα φαίνεται να ξεκινούν από τον Ορφέα και την πανάρχαια φιλοσοφική κοσμολογία του, η οποία δημιούργησε θέσεις σε όλους σχεδόν τους τομείς του επιστητού. Και ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός σε τέτοιες θέσεις – βάσεις ευτύχισε να οικοδομηθεί.

Στην Ορφική κοσμογονία αναφέρεται ότι η αρχή της διαμόρφωσης του κόσμου μας άρχισε σε ένα περιβάλλον ανεκδήλωτο και απροσδιόριστο. Το περιβάλλον αυτό το ονόμασε « άρρητον αρχή » αλλά και « Χάος».

Το Ορφικό «Χάος» δεν πρέπει να συγχέεται με αυτό που η επιστήμη της Φυσικής ονομάζει χάος για να ονομάσει κατ ανάγκη την κατάσταση πριν τη δημιουργία. Μέσα στο Χάος λοιπόν, κατά τους ορφικούς, εκδηλώθηκαν δυο μορφές, δυο είδη, δυο τύποι ουσιών –υλών.

Κάποιοι ήδη δυσανασχετούν με το παραπάνω.

Μας ξενίζει να ακούμε για οποιαδήποτε μορφή εκδήλωσης μέσα στο προδημιουργικό Χάος.

Αλλά το πρόβλημα μας είναι μάλλον καθαρά ακουστικό. Πόσο καλύτερα ακούγεται το παρακάτω:

Μέσα στην «άρρητον αρχή» εκδηλώθηκαν δυο μορφές ουσιών.

Οι δύο αυτές ουσίες θεωρούνται από τους ορφικούς υλικής φύσεως. Αυτό τεκμαίρεται και από την ονομασία που τους έδωσε ο Ορφέας.

Η πρώτη ουσία που εκδηλώθηκε έχει ατομική φύση και ο Ορφέας την ονόμασε «Γή».

Η δεύτερη ουσία μοιάζει με νερό και την ονόμασε «Ύδωρ».

Η επόμενη εξελικτική βαθμίδα της υλικής ουσίας «Ύδωρ» ονομάστηκε από τον Ορφέα «Αιθήρ» αλλά και «Χώρος».

Πιθανόν τα ονόματα αυτά να τα χρησιμοποίησε ο Ορφέας εντυπωσιασμένος από τη ζωογόνο δύναμη του νερού και από την ιδιότητα του να εξαερώνεται και να λαμβάνει την αέρια κατάσταση.

Και τα δυο στοιχεία νερό και αέρας έχουν απασχολήσει και άλλους φιλοσόφους της αρχαιότητας,πιθανόν λόγω των εντυπωσιακών ιδιοτήτων τους, να κινούνται, να κινούν, να καταλαμβάνουν το χώρο που βρίσκονται, να δίνουν ζωή.

Οι δύο υλικές μορφές «Γη» και «Ύδωρ» συγκροτούν κατά τον Ορφέα το απροσδιόριστο και ανεκδήλωτο υλικό προδημιουργικό περιεχόμενο του «Χάους». Το οποίο «Χάος» περιβάλλει τους κόσμους τροφοδοτώντας τους με «Γη» και «Ύδωρ».

Η συνεχής μεταφορά «Γης» και «Ύδατος» από το «Χάος» στους δομημένους κόσμους, θα μπορούσε να αιτιολογήσει τη συνεχή αύξηση της εντροπίας που παρατηρείται στο σύμπαν.

Δεδομένου ότι η μεταφορά ουσιών – ατομικών και μη – από το «Χάος» στο κόσμο μας είναι μια μεταβολή μη αναστρέψιμη. Άλλωστε λέμε ότι η πορεία των πάντων είναι ανελικτική.

Η παρατηρούμενη αύξηση της συμπαντικής εντροπίας είναι αυτή που οδήγησε τους επιστήμονες στην υιοθέτηση της θεωρίας της μεγάλης έκρηξης σαν αιτία της δημιουργίας.
Η θεωρία του Big Bang, αδυνατεί να δώσει πειστικές απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα τα σχετικά με την αρχή του κόσμου.

Έτσι λοιπόν από το ΜΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ αλλά ΘΕΙΟΤΑΤΟ «Χάος» έρχονται δυο θείες, απρόσωπες, όχι πνευματικές, υλικές κοσμογονικές ουσίες η Γη και το Ύδωρ.

Και έρχονται συνέχεια, δεν ήλθαν κάποτε, - και έτσι η εντροπία συνεχώς αυξάνεται, αυξάνοντας και τηναναρχία του σύμπαντος συγχρόνως. Και το σύμπαν συνεχώς εμπλουτίζεται με άτομα Γης

που περιβαλλόμενα από Ύδωρ – Αιθέρα αποτελούν το αενάως εκδηλούμενο περιεχόμενο του Χάους.

Έτσι το σύστημα που εκδηλώνεται από τις δύο αυτές κοσμογονικές ουσίες συνεχώς διευρύνεται κατά Χώρο – Ύδωρ – Αιθέρα, αφού συνεχώς δέχεται νέες ποσότητες κοσμογονικών υλικών – ουσιών προερχομένων από το χάος.

Αυτή τη διεύρυνση – διαστολή παρατήρησε και περιέγραψε ο Habble στις αρχές του 20 ου αιώνα (1922).

Οι ορφικοί είχαν προσδιορίσει αυτή τη διαστολή σαν μια από τις κύριες λειτουργίες της φύσης.

Παναγιώτη Φαντάκη