« Φθινοπωρινή Ισημερία »

 Τι θα μπορούσε άραγε να συμβολίζει αυτό το φυσικό φαινόμενο της ετήσιας κίνησης του ήλιου και του φωτός για την εσωτερική ζωή του καθένα;

Ας δούμε πρώτα τι μπορεί να συμβολίζει για την φυτική ζωή του πλανήτη. Τι συμβαίνει στην ζωή ενός φυτού, ενός είδους του φυτικού βασιλείου και κατόπιν να προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε την αναλογία στο πεδίο που μας ενδιαφέρει.

Την Άνοιξη η ισχύς της ζωής ξεπροβάλει από την παγωμένη γη, στην μορφή του νεαρού βλαστού. Άντεξε,  μέσα στην σάρκα του σπόρου που την προστάτευε και την έθρεφε, την παγωμένη αγκαλιά της γης και του σκοταδιού του χειμώνα. 

Έτσι, η Εαρινή Ισημερία, κατά την οποία το φως ξεκινά την πορεία του πιο κοντά πλέον στην γη, βρίσκει την ζωή του φυτού στην πιο κρίσιμη καμπή της. Είναι η στιγμή που η ζωή κρίνεται, η θα χαθεί ή θα συνεχίσει. Αν η ζωή βγήκε νικήτρια από την μάχη των αντίθετων σ’ αυτήν δυνάμεων, τότε η νέα ώθηση του φωτός, την κάνει να σπάσει την παγωμένη   κρούστα του γήινου  φλοιού  και να κάνει το άλμα σε ένα νέο τόπο σε μια νέα ύπαρξη.

 Τώρα η νέα ζωή ξετυλίγει τις ρίζες της βαθιά μέσα στο έδαφος του νέου τόπου ρουφώντας τους χυμούς της γης του, ενώ τα κλαδιά και τα φύλλα ανοίγονται ελεύθερα στον ουρανό του. Το φυτό αναπνέει τον αέρα του τόπου που βρέθηκε, συλλέγει  το φως του, δημιουργεί  και  αγωνίζεται να ωριμάσει τους καρπούς του είδους του.

Αντίστοιχα η εσωτερική ζωή κατά την διάρκεια της ύπαρξης ενός ανθρώπου, πιασμένη καλά μέσα στο σώμα του, θα απλώσει τις ρίζες της για να τραφεί από τους χυμούς της αντίστοιχης γης που έτυχε να γεννηθεί, του χωροχρόνου που έτυχε να βρεθεί. Εργάζεται εδώ, μετουσιώνοντας το χονδροειδές υλικό των στοιχείων της εξωτερικής και εσωτερικής του πραγματικότητας. Αναπτύσσει ελεύθερα και ισχυροποιεί την γήινη προσωπικότητά του, καθώς επεκτείνεται σε διάφορους τομείς δραστηριότητας. 

Η ανθρώπινη συνειδητότητα, όπως οι ρίζες του φυτού, οδηγεί τα νήματά της μέσα στα σκοτάδια της άγνοιας και της ασυνειδητότητας, προσπαθώντας να φωτίσει  νέους τόπους  και να ανοίξει νέους δρόμους. Αγωνίζεται μέσα από την παρούσα ύπαρξη να διευρύνει τα όριά της και να ωριμάσει τους καρπούς της. 

Το φθινόπωρο οι καρποί των δένδρων φθάνουν στην πλήρη ωριμότητα. Τα  συνθετικά μέρη του ώριμου φρούτου έχουν σχηματισθεί κανονικά και γίνονται σαφώς  διακριτά,  η φλούδα, η σάρκα το κουκούτσι, ο σπόρος. Από εδώ και πέρα θα ακολουθήσουν πλέον την δική τους ξεχωριστή πορεία, αφού το έργο τους ολοκληρώθηκε και το κάθε ένα συνέβαλε στο μέτρο του δυνατού σύμφωνα, με το πρόγραμμά  του, στην διαιώνιση της ζωής.

Οι ουσίες που πήραν μέρος στην σύνθεση του καρπού έφθασαν στο μέγιστο της απόδοσής τους, συνεργαζόμενες για την δημιουργία του τελικού αποτελέσματος. Έδωσαν την απαραίτητη τροφή για να μπορέσει η ζωή να συνεχισθεί και πέρα από τον δικό τους θάνατο. Οι χυμοί που μετουσιώθηκαν στις πιο λεπτές μορφές της υλικής τους υπόστασης, προσφέροντας άρωμα και γεύση, αρχίζουν να υποχωρούν να αποσυντίθενται, η αποστολή τους τελείωσε.

Τώρα είναι η ώρα της κρίσης, στο σημείο της φθινοπωρινής ισημερίας. Άλλο ένα κρίσιμο σκαλοπάτι στην ζωή του φυτού. Η εργασία ολοκληρώνεται ένας κύκλος κλείνει.

Ο αποχωρισμός αρχίζει.  Η συνέχιση της ζωής κρίνεται από το αν κατάφερε την συμπυκνωμένη ουσία της με τους κρυφούς της κώδικες να την μεταφέρει με επιτυχία μέσα στον σπόρο και να υπερπηδήσει το σκαλοπάτι του θανάτου της εξωτερικής  μορφής της, που την  αποτελούσαν η σάρκα του καρπού και η φλούδα.

 Στη φθινοπωρινή ισημερία το σκοτάδι παίρνει το προβάδισμα. Η φυτική ζωή πρέπει να έχει την δύναμη να συνεχίσει την εξελικτική της πορεία διανύοντας το αόρατο τμήμα του ετήσιου κύκλου στην σκοτεινής αγκαλιά της γης, προστατευμένη από την παγωνιά του χειμωνιάτικου αέρα.

Ανάλογο σημείο καμπής  στην πορεία  της εσωτερικής  ζωής ενός ανθρώπινου όντος, αποτελεί, το κρίσιμο σημείο της αλλαγής φάσης της, όταν πρόκειται να περάσει σε άλλο επίπεδο συνειδητότητας. Ακόμα όταν καλείται να διαβεί, με επιτυχία, τα στάδια της ηλικιακής του εξέλιξης, γέννηση, παιδί, έφηβος, νεαρός ενήλικας, ώριμος ενήλικας, θάνατος.

 Είναι η εποχή όπου τα στοιχεία και οι ποιότητες, που αποτελούσαν τον κόσμο του προηγούμενου σταδίου, του παλιού κόσμου, είναι πλέον ορατά στο φως και  μπορούν να διακρίνονται με σαφήνεια. Οι διάφορες σχέσεις κατανοούνται και αναγνωρίζεται  καθαρά η πραγματική τους φύση και ο ρόλος τους μέσα στο όλο σύστημα..  Κατανοείται η πραγματικότητά τους.

Είναι το κρίσιμο σημείο, σε λίγο θα αρχίσει ο διαχωρισμός, η αποχώρηση, η αποβολή. Οι δεσμοί χαλαρώνουν και τα συνθετικά μέρη αφήνονται στην φυσιολογική  διαδικασία της αποσύνθεσης. Το έργο που είχαν να επιτελέσουν ολοκληρώθηκε, αφού πρώτα πρόσφεραν τα απαραίτητα εφόδια στην ωρίμανση των καρπών της συνειδητότητας και  στην συμπύκνωση της πείρας. Η παλιά μορφή μένει πίσω, η νέα είναι έτοιμη για την έναρξη ενός άλλου κύκλου εξέλιξης ζωής σε έναν άλλο τόπο σε άλλη γη σε μια επόμενη Άνοιξη.   

 Θα μπορεί άραγε η επίγνωση του καθένα από εμάς κάθε φορά που βρισκόμαστε σε τέτοια κρίσιμα σημεία καμπής, να μείνει εστιασμένη και να ακολουθεί την ζωή καθώς αυτή διέρχεται μέσα από τα διάφορα στάδια. Ή θα μένει κολλημένη και εγκλωβισμένη στον περιορισμένο χώρο του κάθε φορά εξελικτικού πεδίου μιας εξωτερικής και φαινομενικής πραγματικότητας και μοιραία θα ακολουθεί το δικό της  πεπρωμένο αφημένη στην ακαμψία, στην νέκρωση και την ολοκληρωτική καταστροφή. 

Όταν η ζωή περνά σε άλλο επίπεδο ύπαρξης, δεν έχει λόγο να φοβάται τον θάνατο.