Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) η μόνη οικονομική λύση !

Η ΑΟΖ αποτελεί ένα δείγμα υψηλής στρατηγικής για την Ελλάδα και όχι μια απλή κίνηση τακτικής σε οικονομικό επίπεδο. 

Η εμβέλεια της ΑΟΖ προέρχεται από τη στρατηγική, ενώ το βάρος της από την οικονομία....

Κι αν είναι ισχυρό χαρτί για την πατρίδα, είναι ακριβώς επειδή υπάρχει αυτός ο συνδυασμός. Απλώς πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι και με τις έννοιες που καθορίζουν την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Υπάρχει μια σειρά στη διαδικασία της ΑΟΖ, η οποία δεν είναι μόνο ορθολογική, αλλά και αποτελεσματική. 

Πρώτα γίνεται η θέσπισή της, η οποία γίνεται πάντα μονομερώς. 

Ύστερα σε διμερείς σχέσεις γίνεται η οριοθέτηση της επαφής των δύο ΑΟΖ.  

Στη συνέχεια γίνεται η οικοπεδοποίηση και μετά η αδειοδότηση, όπου θα είναι υποψήφιες οι ξένες, ή μη, εταιρείες. 

Αυτός ο τρόπος είναι ο πιο ανθεκτικός για την υψηλή στρατηγική της ΑΟΖ. 

Όλα τα άλλα που ακούμε προέρχονται από μη ειδικούς που δεν έχουν διαβάσει ούτε το Δίκαιο της Θάλασσας, ούτε τα κείμενα του Θ. Καρυώτη, ούτε το έργο του Σ. Κασσίνη. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να «κολλήσουμε» πάνω στην Τουρκία, η οποία θα είναι ούτως ή άλλως ο έκτος παίκτης στις διαπραγματεύσεις μας για την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Πρέπει να ενεργοποιήσουμε την Ιταλία, με την οποία έχουμε υπογράψει από το 1977 συμφωνία περί υφαλοκρηπίδας και να πατήσουμε την ΑΟΖ μας ακριβώς πάνω στα ίδια σημεία. 

Μετά έχουμε την Αλβανία, η οποία είναι θετική, όπως ξέρουμε. Βέβαια, το ίδιο ισχύει και με την Κύπρο. Με τη Λιβύη πρέπει να προσέξουμε την υπόθεση της Γαύδου. Κι όσον αφορά στην Αίγυπτο, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι υπέγραψε συμφωνία για την ΑΟΖ με την Κύπρο, ακόμα και αν θεωρείται παραδοσιακά ως σύμμαχος της Τουρκίας. Αυτά τα στρατηγικά βήματα για τον καθορισμό της ΑΟΖ τα έχουμε ήδη αναλύσει εδώ και καιρό. Απλώς τα διευκρινίζουμε επειδή βλέπουμε ότι υπάρχει ανάγκη.

Επιπλέον, αυτός ο στρατηγικός συνδυασμός είναι απόλυτα συμβατός με τις μελέτες του Α. Φώσκολου και του Η. Κονοφάγου. Κατά συνέπεια, έχουμε ένα ολόκληρο σχέδιο δράσης, το οποίο είναι εθνικό και ορθολογικό, ενταγμένο στο πεδίο της θεωρίας παιγνίων μη μηδενικού αθροίσματος με ένα τοποστρατηγικό υπόβαθρο. Αυτό έχουν αντιληφθεί και οι πολιτικοί μας πλέον. Γι’ αυτό το λόγο, η επόμενη κυβέρνηση θα είναι αυτή της ΑΟΖ και βέβαια το 2012 θα είναι το έτος θέσπισης της ΑΟΖ.

Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ): 

Η μόνη οικονομική λύση που προσφέρει πραγματικές δυνατότητες ανάπτυξης, οι οποίες μετατρέπουν το ελληνικό χρέος σε ποσοστό και μόνο.

Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. 

Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια τηςΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες.

Και ο λόγος είναι απλός:γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο.

Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. 

Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ.

Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το σύπλεγμα νήσων Καστελλόριζου και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. 

Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. 

Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. 

Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...

Νίκος Λυγερός : Στρατηγικός Σύμβουλος και καθηγητής Γεωστρατηγικής και Τοποστρατηγικής στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, στην Αστυνομική Ακαδημία,  στη Σχολή Στρατολογικού, στη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας και  στο Τμήμα Επαγγελματικής Μετεκπαίδευσης Επιτελών - Στελεχών στην Ελλάδα, καθώς και στο Κέντρο Διπλωματικών και Στρατηγικών Μελετών (CEDS).

ΠΗΓΗ:  http://gpnews.gr/politiki/panelladika/9750--2012-video

https://www.youtube.com/watch?v=IWr3CZDrJYc&feature=relmfu