ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:«Αινίγματα σε Γκρίζο Φόντο»

Συγγραφέας: Γιώργος Μπαλάνος,  

Μυστικοί Τόποι, Μυστικές Αδελφότητες και οι Κυνηγοί του Αγνώστου! Ένας οδηγός για όσους τολμηρούς ή και απλώς περίεργους θέλουν να εισχωρήσουν στους παράξενους κόσμους που υπάρχουν κρυμμένοι ανάμεσά μας. Το ιδανικό βιβλίο για να αρχίσει κανείς (ΕΚΔΟΣΕΙΣ LOCUS-7).

Ο τρόπος που γράφει ο Μπαλάνος κεντρίζει και τον πιο δύσκολο αναγνώστη.
Είναι δύσκολη η κατάταξή του αναφορικά με τα έργα του δηλαδή γνώστης και "ιστορικός" (μίας παλιάς ξεχασμένης ιστορίας) ή Παραμυθάς;

Μάλλον δεν θα πρέπει να θεωρηθεί παραμυθάς αλλά "συνομώτης" --- της αλήθειας και της αποκάλυψης ή του ψέματος και της παραπλάνησης. (1)

Στο έργο του «Αινίγματα σε Γκρίζο Φόντο» αναφέρεται σε έναν απίστευτο κοσμικό (και πέρα από αυτούς) πόλεμο μεταξύ 2 αιώνιων αντιπάλων. Στη συνέχεια μιλάει για το "Μεγάλο Παιχνίδι" στο οποίο συμμετέχει και μας παρέχει στοιχεία για το πώς θα συμμετέχουμε και εμείς οι κοινοί. Ο όρος "Συνωμότης" έχει να κάνει με το γιατί θέλει (εάν θέλει) να συμμετέχουμε εμείς, αφού κατά κανόνα όσοι αποκτούν γνώση δεν την μοιράζονται, εκτός και εάν εξυπηρετούν δικά τους συμφέροντα (αυτό είναι που μας ενδιαφέρει).

Ξεκινώντας το 1^ο κεφάλαιο, «ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ» ανοίγει μια χαραμάδα στο Κουτί της Πανδώρας (Σελ 11):

"Θα μιλήσουμε για τους παράξενους δαιδαλώδεις δρόμους που μπορεί να βρει κανείς ψάχνοντας, και για τους ακόμη πιο παράξενους τόπους όπου μπορεί να οδηγούν οι δρόμοι αυτοί. Θα μιλήσουμε για το μυστήριο και για τη γοητεία αυτής της αναζήτησης, καθώς και για τους κινδύνους που περικλείει. Έχω ακολουθήσει μερικούς από τους δρόμους αυτούς και έχω δει μερικούς από τους τόπους στους οποίους οδηγούν, και ξέρω. Ίσως, αν βρω τον τρόπο, θα μιλήσουμε και για κάτι άλλο. Δεν το υπόσχομαι, αλλά θα προσπαθήσω να το κάνω…"

Θέλει να μιλήσει για ξένους που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και τους σκοπούς τους, για άλλες διαστάσεις, επίπεδα ύπαρξης και μυστηριακές πόλεις απίστευτης ομορφιάς, για καταστάσεις πέρα από τον χώρο και τον χρόνο και τελικά για μια Σχολή, για έναν Καταλύτη, για μια Φωλιά και για έναν πανάρχαιο πόλεμο, μία σύγκρουση που άρχισε πριν ο άνθρωπος εμφανιστεί στη γή…

Στο 2^ο κεφάλαιο, «Ο ΠΑΓΟΣ ΚΑΙ Η ΦΛΟΓΑ», η υπόθεσή του κινείται σε μεταλογικά πλαίσια και παράγει μια «μυθολογία» προκειμένου να μας μεταφέρει μεταλογικές εικόνες,(Σελ 35):

«Τούτη είναι μια ιστορία ασύλληπτων κοσμικών συγκρούσεων πέρα από το χωροχρόνο αλλά και μέσα στο χωροχρόνο – και τα συμβάντα αυτής της δεύτερης, μερικής όψης της ιστορίας είναι εκείνα που κυρίως ενδιαφέρουν τον άνθρωπο.

Κάποτε δύο ενάντιες δυνάμεις – δύο εντελώς διαφορετικές μορφές νοημοσύνης – βρέθηκαν αντιμέτωπες στο ευρύτερο σύμπαν: οι Κύριοι του Πάγου και οι Κύριοι της Φλόγας.

Δύο αντίπαλες παρατάξεις, με την κάθε μία να εκφράζει και ένα ριζικά διαφορετικό τρόπο αντίληψης των πραγμάτων: μία στατική ή “παγωμένη” και μια δυναμική ή “φλογερή” αντίληψη -δύο θέσεις που διαμόρφωσαν αντίστοιχα το χαρακτήρα των όντων της κάθε πλευράς.

Η Φλόγα είχε συναντηθεί με τον Πάγο!  Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη και μοιραία.

Και η κοσμική αυτή διαμάχη απλώθηκε ανάμεσα στ' άστρα αλλά και σε περιοχές και διαστάσεις ακατανόητες για τον άνθρωπο, τους λεγόμενους “Υπερχώρους”.
Ο πόλεμος αυτός ίσως δεν θ' άγγιζε καν τον άνθρωπο αν και η Γη δεν αποτελούσε μέρος ενός τέτοιου Υπερχώρου. Γιατί αυτό που ο άνθρωπος αποκαλεί αυτάρεσκα “κόσμο του” είναι μονάχα ένα περιορισμένο τμήμα της πλανητικής υπόστασης, εκείνο που μπορεί να συλλάβουν ο νους και οι αισθήσεις του. Η αληθινή Γη είναι μια ευρύτερη υπόσταση – είναι ένας πλυδιάστατος “γεωμετρικός τόπος” που αποτελεί απλό τμήμα ενός εξίσου πολυδιάστατου και αληθινά απέραντου πεδιακού πλέγματος.

Σ' αυτό το κοσμικό πανόραμα, όπου πολλοί πλανήτες μπορεί ν' ανήκουν σ' έναν Υπερχώρο και -ταυτόχρονα- πολλοί Υπερχώροι να ανταμώνουν σ' έναν πλανήτη, σε μια ασύλληπτη τοπολογική εικόνα, δεν θα είχε νόημα να μιλά κανείς πια για “γήινους” και “εξωγήινους”. Έτσι κι αλλιώς ο άνθρωπος δεν διαθέτει τα αισθητικά εργαλεία για να συλλάβει την πλήρη εικόνα, ούτε τα αντίστοιχα νοητικά για να την κατανοήσει.

 Τούτη η ιστορία δεν θα υπήρχε καν ούτε σαν μύθος αν πριν από αμέτρητα χρόνια οι Κύριοι του Πάγου δεν άρχιζαν να επεκτείνονται δραστήρια προς το τμήμα εκείνο του Υπερχώρου όπου ανήκει και η δική μας Γη. Και φυσικά οι Κύριοι της Φλόγας αντέδρασαν στην κίνηση αυτή στέλνοντας μια ειδικά εκπαιδευμένη οντότητα στον ανθρώπινο κόσμο.
 

Ένα πλάσμα που στον ανθρώπινο χώρο είναι απλώς γνωστό ως “Καταλύτης”. Αυτό και τίποτε άλλο!
Θα ήταν μάταιο να επιχειρήσουμε ν' αναλύσουμε εδώ την αποστολή, τό ρόλο και τη στρατηγική αυτού του Καταλύτη, αν και ήδη το όνομά του αποκαλύπτει αρκετά. Και σίγουρα ο Καταλύτης αυτός – από την ίδια τη φύση του παιχνιδιού και των κανόνων του – δεν θα μπορούσε να ενεργήσει ή να παρέμβει άμεσα στο παιχνίδι.

Μια τέτοια άμεση παρέμβαση θα εισήγαγε ένα “ξένο στοιχείο στο σύστημα”, μια “παραδοξότητα”, μια εστία τόσο έντονης ανωμαλίας στον τοπικό Υπερχώρο που τ' αποτελέσματα θα ήταν καταστροφικά για όλους. Ετσι η μόνη δυνατότητα του Καταλύτη ήταν να δράσει έμμεσα και μέσα στα επιτρεπτά πλαίσια του συστήματος, ας πούμε σαν διοργανωτης μιας τοπικής ανθρώπινης πέμπτης φάλαγγας.

Και την πέμπτη αυτή φάλαγγα στα νώτα του παγωμένου εχθρού η μυστική παράδοση την ονομάζει “Φωλιά του Παγωνιού”, “Αδελφότητα της Φωλιάς” ή απλώς “Φωλιά” - ή τουλάχιστον με αυτό το συμβολικό – κωδικό όνομα είναι συνήθως γνωστή στον ανθρώπινο χώρο».

Αν τα βρίσκετε όλα αυτά μυστηριώδη κι ακαταλαβίστικα, έχει κι αυτό τα καλά του! Αναρωτηθήκατε ποτέ πόσο βαρετό θα ήταν τούτο το σύμπαν αν δεν έκρυβε όλα αυτά τα συναρπαστικά μυστήρια;

Ο Μπαλάνος είναι ξεκάθαρος σχετικά με το ποια "μεριά" έχει διαλέξει (από τους αιώνιους αντίπαλους), ενώ στη σελίδα 162 του βιβλίου συζητά για την Σχολή, στην οποία μάλλον θα πρέπει να μαθητεύσουμε εάν θέλουμε να μπούμε στο Μεγάλο Παιχνίδι: 

" ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΠΟΨΗ , ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΧΕΙ ΩΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΑΞΟΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΧΟΛΗ".

Τέλος η περιγραφή της τοποθεσίας που δίνει στο 13ο κεφάλαιο «ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ» είναι «ονειρικά γοητευτική» και εκεί μας δίνει ένα κλειδί σε δύο κομμάτια ήτοι σε όσα διαβάσαμε και στο σόκ που θα πρέπει να πετύχουμε αν τα καταφέρουμε!, Επιπλέον διευκρινίζει  (Σελ.239):  "Η όλη περιγραφή που ακολουθεί γίνεται από τη σκοπιά  ενός παρατηρητή που στέκεται στην περιοχή που μένω στο Παγκράτι» . Εννοεί μήπως ότι υπάρχει πρόσβαση στη Σχολή από το Παγκράτι ή κάπου εκεί κοντά; (1)

Προκειμένου να κατανοήσουμε τι περίπου θέλει να πει θα πρέπει να αναλύσουμε προσεκτικά  το θέμα. Ας στοχαστούμε το παρακάτω κείμενο του συγγραφέα στο 3^ο κεφάλαιο «ΕΚΕΙΝΗ Η ΔΙΠΛΑΝΗ ΠΟΡΤΑ», το οποίο θεωρεί ως θεμελιώδες (σελ51).

«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΘΥΠΑΡΚΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΣΥΜΠΑΝ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΩΣ "ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ" ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΑΜΟΡΦΟ ΧΑΟΣ ΕΝΑΣ ΝΟΥΣ, Ο ΝΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ. ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ Η ΩΣ ΣΥΝΟΛΟ, Ο ΚΑΘΕ ΝΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Η ΚΑΘΕ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΣ ΝΟΥΣ "ΓΕΝΝΑ" ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ.
ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΕΙΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΩΝ, ΕΝΑΣ ΝΟΥΣ - Ο ΝΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΕΙΑ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ - ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΥΠΑΡΚΤΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΘΕΛΕΙ...

ΚΟΝΤΟΛΟΓΙΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ!». 

«Η Γνώση δίδεται δωρεάν σε αυτούς που την αναζητούν».

(1) Επιμέλεια μέρους διαλόγου φόρουμ www.esoterica.gr/forums/topic