7 Νοεμβρίου 2009 - Η θυσία ενός άξιου στελέχους

Ως απάντηση στον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης  παραθέτω μια αληθινή ιστορία ενός «μη παραγωγικού» στελέχους των Ενόπλων Δυνάμεων. 

Λαμβάνει δε ιδιαίτερη σημασία γιατί το ένδοξο τέλος του, έλαβε χώρα την 7^ην Νοεμβρίου 2009. Μία θυσία που ελάχιστα προβλήθηκε από τα ΜΜΕ της Αθήνας. Βλέπετε ως συνήθως τους απασχολούν άλλα θέματα life style και τεχνητών οξύνσεων στα τηλεπαράθυρα τους για να αυξήσουν την τηλεθέαση τους.

Έπεσε στο βωμό του καθήκοντος προς την πατρίδα κατά την παραλαβή του πολεμικού υλικού του λόχου του που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Προτίμησε να θυσιαστεί για να γλιτώσει τους στρατιώτες του. 

 

Δεν πέταξε την οπλοβομβίδα που είχε από μόνη της οπλίσει, αλλά την κράτησε στην αγκαλιά του δίνοντας σε τρία άλλα νεαρά παιδιά τον ελάχιστο χρόνο που χρειάζονταν για να απομακρυνθούν από το φυλάκιο. Ο ίδιος σκέπασε με το σώμα του την οπλοβομβίδα που του προκάλεσε θανάσιμα τραύματα. 

 

Το περιστατικό αυτό συνέβη σε φυλάκιο της Λευκωσίας, απέναντι από τους εισβολείς. Ο 29χρονος αξιωματικός της ΣΣΕ έπεσε νεκρός ακρωτηριασμένος στα δυο χέρια και με ένα βαθύ τραύμα στην καρδιά.

Το όνομα αυτού Χαράλαμπος Χαραλάμπους Υπολοχαγός Πεζικού και θυσιάστηκε στην Κύπρο, την 7η Νοεμβρίου 2009. Είχε στα χέρια του τη μοιραία οπλοβομβίδα όταν ακούστηκε ένα παράξενο κλικ στο εσωτερικό του χωνιού της. Κάτι σαν να όπλισε ὁ πυροκροτητής και η αντίστροφη μέτρηση άρχισε. Ὁ δόκιμος Αντρέας Χριστοδούλου στα 4 με 5 δευτερόλεπτα που μεσολαβούν μόλις πρόλαβε να του πει «μήπως και εκραγεί, κύριε λοχαγέ». Έκανε τρία βήματα προς τα πίσω μαζί με άλλους δύο στρατιώτες την ίδια στιγμή πού ο υπολοχαγός ίσως προσπαθούσε να κάνει κάτι. 

Σύμφωνα με ότι είπε στον πατέρα του ὁ νεαρός δόκιμος, είδε τον υπολοχαγό να παίρνει την οπλοβομβίδα κοντά στο στήθος του και να την κρύβει με τα χέρια και το σώμα του. Είχε καταλάβει ότι η έκρηξη θα ακολουθούσε την επόμενη στιγμή και θέλησε να σώσει τους άλλους. Ακολούθησε ἡ έκρηξη. Όταν  ο δόκιμος γύρισε μετά από λίγα δευτερόλεπτα πίσω βρήκε διαμελισμένο το λοχαγό του σε μία λίμνη αίματος, πεσμένο μπρούμυτα. Είδε ότι ήταν νεκρός.

Ένας συνάδελφος του έγραψε: Αισθάνομαι υπερηφάνεια για αυτό που έκανες! Όμως η υπερηφάνεια δεν είναι εδώ να μου μιλήσει και να με αγκαλιάσει κάθε φορά μου νομίζω ότι σε βλέπω στο δρόμο, που ακούω βήματα και νομίζω πως ήρθες, που νομίζω ότι ακούω τη φωνή σου. Εσύ ξέρεις ποιο άτομο είμαι, δε χρειάζεται να πω περισσότερα. Μου λείπει η παρουσία σου! Να έρχεσαι να τα λέμε όποτε μπορείς! Καλή αντάμωση!!

   Ένα λαμπρό παλικάρι, ένας εξαίρετος αξιωματικός απόφοιτος της Στρατιωτικής  Σχολής Ευελπίδων έχασε τη ζωή του και άφησε ασήκωτο πόνο στην οικογένεια του και ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης τον αποκαλεί αντιπαραγωγικό. Και τα ΜΜΕ «μούγκα στη στρούγγα». Άραγε πόσοι από μας θα κάναμε το ίδιο που έκανε ο ηρωικός υπολοχαγός; 

Πόσοι θα σφίγγαμε πάνω μας την οπλοβομβίδα για να γλιτώσουν οι υπόλοιποι;

 Του Απόστολου Παπαπαρίση