...Υπάρχει πάντοτε κάτι πάνω από τα υποκειμενικά συμφέροντα κι από τις υποκειμενικές επιθυμίες: είναι το αντικειμενικώς ορθό. Αυτό οριοθετείται πέρα από τους πολωμένους διαχωρισμούς του καλού και του κακού. Είναι το υπάρχον.
«ἐγώ εἰμι πᾶν τὸ γεγονὸς καὶ ὂν καὶ ἐσόμενον καὶ τὸν ἐμὸν πέπλον οὐδείς πω θνητὸς ἀπεκάλυψεν» λέει η θεά Αθηνά.
Ο θεός της Καινής Διαθήκης επαναλαμβάνει: «Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω, ... ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ».
Πόση ομοιότητα στον τρόπο έκφρασης των θεών! Εκφράζουν τις ίδιες αλήθειες. Ο Ων είναι το καλό, το υπάρχον, εκείνο που κατισχύει, «ὁ παντοκράτωρ», ο αναλλοίωτος φυσικός νόμος, περιέχον τὸ πᾶν, πρὸς τὸ ὁποῖο τὸ πᾶν τείνει.
Πρὸς τὸ ὁποῖο τὸ πᾶν τείνει, διότι το προαιώνιο, εκείνο που έχει υπόσταση, το ‘καλό’, είναι εκείνο που πάντοτε υπερισχύει, εκείνο που, κάθε δεδομένη στιγμή έχει υπάρξει, που οι διαχρονικές του εκδηλώσεις έχουν κρίνει τα μέχρι τη στιγμή εκείνη. Αν συντασσόμαστε με το περιβάλλον μας, αν είμαστε καλά προσαρμοσμένοι, αν είμαστε εναρμονισμένοι με τον παγκόσμιο ρυθμό, τότε είμαστε στο πλευρό και στην υπηρεσία του καλού.
Παρότι, όπως είδαμε, το καλό και το κακό καθορίζονται διαχρονικά από την πλειονότητα της ισχύος, εάν η πλειονότητα της ισχύος πλανηθεί και κάνει επιλογές που αντίκεινται στο αντικειμενικό καλό, στον παγκόσμιο ρυθμό του σύμπαντος, τότε η επιλογή της θα είναι βραχύβια. Είτε θα υπαναχωρήσει, είτε θ’ αφανιστεί, συνθλιβόμενη κάτω από την ασφυκτική πίεση της νομοτέλειας του σύμπαντος.
Γι’ αυτό το λόγο ίσως, στην ακολουθία του Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου, όταν ο διάκονος λέει: «Εὖξαι ὑπὲρ ἐμοῦ, Δέσποτα ἅγιε», ο ιερέας απαντά: «Κατευθῦναι Κύριος τὰ διαβήματά σου εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν». Όχι εἰς πᾶν ἔργον, ούτε εἰς πᾶν ἔργον σὺ ἐπιθυμεῖς, αλλά εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, διότι μόνο τότε η πραγματοποίηση της ευχής τού ιερέα θα έχει ευεργετικό αντίκτυπο στο διάκονο.
Εκείνο που του προσφέρει μακροημέρευση και ευτυχία είναι η τέλεση ευποιίας, που προκύπτει από τη συνειδητοποίηση των κανόνων που διέπουν τον κόσμο. «τὸ δὲ γνῶναι νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθῆς· τούτῳ γὰρ τῷ τρόπῳ πολὺν ζήσεις χρόνον, καὶ προστεθήσεταί σοι ἔτη ζωῆς σου».
Τι είναι όμως το κακό; Είναι το αντίθετο του καλού; Στο διανυσματικό λογισμό δύο διανύσματα ορίζονται ως αντίθετα, όταν έχουν ίσο μέτρο και αντίθετη φορά. Το καλό και το κακό έχουν βέβαια αντίθετη φορά. Είναι όμως τα μέτρα τους ίσα; «ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων... ».
Αν αυτό το ευαγγελικό χωρίο δεν αποτελεί προϊόν πλάνης, τότε το καλό και το κακό δε μπορεί να είναι ισότιμα. Το καλό έχει την εξουσία τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων. ...
ΙΑΚΩΒΟΣ ΣΗΦΑΚΗΣ
Το καλό και το κακό δεν υπάρχει στη φύση, μόνο ατον ανθρώπινο εγκέφαλο.Θα αντιστρέψω τη φράση
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το καλό έχει την εξουσία τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων"ΑΝ αυτό το ευαγγελικό χωρίο δεν αποτελεί προϊόν πλάνης.Πάντως η μινωική θεά των όφεων προηγήθηκε.