Η υπόθεση του Σαμψών και της Δαλιδά, όπως την περιγράφει το βιβλίο των Κριτών της Αγίας Γραφής, έπαιξε σημαντικό ρόλο στον αγώνα επιβιώσεως του Ισραήλ. Πέρα όμως από την φυσική του εξήγηση, ο τρόπος περιγραφής αυτού παράλληλα, περικλείει διδάγματα ηθικού και πνευματικού περιεχομένου, που ο απλός διανοητής άνθρωπος αδυνατεί ν’ αντιληφθεί και κατανοήσει.
Την αλληγορία αυτή εάν την δούμε με ευρύτητα σκέψεως, μας αποκαλύπτει μιαν εσωτερική αλήθεια, το νόημα της οποίας δια να συλλάβουμε εξ ολοκλήρου πρέπει να γίνουμε κι εμείς κατά την ψυχή ΝΑΖΗΡΑΙΟΙ (Αφιερωμένοι εις τον Θεό).
Αλλά όπως τότε, και σήμερα το πνεύμα του ανθρώπου και κατ’ επέκταση της ανθρωπότητας (ο Σαμψών) ευρίσκεται υπό την άμεσο επίδραση των θωπειών της υλικής ζωής (Δαλιδάς) η οποία όπως η μάγισσα Κίρκη, δελεάζει αρχικώς και αφαιρεί εκ των υστέρων τις δυνάμεις και την ενέργεια της ψυχής, με αποτέλεσμα την μεταμόρφωση των ανθρώπων σε χοίρους.
Επί των ημερών μας η ανθρωπότητα, χωρίς την εύνοια του Θεού, ζει υπό την εξουσία της πανούργας Δαλιδάς όπως συνέβη εις τον Σαμψών τις ημέρες εκείνες, μετά την αφαίρεση της θεϊκής του δυνάμεως. Μεταφορικά, οι Ισραηλίτες είναι άνθρωποι του Θεού, που όμως είναι δούλοι εις τους Φιλισταίους, που πιστεύουν και λατρεύουν την ύλη.
Ο Σαμψών, το όνομα του οποίου σημαίνει Ήλιος – εξαίσιος - δυνατός, είναι ο υιός της πίστεως και ελευθερίας κάθε λαού, είναι η φωνή του ιδανικού και της πνευματικής ανεξαρτησίας των σκλάβων, είναι ο σκληρός τιμωρός της αδικίας και του κακού, που περισφίγγει ασφυκτικά την κοινωνία που ζούμε.
Η Δαλιδά, που το όνομά της σημαίνει τρυφερότητα – χαύνωση (χαλαρότητα – ατονία), είναι η ενσάρκωση των αισθησιακών απολαύσεων της υλικής ζωής που παρασύρει και αφαιρεί την αγωνιστική δύναμη της ψυχής. Το κοινωνικό τούτο δράμα παντός τόπου και εποχής είναι μια εικόνα τού συνόλου της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα κάθε ανθρώπου. Διότι η κοινωνία και ο άνθρωπος περικλείουν εντός αυτών, κατά μίαν συμβολική έννοια, τους Ισραηλίτες, τους Φιλισταίους, τον Σαμψών και την Δαλιδά.
Δύο δυνάμεις εκ διαμέτρου αντίθετες που μάχονται σκληρά η μια εναντίον της άλλης.
Ο αγώνας αυτός τον οποίο διεξάγει η ψυχή ατομικά και ομαδικά στην μακραίωνη πορεία του χρόνου εκ θείας ανάγκης, αποβλέπει στο ν’ αφαιρέσει από τον εαυτόν της, όπως λέγει και ο Πλωτίνος, «..παν ό,τι ξένο προς την φύσιν και την ουσίαν της θεότητος..»
Καμαρωτάκης Χ.
πολύ καλή ανάρτηση Κώστα.πάντα με ενθουσιάζει το πέρασμα απο εδώ.η αλιγορία εδω δίνετε πολύ ανθρώπινα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Μωβ, η αιώνια πάλη του ανθρώπου με τα πάθη του έχει εκφραστεί με πολλές αλληγορίες-μύθους από όλους τους πολιτισμούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ουσία είναι να βρίσκεις το κατάλληλο κλειδί για να μπορείς να τους ερμηνεύσεις.
Πολλές φορές το κλειδί δεν ταιριάζει ή είναι ψεύτικο!