Paulo Coelho, ο Πολεμιστης του Φωτος

"Οι πολεμιστές του Φωτός αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλο από το βλέμμα.  Βρίσκονται στον κόσμο, αποτελούν μέρος του κόσμου".

 Ο Πολεμιστής του Φωτός χρειάζεται χρόνο για τον εαυτό του. Και χρησιμοποιεί αυτό το χρόνο για να ηρεμήσει και να επικοινωνήσει με τη Συμπαντική Ψυχή. Κανονίζει να είναι σε θέση να διαλογίζεται ακόμη και στη μέση μιας μάχης, μιας δύσκολης κατάστασης.

Σε μερικες περιπτωσεις, ο πολεμιστης καθεται κατω, χαλαρωνει και αφηνει οτιδηποτε συμβαινει γυρω του απλως να συμβαινει. Κοιταζει γυρω του σαν να ειναι ο ιδιος θεατης, χωρις να προσπαθει να μεγαλωσει ή να μικρυνει, αφηνοντας τον εαυτο του να παρασυρθει απο την κινηση της ιδιας της ζωης.

Σιγα σιγα, ολα οσα εμοιαζαν τοσο μπερδεμενα φαινονται τωρα απλα. Και ο πολεμιστης ξαναγινεται χαρουμενος.

Ο Πολεμιστης του Φωτος πιστευει. Επειδή πιστευει στα θαυματα,τα θαυματα αρχιζουν να συμβαινουν. Επειδή εχει τη βεβαιοτητα πως η σκεψη του μπορει να αλλαξει τη ζωη,η ζωη του αρχιζει να αλλαζει. Επειδή ειναι βεβαιος οτι θα συναντησει την αγαπη,η αγαπη εμφανιζεται.

Απο καιρο σε καιρο νιωθει απογοητευση. Μερικές φορες πονάει.
Και τοτε ακουει τα σχολια... Ποσο αφελης ειναι! 

Ο πολεμιστης ομως γνωριζει πως αξιζει το τιμημα. Για καθε ηττα, εχει δυο κατακτησεις προς οφελος του.  Ολοι οσοι πιστευουν το γνωριζουν.

Κάθε πολεμιστής του Φωτός φοβήθηκε όταν αντιμετώπισε μια μάχη.
Κάθε πολεμιστής του Φωτός πρόδωσε και είπε ψέμματα στο παρελθόν.
Κάθε πολεμιστής του Φωτός πήρε ένα δρόμο που δεν ήταν δικός του.
Κάθε πολεμιστής του Φωτός υπέφερε για πράγματα που στερούνταν σημασίας.
Κάθε πολεμιστής του Φωτός σκέφτηκε πως δεν είναι πολεμιστής του Φωτός.
Κάθε πολεμιστής του Φωτός αμέλησε τα πνευματικά καθήκοντά του.
Κάθε πολεμιστής του Φωτός πλήγωσε κάποιον που αγαπούσε.

Γι αυτό είναι πολεμιστής του φωτός: επειδή πέρασε αυτές τις εμπειρίες και δεν έχασε την ελπίδα ότι θα γίνει καλύτερος. (σελ. 47)

Αν η φασαρία του κόσμου πνίγει την εσωτερική μας φωνή, αυτό σημαίνει πως έφτασε η στιγμή της μάχης: πρέπει να ξυπνήσουμε τον πολεμιστή του φωτός που κοιμάται μέσα στον καθένα μας και να ξεκινήσουμε την πορεία σ' ένα δρόμο διάσπαρτο με κολακείες και πειρασμούς, ένα μονοπάτι όπου το κάθε βήμα μπορεί να κρύβει τις παγίδες ενός ολόκληρου λαβύρινθου, μια διαδρομή όπου η νίκη έχει το ίδιο πρόσωπο με την ήττα. Ποιος, όμως, μπορεί να μας στηρίξει στις δύσκολες στιγμές; Ποιες λέξεις πρέπει ν ακούσουμε από τις μυριάδες που αντιλαλούν στ' αφτιά! μας; Μπορούμε στ' αλήθεια να μοιραστούμε όνειρα και νοσταλγία με τους άλλους; 

Μέσα από σύντομα, απλά, κι ωστόσο εμπνευσμένα κείμενα -ένα για κάθε μέρα, όπως κάναμε άλλοτε με τα στιχάκια των παλιών ημερολογίων-, ο Πάουλο Κοέλο μας βοηθά να ανακαλύψουμε τον «πολεμιστή του φωτός» που κρύβουμε όλοι μέσα μας: εκείνον που ξέρει να εκτιμά το θαύμα της ζωής και να ακολουθεί με πίστη τον προσωπικό του μύθο.

Ο Πάουλο Κοέλο, δάσκαλος ζωής κι ελπίδας, μας παρουσιάζει ένα χάρτη για να φτάσουμε στο νησί όπου θησαυρός είναι η ευτυχία μας.

Το βιβλίο συγκεντρώνει κείμενα γραμμένα να μας θυμίζει ότι μέσα στον καθένα ζει ένα πολεμιστή του φωτός. Κάποιος που μπορεί να ακούσει την σιωπή της καρδιάς του, να δέχεται απώλειες χωρίς να χάσει την πίστη, και να τρέφει ελπίδα όταν είναι αποθαρρυμένος και κουρασμένος.