Ο Δράκος του Αγίου Γεωργίου

To όνομα του Αγίου Γεωργίου είναι στενά συνδεδεμένο με την εξόντωση του δράκου. 

Για το δράκο αυτό λέγονται πολλά. Αλλοι αναφέρουν πως ήταν ένα θεριό στα μέρη της Ανατολής και είχε φωλιά κοντά στη μοναδική βρύση μιας μεγάλης πόλης κι εμπόδιζε τον κόσμο να πάρει νερό. Λένε πως ο δράκος αυτός ήτανε στην επαρχία της Αττάλειας στην πόλη της Αλλαγίας της ανατολής. Βασιλιάς εκεί ήταν ο Σέλβιος που ήταν ενάντιος με τους Χριστιανούς. 

Μύθοι παρόμοιοι μ'αυτόν του Χριστιανισμού υπάρχουν πάρα πολλοί σε όλες τις Μυθολογίες και παραδόσεις. Ο πολεμιστής που σκοτώνει το δράκο για να απελευθερώσει μια κόρη. Τι κρύβει αυτός ο χιλιόχρονος μύθος του δράκοντα με τις πολλές όψεις και τις συγκρούσεις του με τους θεούς, τους ήρωες και τους ανθρώπους; Είναι μια απλή ποιητική επινόηση των μυθογράφων, ή αντικατοπτρίζει κάποια πραγματικότητα; Αν ακολουθήσουμε στην προσπάθειά μας για τον αποσυμβολισμό του μύθου τα λεγόμενα κλειδιά ερμηνείας, ίσως βρούμε ότι κρύβονται αλήθειες που μπορούν να μας βοηθήσουν στην πορεία μας.

Στο μεταφυσικό κλειδί σ'αυτό το μύθο το άλογο συμβολίζει την προσωπικότητα-τετράδα, παιδί της ύλης, που ελέγχει και ιππεύει ο ιππότης, σύμβολο του Εγώ-Πνεύματος, για να νικήσει τη σκιά του που καθρεφτίζεται στα σκοτεινά νερά της ύλης. Ο δράκος, δηλαδή, είναι μια προβολή του εαυτού μας, είναι μέσα και έξω από μας. Οταν ο άνθρωπος-θύμα των ελαττωμάτων και των σκιών του υποσυνείδητου σταθεί όρθιος και αρχίσει να βαδίζει το δρόμο της αναζήτησης του αληθινού εαυτού του, τότε μπαίνει στην ατραπό της Μύησης. Και είναι στο μυητικό συμβολισμό όπου θα βρούμε πάλι τον άνθρωπο πρωταγωνιστή του φόνου του δράκοντα.

Στο αριθμητικό κλειδί ερμηνείας θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Μύθος αυτός συμβολίζει τον αριθμό τρία. Το σώμα την ψυχή και το Νου, ή Γή, Νερό και Φωτιά. Η ύλη ή Γή ή δράκος είναι ένα αόρατο υλικό στοιχείο που κατακλύζει όλο το διάστημα. Συμπυκνωμένο απο την οργανική δύναμη της ψυχής περιβάλλει όλες τις μορφές και τις κάνειορατές μέσα στα φυσικά πλαίσια. Στα σκοτεινά νερά της ύλης βρίσκεται η αρχήτης εκδήλωσης περικλείεται τι το χάος ή ο Θεός εν δυνάμει.

Στο γεωμετρικό κλειδί ερμηνείας το τρίγωνο συμβολίζει το νόμο της ισορροπίας και είναι γεωμετρικά ίσο με τον αριθμό τρία. Ο νόμος των αντιθέτων ισορροπείται στο τρίγωνο και έτσι δημιουργεί τη θεότητα. Στην φύση υπάρχουν δύο δυνάμεις αντίστροφες. Η θετική και η αρνητική. Καθώς οι δύο αυτές κραδασμικές ωθήσεις λειτουργούν έχουμε τη γραμμή. Υπάρχει όμως και μια τρίτη που είναι ουδέτερη μη όντας θετική ή αρνητική ή μάλλον είναι και τα δύο. 

Αυτή είναι εξισορροπητική και αποτελεί τη δεσμευτική αρχή η οποία αντί να αντικρούσει τις δύο πρώτες μορφοποιεί το κέντρο και τις έλκει προς αυτό. έχουμε λοιπόν στο μύθο την αρνητική δύναμη του δράκου, τη θετική δύναμη του Αγίου και την ελκτική ουδέτερη δύναμη της βασιλοπούλας μου έλκει τις δύο άλλες αντίθετες δυνάμεις. Ετσι έχουμε ένα τέλειο τρίγωνο που σχηματίζεται απο τη δραστηριότητα των τριών αυτών δυνάμεων. 

Το τρίγωνο είναι η μορφή του μεγάλου αγώνα ανάμεσα στη θέληση ( Αγιος Γεώργιος) και την επιθυμία (Δράκος), του αγώνα μεταξύ της θετικής και της αρνητικής αρχής. Στο τρίγωνο απεικονίζονται τα δύο σημεία αντίθεσης και το σημείο που εναρμονίζει αυτά τα δύο (Βασιλοπούλα). Είναι ένα σύμβολο ένωσης επειδή το τρίγωνο σημαίνει το γάμο δύο αντιθέτων που οδηγεί στην ενότητα.

Οι μάχες στον ουρανό ανάμεσα στους δράκοντες και στους θεούς συμβολίζουν τη μάχη που έκαναν οι δυνάμεις του Φωτός για να βάλουν σε τάξη το σύμπαν και να κατανικήσουν το σκότος και τη σύγχυση που επέβαλλε το πρωταρχικό χάος και η Υλη. 

Η Μπλαβάτσκυ αναφέρει στη μυστική της Δοξασία ότι: "Κοσμολογικά λοιπόν όλοι οι δράκοντες και οι όφεις που νικήθηκαν από τους "φονείς" τους είναι, στην προέλευσή τους, οι ταραχώδεις συγχυσμένες αρχές στο χάος, που μπαίνουν σε τάξη από τους ηλιακούς θεούς ή δημιουργικές δυνάμεις." Αυτό ισχύει σε επίπεδο μακρόκοσμου. Ομως αργότερα, στο επίπεδο του μικρόκοσμου, ο άνθρωπος -δημιουργός του δικού του τώρα κόσμου- θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους δράκοντες σύμβολα των αντίθετων χθόνιων, αρνητικών δυνάμεων, δυνάμεων της φύσης, καιρικών συνθηκών κ.τ.λ., που αντιστέκονται στη δημιουργία της τάξης.

Εκεί όμως που κατ' εξοχήν βρίσκουμε την εφαρμογή του μύθου του δράκοντα είναι στο αλχημικό κλειδί ερμηνείας. Αντιπροσωπεύει, δηλαδή, τώρα ο δράκοντας τις σκιές και τους φόβους κάθε είδους που φωλιάζουν μέσα στις "ψυχολογικές σπηλιές" και δεν αφήνουν τον άνθρωπο να πιεί από τα καθαρά νερά του αγνού νου, ούτε να φωτιστεί από το αγνό φως της διαισθητικής ψυχής την οποία πολύ ποιητικά στους διάφορους μύθους συμβολίζει η κόρη. 

Γιατί ακριβώς αυτή η κόρη που απελευθερώνεται από το δρακοντοκτόνο ήρωα είναι η ψυχή του, που βρίσκεται αιχμάλωτη μέχρι να τελειώσουν οι περιπέτειες του. Τότε παντρεύεται την κόρη-βασιλοπούλα, δηλαδή το κατώτερο παντρεύεται -ενώνεται- με το ανώτερο. Η ύλη της προσωπικότητας φωτίζεται από το Φως της Αλήθειας.

Στο αλχημικό κλειδί ακριβώς αυτή η διαδικασία συμβολίζει τις διάφορες φάσεις του Αλχημικού Εργου. Της πνευματικής μετάλλαξης και τελείωσης και όχι της αναζήτησης του φυσικού χρυσού.

Ο δράκοντας ζεί μέσα στο τέλμα- βάλτο όπου σαπίζουν όλοι όσοι καρφώνουν τα ενδιαφέροντά τους στην ύλη. Οι αναθυμιάσεις είναι η δηλητηριώδης πνοή του δράκου. Οι στιγμές που περνά διαλόγιζόμενος έξω άπω την σπηλιά του δράκου ο Αγιος συμβολίζουν τη φάση του μαύρου έργου της σκοτεινής περιόδου της αμφιβολίας.

Η μάχη του με το δράκο είναι οι διαδοχικές ενώσεις και οι διαχωρισμοί των υλικών στο Αλχημικό Μεγάλο Έργο. Αυτή είναι η φάση του κόκκινου έργου το πεδίο της μεγάλης μάχης των εσωτερικών διεργασιών και των φοβερών συγκρούσεων με τα σκοτεινά πνεύματα, μέχρι να φτάσει η κάθαρση με το φόνο του δράκου-σκιάς, η φάση του λευκού ή χρυσού έργου όπου ο ήρωας είναι πια νικητής, ενθρονισμένος βασιλιάς και κατακτητής της σκοτεινής του πλευράς.

Στο βιολογικό κλειδί ο μύθος συμβολίζει την αέναη εναλλαγή ζωής θανάτου. Ο δράκος που τρώει τα παιδιά που θυσιάζονται και ιστορία επαναλαμβάνεται συνεχώς. Ο κύκλος των θανάτων και των επανενσαρκώσεων που δεν σταματά να γυρνά τον τροχό του κάρμα καταντώντας φαύλος και η τελική λύτρωση απο έναν εξωτερικό παράγοντα την αφύπνιση της συνείδησης (του Αγίου Γεωργίου) που φέρνει πιά στην τελική απελευθέρωση απο την Ιστορία απο τα δεσμά του κάρμα που κρατούν φυλακισμένη την ψυχή (βασιλοπούλα) στην ύλη (Δράκο). 

Σε μια πιο ακραία προσπάθεια για την ερμηνεία του μύθου θα λέγαμε ότι ο δράκος αντιπροσωπεύει μία ασθένεια έναν ιό που εισβάλει στον οργανισμό και κινδυνεύει απο αυτόν η ζωή (βασιλοπούλα) μέχρι που το αμυντικό σύστημα του οργανισμού ξυπνά και δίνει μια μάχη με τον ιό αυτό που έχει εισβάλει. Στην αρχή τον εξουδετερώνει κάνοντας ανενεργό ενώ στη συνέχεια το νεκρώνει και τον απορρίπτει απο τον οργανισμό.

Κατά το μορφογενετικό κλειδί ή μορφοποιητικό ο δράκος συμβολίζει το κακό την αρνητική δύναμη τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, το σκοτάδι της σπηλιάς του Πλάτωνα. Ο ήρωας Αγ. Γεώργιος, το καλό τη θετική δύναμη, τη φωτεινή πλευρα της Σελήνης ή τον Ήλιο, τον αληθινό κόσμο του φωτός του Πλάτωνα.  

Η σκλαβωμένη βασιλοπούλα συμβολίζει την ουδέτερη δύναμη, αυτή τη δύναμη που κάνει τα αντίθετα να έλκονται, είναι η ψυχή του ανθρώπου που ζει στο σκοτάδι της σπηλιάς του Πλάτωνα και κάποια στιγμή βγαίνει στο αληθινό φως.

Πηγή: Νέα Ακρόπολη