Περί Ανθρωπίνου Νού.

.....Ο νους είναι αυτός που μας διαχωρίζει από τα άλλα ζωντανά και όχι ο εγκέφαλος.  Εγκέφαλο έχουν όλα τα ζώα και μάλιστα με ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους.  Όλοι οι εγκέφαλοι έχουν τα ίδια ακριβώς ανατομικά μορφώματα με ποσοτικές μόνο διαφορές, χρησιμοποιούνται οι ίδιες ουσίες νευρομεταβίβασης,  και οι λειτουργίες τους είναι κατά βάση ανάλογες.  Ο νους όμως, δεν είναι προϊόν μιας ακριβώς εγκεφαλικής λειτουργίας. 

Ο νους που χαρακτηρίζεται από διάφορες ποιότητες, μας διακρίνει από τα άλλα πλάσματα διότι μας δίνει τη μοναδική αντίληψη του επικειμένου θανάτου και ακόμη τη δυνατότητα μέσω του λόγου της άρτιας επικοινωνίας με τον συνάνθρωπο, την περιγραφή αφηρημένων εννοιών και τέλος την ανταλλαγή σκέψεων και συναισθημάτων.  Η οργανωμένη φαντασία, η δυνατότητα δημιουργίας πιθανών σεναρίων για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, η αντίληψη του θανάτου, η συνειδητοποίηση  της δυνατότητας σχέσης, το συναίσθημα που ξεπερνάει το ένστικτο και η ικανότητα να μαθαίνουμε από τους άλλους είναι οι ουσιαστικές διαφορές μας από τα άλλα έμβια.

Γνώση όμως έχουν και τα άλλα έμβια.  Και γνώση και μνήμη ώστε να θεωρήσουν πιθανά σενάρια με μια Παβλώφια αντίληψη. Αυτό που δεν έχουν είναι η μορφοποίηση συναισθήματος σε σχέση με τη σκέψη.  

          Στον άνθρωπο τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου είναι φαινόμενα ίδια, έχουν όμως μερικές βασικές διαφορές.  Το αριστερό ημισφαίριο περιέχει έναν επεξεργαστή που αντιλαμβάνεται λογικά τα γεγονότα.  Το δεξιό ημισφαίριο έχει έναν μηχανισμό που δημιουργεί συναίσθημα από εξωτερικά ή εσωτερικά αίτια.  Ένας άνθρωπος ο οποίος έχει υπερισχύον το αριστερό ημισφαίριο, η λογική είναι δεσπόζουσα και το συναίσθημα φαίνεται αναιμικό.  Ο άνθρωπος είναι αναγκαστικώς υπολογιστής των καταστάσεων, αναλυτής χωρίς όμως συναισθηματική εμπλοκή.  Πολλοί θα θεωρούσαν ότι μια τέτοια κατάσταση είναι αυτή που βοηθάει να ξεφύγουμε και να δημιουργήσουμε πραγματικά λογικά οικοδομήματα.  

 Στο μυαλό μας έχουμε επιστήμονες που δημιουργούν σημεία και τέρατα απαλλαγμένοι από το βάρος των συναισθημάτων.  Άλλοι θα θεωρήσουν ότι άνθρωποι με αναιμικό συναίσθημα είναι ψυχροί και απάνθρωποι.  Στην αντίθετη περίπτωση άνθρωποι με υπερυσχύον το δεξιό ημισφαίριο είναι έρμαια των συναισθημάτων τους. Είναι ανίκανοι να αναλύσουν μια κατάσταση αλλά το συναίσθημα είναι αυτό που παίρνει αποφάσεις αντί του λογικού τους.  Εμφανίζονται ως ελαφρόμυαλοι και ανίκανοι να κάνουν κάτι σοβαρό στη ζωή τους.  Από την άλλη όμως αυτή η ελαφρότητα είναι που τους δίνει έναν αέρα ελευθερίας και ανεμελιάς και φαίνεται ότι ζουν μεστά το κάθε λεπτό της ζωής τους.   

Τα δύο ημισφαίρια, συγκρατούν κάτι αφανές, την νοητική ισορροπία.  Την ικανότητα να νοιώθουμε και να σκεφτόμαστε ταυτοχρόνως. Να ονειρευόμαστε και μετά να μεθοδεύουμε την πραγμάτωση του ονείρου μας.  Να υπολογίζουμε με μαθηματικό τρόπο και να μετατρέπουμε την ισορροπία σε μουσική ή εικαστική αρμονία.  Να κατασκευάζουμε Παρθενώνες, στέρεους, λειτουργικούς και ταυτοχρόνως πανέμορφους.....

Δημήτριος Κούβελας