ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ (Ἢ) ΟΙ «ΑΛΛΟΙ».

ΑΝΑΔΡΟΜΗ 1.

Ὅταν στὰ 404 π.Χ. οἱ Ἀθηναῖοι ἔχασαν τὸν Πελοποννησιακὸ Πόλεμο, καὶ οἱ Σπαρτιάτες κατέφθασαν στὴν Ἀττική τροπαιοῦχοι, ἡ πρώτη τους δουλειά ἦταν νὰ γκρεμίσουν τὰ Μακρὰ Τείχη, ποὺ προστάτευαν τὸ Ἄστυ καὶ τὸ ἕνωναν μὲ τὸ ἐπίνειόν του τὸν Πειραιά.

Τότε οἱ Ἀθηναῖοι, χαρούμενοι ἔφεραν ὀργανοπαῖκτες καὶ μὲ μουσικὲς καὶ τραγούδια τὸ «γλεντοῦσαν», γιατὶ πίστευαν ὅτι τώρα πιὰ οἱ «ἄλλοι» δὲν θὰ τοὺς πείραζαν πλέον ἐφ᾿ ὅσον αἱ Ἀθῆναι δὲν θὰ ἀποτελοῦσαν κίνδυνο γι᾿ αὐτούς…

ΞΥΠΝΗΜΑ 1.

Στὴ σύγχρονη Ἑλλάδα, χαρούμενα ὑποδεχόμαστε κάθε τι ποὺ ἔρχεται «ἀπ᾿ ἔξω», εἴτε αὐτὸ εἶναι «μετανάστες» ἀπὸ ἐξαθλιωμένες χῶρες, εἴτε ἰσχυρὲς ἐπιχειρήσεις ἀπὸ «ἀνεπτυγμένες» χῶρες.

Γλεντοῦμε καὶ μεῖς, ἐπειδὴ «σοβαρὲς» ἐπιχειρήσεις βάζουν ἐπιτέλους «τάξη» στοὺς «κατεργάρηδες» ντόπιους ἐπιχειρηματίες καὶ μᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀπολαύσουμε καὶ μεῖς, ὅ,τι ἀπολαμβάνουν καὶ οἱ «πολιτισμένοι» λαοί.

Γλεντοῦμε καὶ γιατὶ ἄνθρωποι μὲ χαμηλὲς ἀπαιτήσεις, χώνωνται στὴ μύτη τῶν ἀπαιτητικῶν ἰθαγενῶν μαστόρων μας, ποὺ δὲν ἔχουν φραγμὸ στὰ ζητούμενά τους. Αὐτὸ τὸ φαινόμενο ἄλλοι τὸ λένε «ἐκσυγχρονισμό», ἄλλοι «ἐξυγιείανση» καὶ διάφοροι ὀπισθοδρομικοί, κατὰ κανόνα ἀκροδεξιοί ἢ κομμουνιστές, «ξεπούλημα»…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΝΑΔΡΟΜΗΣ 1.

Τὴν ἀρχικὴ εὐθυμία τῶν Ἀθηναίων τὴν ἀντικατέστησε συντόμως τότε ἡ θλίψη, ὅταν οἱ νικητὲς ἔδωσαν τὸ «μάνατζμεντ» τῆς πόλεως σὲ «ἐκσυγχρονιστὲς» τῆς ἐποχῆς τοὺς γνωστοὺς …«Τριάκοντα Τυράννους»!

ΑΝΑΔΡΟΜΗ 2.

Ὅταν «ἔκλεισε» ὁ «ΦΙΞ», πανηγυρίζαμε μιὰ μεγάλη νίκη «ἐνάντια στὸ ντόπιο κεφάλαιο» καὶ ἐπὶ τέλους μᾶς δινότανε ἡ εὐκαιρία νὰ πίνουμε καὶ μεῖς «εὐρωπαϊκὴ» μπυρίτσα. Ἔρρευσε τότε στὰ λαρύγγια μας ἡ Ἄμστελ, ἡ Λεβενμπρώυ καὶ ἡ Χάινεκεν. Χαρήκαμε ποὺ πλουτοκράτες σὰν τὸν Πίτσο, τὴν Ἰζόλα καὶ τόσοι ἄλλοι «κατετροπώθησαν» καὶ μᾶς ἄδειασαν τὴ γωνιά.

Κανεὶς δὲν τοὺς ἔκλαψε, δεδομένου ὅτι σὰν πλουτοκράτες ἦταν καὶ «νεροκουβαλητὲς στὸ μῦλο τῆς ἀντίδρασης». Θυμᾶμαι ἀκόμη ὑπέροχο ἄρθρο στὴν «Ἀθηναϊκή», ποὺ «στόλιζε» τὴν «ΦΙΞ». Ἦταν λέει ἱδρυμένη ἀπὸ ξενόφερτους Βαυαροὺς καὶ τώρα (τότε) πιά στὰ χέρια τοῦ «ἀνθρώπου» τῶν Ἀνακτόρων Γαρουφαλιᾶ. Συνέχιζε μὲ τὸ πόσοι ἐργάτες της ἔπαθαν ἀτύχημα στὰ τελευταῖα χρόνια, σημειώνοντας ὅτι τὰ περίπου 4.000 ἄτομα ποὺ ἀπασχολοῦσε, θἄβρισκαν δουλειά σὲ σύγχρονες «εὐρωπαϊκὲς» ἐπιχειρήσεις.

Ὅλα εἶχαν προετοιμαστεῖ καλά. Ἤδη ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ στρατιωτικοῦ καθεστῶτος, μᾶς εἶχαν πάει μὲ τὰ σχολειά μας στὶς νέες ὑπερσύγχρονες ἐγκαταστάσεις τῆς Κοκακόλας (Τόμ Πάππας), ὅπου μᾶς «ἄνοιξαν» τὰ μάτια καὶ τὴν ὄρεξη, ὥστε νὰ αἰσθανθοῦμε περιφρόνηση γιὰ τὸ ἄθλιο «Ταμτάμ» τοῦ Γαρουφαλιᾶ. Ὁ λυκειάρχης μας ἔβγαλε ἐμπνευσμένο λόγο, χειροκροτούμενος, λέγοντας ἀνάμεσα σ᾿ ἄλλα, ὅτι ἡ «ΦΙΞ» εἶναι ἕνα φυτώριο κομμουνιστῶν, διοικούμενη ἀπὸ ἕνα πράκτορα τοῦ βασιλιᾶ, ὁ ὁποῖος χρηματοδοτεῖται ἀπὸ ᾿κεῖ, προκειμένου νὰ προσπαθήσῃ πάλι νὰ ἀνατρέψῃ τὴν «Ἐπανάστασιν» καὶ τὴν Δημοκρατία...

ΞΥΠΝΗΜΑ 2.

Ἐν συνεχείᾳ τὸ τόπι χάθηκε... Κανεὶς πιά δὲν μποροῦσε καὶ δὲν μπορεῖ νὰ κατονομάσῃ ἢ νὰ προσδιορίσῃ τὴν προέλευση τῶν προϊόντων τῆς ἐκσυγχρονισμένης μας ἀγορᾶς.

Μυστηριωδῶς οἱ τιμὲς καθορίζονται στὶς μυστηριώδεις μητροπόλεις τοῦ κεφαλαίου. Δὲν ἔχουμε πιὰ «πλουτοκράτες», Γαρουφαλιάδες, Πίτσους κλπ. γιὰ νὰ βρίζουμε. Σὰν κάτι ἀνοϊκοὶ γέροι καταριόμαστε ἁπλῶς τὴ μοίρα μας.

Κακὸ πρᾶμα τὸ Κεφάλαιο. Ἀλλὰ μήπως τελικὰ ὑπάρχει κάποια μικρὴ διαφορὰ ἀνάμεσα στὸ «ντόπιο» καὶ στὸ «ξενόφερτο»;

ΕΠΙΜΥΘ(Ε)ΙΟΝ:

Ὅταν οἱ Τριάκοντα μάνατζερς τῶν Σπαρτιατῶν στὰς Ἀθήνας, τότε, ἔγιναν ἀνυπόφοροι καὶ τἄκαναν ὅλα σὰν τὰ μοῦτρα τους, βρέθηκε κάποιος Θρασύβουλος, μάζεψε μιὰ παλιοπαρέα λεβεντονιῶν κάπου ἐκεῖ στὴ Χασιά, κατέβηκε στὴν πόλη καὶ τοὺς ξεπάτωσε.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ:

Μὴν περιμένετε κάτι τέτοιο πιά. Οἱ Θρασύβουλοι μᾶς τελειώσανε...!

Ὅπως μᾶς τέλειωσε καὶ τὸ θράσσος καὶ ἡ βουλή...

Πάμε ἀπ᾿ τὴν ἀρχὴ τὸ γύρισμα...

             Σωτήρης Παπαβασιλείου