«Οι σοφότεροι και καλλύτεροι άνθρωποι της παγανιστικής αρχαιότητας συμφωνούν στο εξής: ότι τα αρχαία μυστήρια ήταν αγνά και είχαν ως σκοπό τους τα ύψιστα επιτεύγματα διαμέσου των κάλλιστων και αξιότατων για την ψυχή, μέσων» Δρ. W. Warburton (divine legation of moses)
Τα αρχαιότερα μυστήρια της ιστορικής περιόδου ήταν εκείνα της Σαμοθράκης. Ο Διόδωρος ο Σικελός, ο Ηρόδοτος και ο Σαγχωνιάθων έλεγαν ότι αυτά είχαν ξεκινήσει πριν το ξημέρωμα του χρόνου, χιλιάδες χρόνια πριν από την ιστορική περίοδο. Σε αυτά, μετά τη μετάδοση του αγνού πυρός (φωτός) μια νέα ζωή άρχιζε.
Ήταν η ζωή του μυημένου που, όπως οι βραχμάνοι της αρχαίας Ινδίας, γινόταν ένας dvija, ένας «διπλογεννημένος». Τα αρχαία μυστήρια δημιουργήθηκαν αποβλέποντας στην επίτευξη υψηλών ηθικών στόχων. Ωστόσο, τα ιερά δρώμενά τους παρουσιάστηκαν ως διαβολικά κυρίως από τους χριστιανούς πατέρες και γελοιοποιήθηκαν από τους συγγραφείς της νεότερης εποχής.Ειδικά ο Κλήμης Αλεξανδρείας – που αργότερα μυήθηκε στα ελευσίνια – αρχικά στιγμάτιζε τα μυστήρια ως απρεπή και διαβολικά, παρότι παραδεχόταν ότι ήταν παρόμοια με τα ιουδαϊκά, τα οποία εκείνος σεβόταν.
Όταν άνθρωποι όπως ο Πυθαγόρας, ο Πλάτων και ο Ιάμβλιχος που ήταν γνωστοί για την αυστηρή ηθική τους, μετείχαν στα μυστήρια και αναφερόταν σε αυτά με άμετρο σεβασμό, είναι αδιανόητο και αρρωστημένο για τους σύγχρονους ανθρώπους να τα καταδικάζουν, λαμβάνοντας υπόψη μόνο τα εξωτερικά τους στοιχεία. Όλες οι δοκιμασίες εξαγνισμού ή η κάθαρση που επιτελούνταν σε αυτά, είχαν παρανοηθεί. Ο Ιάμβλιχος έδωσε αρκετές εξηγήσεις που θα έπρεπε να ικανοποιούν κάθε απροκατάληπτο νου, λέγοντας τα εξής:
«…Διαδικασίες αυτού του είδους μέσα στα μυστήρια, είχαν ως σκοπό να μας ελευθερώσουν από τα ασελγή πάθη. Έδιναν τροφή στην όραση ενώ ταυτόχρονα εξουδετέρωναν κάθε βλαβερή και κακή σκέψη, μέσω της τρομερής ιερότητας που συνόδευε αυτές τις τελετές…» (Περί μυστηρίων).
Είτε μέσω των μυήσεων στο ναό είτε με την προσωπική αγνή και επίμονη προσπάθεια και μελέτη, οι μαθητές των μυστηρίων αποκτούσαν μια απόδειξη της αθανασίας του πνεύματος και της ψυχής τους. Αλλά το ύψιστο επίτευγμα ήταν τα οράματα των θεών εν μέσω ένδοξου φωτός και του αληθινού αθάνατου πνεύματος. Ήταν, δηλαδή, η εποπτεία….
«… Άλλοι ακολουθώντας κάποιο θεό, αντίκρισαν μακάριο θέαμα και όψη, και πήραν μέρος σε τελετές που είναι δίκαιο να τις λέμε τις πιο ευτυχισμένες απ’ όλες. Σε αυτή την τελετή λαμβάνουμε μέρος οργιαστικά, όντας τέλειοι και δίχως να παθαίνουμε τις συμφορές που μας περιμένουν αργότερα. Προχωρώντας στη μύηση και αντικρίζοντας την ώρα της αυγής, ολοκάθαρα τα είδωλα των όντων σαν είναι τέλεια, απλά, γεμάτα εσωτερική ηρεμία και ευτυχία…» (Πλάτων - Φαίδρος, 250c)
Έλενα Π. Μπλαβάτσκυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου