Μεγάλη Μητέρα

"Εγώ είμαι ότι υπήρξε, ότι υπάρχει και ότι θα υπάρξει
και το πέπλο μου κανείς θνητός δεν το έχει ακόμα σηκώσει".

Η Μεγάλη Μητέρα (Great Mother), η αλλιώς Μητέρα Γη (Earth Mother) είναι ένα μητριαρχικό αρχετυπικό μοντέλο που επαναλαμβάνεται σε διάφορες μυθολογίες ανά τον κόσμο. Σύμφωνα με τη θεωρία του Γιούνγκ το αρχέτυπο της Μεγάλης Μητέρας - Θεάς είναι βαθιά ριζωμένο στον ανθρώπινο νου ακόμα και πριν την κύηση. 

Συνήθως τη συναντάμε σε τρεις βασικές μορφές - ως Παρθένο, ως Μητέρα και ως Γριά - και ανάλογα με τη μορφή που έχει συμβολίζει την αγνότητα, τη γονιμότητα, τη σοφία.

Εχει φθάσει ως τις μέρες μας ένας σημαντικός αριθμός δοξασιών, μύθων, τελετουργικών και τέχνεργων σχετικών με τη γη, τις θεότητές της και το αρχέτυπο της μεγάλης μητέρας. Η Μεγάλη Μητέρα στις παραδόσεις του κοσμογονικού ζεύγους είναι η σύντροφος, η θηλυκή όψη που γονιμοποιείται με τρόπο θαυματουργό ή μη και γεννά, αποκαλύπτει τα σιτηρά, τους καρπούς και όλα τα γεννήματα της γης. 

Όλες οι θεότητες της Ευρώπης και της αιγαιακής λεκάνης προήλθαν από μία προ-ινδοευρωπαϊκή ή πρωτο-ινδοευρωπαϊκή θεότητα της νεολιθικής μητριαρχίας. Θεμέλιο αυτής της θεωρίας είναι η ανακάλυψη ειδωλίων με ασυνήθιστες υπερβολές σε διάφορους πολιτισμούς της προϊστορικής Ευρώπης.

"Ονομάζεται τροφός και μυριώνυμος, γιατί έχει, με μία λέξη, αμέτρητες μορφές και όψεις" Πλούταρχος

"Η φύση, η παγκόσμια Μητέρα, κυρία όλως των στοιχείων, αρχέγονο παιδί του χρόνου, κυρίαρχος όλων των πνευματικών πραγμάτων, βασίλισσα των νεκρών και των αθανάτων, η μόνη εκδήλωση όλων των Θεών και Θεαινών που υπάρχουν, της οποία το πνεύμα κυβερνά τα αστραφτερά ύψη του Ουρανού, το σύνολο των θαλάσσιων αύρων, τη θρηνητική σιωπή του κάτω κόσμου. Λατρεύεται με πολλές όψεις, είναι γνωστή με αμέτρητα ονόματα και εξευμενίζεται με διάφορες τελετουργίες"   Απουλήιος

Στην ευεργετική, τροφοδοτική, δημιουργική μορφή της είναι η Magna Mater (Μεγάλη Μητέρα) σαν Ίσιδα, Άθωρ, Κυβέλη, Ιστάρ, Λακσμί, Παρβάτι, Τάρα, Γκουάν-γιν, Δήμητρα, Σοφία, Μαρία και απεικονίζεται συνήθως "ντυμένη με τον ήλιο και τη σελήνη στα πόδια της".

Σαν παγίδα και σχετική με το θάνατο, είναι η Αστάρτη, η Κάλι, η Ντούργκα, η Λίλιθ, η Εκάτη, η Κίρκη, και είναι η μαύρη παρθένος ή έχει φιδίσια μαλλιά ή κάποια άλλη τρομακτική εμφάνιση.

Η Θεά Μητέρα, η Μεγάλη Θεά δεν είναι άλλη από την Ψυχή του Κόσμου, στις διάφορες εκφράσεις της και από αυτήν εκπορεύονται οι ατομικές Ψυχές.

Οι διάφορες Κοσμογονίες δείχνουν πως κάθε έθνος θεωρούσε την Συμπαντική Ψυχή , την Μεγάλη Θάλασσα, την Βασίλισσα των Ουρανών σαν τον Νού του Δημιουργού Πλάστη και πως ονομαζόταν Μητέρα. Είνα η Anima Mundi, η Παγκόσμια Ψυχή του Πλάτωνα,ο φορέας του Φωτός, το δοχείο των μορφών, το Θείο Πνεύμα των Αιγυπτίων, το Αγιο Πνεύμα των Χριστιανών, το Ακάσα των Ινδουιστών, η Μήτρα του Σύμπαντος.

Το Πνεύμα της κυβερνά τα αστραφτερά ύψη του Ουρανού, την θάλασσα, την θρηνητική σιωπή του κάτω κόσμου. Λατρεύεται με πολλές όψεις και είναι γνωστή με αμέτρητα ονόματα. Είναι το θηλυκό Αρχέτυπο, η πηγή κάθε ζωής. Είναι η Βασίλισσα του Ουρανού, αυτή που κρατάει τα κλειδιά της γονιμότητας. των πυλών της γέννησης και του θανάτου
Μία δύναμη διασκορπισμένη σε όλη την δημιουργία.

Κυβερνήτης των τριών Κόσμων είναι η ίδια αρχή σε τρία επίπεδα. Στο Πνευματικό, Ουράνιο επίπεδο είναι η Ουράνια Αφροδίτη, τον Αστρικό Κόσμο είναι η Σελήνη ή η Περσεφόνη και στο Φυσικό κόσμο είναι η Δημήτηρ (Γή-Μήτηρ).

Ο Πλανήτης Αφροδίτη είναι ο πιό απόκρυφος, ο πιό δυνατός, ο πιό Μυστηριώδης από όλους τους πλανήτες. Η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ αναφέρει ότι η Αφροδίτη είναι εκείνη της οποίας είναι πιό έκδηλη η επίδρασή της επί της Γής και η σχέση της με την Γή. Ο Πυθαγόρας την ονόμαζε SOL ALTER, άλλο Ήλιο.

Η Σελήνη ή η Περσεφόνη είναι η Βασίλισσα του Αδη, που κυβερνά τα βασίλεια του ύπνου και του θανάτου. Πολυάριθμες είναι οι παραδόσεις που την ορίζουν σαν την χώρα των νεκρών. Το μεταθανάτιο ταξίδι της Ψυχής στην Σελήνη διατηρήθηκε και σε εξελιγμένους πολιτισμούς (Ινδία, Ιράν,Ελλάδα). Για τους Ινδούς είναι ο "δρόμος των Ψυχών". οι ψυχές ξεκουράζονται στην Σελήνη, περιμένοντας μία καινούργια ενσάρκωση, κατ' αντιδιαστολή με την πορεία του Ήλιου ή του "δρόμου των Θεών" που παίρνουν οι μυημένοι, αυτοί δηλ. που έχουν λυτρωθεί από την πλάνη της άγνοιας.

Ήλιος και Σελήνη γονιμοποιούν τη Γη, τη μικροκοσμική Μητέρα  και αυτή με την σειρά της συλλαμβάνει και γεννάει.

Όλοι οι Θεοί είναι Ένας Θεός, όλες οι Θεές είναι Μία Θεά και υπάρχει ένας Μυητής".