ΟΡΘΟΣ ΛΟΓΟΣ

-->

 Μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του ανθρώπου είναι ο Λόγος. Με αυτόν κατορθώνει να έχει γλωσσική επικοινωνία δίνοντας στη νοητική επαφή. σάρκα και οστά. Η ανθρώπινη επικοινωνία βοηθά τον άνθρωπο να συνομιλεί με τον συνάνθρωπό του, δίνοντας απάντηση σε απορίες και ανησυχίες.

Στην εποχή μας, της επιστήμης, της τεχνολογίας αλλά και του επιχειρείν, έγινε σαφέστατα αντιληπτή η ανάγκη μιας γλώσσας σαν εργαλείο έκφρασης και αποτύπωσης ιδεών, χάρη στην οποία θα δημιουργείτο ένας αξεπέραστος και μοναδικός δίαυλος επικοινωνίας.

Τέτοια αποδείχτηκε ότι ήταν η νοητική γλωσσική επαφή και οι υπολογιστές απέδειξαν την αλήθεια αυτή. Η μελέτη αρχαίων και σύγχρονων γλωσσών, έδειξε ότι η ελληνική γλώσσα είναι μια τέτοια γλώσσα και μάλιστα η μοναδική.

Η διαπίστωση αυτή παρότρυνε ένα επιτελείο επιστημόνων να προχωρήσει σε περαιτέρω έρευνα, μέσω ενός προγράμματος του πανεπιστημίου ΙΡΒΑΙΝ της Καλιφόρνιας, με επικεφαλής την καθηγήτρια Μακ Ντόναλντ. Κατά την έρευνα αυτή ευρέθησαν και αποθησαυρίστηκαν στον Η/Υ 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της ελληνικής γλώσσας, έναντι 400.000 λέξεων και 300.000 τεχνικών όρων, της χρησιμοποιούμενης στους υπολογιστές σήμερα αγγλικής.

Στο πρόγραμμα που ονομάστηκε «Ίβυκος» ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα, 4.000 αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, από τον 8^ο αιώνα π.Χ. μέχρι και τον 14^ο αιώνα μ. Χ.

Ο πλούτος της γλώσσας των Ελλήνων θεωρήθηκε από τους υπευθύνους του προγράμματος ότι θα συνέβαλε τα μέγιστα για τη βελτίωση του πολιτισμού μας. Η πρόβλεψη της αναζήτησης φτάνει στα 90 εκατομμύρια τους λεκτικούς τύπους της ελληνικής γλώσσας, έναν ασύλληπτο πλούτο, αν σκεφτούμε ότι η αμέσως πλουσιότερη γλώσσα είναι η λατινική, με 9 εκατομμύρια λεκτικούς τύπους. Σημειωτέον ότι η λατινική γλώσσα είναι παράγωγο της ελληνικής, αφού προέρχεται από τον αιολικό κλάδο της και χρησιμοποιεί το χαλκιδικό αλφάβητο.

Η επιτυχία της έρευνας σηματοδοτήθηκε και από ένα άλλο γεγονός. Ο Η/Υ των ερευνητών δεχόταν την ελληνική ως νοηματική γλώσσα, ενώ τις άλλες τις χαρακτήριζε σημειολογικές. Τη διαφορά μεταξύ των δύο θα εξετάσουμε στη συνέχεια.

Στη νοηματική γλώσσα το «σημαίνον», δηλαδή η λέξη αυτή καθαυτή, και το «σημαινόμενο», αυτό δηλαδή που η λέξη εκφράζει, όπως ένα πράγμα, μία ιδέα ή μία κατάσταση, έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση, πράγμα που αναγνώριζε ο Η/Υ. Αντίθετα στη σημειολογική γλώσσα ορίζεται αυθαίρετα η σχέση του σημαινόμενου «Α» με το σημαίνον «Β». Από την πρωτογένεια δηλαδή του σημαίνοντος και του σημαινόμενου, περνάμε στη συμβατότητα που συμφωνήθηκε, στη χρήση του σημειολογικού κώδικα.

Η έννοια πρωτογένεια θα γίνει περισσότερο κατανοητή με τη χρήση ορισμένων παραδειγμάτων από την ελληνική γλώσσα:

Η λέξη ενθουσιασμός απορρέει από το εν+θεός, η λέξη γεωμετρία από το γη+μετρώ, η προφητεία από το προ+φάω (φαίνομαι), ο άνθρωπος από τη λέξη «άναρθρων» (ανθρώπινος λόγος). Η διανόηση από το διά + νόηση, ο Άδης από το άιδης (μη ορατός). Η κάθε λέξη δηλ. εκφράζει ακριβώς την έννοια, την ιδέα, το αντικείμενο και έχει αιτιώδη σχέση μ’ αυτήν.

Οι ερευνητές του προγράμματος Ίβυκος έκαναν άλλη μία διαπίστωση, ότι οι λεκτικοί τύποι της ελληνικής ανταποκρινόταν σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής γεωμετρίας.

Συμπέρασμα, η ελληνική γλώσσα είναι μια μαθηματική γλώσσα που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική απεικόνιση. Οι Η/Υ θεώρησαν την ελληνική, σαν γλώσσα χωρίς όρια, κάτι πάρα πολύ χρήσιμο για τις νέες επιστήμες της πληροφορικής, της ηλεκτρονικής και της κυβερνητικής.

Επικαλέστηκα την πρωτότυπη αυτή ιδιομορφία της ελληνικής γλώσσας, διότι θέλω να κάνω κατανοητό, πως η χρήση της έννοιας ορθός λόγος, δεν μπορεί να έχει σχέση με κανένα άλλο γλωσσικό σύστημα. Το ότι η ελληνική σκέψη προχώρησε και αναπτύχθηκε οφείλεται στην εκμετάλλευση ενός λόγου που έχει άμεση σχέση με τη διανόηση. Μόνο έτσι έμειναν αθάνατα και μοναδικά τα έργα των ελλήνων σοφών. Αλλά και όλοι οι μεγάλοι διδάσκαλοι της ανθρωπότητας, σ’ έναν τέτοιο λόγο αναφέρονται και αυτόν επικαλούνται, ως τον μόνο που θα μπορούσε να απαλλάξει την ανθρωπότητα από μία διαρκή και αιώνια Βαβέλ. Αυτό δεν αποτελεί εθνικιστική άποψη αλλά μάλλον διεθνιστική.

Ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος που εισηγήθηκε την έννοια του Ορθού Λόγου θέλοντας να υποδείξει στον άνθρωπο τι πρέπει να πράττει και τι όχι. Ο ορθός λόγος σαν σωστός λόγος, έδινε υπόσταση στο «μετά λόγου γνώσις» προσδοκώντας, ότι η ανθρωπότητα θα μπορούσε με τη χρησιμοποίηση του νου να χαράξει μια πορεία χωρίς όρια.

Στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας πολλά ήταν τα φιλοσοφικά και θρησκευτικά συστήματα, που προσπάθησαν να αναγνωρίσουν και να ερμηνεύσουν την υπεροχή της λογικής σκέψης απέναντι στις αισθήσεις. Πολλές δε από τις θεωρήσεις αυτές αποδόθηκαν, εσφαλμένα κατά την αντίληψή μου, στον ορθό λόγο και κατ’ επέκταση στον ορθολογισμό. Άλλο πράγμα όμως η λογική σκέψη και άλλο ο Λόγος.

Προς επίρρωση των παραπάνω επικαλούμαι μια ανταπόκριση από ένα γεγονός που συνέβη στις 12-9-2006 στο πανεπιστήμιο του Ρέγκενμπουργκ της Γερμανίας, όπου ο Πάπας Βενέδικτος ο ΙΣΤ΄ σε ομιλία του στους φοιτητές και καθηγητές του πανεπιστημίου, εξέφρασε την επιθυμία του για επιστροφή της Δύσης στον ελληνικό λόγο. Η ομιλία του Πάπα ήταν μια τελεσίδικη καταδίκη της Δύσης. 

Μέσα από ένα μάθημα θεολογίας και φιλοσοφίας υψηλού επιπέδου, έθεσε τις βάσεις για τη σωστή χρήση του λόγου, προβάλλοντας το στοιχείο, ότι η πίστη πρέπει να είναι ορθολογική και ότι μη δρώντας σύμφωνα με τον ελληνικό ορθό λόγο αντιτιθέμεθα στη φύση του Θεού, κάτι το οποίο δεν ασπάσθηκαν, γιατί δεν μπόρεσαν να το κατανοήσουν ούτε οι Μουσουλμάνοι αλλά ούτε και η δυτικο-χριστιανική λογική. Και ο Πάπας συνέχισε λέγοντας ότι «εμείς οι δυτικοί σφάλαμε ξεχνώντας την ελληνική διδασκαλία».

Ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιό του, τροποποίησε την εβραϊκή πρώτη φράση της Γενέσεως που ήταν       « Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την Γη» με την ελληνική φράση « Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς τον Θεόν και ο Θεός ην ο Λόγος». Πόσο το κατανόησαν αυτό οι μετέπειτα χριστιανοί της δύσεως αλλά και της Ανατολής χρήζει ειδικής έρευνας, διότι τουλάχιστον η Δύση μοιάζει περισσότερο με παραμόρφωση του Ελληνισμού παρά με παιδί του όπως ανέφερε και ο Πάπας. Η παρερμηνεία του ελληνικού ορθού λόγου και η μετατροπή του σε ρασιοναλισμό, οδήγησαν στον αφελληνισμό της Δύσης και στην παρερμηνεία του ελληνικού ορθού λόγου, έτσι όπως τον κατανοούσαν οι Έλληνες.

Η επιστροφή στον ορθό λόγο του ελληνισμού, είναι η μόνη διέξοδος που μπορεί να μεταβάλλει τη δυτική σκέψη σε θετική και ωφέλιμη για τη σύγχρονη Ευρώπη, επικαλούμενος μάλιστα τα λόγια του Μανουήλ Β’ του Παλαιολόγου ο Πάπας λέει:

«Το να μη δρας όπως το επιβάλλει ο Ορθός Λόγος

Το να μη δρας με τον Λόγο

Είναι αντίθετο με τη φύση του Θεού»

(Δηλαδή «αφύσικο», για να καλύψουμε τους άθεους και τους φονταμενταλιστές της επιστήμης !)

-->